Sizsiz (roman-xatirə) Həyatım ağrıyır (povest-xatirə)
Yüklə 4,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
41 Bu gün Nigarla qonaq getmişdik, Ə-gilə. Çox üz vurdu, getməli olduq... Ə-gildə gördüyüm həyat mənzərəsi məni xeyli riqqətləndirdi. İnsan necə mürəkkəb, anlaşılmaz məxluqdur. Biri mehrini itə, biri pişiyə, biri quşa salır. Biri sakitlikdən zövq alır, biri yağlı yeməkdən, biri hamıya böhtan deməkdən. Ə-ni sən tanıyırsan. Bu adamın tükənməz enerjisinə heyran qalmamaq mümkün deyil. Bu yaxınlarda onunla, Tahir Salahovla, Elbəylə (Elbəy Rzaquliyev - A) Neft daşlarına getmişdik. Qara dəniz səfərimiz yadındadırmı? O zamandan neçə il keçir. Elə bil ki, 1963-cü ilin qapısını açıb o uzaq illərə girdim. Ə. həmin şux enerjili, adama (bəzən həddindən artıq) hörmət göstərən Ə. idi. Bir zərrə qədər dəyişməmişdi. Bu gün onun səadətxanasında olduğumuz zaman mən bu adamın, adi görünən bu adamın qəlbində nə qədər zəngin insani hisslər yaşadığını gördüm. Mən onun evinə səadətxana deyirəm. Uzun illər, onillər pəncərələri günəşə, qoynu hərarətə, içi sevincə həsrət daxmada ömür sürən bu adamın indi dörd otaqlıq fərəhini görsəydin, sən də belə deyərdin. Biri mehrini itə, biri pişiyə, biri quşa salır. Ə. iki tapdıq uşaq saxlayır. Bu uşaqlar kim bilir, nə qədər məhrumiyyət, kədər, göz yaşı "gələcəyindən" dinc həyat, məhəbbət, tərbiyə, əmək, səadət "bugününə" düşüblər. Onlar "yetim" sözünün köz kimi cızıltısından qurtarıb "ana", "ata" sözlərinin şəfqət və işıq mehribanlığına qovuşublar. Bütün bu insan qəhrəmanlığını eləyən, çoxlarının mərhəmətlə salam verdikləri, adam arasında "çudak" ləqəbi qazanmış Ə- dir. Sən təsəvvür edə bilməzsən, o nə qədər böyük bir qürur və insanı riqqətə gətirən sevinclə "balalarından", onların ağıl- kamalından danışırdı. Hər dəfə onların adını dedikdə onun gözlərində nə sonsuz bir səadət görünürdü. Bəli, insan mürəkkəb, böyük, mənalı, mübhəm, zəngin, heç bir zaman sona qədər dərk edilə bilməyəcək bir varlıqdır. Əgər bu varlığın heç olmazsa-bir hissəsini anlamaq, duymaq, 42 başqalarına nağıl etmək üçün bir ömür vaxt lazımdırsa, bunu məmnuniyyətlə etmək ən şərəfli iş deyilmi? Evə gəldik, dedilər zəng eləmisən. Əzizim, oğlum, qardaşım, mənim mehriban dostum, inamlı, etibarlı, ümidli arxam, yoldaşım Anar bala, nə üçün bu qədər nigaranlıq keçirirsən? Məgər sən atanın həyata ilk qədəm qoyduğu gündən mübarizələrdən, həyatın sınaqlarından, illərin, günlərin imtahanından keçdiyini bilmirsənmi? Nə üçün mənim gücüm, davamım, dözüm və iqtidarım haqqında sən şübhə edirsən? Nə üçün nigaransan? Məgər mən inandığım, seçdiyim həyat və sənət yolunda azmı ədəbi və qeyri-ədəbi mığmığaların sancaqlarını görmüş, dızıltısını eşitmişəm? Paxıllar zümrəsinin, nadanlar dəstəsinin, talantsızlar güruhunun tənə daşları hansı sənətkarı yolundan qaytara bilmişdir? Məgər sən mənim az-çox sənət adamları qəbilindən olduğuma şübhə edirsən? Anarım! Mən axır günlər yumoristik şerlər yazıram. Bu son hadisələrə mənim necə baxdığıma sübut deyilmi? "Karvanımız gedəcək" şeri yadında deyilmi? ...Oğlum! İnsan anlamağa qadirdirsə, heç bir məhrumiyyət, çətinlik, zərbə onu sarsıda bilməz. Mən xoşbəxtəm ki, anlamağa qadirəm. Bu söz sənə özündən dəm vurmaq, "özünü bəyənən ağam vay!" qəbilindən gəlməsin. Mən söz gəzdirən ədəbi... f. nə üçün belə etdiklərini anlamasaydım, qəzəbinə səbəb olan nədir bilməsəydim, bugünkü yeni ədəbi cərəyanın, xüsusilə, Azərbaycan şerində hər gün daha artıq bir qüvvətlə səslənən yeni şerin mübarizlərini bir sıraya nə topladığını anlamasaydım, bəlkə də məyus olar, ruhdan düşərdim. Bütün bunların şah səbəbini aydın-aşkar gördüyüm üçün, anladığım üçün bu hadisələr (əgər bunları hadisə adlandırmaq olsa) məndə bir təbəssümdən, bəlkə də təəssüfdən başqa bir şeyə səbəb olmur. Yeni yaradıcılıq səfərinə, yeni mübarizələrə özümdə hər zaman olduğundan artıq qüvvət hiss edirəm. Kim nə desə inanma. Sənin atan kefi kök, damağı çağ, 43 əlində hələ gücünü, axtarışını, yeni boyalarını itirməmiş bir qələm olaraq "bənzəyir bir qocaman dağa ki, dəryada durar". Mənim Anarım, səni və sənin Zemfiranı öpürəm. Rəsul".
Bilsən yerin necə boşdur. Hər dəfə yeni bir şer yazıb qurtaranda gözlərim səni axtarır, axı sən bizim ədəbi mübahisələrimizin, münaqişələrimizin münsifi idin. Əgər təbiət də insan qəlbi qədər həssas olsaydı, yəqin ki, dəniz bir damlanın əksildiyini duyardı. Hər gün səhər açılır, fəslin ahənginə uyğun planetimiz böyrünü günəşə verib hərlənir, bizi gecələrin qaranlıq səhrasından keçirib yeni səhərlərə qovuşdurur, biz ən əziz bildiyimiz ömrü məngənə kimi yeyə- yeyə əbədi sükut aləminin sahilinə yaxınlaşırıq. Bəlkə də bu ibarəli cümləyə dodaqaltı qımışacaq, deyəcəksən, Rəsul sentimentalizm ənənələrini yenidən dirçəldir. Yox. Bu bir növ ruhi fotoqrafiyadır ki, kəlmələr aşkarlayıcısı ilə aydınlaşıb. Yeni şerlər yazıram. Gələcək yarış və mübarizələrə qüvvət toplayıram. Sən bilirsən ki, yarışı qazana bilmək üçün biz üçqat artıq layiq olmalıyıq. O gün səninlə danışanda mən səsində bir məyusluq çaları duydum. Nə üçün? ...Son zamanlar işləyə bilmirdim. Fikrimi toplaya bilmirdim. Səninlə danışandan sonra elə bil ki, qəlbimə bir sakitlik, fikrimə bir aydınlıq gəldi. Oturub yazmağa başladım. Bu sikldən olan birinci şeri sənə göndərirəm. İş günü İstər yağış çiləsin, istər qızmar gün olsun istər şaxta, Yüklə 4,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|