Rüblük ədəbiyyat dərgisi №3 (11) Sentyabr 2014
Yüklə 472,06 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Rüblük ədəbiyyat dərgisi 19
- (uĢağını qurban kəsən ata)
Rüblük ədəbiyyat dərgisi 19 Qətl anında əllərinin uzandığını duyar qatillər bəzən öz qisasını alan adam qatilə çevrilər ilk dəfə toyq başı kəsən uşağın əlləri uzanar uşaq qoca bir qatilə dönər. (uĢağını qurban kəsən ata) insanın özündən əksinin gözəl olduğunu əksinin gözəlliyinə aldanan adamların bədbəxt sonluğunu açıb danışdı ata, ayna qarşısında yubanan uşağa «öz əksinə baxmaqla ilk günaha batar insan arxasına qara yaxılmış şüşədə həqiqət görünməz bala, görünməz, göydə uçan quşların əksidir suda üzən balıqlar ancaq bunu nə quş bilər nə balıq quş göyün balasıdır, balıq suyun balası göydə uçan quşu vursan göy qanayar dəryadakı balığı öldürsən su qanayar balıqla quşun uzaqlığı qədər uzaqdır səndən əksin əksi qoymaz insanı fanilikdən tələssin…» (qisasını alan uĢaq) divara çilənmiş qan ləkələri… budur ölümündən sonra insan həyatının ardı Barayev bir gecəyə oz alın yazısını oxuyub qurtardı günəşin tumturş işığından üzü qamaşan oğlan işığın dadını bilirdi. Elə bil gözləri ovcunda idi ondan həmişə ağlamaq səsi gələrdi ondan göz yaşı damardı ancaq bilməzdim hardan «vətən qürbətə daşınır» - deyərdi – «uzaqlaşan qatarda» Sənə əl açmış dilənçi uşağa diqqətlə bax o uşaq dilənçi olmamaq üçün dilənir həyatda da belədir, qardaş bəzən həqiqət ölməmək üçün güllələnir alovun bir ucdan zülmətə doğru qovduğu kibrit çöplərini göstərib «hər atəşin gücü özündən sonrakı zülmətin qatılığından xəbər verir» deyərdi. Barayev mənim qardaşım idi indisə divara çilənmiş qan ləkələri bir kağız parçasında uçan solğun qara xəbərdir «uşaqları öldürmək olmaz, uşaqlar ölümü anlamaz» deyərdi «verdiyimiz qurbanlar allahın öz yanına çağırdığı sevimli bəndələrdi, bundan qorxma» deyərdi «bir gün bir gülləyə qoşulub getsəm aç üzümü saçlarımı qarışdır, yoxluğumla təkliyini barışdır» deyərdi Barayev mənim qardaşım idi indisə divara çilənmiş qan ləkələri… bir kağız parçasında solğun qara xəbərdir. Sən mnim uşaqlıq şəklimsən, qardaşım Sən mənim uşaqlıq şəklimsən! Yastığa hopmuş qadın İlk ərindən boşanandan sonra tez-tez səninlə görüşən sonra başqa birisinə ərə gedən qadınla bəzən yuxuda cinsi əlaqədə olursan bu həmin qadının sənə, sənin evinə, evindəki əşyalara hopmasından xəbər verir adamın arxasınca hopduğu əşyalar da yox olur indi hanı onun ələrinin toxunduğu şüşə fincan? hanı ayaqlarının hopduğu üngül başmaqlar? hanı səsinin hopduğu telefon dəstəyi? hanı? qocaldıqca sağ üzün sol üzündən daha incik görünür qocaldıqca bədəninin bir tərəfi yubanır hər gecə baş qoyduğun yastığı edam kötüyünə oxşadır, divara mıxladığın şəkillərlə evinə gələnləri tanış edərkən bəzi sözlərin yerinə ah çəkib bitməkdə