Milli Kitabxana
82
BUDAQDAN DÜZƏLDİLMİŞ PİŞİK
iri var idi, biri yox idi, budaqdan düzəldilmiş bir pi-
şik var idi. Uşaqlar onu əyri-üyrü budaqdan kəs-
mişdilər ki, uzaqdan baxan pişiyə oxşatsın. Bığları
uzun və şeşə idi. Quyruğu isə xalis quyruq idi ki,
durmuşdu. Əgər əlinlə toxunmasaydın onun ağzının və
dişlərinin də ağacdan olduğuna inanmazdın.
Bu qəşəng və yaraşıqlı pişiyi rəngləyib stolun yuxarı
başına qoymuşdular. Pişik gecə-gündüz cürbəcür qabların
arasında başıaşağı durub fikirləşirdi. Fikirləşirdi ki, görəsən o,
niyə ağacdan olsun. Yox, bu işi belə qoymaq olmazdı. Uşaqlar
məni cansız hesab edib üst-başımı rəngləyiblər. Axı niyə bütün
pişiklərin və siçanların öz rəngi olsun, təkcə mən beləcə qalım.
Pişik fıkirləşirdi ki, heç olmazsa bircə dəfə siçanları qova bilsə
qətiyyən dərdi olmazdı. Eh, amma bu yaramazlar gecədən xeyli
keçəndən sonra evi ələk-vələk edirlər. Heç məni veclərinə də
almırlar. Bir dəfə avara bir siçan nazik dişlərini bədənimə
sancdı. Amma mən də ona borclu qalmadım. Siçan məni
dişləyəndə bədənimdəki tilişkəni onun damağına batırdım.
Onda görəydiniz bu yaramaz necə ciyildəyir. Axırı ki,
onlara pişik olduğumu başa saldım.
Pişik yaraşıqlı stolun üstündə zərli boşqabların və büllur
qabların arasında oturub beləcə dərin fıkrə getmişdi. Amma
dərdini kimə söyləyəcəkdi, bax orasını bilmirdi. Gecədən xeyli
keçmiş siçanlar gəlib çıxdı. Onlar düz pişiyin yanına qalxdılar.
Pişik gözlərini nə qədər ağartdısa siçanlar ondan qətiyyən
qorxmadılar. Quyruğunun ucu ağ siçan dedi:
Milli Kitabxana
83
—Nə gözlərini ağardırsan? Səndən qorxub eləyən—zad
yoxdu!
Daha buna dözmək olmazdı. Pişik bilmədi ki, neyləsin.
Hirsindən ayaqlarını stolun üstünə basıb gözlərini ağartmaqdan
başqa çarəsi qalmadı. Siçanlar isə ona yanıq verirlərmiş kimi
bir-birinin quyruğundan tutub oynamağa başladılar. Pişik daha
fürsəti əldən vermədi. İki qabaq ayağını büllur külqabına, arxa
ayaqlarını isə qırağı qızıl haşiyəli boşqaba keçirib gözlərini
siçanlardan çəkmədi. Onun yanından keçəndə hökmən
quyruqları ilə pişiyə toxunur, onu qəzəbləndirirdilər. Bir dəfə
quyruğunun ucu ağ siçan yanından keçəndə pişik onun
quyruğunu boynuna dolayıb dartdı. Siçan pişiyin necə güclü
olduğunu görüb bərkdən ciyildədi. Bir azdan bütün siçanlar
dostlarına köməyə gəldilər. Onlar necə dartdılarsa pişik də,
ayağını dirədiyi külqabı da gumbultu ilə aşağı düşdü.
Boşqablar çilikləndi. Büllur külqabı iki parça oldu. Amma sizə
deyim ki, pişik ayağı üstə dayandı. Doğrudur, o yerə düşəndə
bir neçə dəfə kəlləmayallaq aşdı, əsl cəngavərlər kimi ayaq üstə
dayana bildi.
