____________________________________________
123
həmsədri olmaq vəzifəsini öz təşəbbüsü ilə üzərinə götürdü.
Prezident Jak Şirak ilə görüşlərim məni belə qənaətə gətirib ki,
o, məsələnin həqiqətən ədalətlə həll olunması mövqeyində
durur.
Bilirsiniz, Amerikanın prezidenti avqustun 1-də mən onunla
görüşdüyüm zaman bu barədə öz fikirlərini qəti bildirib və bizim
imzaladığımız birgə bəyanatda yazılıb ki, məsələ Lissabon
prinsipləri əsasında həll olunmalıdır.
Mən Rusiyanın prezidenti ilə bir neçə gəfə görüşlər,
danışıqlar keçirmişəm. Son dəfə Kişinyovda, Moldovada
görüşümüz olubdur. Rusiya da, prezident Boris Yeltsin də bu
mövqeyindən çəkilmir və məsələnin Lissabon zirvə görüşündə
qəbul edilmiş prinsiplər əsasında həllinə tərəfdar çıxır, bu barədə
öz səylərini qoyur.
Beləliklə, bu məsələnin həll edilməsi üçün indiyə qədər
mümkün olmayan bir şərait yaranıbdır. Ancaq hələ bu da
məsələnin həll olunması deyildir. Qarşımızda çox çətin danışıq
prosesi var. Biz danışıq prosesini bu prinsiplər əsasında
aparacağıq. Güman edirəm, siz də razı olarsınız ki, məhz bu
yolla məsələnin həllinə nail olaq. Təsəvvür edin, əgər işğal
olunmuş altı rayon azad edilsə, insanlar oraya qayıtsa, orada
həyat başlasa, bu, ümumiyətlə, məsələnin həlli üçün böyük bir
hadisə olacaqdır. Ondan sonra ikinci mərhələni həll edə bilsək,
bu, tamamilə məsələnin sülh yolu ilə həllinə gətirib
çıxaracaqdır.
Bilirsiniz, mən bunu bir neçə dəfə demişəm və sizin də
qarşınızda deyirəm. Tale Enmənistanla Azərbaycanın qonşu
yaşamasını bizə qismət edibdir. Biz bu qonşuluqdan çəkilə
bilmərik, Enmənistan da çəkilə bilməz. Bu qonşuluqda biz sülh
yaratmalıyıq və sülh şəraitində yaşamalıyıq - şübhəsiz ki,
Azərbaycanın milli mənafelərinə, ərazi bütövlüyünə heç bir
Zərər dəymədən. Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü, milli
mənafelərini qoruyaraq, biz eyni zamanda sülhə nail olmalı-
____________________________________________
124
yıq. Çünki daim müharibə şəratində, müharibə təhlükəsində
yaşamaq, daim düşmənçilik münasibətləri şəraitində yaşamaq
mümkün deyildir. Biz bunu dərk elməliyik.
Azərbaycanın təbii sərvətləri, iqtisadiyyatımızın
perspektivləri o qədər böyük imkanlar yaradır ki, əgər biz tam
sülh əldə edə bilsək, bu imkanlardan səmərəli istifadə edə
bilərik, müstəqil dövlətimiz də yaşayar, xalqımızın rifahı da
yaxşılaşar və Qafqazda da sülh əldə etmək mümkün olar.
Ümumiyyətlə, Qafqaz indi dünyanın ən çətin, ağır, ən qarışıq
bir bölgəsidir. Biz Qafqazın şimalında, yəni Şimali Qafqazda da
sülhün bərqərar olmasını istəyirik. Dağıstanla qonşuyuq, orada
da sabitliyin əldə olunmasını istəyirik. Başqa qonşularımızla da
sülh və əmin-amanhq şəraitində yaşamaq istyirik. Ümumiyyətlə,
bölgəmizdə sülhün təmin edilməsini istəyirik. Budur bizim
siyasətimiz, gördüyümüz işlər. Amma bu işlər asanlıqla həyata
keçirilmir, çox böyük zəhmət, çox böyük vaxt tələb edir və mən
hesab edirəm ki, bu işin naminə çəkilən zəhmət və itirilən vaxt
heç də kədər deyildir. Çünki bu, bizim əsas məqsədimiz,
vəzifəmizdir.