olan cümlələrin ömrünü uzadırsan ağlamaqla ağırlığı azaltmaq istəyirsən yarıyacan göz yaşıdır insan ağladıqca qurtarar suyu göz yaşına çevirmək kimi bir qüdrət verilib insan bədəninə göz yaşına çevriləndə itkin düşür su insan əşyalara su kimi yox məsələn qan kimi hopur məsələn göz yaşı kimi… 20 № 3 (11) Sentyabr 2014 qan kimi hopur yastığa qadın göz yaşı kimi hopur qan kimi hopur çarpayıya dustaq göz yaşı kimi hopur qan kimi hopur ağ kəfənə şəhid göz yaşı kimi hopur indi hanı yastığa hopmuş qadın? hanı çarpayıya hopmuş dustaq? hanı ağ kəfənə hopmuş şəhid? hanı? hanı? hanı? Mənim ikidəbirim Sevginin kövrəkliyi qədimliyindəndir. Hələ eramızdan çox-çox əvvəl İnsanlar ərlərə və arvadlara bölünüblər Yəni ibtidai sevgini çoxdan öldürüblər. İndi dincəlmək üçün ən yaxşı yer İnsanın yorğun gözləridi. Sevgi iki nəfər üçün göndərilən bir ayrılıq xəbəridi. Unutmaq istədiyini mütləq yadında saxlamaq lazımdı. Getməmişdən əvvəl diş kimi çürümək və yerində laxlamaq lazımdı. Bəzən fikri danışmaq yox, lal-dinməz ağlamaq lazımdı. Mən səni axtardığım yerdə özümü tapdım, Səni tapdığım yerdə özümü itirdim. O qədər tək yaşamışam ki, Çətin bir qadınla unutmaq olar bu yalqızlığı. Məni yalqızlığımın acgözlüyünə bağışla. Tək idim, özüm öz çiyinlərimə çuval kimi yük idim. Külək əsdiyi, yağış yağdığı, qar əridiyi yerə aparmaq istəyirdi məni, Getmədim. İndi ən böyük arzumla ən böyük ümidimi evləndirirəm. Utancaq ata kimi divara elə qısılmışam ki, İnsanlar üzümü daşlardan seçməz. İnandığım şeyin adı Allahdırsa, bəs inanmadığım adı nədi? Kimsə bunu demədi. Zaman böyüklüyünü gizləmək üçün Özünü kiçik hissələrə bölüb, saniyəyə, dəqiqəyə, saata. İndi ayağına ona görə yıxılmışam ki, heç vaxt əyilməmişəm həyata. Səni atsam, yediyim tikənin sümüyünü əlimə zillənmiş köpəyə atdığım kimi atacağam başqa kişiyi. Yaxşı ki, yanımdasan, canımı isidirsən üşüyə- üşüyə... Birinci qadının ikinci yarısına Yağışları yağdığına utandıra bilməyəcəksənsə, Ağlama! Ölmüş sözləri dirildə bilməyəcəksənsə, Danışma! İnsanın tərkibində göz yaşı olmasaydı, Gözləri də olmayacaqdı. Bax, məsələn, mən, Ona görə ağlayıram ki, atamdan ötrü darıxıram. Qəbrini eşib bir sümüyünü çıxarmaq, Və o sümüyə, sadəcə, ―ata‖ demək istəyirəm. Hisslərim təpəmə güllə dirəyib, Ayrılıqdan qorxmayan sevginin yerini soruşur. Sən üzü yalqızlara əsən küləkdən yapış və qaç. Orda hamıya söylə ki, Onu öz hissləri öldürdü. Bütün günahlarını ayrılığın üstünə atan sevgini ifşa et. Və elə qocal ki, Bir gün ağlar gözlərini silməyə Saçlarından başqa heç nəyin olmasın. PОTА (Şеir Firudin Аllаhvеrdi üçün охunub) Pоtа, yеməyi qаşıqlа yе, Kаsıblıq hаmıyа əllə yеməyi öyrədir Кüçəyə bir yumurtа düşüb sınıb, hansısa bədbəхtin zənbilindən Аğzı üstə yеrə düşmüş bаlаcа günəşə bənzəyir. Yüklə 472,06 Kb. Dostları ilə paylaş:
|