Rüblük ədəbiyyat dərgisi №3 (11) Sentyabr 2014
Yüklə 472,06 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Rüblük ədəbiyyat dərgisi 21
Rüblük ədəbiyyat dərgisi 21 Siqаrеt dənələri Bеş аltı qəpik-quruş Bаlаcа bir fоtо də vаr… unudulmuş Pоtа, Mən sənə cibimdən dаnışmırаm, qəlbimdən dаnışırаm Səhərlər günəşin nеcə gənc Ахşаmçаğılаr nеcə qоcа göründüyünü Mənə göstərmə, Pоtа Biz аtаnın аldığı аyаqqаbılаrı gеyinib böyüyən Uşаqlаrdаn dеyilik. Biz аyаqyаlın böyüyüb qоcа аtаsınа аyаqqаbı аlаn Qоluzоrlulаrıq. Pоtа, Yеrusəlimdən qаyıdаn хəstə Qоqоlаm mən Pеyğəmbərin bеlə ümid vеrmədiyi ölümcül yоlçu Qаrаnlığа bulаşmış pаlçıqlı çəkmələrimlə Ölmək üçün dönürəm vətənə. Pоtа, bundаn sоnrа Sənə nə vахtsа аrаbа təkəri, un kisəsi Sаndıq qıfılı, sаmаnlıq, nə bilim, Dibində yоd qаlmış şüşə lаzım оlsа Məni ахtаr. Sənə nə vахt mən lаzım оlsаm Sоruş ki, burdа аrаbа təkəri, un kisəsi Sаndıq qıfılı, sаmаnlıq, nə bilim, Dibində yоd qаlmış şüşə Görməmisiniz ki? Adəm üçün təsəlli Güzgüdəki kişini də nəzərə alsaq, İkimizik evdə. Baxırıq... darıxırıq... sonra lal-dinməz yoxa çıxırıq; O, güzgüdən, mən həyatdan. Tənhalıq saat doqquzdan sonra başlanır bu evdə. O vaxt ki, günəşin yerini ay tutur O vaxt ki, Adəm Həvvanı unudur O vaxt ki, insan qadağan olunur cənnətə O vaxt ki, tamah qalib gəlir məhəbbətə. Qorxma, Adəm Qadın səni cənnətdən qovdurubsa, Sən də onu özünlə cəhənnəmə aparırsan. Sevgi püşkatmadır – qorxma! Sənin bəxtinə ―heç kim‖ çıxmaya da bilər. Qorxma, Adəm! Sevgi məişət hadisəsinə çevrilə bilməyəndə Ya əfsanəyə, ya cinayət hadisəsinə çevrilir. Sevmək özünü yox, başqasını xilas etməkdi. Və unutma: qadın kişinin həyatında həmişə kirayənişin kimi yaşayır. Və unutma: kişi ona görə bədbəxt olur ki, Özünün əfsanəvi sevgisini məişət rahatlığına çevirmək istəyir. Qadın ona görə bədbəxt olur ki, Özünün məişət sevgisində əfsanə axtarır. Kaş ki, unutmaq da, sevmək qədər asan olaydı, Adəm. Unutmaq üçün mütləq sevmək lazımdı. Ayrılıq – bu, bir sevginin tarixi sonluğudur. İçində sevgi olmayan ayrılıq yoxdu, Adəm! Ağlama, Adəm Qadınla kişinin zaman ölçüsü bir deyil. Kişi vaxtı saniyələrlə, dəqiqələrlə ölçür Qadın isə aylarla, illərlə Get özünü zəhərlə, Adəm! Əfsanə öz qurbanının yolunu gözləyir. Həyat sənin düşündüyün qədər mürəkkəb, Mənim düşündüyüm qədər sadə deyilmiş. Ağlama, Adəm, Mən də sənin günündəyəm. Azadlıqsızlıq Həyat – bir gün, sadəcə, pəncərədən baxmaqdı küçəyə İşıqları söndürüb, qarışmaqdı gecəyə. İnsanın faciəsi, bəlkə də, Tanrının əyləncəsidir. Necə ki, fahişə sevgilinin dublyorudur Necə ki, hamıdan güclüdür qarışqa, amma ayaqlar altda yaşayır. Bayaqdan qara bir milçək qəzəblə vızıldayıb Özünü çırpır pəncərəyə. 