Bu sahədə də sizin dəstəyinizə, köməyinizə ehtiyacımız var.
Mədəniyyət, ədəbiyyat gərək daim dövlətlə bir yerdə olsun. Bu
baxımdan sizə bir neçə fikrimi demək istəyirəm. Keçmiş
qurultaylardan fərqli olaraq, görürsünüz ki, mən sizə "hansı
mövzuda yazmalısınız, nə cür yazmalısınız" kimi göstərişlər,
heç məsləhətlər də vermək istəmirəm. Vermək istəmirəm, heç
olmayacaq da. Siz tam sərbəstsiniz, azadsınız və sərbəstlik,
azadlıq şəraitində nə cür istəyirsinizsə, o cür də yazın. Hansı
mövzunu götürürsünüz-götürün, sizin öz işinizdir. Dövlət bu
işlərə qarışmayacaqdır. Mən bunu sizə tam qətiyyətlə deyirəm.
Ancaq hesab edirəm, bir məsələdə siz daha da yaxından
iştirak etməlisiniz. Bu məsələ də Azərbacanın ərazi
bütövlüyünün bərpa olunması, işğal edilmiş torpaqlarımızın
azad olunması, Azərbaycanın qüdrətli ordusunun
yaradılmasi,
____________________________________________
125
Azərbaycan vətəndaşlarının hərbi vətənpərvərlik, ümumiyyətlə,
vətənpərvərlik ruhunda tərbiyələndirilməsi, Azərbaycan
gənclərinin hərbi vətənpərvərlik ruhunda tərbiyəsinin möh-
kəmləndirilməsidir. Bu, çox vacibdir, çox lazımdır.
Bilirsiniz, bizim ədəbiyyatımızın xalqımıza etdiyi ən böyük
xibmət ondan ibarətdir ki, şairlərimiz, yazıçılarımız, öz əsərləri
ilə Azərbaycanda, xalqımızda, millətimizdə daim milli
hissiyyatları oyatmağa çalışmışlar. Milli özünüdərk, milli
oyanış, dirçəliş prosesi xalqımıza birinci növbədə ədəbiyyatdan
keçır. Bəzi əsərlər var ki, onlar açıq-açığına xalqımıza milli
dirçəliş, oyanış hissiyyatları çatdırıbdır: Bəxtiyar Vahabzadənin,
Xəlil Rzanın, başqalarının əsərləri. Amma digər əsərlər isə
dolayısı ilə, ayrı-ayrı fikirlərlə millətimizdə vətəni sevmək,
vətənə sadiq olmaq, Azərbaycanı sevmək, azərbaycanlı olmaq
hissiyyatlarını yaradıbdır.
Bu, bizim şairlərimizin, yazıçılarımızın
əsərlərinin
hamısından keçibdir. Klassik adlandırdığımız Səməd Vurğunun
əsərlərindən də, Rəsul Rzanın əsərlərindən də, Süleyman
Rüstəmin əsərlərindən də, Məmməd Rahimin əsərlərindən də,
Osman Sarıvəllinin əsərlərindən də, Süleyman Rəhimovun,
Mehdi Hüseynin, Əbülhəsənin, Əli Vəliyevin, Mir Cəlalın, İlyas
Əfəndiyevin, Mirvarid Dilbazinin əsərlərindən də keçibdir.
(Yerclən səs: Məmməd Səid Ordubadinin). Mən son vaxtı
deyirəm, bəli, Məmməd Səid Ordubadi, Hüseyn Cavid, Cəfər
Cabbarlı - bunlar şübhəsizdir. Mən 40-cı, 50-ci illəri, yəni 1937-
38-ci illərdən sonra yaranmış ədəbiyyatı sayıram. Əsrin
əvvəlində - 1910-cu, 1920-30-cu illərdə bizim böyük
şailərimizin, yazıçılarımızın
əsərləri ancaq millilik,
vətənpərvərlik, millətçilik hissləri ilə yazılmışdır.
Ancaq sonrakı dövrü mən ona görə xüsusi vurğulayıram ki,
1937-38-ci illərdə bizim ədəbiyyatımıza böyük zərbə vuruldu,
böyük itkilərimiz oldu. Hüseyn Cavid, Mikayıl Müşfiq,
Dostları ilə paylaş: |