ŞƏrq ekspressində QƏtl (roman) I hissə faktlar
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
Qara, zərif kostyum və boz rəngli köynək geyinmişdi. Qara dalğalı saçları daranmış, səliqə-sahmanlı idi. Əhvali-ruhiyyəsi və davranışı da sakit və rahat idi. Puaroyla Bukun qarşısında oturaraq sualedici baxışlarla onlara baxdı. Puaro: – Adınız Mari Hermiona Debenham, elə deyilmi? – dedi. – Bəli. – Siz ingilissiniz? – Hə. – Lütfən, daimi ünvanınızı buraya yazarsınızmı, madmazel? Miss Debenham onun istəyini yerinə yetirdi. Yazısı oxunaqlı və səliqəli idi. – İndi, madmazel, gecəki hadisə haqqında bizə nələr danışa bilərsiniz? – Qorxuram, sizə danışacaq bir sözüm olmasın. Çünki uzanmışdım, dərhal yatıb yuxuya getmişəm. – Qatarda bir cinayət işlənməsi sizi məyus edirmi? Bunun gözlənilməz bir sual olduğu məlum idi. Gənc qızın ala gözləri bir az iriləşdi. – Nə demək istədiyinizi başa düşmədim. – Sizə bəsit bir sual verdim, madmazel. İstəyirsiniz, təkrar edim. Qatarda bir cinayət işlənməsi sizi məyus edirmi? – Hadisəyə bu yöndən baxmadım. Xeyr, o qədər də məyus olduğumu deyə bilmərəm. – Yəni bu cinayət sizin üçün ola biləcək bir şeydir, eləmi? Mari Debenham sakit-sakit: – Əlbəttə, xoş bir şey deyil, – dedi. – Siz tipik bir anqlosakssınız, madmazel. Hisslərə qapılmırsınız. Qız xəfifcə güldü: – Hissiyyatlı olduğumu isbat etməkdən ötrü isterik böhranlar keçirməyə ehtiyac görmürəm, ona qalsa, hər gün xeyli insan ölür. – Bəli, ölür. Ancaq cinayət daha nadir hallarda olur. – Hə, əlbəttə. – Cənab Retçettlə tanışlığınız vardımı? – Onu ilk dəfə dünən burada, səhər yeməyində gördüm. – Sizə necə təsir bağışladı? – Ona çox da fikir vermədim. – Sizdə pis bir insan təəssüratı oyatmadımı? Qız çiyinlərini çəkdi. – Bu haqda heç düşünmədim. Puaro onu diqqətlə süzdü: – Mənim dindirmə metodumu bəyənmədiyiniz hiss olunur. – Gözlərində bic bir parıltı yaranmışdı. – Yəqin, fikirləşirsiniz, bir ingilis olsaydı, istintaqı başqa cür aparardı, lazımsız şeyləri kənara atardı, yalnız faktlar üzərində dayanardı, bir sözlə, metodik əsaslarda və nizamlı bir şəkildə edərdi bu işi. Ancaq mənim, madmazel, öz qəribəliklərim var. Hər şeydən əvvəl, mən şahidi gözdən keçirirəm, onun xarakterini müəyyən edirəm və buna uyğun olaraq suallar verirəm. Bir neçə dəqiqə əvvəl mən bir cənabı sorğu-sual edirdim, cürbəcür məsələlər haqqında öz düşüncələrini danışmaqdan ötrü az qalırdı yaxasını cırsın. Ancaq mən buna imkan vermədim, ancaq “hə”, “yox” deyə cavab verməsini tələb etdim. Onun arxasınca siz gəldiniz. Mən sizin səliqəli, nizamlı olduğunuzu, söhbətdən yayınmayacağınızı, suallara qısa və mahiyyətinə görə cavab verəcəyinizi dərhal anladım. Bizim qəlbimizə ziddiyyətlər hakim olduğuna görə mən sizə başqa suallar verirəm. Soruşuram, siz nə hiss edirsiniz, nə fikirləşirsiniz? Bu metod sizin xoşunuza gəlirmi? – Kəskin danışdığıma görə bağışlayın, ancaq mənə bunlar vaxt itirmək kimi gəlir. Tutaq ki, cənab Retçettin üzünü bəyənib-bəyənməməyimi öyrəndiniz, bunun qatili tapmanıza nə köməyi ola bilər? – Retçettin əslində kim olduğunu bilirsinizmi, madmazel? Mari