Redaktor: Dilsuz
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
118 Aparırsan bizi zəfərlərə sən! Əməlin qərq edib nura cahanı! Bir nəğmə çağlayır mənim sinəmdən: Eşq olsun Stalinə! Yaşasın Stalin! Həyatın mənası, Məzmunudur o! Arzu şeri deyib qurtaran kimi, hamı əl çaldı və Ələsgər müəllim fürsətdən istifadə edib Xıdır müəllimə baxa-baxa bir daha yoldaş Stalinin şərəfinə sağlıq dedi və yenə də hamı, o cümlədən, Xosrov müəllim ayağa qalxıb qədəhləri dibinəcən içdilər. Arzu isə indi rus dilində bir şer söyləmək istəyirdi. Bu şeri keçən il «Oqonyok» jurnalında oxuyub əzbərləmişdi, oradakı bir parça, xüsusilə, xoşuna gəlirdi və Arzu yenə də hər sözü xüsusi vurğu ilə tələffüz edə-edə dedi: – Osip Kolıçev. «Priqlaşeniye k pesne». Otrıvok iz stixotvoreniya. Vı bıli vçera Bezımennı, Sedaya zurna Suleymana, Djambula Sedaya dombra... Tak poyte je Stalinu Slavu Stixami, Podobnımi splavu Zolota i serebra!.. Yenə hamı əl çaldı və Ələsgər müəllim fikirləşdi ki, görəsən, yenə də qalxıb Stalin yoldaşın sağlığına içsinlər, yoxsa yox? Yox, lazım deyildi, bu lap ağ olardı və Ələsgər müəllim qaş düzəltdiyi yerdə vurub gözü də çıxarardı. Əlbəttə, Arzunun bu cür şerlər əzbərləməyi, əslində, Ələsgər müəllimin ürəyincə deyildi, amma nə etmək olardı, Arzu zəmanə uşağı idi və bu axşam Arzunun bu iki şeri söyləməyi lap yerinə düşdü; Xıdır müəllim, hər halda, tamam eşşək deyildi, qoy başa düşsün, görsün ki, məktəb müdirinin ailəsi necə ideyalıdır və Xosrov müəllimin bayaqkı hərəkəti də təsadüfi bir şeydir. Əvvəlcə, o vaxtlar ki, Əvəz bəy hələ ingilis casusu və terrorçu kimi ifşa olunmamışdı, belə ad günlərindən birində Arzu əllərini arxasında tutub, sinəsini qabağa verib (onda hələ pioner deyildi) əziz Stalin baba haqqında əvvəlcə Azərbaycan dilində, sonra da rus dilində şerlər deyəndə Əvəz bəy (Ələsgər müəllimin yanında oturmuşdu) dodaqaltı pıçıldadı: «–Yaxşı ki, fransız dilində də belə şerlər demir». Onda Ələsgər müəllim özünü eşitməzliyə vurdu, amma bir müddət ürəyi nigarançılıqla döyündü, diqqətlə mizin arxasında oturanlara, xüsusən, Əflatun müəllimə baxdı –yox, Əvəz bəyin o pıçıltısını heç kim eşitməmişdi və Əflatun müəllim də içib keflənmişdi, dünya da vecinə deyildi. Bu hadisə o vaxt olmuşdu – üç il bundan əvvəl, o vaxt heç kim Əvəz bəyin pıçıltısını eşitməmişdi, amma buna baxmayaraq, Əvəz bəy indi həyatda yox idi. Əvəz bəy güllələnmişdi və güllələnəndən sonra da məktəbdəki iclaslarda, mitinqlərdə, «izhari-nifrət» yığıncaqlarında hamı, o cümlədən, Ələsgər müəllim Əvəz bəyin adını çəkir, onu dönə-dönə ifşa edir, sayıq olmağa, maskalanmış xalq düşmənlərini görməyə çağırırdı. Pıçıltını eşitmək vacib deyildi, bəzən Ələsgər müəllimə elə gəlirdi ki, əlaqədar orqanlar uzaqdan-uzağa adamın ürəyinə də girir, düşüncəsini də oxuyur və 119 həmin vaxtlar Ələsgər müəllimin bütün əhvalı pozulurdu, güclə özünü ələ alırdı, Əflatun müəllimi tovlaya-tovlaya, qoltuğuna verə-verə, pişim-pişimlə məktəbdə camaatı yola verirdi. Arzunun on yaşı tamam olduğu həmin qarlı qış axşamı Xıdır müəllim eləcə papiros çəkir, hərdənbir araq içir, danışmır və fikirləşirdi. Xıdır müəllim dünyanın işləri barədə, insanların naşükürlüyü barədə, qeyrətsizliyi, vicdansızlığı