Microsoft Word tez son25. 10. 09. doc

 

24

ZOR VENTİLASYON: 

Genel olarak zor ventilasyon olguları incelendiğinde 55 yaşın üstünde olan, dişleri olmayan, 

horlama hikâyesi olan, bıyığı olan ve vücut kitle indeksi 26 kg/m

2

 üstünde olan obez hastalar 

oldukları görülmüştür. Ventilasyonda kullanılan yüz maskelerinde özellikle şeffaf maskeler 

tercih edilmeli, gaz kaçağına izin vermemeli, yüze tam oturmalı, üst kısmı gözlere ve burun 

köküne zarar vermemeli, pupil üst kenarını birleştiren çizgiyi geçmemelidir. Maske alt kısmı; 

alt dudak ile alt çene arasına oturmalı, ventilasyon esnasında mandibular kemiğe doğru kuvvet 

uygulanırken, yumuşak dokulara doğru kuvvet uygulamaktan kaçınmak gerekmektedir. Zor 

ventilasyon olgularında iki kişi tekniği ile iki veya üçel tekniği tercih edilmelidir. 

İKİ KİŞİ TEKNİĞİ 

Birinci kişi iki elini kullanarak maskeyi hastanın yüzüne oturtup doğru açıyla, hava yolu 

açıklığını sağlarken ikinci kişi ambulama görevindedir. (Şekil. 16) 

  

 

Şekil 16: İki kişi tekniği ile hasta havalandırılması 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

25

İKİ VEYA ÜÇEL TEKNİĞİ 

Hastaya daha iyi pozisyon verilerek, maskenin daha iyi oturması ve daha iyi tidal volüm 

sağlanır. (Resim. 11) 

 

 

Resim 11: İki kişi üç el tekniği ile hasta havalandırılması 

 

 

ZOR HAVA YOLU YÖNETİMİNDE KULLANILAN ALGORİTMALAR 

Zor hava yolu yönetiminde kullanılan ASA (American Anestezi Derneği), DAS (Zor Hava 

Yolu Derneği), TARD (Türk Anesteziyoloji Ve Reanimasyon Derneği) derneklerinin 

oluşturdukları algoritmalar bulunmaktadır. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

26

            

     

1) TARD ZOR HAVA YOLU YÖNETİMİ ALGORİTMASI 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2) DAS ZOR HAVA YOLU YÖNETİMİ ALGORİTMASI  

Birbirine bağlı dört plandan oluşmaktadır. 

PLAN A: Başlangıç trakeal entübasyon planını oluşturur. 

PLAN B: Plan A başarısız olursa ikincil entübasyon planını oluşturmaktadır. 

PLAN C: İlk iki plan başarısız olduğunda oksijenizasyon ve ventilasyonun sürdürülmesi, 

cerrahinin ertelenmesi ve hastanın uyandırılması aşamalarını içermektedir. 

PLAN D: Entübe edememe, ventile edememe durumu için öngörülen kurtarıcı teknikler 

aşamasıdır. 

---

 

27

 

---

 

28

ZOR HAVA YOLU YÖNETİMİNDE KULLANILABİLECEK 

ALTERNATİF ARAÇLAR 

 

1) SUPRAGLOTTİK HAVA YOLU GEREÇLERİ 

 

LMA 

(LARİNGEAL MASKE) 

LMA, 1988’de tanımlandığından beri, 200 milyondan fazla insana uygulanmıştır ve şimdiye 

kadar hiçbir ölümcül komplikasyon bildirilmemiştir. LMA, endotrakeal tüpten sonra 

geliştirilen en önemli hava yolu aracıdır. 1991 yılında ABD’de, spontan ventilasyonu olan 

hastalar dâhil olmak üzere, rutin vakalar için kullanılırken, 1995 yılında LMA, ASA 

tarafından geliştirilen zor hava yolu algoritmasında yer alarak, ventilasyon ve trakeal tüp 

yerleştirmeyi kolaylaştırmak üzere kullanılmaya başlanmıştır. Avrupa Resüstasyon Kurulu 

(European Resuscitation Council)’nun ileri yaşam desteği algoritmasında LMA, entübasyon 

yapılamayan vakalarda veya yapamayan kişiler tarafından alternatif bir hava yolu gereci 

olarak önerilmektedir. 

LMA, yüz maskesine alternatif olarak kullanılabilir; fakat endotrakeal tüpün yerini 

tutamaz. Zor hava yolu olan hastalarda rutin veya acil anestezi uygulaması  sırasında 

kullanımı endikedir. Bununla beraber, gastrik regürjitasyonu ve aspirasyonu 

engelleyemediğinden dolayı, açlık süresi dolmamış elektif cerrahiye giden hastalarda ve statik 

pulmoner kompliansı azalmış olan kişilerde (örn. restriktif akciğer hastalığı) kontrendikedir. 

LMA’lar bütün bunların yanı  sıra ekstübasyona ara basamak olarak veya pozitif basınçlı 

ventilasyon (tüm LMA’lar ile 20 cm H

2

O, Proseal-LMA ile 30 cm H

2

O’ya kadar inspiratuar 

tepe basıncı) veya basınç destekli ventilasyon sağlamak amacıyla da kullanılabilirler. 

Laringeal maskelerin pediatrik ve erişkin boyları olduğu gibi, hepsi latekssiz olarak üretilirler. 

LMA’de en büyük sorun uç kısmının yerleştirilirken kıvrılmasıdır. Bunu önlemek için yeni 

modellerde bu bölüm desteklenmiştir. LMA’ler değişik boylarda üretilmişlerdir ve kafları 

boya göre hava ile şişirilecek  şekilde üretilmiştir. Kafların  şişirilmesi sırasında üreticinin 

önerdiği hava volümlerinden fazlası kullanılmamalıdır.  İkinci önemli nokta ise LMA’nin 

kafının tam indirildikten sonra yerleştirilmesi ve sonra şişirilmesidir; kıvrılmayı önlemek için 

kafı  şişik halde yerleştirilmemelidir. Aksi halde şişirilince kafın özofagusu kapatması 

gereken ucu bu bölgeye tam yerleşmediğinden aspirasyon riski artmaktadır. LMA kimi zaman 

hastanın anatomisine tam uymadığından kaf şişirildiğinde üzerinde, özellikle özofagus 

---