Milli Kitabxana
Yüklə 1,39 Mb. Pdf görüntüsü
|
_____________Milli Kitabxana_____________ 206 min şükr, əta sayəsi hər yerdə düşür başlara, sən qüdrətə bax ki, qara torpaqda necə ne’məti əlvan gətirib zahirə, çaylar və ağaclar və bulaqlar necə dağlar, necə bağlar, necə ləzzətli və dadlı və şirin meyvə və meyvə! Nə deyim mən necə sünbül, necə güllər, nə çəmənlər, bu çəməndə necə qümri, necə bülbül, necə cəh-cəh, necə səslər ki, olur hər eşidən məst, gəlir naləvü əfğanə ya da valeh olub tərk edir əhvalı, gedir eşq çəmənzarinə seyr etməyə bir başqa cahanı, gəl onu durma, könül, cahil olub tərk eləmə, sən belə bir baği-gülüstanə nəzər sal, negə gör şaxədə quşlar oturub oldu qəzəlxan, belə halət, belə bir yaz bizim aləmdədi, heç yerdə tapılmaz, çalışıb badeyi-reyhani yerə qoyma bu şərt ilə ki, bir yari-müvafiq tapıb öz halinə, birlikdə çəkil guşəyə, güllər arasında keçir öz ömrünü azadə, məbada yaramaz şəxs ilə yoldaş olasan ki, içə o badəni axirdə qıra daşla sənin camini, bil ha! Nə edim, sən məni əfv et ki, çıxıb riştəsi əldən sözümün keçdi hüdudi, elə ki, gülşənə gəldin, gözünü aç, ayıq ol, eylə nəzər, gör ki, necə hər ağacın yarpağı gəlmiş dilə, söylər özünün sirrini sübhün yelinə bəlkə tərəhhüm edə bir an, apara ərz edə dildarinə, icz ilə deyə, ey büti-xunxar, cəfakarü dilazar, xəzanlar bizi incitdi, fəqət vəslin ümidilə gəlib görməyə bir qorxulu vadidə durub müntəzirlik hər birimiz. Bəlkə də qismət ola didar, bizə rəhm elə, ey kaş, nə olsun ki, gərək bir dəfə bir an səni, bircə soruş halımızı, dərdimizi, lütf ilə dərman elə, tainki yetişdi bura söz qadiri-yektani bacardıqda bir az mədh elədik, növbə çatıb indi böyük oğlu o Adəm babanın hansı ki, xilqəttək onun xatirinə xəlq olunub tapdı bu cür rövnəqü ziynət. O, nəsəbdə hamıdan ali onun şə’ni, cəlali, kərəmi tə’rifə sığmaz, nə deyim mən ki, necə elmü hünər dəftərinin mətlə’i olmuş onun o pak adı, olmazdı bu aləm o əgər aləmə qoymazdı qədəm, bil və yəqin et nə cəmadat, nə nəbatat, nə bu ərşü səmavat, nə firdövs, nə cənnət, nə cəhənnəm, nə xərabat, nə münacat, nə də lövhü qələmü kürsiyü əflakü kəvakib, bu ay-ulduz, gecəgündüz, nə bu günlər, nə bu aylar, nə bu illər, nə payızlar, nə də yazlar – hamısı təkcə onun xatirinə xəlq olunub gəldi vücudə, o gözəl mehri-nübüvvət, bütün ümmət, hamıya etdi səxavət, odur, otəkcə əgər gəlsə qiyamət, hamıya rəhm eləyib, qurtara min dərdü əzabdan, adıdır Əhmədi-Məhmud Əbulqasim, o xeyrül-bəşərü Seyyidi-gövneyn Məhəmməddir, Əlinin əmisi oğlu, Əli hansı Əli, Heydəri-Səfdər, o Əlidir ki, dayanmış qapısında ona Qənbər də qul oldu, nə deyim mən hələ Səlman Əbülmö’cinü Miqdadü Əbuzər baş əyər, hörmət edər _____________Milli Kitabxana_____________ 207 Türkü Əcəm şahi-Xətavü Xütənü hind ilə Çin hakimi bunlarla bərabər, bilirik bir də o Qeysər və Buxara, bütün aləm bü Nəbati eləyir vəsf sənintək bir… ey məhiənvər, necə tə’rif qılım, yoxdu şəbihin bu lətafət, bu