24
olmasa da,onun izahında Azərbaycanın və digər ölkələrin türklər tərəfindən
işğalı idealizə edilmiş şəkildə işıqlandırılır. Bəzən Şərəfxan hadisələrin
tarixini səhv göstərir. Məsələn, o, Krım xanı Məhəmməd Gireyin
Azərbaycana yürüşünün hicri 992 (1584)
78
-ci ildə ildə baş verdiyini göstərir,
halbuki həmin hadisə beş il əvvələ, yəni hicri 987 (1579)-ci ilə
aiddir. ”Şərəfnamə”nin bu yanlışlığı bir neçə əsərdə öz əksini tapmışdır və
bu barədə müvafiq bölmədə bəhs ediləcəkdir.
Mövzunun işlənməsi üçün ən mühüm mənbələrdən biri görkəmli
Azərbaycan tarixşünası İsgəndər bəy Türkman Münşinin “Tarix-i aləm
arayi Abbasi” (“Dünyanı bəzəyən abbasın tarixi”) adlı sanballı əsəridir.
İsgəndər bəy Münşi (1560/61-1634) o dövr üçün gözəl təhsil
almışdı, mahir xəttat, poeziya bilicisi idi. İsgəndər Münşi müxtəlif
hakimlərin yanında maliyyə məmuru işləyərək, I Şah Abbasın birinci
vəziri Hatəmbəy Ordubadinin himayədarlığı sayəsində yüksək mənsəbə
çatmışdı. İsgəndər bəy yürüşlər və zəfərlər zamanı şahı müşayiət etmiş,
Azərbaycanda, İranda, İraqda və digər ölkələrdə bir çox hadisələrin şahidi
olmuşdur. İsgəndər bəy Münşinin əsəri girişdən (müqəddimə) və iki cilddən
(səhifə) ibarət olub I Abbasın yarıməsrlik hakimiyyəti dövrünün ən
mühüm və əvəzedilməz mənbəyidir
79
. Tədqiq edilən mövzu ilə əlaqədar bizi
mənbənin “giriş” hissəsi maraqlandırdı. Burada İsgəndər bəy Münşi
Səfəvilər sülaləsinin mənşəyindən söz açır, bu sülalənin ilk dörd şahının
hakimiyyət tarixini şərh edir. Əsərin bu hissəsini müəllif özündən əvvəlki
tarixşünasların materialları əsasında yazsa da, girişin kompilyativ səciyyəsi
ilə yanaşı, burada müxtəlif bizim üçün naməlum olan mənbələrdən
götürülmüş orijinal materiallara da təsadüf edilir. I Şah Təhmasibin daha çox
adlı-sanlı müasirlərinə - məşhur xanlara və sultanlara, seyidlərə və şiə
şeyxlərinə, vəzirlərə və müstöfilərə, xəttat, rəssam, şair, musiqiçi və
xanəndələrə həsr olunmuş nadir bölmələri bunlara misal ola bilər. Bu
şəxslərin hər biri haqqında onların fəaliyyətini səciyyələndirən qısa bioqrafik
məlumatlar verilmişdir
80
.
“Müqəddimə”nin II İsmayılın və Məhəmməd Xudabəndənin
hakimiyyət dövrlərinə həsr olunmuş bölmələri, bizim üçün olduqca
25
qiymətli mənbə oldu. Çünki sinxron mənbələrin heç birində biz həmin
illərin belə tam və təfsilatlı şərhinə rast gəlmədik.
Səfəvilər dövrünün digər tarixçilərinə nisbətən İsgəndər Münşi o
dövrün tarixçiləri üçün nadir sayılan keyfiyyət üstünlüyü ilə fərqlənirdi. O
özünün sələflərindən məlumatları sadəcə olaraq götürmür, həm də
hadisələrə öz münasibətini bildirməklə, onları yenidən mənalandırmağa,
səy göstərir. Münşi bəzən hadisələrin təzahürlərinə aludə olmur, onların
tarixini vermir, əsas diqqətini bu hadisələrin mahiyyətinin açılmasına
yönəldir. Bu mənada o, fikrimizcə öz müasirlərindən - salnaməçi olub,
yalnız faktları qeydə almaqla kifayətlənən tarixçilərdən xeyli yüksəkdə
dururdu.
Mövzunun işlənilməsi üçün olduqca vacib olan Avropa mənbələrini
nəzərdən keçirək. Həmin sənədlərin qiyməti bundadır ki, onlar Səfəvilər
dövlətinin Şərq salnaməçilərinin əsərlərində sərf-nəzər olunan sosial-
iqtisadi həyat və siyasi quruluş məsələlərinin bəzi əhəmiyyətli tərəflərini
işıqlandırırlar.