Debenham başıyla təsdiq etdi: – Bəli, xanım Habbard qabağına çıxana bu haqda danışır. – Armstronq hadisəsi haqqında nə düşünürsünüz? – Amansız bir cinayətdir. Puaro düşüncəli-düşüncəli ona baxdı: – Siz, miss Debenham, mən biləni, Bağdaddan gəlirsiniz? – Hə. – Londona gedirsiniz? – Hə. – Bağdadda nə işiniz vardı? – İkiuşaqlı bir ailədə mürəbbiyəlik edirdim. – Məzuniyyətinizi tamamladıqdan sonra təzədən oraya qayıdacaqsınız? – Dəqiq bilmirəm. – Nəyə görə? – Bağdad çox uzaqdır. Londonda yaşamaq istərdim, orada bir iş tapmağa çalışacağam. – Anlayıram. Mən sizin evlənəcəyinizi sanırdım. Miss Debenham cavab vermədi. Başını qaldıraraq diqqətlə Puaroya baxdı. “Çox həyasızsınız”, – deyəcəkdi, sanki. – Sizinlə eyni kupedə qalan xanım haqqında fikriniz nədir? Miss Olson haqqında? – Mehriban, sadə bir insandır. – Xalatı nə rəngdədir? Mari Debenham heyrətlə baxdı. – Qəhvəyimtil. Yundan. – Hm. Cəsarət edib yada salmaq istəyirəm və məni üzlülükdə qınamayacağınıza ümidvaram, sizin xalatınız açıq-bənövşəyi rəngdədir, məncə, buna Hələbdən İstanbula gələrkən yolda fikir vermişdim. – Bəli, elədir, yanılmamısınız. – Sizin başqa xalatınız varmı, madmazel? Məsələn, qırmızı kimono? – Xeyr, o, mənim deyil. Puaro irəliyə doğru əyildi. İndi siçana hücum edən pişiyə bənzəyirdi: – Bəs kimin ola bilər? Qız diksinərək stuldan geri çəkildi. – Bilmirəm. Nə demək istəyirsiniz? – “Mənim qırmızı kimonom yoxdur” demədiniz. “O, mənim deyil” deyə cavab verdiniz. Bundan da kimononun başqa birinə aid olduğu nəticəsi çıxır. Qız başıyla təsdiq etdi. – Qatardakı başqa birinindir bu kimono? – Bəli. – Kimin? – Bilmirəm. Bu səhər saat beşdə oyandım. Qatar uzun müddətdən bəri dayanmış kimi gəldi mənə. Qapını açaraq koridora baxdım. Bir stansiyada olduğumuzu fikirləşdim. Qırmızı kimonolu bir nəfərin koridorun başına doğru getdiyini gördüm. – Kim olduğunu bilirsinizmi? Saçları sarı idimi? Yoxsa qara? Ya da qıvrım? – Deyə bilmərəm. Başında ləçək vardı. Başının arxasını gördüm. – Bədən quruluşu necəydi? – Arıq, uzunboyluydu, deyəsən. Ancaq bu da dəqiq deyil. Kimononun üzərində əjdaha naxışı vardı. – Bəli, doğrudur. Puaro bir müddət düşündü. Öz-özünə: “Başa düşmürəm, heç nəyi başa düşmürəm, – deyirdi. – Heç nə bir-biriylə düz gəlmir”. Sonra başını qaldırdı: – Sizi daha artıq saxlamaq istəmirəm, madmazel. – Eləmi? Qız çaşıb qalmışdı, buna baxmayaraq, o dəqiqə ayağa qalxdı. Ancaq sonra qapıda duruxaraq geri döndü. – O isveçli qadın... Miss Olson... bir az narahatdır. Ona cənab Retçetti ən son onun gördüyünü söyləmisiniz sanıram. Buna görə də ondan şübhələndiyinizi düşünür. Ona söyləyə bilərəmmi, narahat olmasın? Elə bir adamdır ki, milçəyə belə qıymaz. Miss Debenhamın dodaqlarında bir təbəssüm işardı. – Miss Olson xanım Habbarddan aspirin istəməyə nə zaman getdi? – On birin yarısından bir az sonra. – Nə qədər qaldı? – Beş dəqiqəyə qədər. – Gecə təkrar kupedən çıxdımı? – Xeyr. Puaro doktora tərəf döndü. – Retçett on birin yarısı radələrində öldürülmüş ola bilərmi? Konstantin başını buladı: Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|