82
faq salmaqla onları öz əlləri ilə qırdırmaq və beləliklə
xalqın başını qatıb torpaqlarını işğal etmək, nemətlə-
rini tar-mar etmək indinin özündə də geniş yayılmış
haldır.
Türklər arasına ilk dəfə bu nifaqı çinlilər salmış-
dılar. Görkəmli türkoloq Murad Adcının “Qıpçaq çö-
lünün yovşanı” adlı kitabında oxuyuruq ki, “...Çinlə
təxminən beş əsr müqəddəs müharibə getdi. Qıpçaq-
ların yığcam ordusu çinlilərin milyonluq ordularını
dəfələrlə məğlub etdi (müəllif qıpçaq sözünü, ümu-
miyyətlə, türk mənasında işlədir). Nəticə etibarilə, qə-
ləbə döyüş meydanında həll olunmadı, diplomatiya-
da mahir olan çinlilər qıpçaqların – türklərin cəmiy-
yətinə nifaq toxumu səpdilər... Və axır ki, onları şimal
və cənub qollarına ayırdılar. Cənublular çinlə sülh
bağladılar, Şimallılar isə qərbə hərəkət etdilər... xalq-
ların böyük köçü başladı...”
Gördüyümüz kimi bu məsələ dastanın bir sıra
boylarında öz əksini tapmışdır. Bir neçə boya nəzər
salsaq, bunu aydın görərik. Məsələn, “Uşun qocanın
oğlu Səgrək boyu”nda söylənilir ki, Uşun qocanın oğ-
lu Əgrək neçə ildir düşmənlərin əsirliyindədir. Onun
kiçik qardaşı Səgrək xandan izin alır ki, gedib qarda-
şını xilas etsin. Xan bir neçə igidi də ona qoşub getmə-
yinə icazə verir. Səgrək başına yığdığı igidlərlə kafir-
lərin üstünə gedir, düşmənlərin qoşununu məhv edir,
pəhləvanlarını öldürür. Səgrəyin öhdəsindən gələ bil-
məyəcəklərini görən düşmənlər qardaşı qardaş əli ilə
məhv etməyə çalışırlar. Əgrəyi aldadaraq azadlıq vəd
edirlər və onu Səgrəyin üstünə göndərirlər. Çünki bi-
lirlər ki, Səgrəyi Əgrəydən başqa kimsə məğlub edə
83
bilməz. Əgrək qardaşını yatdığı yerdə yaxalayır. La-
kin burda xalqımızın milli mənəvi dəyəri olan qopuz
qardaşları bir-birinə tanıdır. Onlar birləşib düşməni
məhv edir və vətənə dönürlər.
Yaxud “Salur Qazanın dustaq olduğu və oğlu
Uruzun onu xilas etdiyi boy”a diqqət yetirək. Demək
olar ki, burada da hadisələr eyni ilə əvvəlki boydakı
kimi cərəyan edir, lakin burada qardaşı qardaşa yox,
atanı oğluna qarşı qoyurlar. Oğuzların düşməni olan
Təkür Qazana deyir ki, üstümüzə düşmən gəlir onları
məğlub etsən, səni buraxarıq. Burada da düşmən ba-
şa düşür ki, onların düşməni olan oğuzları məğlub et-
mək, yenmək olmaz. Ona görə də Qazandan istifadə
etmək istəyirlər. Lakin bu da baş tutmur. Şübhəsiz ki,
bu olan bir hadisədir, lakin Dədəm Qorqud bunu öz
istəyinə uyğun olaraq yaratdğı üçün burada da hadi-
sələr xoş sonluqla bitir.
Dastanın sonuncu boyu olan “İç Oğuza Dış Oğu-
zun dönük çıxması və Beyrəyin öldüyü boy”, yəni
türklərin var-dövlət naminə casusların əli ilə parça-
lanmasını, Türk dünyasının faciəsi kimi qiymətləndi-
rilmişdir. Boyda deyilir: Qazan həmişə qələbədən
sonra öz evini talan etdirərdi, yəni ev-eşiyini, var-
dövlətini Oğuz elinin ixtiyarına verərdi. Növbəti ta-
lanların birində Dış Oğuz bəyləri iştirak edə bilmir.