Vinçentso d´Alessandri
Venetsiya Respublikasının I Şah
Təhmasibin sarayına təyin edilmiş səfiri idi. O, 1571-ci ildə Səfəvilərin
paytaxtı Qəzvin şəhərinə gəlmiş və təxminən iki il ölkədə yaşamışdı.
Qayıtdıqdan sonra o, Venetsiya hakiminə özünün Səfəvilər dövlətinə olan
səfəri barədə hesabat təqdim etmişdi
81
. Müxtəsər olmasına baxmayaraq,
Alessandrinin hesabatında I Şah Təhmasibin hakimiyyətinin son illərində
Səfəvilər dövlətinin vəziyyəti haqqında maraqlı məlumatlar və avropalının
müşahidələri vardır.
Alessandri Səfəvilər sarayı, I Şah Təhmasibin şəxsiyyəti və həyat
tərzi, mərkəzi hökumət, Səfəvilərin daxili siyasəti, o cümlədən vergi
siyasəti haqqında qiymətli məlumatlar verir. Məsələn, I Təhmasibin
“mərhəmətindən”, ”ədalətindən” və onun bəzən rəiyyət vergilərini ləğv
etməsindən çox danışan farsdilli mənbələrin əksinə olaraq Alessandri
göstərir ki, adətən belə “ləğvetmədən” bir qədər keçdikdən sonra şah
gözlənilmədən bütün vergi borclarının ödənilməsini tələb edirdi ki, bu da
kəndliləri kütləvi surətdə müflisləşdirirdi
82
. I Təhmasibin gömrük rüsumunu
26
(tamğa - O.Ə.) ləğv etməsi “bunlar dünyanın hər hansı hissəsində
olduğundan yüksək idi” və sonuncuların “ticarətin yeddidə birini təşkil
edən“
83
daha mülayim vergi ilə (boniçe - O.Ə.) əvəz edilməsi barədə
onun məlumatı çox mühümdür. Məhsuldan, torpaqdan və qoyunların sayına
görə alınan vergi haqqında venetsiyalının gətirdiyi bəzi rəqəm məlumatları
olduqca maraqlıdır
84
. Səfəvilərin qoşunu, onun silahları, şah qvardiyası və
i.a. barədə verilmiş məlumatlar da maraqlıdır.
Mövzu üçün digər italyan müəllifinin - Ciovanni Tommazo
Minadoinin “Türklər və iranlılar arasındakı müharibələri tarixi” əsəri
85
böyük əhəmiyyət kəsb edir.
Minadoi 1540-cı ildə İtaliyanın Roviqo şəhərində anadan
olmuşdur. Paduya universitetində tibb təhsilini tamamladıqdan sonra
Suriyada Venetsiya konsulluğunun xəstəxanasında həkim işləmişdir. O,
1579-1586-cı illərdə burada olmuş və yəqin ki, türk dilini yaxşı bilmişdir.
Xidməti borcunu yerinə yetirərkən Osmanlı mülklərinə səfərlər edir, tez-tez
İstanbulda olur, o vaxt Osmanlı imperiyası ilə Səfəvilər dövləti arasında
gedən müharibələr haqqında məlumatlar toplayırdı. O, İtaliyaya qayıtdıqdan
sonra, tezliklə bu müharibələrin tarixini nəşr etdirir. Minadoi 1596-cı ildən
Paduyada yaşamış, adı çəkilən universitetin tibb professoru olmuş və
1615-ci ildə vəfat etmişdir
86
.
Minadoinin əsəri ilk dəfə 1587-ci ildə Romada çapdan çıxmışdı.
1588-ci ildə Minadoi öz əsərini 9 fəslə (ilkin nəşrdəki dörd fəsildən ibarət idi)
bölüb yeni materialla tamamlayaraq, ikinci dəfə nəşr etdirdi. Venetsiya
nəşri Minadoinin əsərinin tam və son nəşri sayılır. Kitab Avropa
oxucularının diqqətini dərhal özünə cəlb etdi. Onun əsəri tez bir zamanda
ispan (1588), ingilis (1595) və latın (1601) dillərinə tərcümədə çapdan çıxdı.
Onu qeyd etmək kifayətdir ki, Minadonin əsəri 14 il ərzində yeddi dəfə nəşr
olunmuşdu
87
. Bunu Avropalıların “əfsanəvi dərəcədə zəngin” Şərq
ölkələrinə sadəcə olaraq artan marağı ilə izah etmək kifayət deyildir. O
dövrdə Qərbi Avropa dövlətləri üçün real təhlükəyə çevrilmiş Osmanlı
Türkiyəsinin gələcək niyyətləri qarşısında Avropa cəmiyyətini təlaş
bürümüşdü.
Dostları ilə paylaş: |