Sizsiz (roman-xatirə) Həyatım ağrıyır (povest-xatirə)
Yüklə 4,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
216 olurdum, amma o şerinizi nədənsə – kitablarınıza daxil etmirdiniz. Bu günlərdə isə oğlum, (onun artıq 25 yaşı var) mənə Sizin şerinizi göndərdi. Mənə xəbər verdi ki, bu şeri "Oqonek"un 1960-cı il nömrələrinin birində tapıb. Mənim taleyimdə hər şey Sizin şerinizdəki kimi oldu – yeni ailə, xoşbəxtlik, qız övladım. Uşaqlarım (qızın 16 yaşı var) da poeziyanı sevirlər. Yaxşı kitabları almaq çox çətin olduğu üçün mən artıq on il var ki, xoşladığım şerləri dəftərimə köçürürəm, mənim övladlarımın da beləcə dəftərləri var. Birimiz yaxşı bir şer tapanda, o birilər bu şeri öz dəftərlərinə "layiq" biləndə bu hamımız üçün ən böyük sevinc olur. Sizin digər şerlərinizdən ən çox xoşuma gələnlər "Dəniz nəğmələri", "Qayıqlar", "Damlalar" və xüsusilə "Gənclik və qocalıq" haqqında şerlərinizdir. Bağışlayın ki, Sizi işinizdən ayırıram, amma Sizə təşəkkür etmək çox böyuk arzum idi. Bir də sağ olun. Sizə cansağlığı, uzun illər və yeni şerlər diləyirəm. Sağ olun. 15.01.81
mühəndisdir. EHM proqrammistdir, qızım 9-cu sinifdə oxuyur. Ünvanım: 310092 Xarkov-92, Şekspir küçəsi 12. mənzil 4. Markov Valentin Semyonoviç". "Hörmətli Rəsul Rza Sizə Ukraynanın Senkov 8 illik məktəbinin "Rassvet" ədəbi studiyasının və "Poisk" gənc kitab həvəskarları klubunun üzvləri müraciət edirlər. Əziz Rəsul Rza, SSRİ-nin yaranmasının 60 illiyi şərəfinə Sizinlə dostcasına məktublaşmağı çox arzu edirik. Bizim ədəbiyyatçılara və kitab həvəskarlarına dostluq məsləhətlərinizi verməyi rica edirik. Habelə, Sizin avtoqraflı kitabınızı almaq, Sizin yaradıcılığınız və xalqınız haqqında məlumat toplamaq istərdik. Çox xahiş edirik ki, məktubumuza cavab yazasız. Sizin cavabınız bizimçün xalqlarımızın 217 dostluğunun rəmzi olacaq. Yazın, Sizin dilinizdə "xleb", "pesnya", "drujba" sözləri necədir. Sizə yaradıcılıq uğurları, sağlamlıq və səadət arzulayırıq. Hörmətlə Poltava əyaləti Qadyan rayonu Senkov 8 illik məktəbinin "Rassvet" ədəbi studiyasının və "Poisk" klubunun üzvləri".
Bu məktublar cavabsız qaldı. Poltava məktəbliləri də bilmədilər ki, Azərbaycan dilində "xleb", "pesnya", "drujba" sözləri necə səslənir. "Smertğ" sözünün azərbaycanca "ölüm" olduğunu da bilmədilər.
Azərbaycan yazıçılarının III Qurultayı keçirilməliydi. Bu Qurultay ərəfəsindəki bir çox hadisələr, söhbətlər situasiyalar da ömrümün qəmli yüz gününə düşür, amma bu ayrıca bir söhbət mövzusudur. Qurultay vaxtı iki gün ərzində xəstəxanaya anama baş çəkə bilməmişdim. Qurultayın səhərisi gün yanına gəldim. İmran Qasımovun ölümünü anama deməmişdik. İmranın əlacsız xəstəliyini bilir və tez-tez onu soruşurdu. Bir dəfə – bəlkə də onu yuxuda görmüşdü – təlaşla xəbər aldı: –Düzünü deyin, İmrana nə olub? Deyirdik ki, halı yaxşı deyil, xəstəliyi şiddətlənir, odur ki, ərizə verib Yazıçılar İttifaqındakı vəzifəsindən çıxıb. Hardansa anama söhbət gəlib çatmışdı ki, İmranın yerinə təyin olunacaq namizədlər arasında mənim də adımı çəkirlər. Qurultaydan sonra anamı zarafatla təbrik elədim, "sədrliyə qardaşını seçdik", – dedim. (Mirzə İbrahimov anama həmişə "Nigar bacı" deyərdi, biz də anamla söhbətdə M.İbrahimovun adı gələndə "sənin qardaşın" deyərdik – A). Anamın sifətinə çox məmnun və rahat bir təbəssüm qondu. Əlini uzadıb yastığının altından üç manat çıxardıb mənə uzatdı:
218 –Gedəndə bunu nəzir ver, – dedi, – nəzir eləmişdim ki, o yerə səni qoymasınlar.
İyunun 20-də qəzetlərdə məlumat dərc olundu ki, Nigar Rəfibəyliyə ədəbiyyat sahəsində böyük xidmətlərinə görə Xalq şairi adı verilir. Xəstəxanaya təbrik teleqramları gəlməyə başladı. Anam: – Niyə bu camaat məni belə istəyir, – dedi, – mən ki həmişə kölgədə olmuşam. Mən atamın adından da ona kiçik bir təbrik kağızı yazdım, gətirib oxudum. O qədər zəif və halsız idi ki, artıq bu şeylərə də heç bir reaksiya vermirdi. Atam haqqında daha az-az, hərdən-birdən soruşurdu. Bir dəfə dayısı qızı Sənubərlə tək qalanda ona gileylənib: "Görürsən Rəsulu, mən o qədər onun qulluğunda durdum, – üç aydır xəstəyəm, bir dəfə yanıma gəlmədi..." Gündüzün və gecənin çox hissəsini yuxuda keçirirdi, oyananda da heç dinib-danışmırdı. Arabir Füzulinin beytlərini oxuyurdu: "Mənim tək heç kim zari-pərişan olmasın, yarəb!". Bir də bir sətri tez-tez təkrar edirdi: "Fəsli bahar tək gedərəm". Bilmirəm bu misra kimindir – başqa bir şairinmi, ya özününmü? Bəlkə mənə məlum olmayan, yaxud da hələ yazılmamış şerindəndir. Hələ yazılmamış və daha heç bir vaxt yazılmayacaq şerindən bir sətir, yalnız bircə sətir. Anamın zəifləmiş, amma əvvəlki məlahətini saxlamış səsiylə, pıçıltısıyla təkrar etdiyi bu misra daima qulağımdadır:
Gedirdi də, şam kimi gün-gündən əriyirdi, sönüb gedirdi əlimizdən. Fəsli bahar tək gedirdi. Ömrünün axırıncı baharıyla bərabər gedirdi. Yaşıllanır çöllər, oyanır torpaq, Bəzənir gəlintək hər dərə, hər dağ Ruhuma bir adət olur çırpınmaq Yüklə 4,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|