Bununla da Dış Oğuzla İç Oğuz arasında düşmənçilik
başlayır. Dış Oğuz İç Oğuza düşmən kəsilir. Qazan-
dan incimiş bəylər Aruzun fitvasıyla razılaşırlar. Am-
ma Qazanın sadiq dostu, Oğuz elinin dirəyi olan igid
Beyrək Qazana dönük çıxmır. Bunu görən Aruz Bey-
rəyi özü qılınclayır və özünün də düşündüyü kimi,
84
Beyrəyin aradan qaldırılması Qazanın zəifləməsinə
səbəb olur. Sonda Dış Oğuzla İç Oğuz üz-üzə gəlir və
iki qardaş bir-birini vurur. Son boyun belə faciəli bit-
məsi, demək olar ki, dastanın kədərli finalına çevrilir.
Düzdür, bu boyun da sonunda ənənəvi hal təkrar
olunur. Yenə Dədəm Qorqud şadlıq edir, amma bu
şadlıq daha əvvəlki şadlıqlardan deyildi, çünki artıq
Oğuz elinin birliyinə xələl gəlmişdi.
Gördüyümüz kimi, Dədəm Qorqud türkün öz
içində məhv edilməsini bir daha önə çəkmiş və bunun
da heç vaxt türkə xeyir gətirmədiyini ifadəli şəkildə
söyləmişdir:
Hanı dediyim bəy ərənlər,
Dünya mənimdir deyənlər?
Əcəl gəldi, yer gizlətdi,
Fani dünya kimə qaldı?
Gəlimli-gedimli dünya,
Son ucu ölümlü dünya!
Ümumiyyətlə, “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanın-
dan belə nəticəyə gəlmək olar ki, türklərin mərdliyi,
ərənliyi, igidliyi əzəldəndir, lakin onlar bir olanda da-
ha güclü olurlar. Biz bunu görkəmli şairimiz Bəxtiyar
Vahabzadənin “Kitabi-Dədə Qorqud”dan və digər ta-
rixi faktlardan bəhrələnərək yazdığı “Özümüzü kəsən
qılınc” pyesində bir daha görürük. B.Vahabzadə bu
85
əsərində hələ kökü “Kitabi-Dədə Qorqud”dan gə-
lən və indinin özündə də türklərin ən zəif nöqtəsi
olan “Türk birliyi” problemini böyük məharətlə qoy-
muş, pusquda duran alçaq, hiyləgər düşmənin yeri
gələndə bu zəiflikdən öz məqsədlərinə uyğun istifadə
etdiyini qeyd etmişdir.
“Elm” qəzeti. 4 dekabr, 2002-ci il. № 37-38
86
“Kitab yüklü eşşək” romanı haqqında
Cəmiyyətimizdəki naqislikləri, insanların nəfs və
qürurun əsiri olduğunu gördükcə yadıma “Kitab
yüklü eşşək” əsərinin qəhrəmanı “Çoşşa”nın nəsihət-
ləri düşür, bu heyvanın insana münasibətini tez-tez
xatırlayıram. Bəlkə, kimsə düşünər ki, bu qədər pey-
ğəmbərlər, üləmalar, alimlər ola-ola niyə məhz eşşə-
yin - Çoşşanın nəsihətləri? Təsəvvür edirsinizmi, insa-
na bir dahi yol göstərir, öyüd-nəsihət edir, amma biz
buna o qədər əhəmiyyət vermirik və ya dəyərləndirə
bilmirik. Çünki nəsihət edən birmənalı şəkildə hamı-
dan üst mövqedədir və onun dedikləri qəbul edilən-
dir və bu, təbiidir. Amma mədəni səviyyəsinə, sava-
dına görə özündən qat-qat aşağıda olduğunu qəbul
etdiyin biri səni tənqid edərsə və yol göstərərsə, bu
tənqidlər və iradlar həqiqəti əks etdirərsə, o zaman
analar demiş, “adamın yeddi qatından keçər”.
Bir insan oğlu olaraq, həmcinsimin heyvan tərə-
findən haqlı tənqidi adama çox ağrı verir. Bəşəriyyət
binayi-qədimdən bu günə didaktik materiallarla tər-
biyələnməyə, həyatı dərk etməyə vadar edilsə də, vir-
tual bir dünya olmasına baxmayaraq, bir metr torpaq
üçün hələ də qan tökür, hərisliyinin qurbanı olur, hər
gün bir addım əxlaqsızlığa doğru sürüklənir. Mövhu-
matın və cəhalətin içində çırpınır. Şəxsi mənafelər bə-
şəri mənafeləri tapdalayır və insan oğlu bu eybəcər-
likləri özünün uydurduğu şeytanın boynuna atır.
Hərdən cəmiyyətimizi bu cür görəndə Tanrının niyə
məhz indi peyğəmbər göndərmədiyini də düşünür
insan. Axı insanların düzgün yola çəkilməsi üçün bu
Dostları ilə paylaş: |