22 № 3 (11) Sentyabr 2014 Azadlıq istəyir – divarları olmayan bir dünya! Evdəki naməlum qadın vurub öldürdü onu Çünki qadın başqalarının azadlıq arzusunu sevmir. Sevgi dramı Biz əvvəlcə dost idik. Sonra sevgili olduq. Daha sonra ər-arvad. İndi isə düşmənik – Heç vaxt ayrılmamaq üçün... Qaraciyərin sirrozlu sevgisi Bədəninə toxunduqca kədərlənirəm, Kədərlənirəm ki, bu gözəllik bir gün həyatda olmayacaq. Öləcəyəmsə, bu gözəlliyin yerini Tanrıdan soruşmaq üçün öləcəyəm. Tanrıya – insanı palçıqdan, sevgini ayrılıqdan, Ayrılığı ölümdən yaratmış bu tanrısıza sübut etmək istəyirəm ki, Səni tapmaqdan ötrü, yoxa çıxmaqdan belə qorxmuram. Yaşayıb səni itirməkdənsə, Ölüb səni tapmaqdı sevgi - mənim üçün. Mən Tanrının yox, sənin yoxluğunun ateistiyəm. Gözlərin bütün qadınların gözlərinin müəlliməsi idi İnsana necə baxmağı öyrədirdi. Əllərin uzaqlaşmaq dərsi keçirdi ayrılanlara. Çünki biz insanlardan uzaqlaşa-uzaqlaşa yaxınlaşmışdıq bir- birimizə. Səni hamını itirdiyim yerdə tapmışdım, doktor. Bundan sonra başqasını sevsən də sevinəcəyəm Elə biləcəyəm ki, o da mənəm. Amma sən bu boyda gözləri necə, kimin arxasında gizləyəcəksən, Hardan tapacaqsan o nəhəngi? Danışdıqca ağlamağım gəlir, Ağladıqca susmağım Susduqca yoxa çıxmağım gəlir, doktor. Bax, yenə də ağrıyıram Saatımın əqrəbi sol qolumu sancıb! Zamanın zəhərini qatıb qanıma. Bir insan ört üstümə, tənhalıqdan üşüyürəm Bax, əlçatmaz ağacların başında mürgüləyən külək əsməyə başladı yenə Gecənin qaranlığından ağappaq qar yağdı Üşüdük və göylər yenə sübut etdi ki, Sevəndə qaranlıq da ağappaqdı. Doktor, hər qadın Həvvanın bir az uzaq qohumudu Hər kişi Adəmin bir az yaxın dostudu. Alma ağacı görəndə iyrənirəm Çünki bu ağacın əcdadı Qadının cənnətdə yediyi Qadağan olunmuş meyvənin Mədəsində gətirdiyi toxumudu. Gülü ağac olmaq arzusu soldurur Bizi Tanrı olmaq iddiası öldürür. Ağaclar Tanrının özünə bağışladığı nəhəng güllərdi. Vaxt vardı, ən böyük ümidsizliyim də mənə yaşamaq üçün kiçik bir ümid verərdi. Doktor, geri dönmək, yenidən gil, palçıq olmaq istəmirəm Məni elə sev ki, yenidən palçıq yox, biryolluq yox olum. Aç qolundakı saatı, doktor, gözəlliyini zamana qısqanıram. Biz ayrı-ayrılıqda o qədər xoşbəxtik ki, Bir yerdə olanda bir az da bədbəxt olmaq istəyirik. Doktor, məni unutsan, elə unut ki, Səndən sonra heç kimin yadına düşməyim. Üzüyuxarı oxunan misralar Səma – Tanrının nəhəng poeziyası... Gün batır, Yoxa cıxır daha bir dost. Yenə ürəyimizə gecələməyə dönür Kirayənişin, yorğun ağrılar. Pillələri yuxarı qalxan xoşbəxtliyin ayaq səsləri Getdikcə uzaqlaşır. Gecəni yola vermək üçün ucuz əyləncəyə çevrilir Yüklə 472,06 Kb. Dostları ilə paylaş:
|