şərafət, bu cahan üzrə pəri-hurilər olmaz, nə deyim, qalmışam aciz bu vəcahət, bu məlahətdə Züleyxa nədi, Leyla nədi, Əzra nədi, Səlma nədi, billəh ki, üzün tək ola bilməz güli-həmra, habelə yoxdu qədin tək çəməni-dəhrdə bir sərvi-dilaravü nə şümşadü nə ər’ər, nə sənubər, hanı zülfün kimi sünbül, üzünü kim gülə oxşatdı xəta etdi, qələtdir, hanı bu rəngdə gül bəs nə deyim eylə ləbi mül, arizi gün ya məhi-taban dilim yox, deyə bilməm ləbinə lə’li-Bədəxşan, dişinə gövhəri-rəxşan, nə əcəb vəqtdə, nə saətdə səni xəlq eləyib qadiri-mənnan, hanı çeşmi-xumarın kimi bir nərgizi-şəhla, nə olur, ey büti-tənnaz, xoşavaz ki, gəhgah bu biçareyi-dilxəstəyə bir rəhm edəsən, yoxsa məgər bilməmisən kim, sənə mən aşiqəm, ey yari-cəfakar, dilazar, sitəm-pişəvü birəhmü mürüvvət, nə xoşundur ki, çəkim mən belə zillət, səni Tari, dəxi əl çək bu cəfadən ki, gümanım budu bu vəz’də gər görsə məni rəhm eləyə gəbrü nəsara, belə gəldi belə getdi, belə baxdı, necə baxdı ki, göz axdı, canımı odlara yaxdı, yeri get, dəng eləmə, bir elə göz ta ki, deyim mən belə gəldi, belə baxdı, nə bilim kim deyəcəklər ki, bu əfsanədi kim, ol belə gəldi , belə getdi, o nə Məcnundu, nə Leylavü nə məxfidi, nə peydavü nə Vamiqdi, nə Əzra, nə Nəbatidi, nə Hafiz o, müdəbbirdi ki, tədbir elədi, etdi məni aşiqi şeyda. _____________Milli Kitabxana_____________ 208 LÜĞƏT B Badiyeyi-tih – sərgərdanlıq səhrası Badiyəpeyma – çöldə gəzən Baği-cinan – cənnət bağı Bak – qorxu Bang – səs Barigəh – imarət, saray Baz – qartal Befəzli-xuda – Allahın mərhəməti Bəççeyi-Ənqa – Ənqa quşunun balası; vüqarlı, təmkinli Bədgu – çuğul Bədkiş – əyri yollu, pis adam Bəhəmdillah – Allaha şükür Bər – quru – çöl Bəraya – aşkar Bərəhman – şər qüvvə “Bərgi-nəxli-imən” – Əmin-amanlıq ağacının kölgəsi – yarpağı (cənnətdəki Tuba ağacına işarədir) Bərk – yarpaq Bərra – təmiz, aydın Bihəmta – misilsiz Bikiş – yolsuz, məqsədsiz Bipərva – qorxusuz, qorxmaz Buteyi-hicr – ayrılıq butəsi – qızıl, gümüş və s. əritmək üçün gildən qayrılmış kiçik qab Büxl – paxıllıq Bülənd-pəst – alçaq-uca Büti-hərraf – danışan büt C Canfəza – ruh dincəldən; gözəl Cəli – aşkar _____________Milli Kitabxana_____________ 209 Cəlilülnəhmə – əzəmətli Cö’di-müşk – qara zülf Cuybar – arx kənarı Cüqd-bum – bayquş Cür’ə – bir qurtum, bir içim (su, şərab və s.) Ç Çahi-məzəllət – bədbəxtlik quşu Çəlipa – qarışıq, dağınıq D Dağidar – dağlanmış, qəmli, qüssəli Deyr – təriqətçilərin məskəni Dəbiri-nüktədan – arif, çox bilən mirzə Dəd – vəhşi heyvan Dəmdəmə – meydan, sahə Dənglər – dəng olmuşlar Dəriğ – heyif Dilazürdə – ürəyi incimiş Dirəxşan – nurlu, parlaq Düca – qaranlıq Düxtəri-rəz – üzümün qızı (şərab) Dürdnuş – şərab xıltı içən Dürdnuşi-Hafizəm – Hafizin təriqətinə tabeyəm Dürri-nab – təmiz, parlaq gövhər Ə Əbrani – tayfa adı Əbrə – xüsusi kəmər, qurşaq Əbülhəsən – Əhsənin atası Əli Əbyat – beytlər Ə’da – düşmən Əfsər – tac Yüklə 1,39 Mb. Dostları ilə paylaş:
|