Siçanlar bilmirəm qabların səsindənmi, yoxsa pişiyin
belə güclü olmasındanmı bir vahiməyə düşdülər ki, gəl
görəsən. Qaçıb dağıldılar və səhərə kimi gözə görünmədi-
lər. Pişik isə bütün gücünü toplayıb ayaq üstə dayanmışdı.
Doğrudur, əvvəl o xeyli qorxdu və qorxudan bığının bir-iki
tükü də düşdü. Amma axırda siçanların qaçıb dağıldığını,
özünün isə belə salamat qalmağını görüb çox sevindi. O indi
ayaq üstə durub fıkirləşirdi:
—Bax belə! Axırı ki, biz də öz gücümüzü göstərə
bildik. Mən bilən bu igidliyimə görə uşaqlar məni
heyvanxanaya verərlər. Ola bilsin ki, həddindən artıq güclü
olduğum üçün məni lap pələnglər yatan qəfəsə salacaqlar.
Amma nahaq yerə. Mən qəfəssiz də heç kəsə toxunan deyiləm.
Amma orasını da deyim ki, qəfəs mənim çox xoşuma gəlir.
Milli Kitabxana
84
Dövrəmdə qorxa-qorxa hərlənir, hərdən də əllərinə düşəndən
sənə verirlər. Sən də bığlarını sallayıb onlara hirsli-hirsli baxır,
arabir də nərə çəkirsən. Pis həyat deyil. Amma xahiş edəcəyəm
ki, məni hərdənbir gəzməyə buraxsınlar. Bir az meşədə gəzib
sonra qayıdaram. Səhər yuxudan duran kimi uşaqların anası
yerə səpələnmiş qab qırıqlarını görüb hirsləndi.
—Harda bir çör-çöp görürsünüz gətirib yığırsınız stolun
üstünə. Heyf bu qablardan.
Sonra hələ də ayaq üstə dayanaraq heyvanxanaya
aparılmağmı gözləyən pişiyi görüb yerdən götürdü və aparıb
zibil yeşiyinə atdı.
Ağacdan düzəldilmiş pişiyə yazığım gəlirdi. Heç belə
də ədalətsizlik olar?
Milli Kitabxana
85
QAÇAĞAN DOVŞAN
ir dəfə dovşan çox fikirləşdi, az fikirləşdi, axırda
belə qərara gəldi ki, gedib Kirpi ilə dostluq etsin. "О
öz tikanları ilə məni qoruyar, mən də cəld qaçıb
yaxınlıqda nələr baş verdiyini ona söyləyərəm. Bax
buna deyərəm, dostluq!" Dovşan bu fıkirdən necə sevindisə
fişəng kimi yerindən götürüldü. Sağsağan Dovşanın belə
qaçmağından şübhələnib soruşdu:
—Sənə nə olub?
—Nə olacaq? Özümə yaxşı bir dost tapmışam. O məni
tikanları ilə düşməndən qoruyacaq, mən də ətrafdakı əhvalatları
gəlib ona xəbər verəcəyəm. Bundan sonra yaşamağına dəyər!
—Bura bax, — deyə sağsağan onu yoldan saxlamaq
istədi.
Amma Dovşan özünü saxlaya bilməyib uzaqlaşdı.
Sağsağan səbrlə onun qayıtmasını gözlədi. Bir azdan gördü ki,
budu Dovşan qulaqları yellənə-yellənə gəlir.
— Bura bax, — deyə sağsağan onu səslədi.
—Məni də dostluğa qəbul edin. Mən də göydə baş
verən əhvalatları gəlib sizə xəbər verərəm.
Dovşanın qulaqları o saat şeşələndi. Ağıllı söz eşidəndə
həmişə uzun qulaqlarını şəkləyirdi.
—Bu lap gözəl təklifdir, — Dovşan necə sevindisə daha
bərk qaçdı və özünü saxlaya bilməyib Kürə düşdü. Birtəhər
çabalayıb sahilə çıxmaq istəyirdi ki, boz balıq onun həyəcanlı
olduğunu görüb soruşdu:
Dostları ilə paylaş: |