barədə fikirləşirdi. Inqilabdan əvvəl biz nə idik? Heç nə, bir nəfər də fərli idmançımız yox idi. Bu boyda Azərbaycanda beş-altı dənə pəhləvan var idi, beş-altı dənə də ağırlıq qaldıran, vəssalam! Onlar da primitiviydi, beynəlxalq arenaya çıxmamışdılar. Bakının cəmi-cümlətani ikicə dənə idman klubu var idi: «Sokol», bir də ki, «Unitas», vəssalam. Elə Rusiyanın özündə nə var idi? Bircə Poddubnıydı, bir də ki, Zaikin də, başqa nə varıydı. Yoldaş Stalin ölkədə bədən tərbiyəsini bu cür inkişaf elətdirdi!.. Indi ölkədə altmış minə (minə!) qədər bədən tərbiyəsi kollektivi var, idmançıların sayı beş milyona yaxındı, minə qədər idman zalı var, stadionların sayı üç yüzü (üç yüzü e!) ötüb! Daha nə istəyirsiz, ay qeyrətsizlər?! Sovet gimnastları Antverpendə Üçüncü Fəhlə Olimpiadasında iştirak etdi! Bu qədər yüksəlişi görməmək olar? Kim eləyib bizim bu yüksəlişimizi? Yoldaş Stalin! Bəs Azərbaycanda kim eləyib bunları? Yoldaş Mir Cəfər Bağırov! Gimnastika, yüngül atletika, basketbol, voleybol... Inqilabdan əvvəl varıydı bunlar? Allahın topu yox idi, cındır əsgiləri basırdılar girdə torbanın içinə, ağzını tikirdilər, guya ki, topdu, Kömürçü meydanında futbol oynayırdılar... Bəs indi necə olur ki, adını da müəllim qoymusan, yeni nəsil tərbiyə edirsən, ay Xosrov müəllim, adamın dili də gəlmir sənə müqəddəs sovet müəllimi sözünü desin! – o boyda kişinin, o boyda rəhbərin sağlığına içmirsən? Üzdən baxırsan ki, fağırın biridi, amma, əslində, vələdüznanın cövhəridi bu Xosrov müəllim. Görmürsən zaraza, gedib özünə necə arvad tapıb alıb? Arvad deyil, balıqdı köpək qızı!.. Xıdır müəllim nifrət dolu nəzərlərlə Xosrov müəllimə baxdı və Xosrov müəllim də bu baxışların altında ağappaq ağardı, hiss etdi ki, kiçilir, tamam balacalaşır və dünyanın hər üzünü görmüş bu adam Xıdır müəllimin həmin baxışları altında az qaldı ağlasın. Xosrov müəllim sövq-təbii hiss edirdi: elə bir səhv buraxıb ki, bunun axırı mütləq pis qurtaracaq; iki aydı ki, Xosrov müəllim hər dəfə evdən çıxıb məktəbə gedəndə (məktəbdən başqa bir yerə getmirdi) Gülzarla bir yerdə yatdıqları çarpayıdakı döşəyin, balıncın o mehriban, o sevimli istisini də özü ilə aparırdı, sinifdə uşaqlara dərs keçirdi, amma boynunun ardında, kürəyində o istini hiss edirdi, o balınc istisi də, o döşək istisi də, əslində, Gülzar xanımın sim kimi tarım çəkilmiş, dolu və hamar bədəninin istisi idi və Arzunun on yaşının tamam oduğu həmin qış axşamı Xosrov müəllimə elə gəlirdi ki, o istini güclə onun bədənindən, hisslərindən dartıb çıxarırlar. Kələntər müəllim bir az içəndən sonra, dostluqdan, etibardan, vəfadan, səmimilikdən, xeyirxahlıqdan gözəl sözlər dedi. Füzulidən və Seyid Əzim Şirvanidən müdrik misallar söylədi, Ələsgər müəllim məclisin siyasi səviyyəsini qaldırmağa çalışa-çalışa bir bəhanə tapıb yenidən Mir Cəfər Bağırov yoldaşın şərəfinə sağlıq dedi (və mizin arxasındakıların hamısı ayağa qalxıb qədəhlərini dibinəcən boşaltdılar), sonra Bakı ilə, Azərbaycan bolşevikləri ilə xüsusi bağlı olduqları üçün, yoldaş Stalinin yaxın silahdaşlarından və şagirdlərindən yoldaş Anastas Ivanoviç Mikoyanın və yoldaş Lavrenti Pavloviç Beriyanın şərəfinə sağlıq Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|