Söz köNLÜMÜ QƏLƏm etdi (publiSİSTİk düŞÜNCƏLƏR)
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
251 misralarıdır. Doğrudan da görəsən, insan niyə bir-birinin həyatına qəsd edir, ona bu haqqı kim verib? Özünü vəhşi heyvanlardan qoruyan adam özü vəhşilik edir, bu müharibələr, bu torpaq oğruları, bu insan alverçiləri, bu canalanlar niyə kəsmir ucu-bucağı görünməyən dəhşətləri, qəsdləri?! Nədir onların amacları? Yer kürəsini məhvə çəkmək, ev yıxmaq, qan tökmək… Bəlkə insan cildində iblislər var aramızda, ona görə də dünya yaxasını xətalardan qopara bilmir ki, bilmir, şairin şerində acı ittihamsayağı deyildiyi kimi… Birinin əli ilə sancıldı o birinin kürəyinə. Sancıldı milyonların ürəyinə. Öldürdüyünü öldürdü, Qorxu altında saxladı dirini. Amma heç eşitmədik İki bıçaq doğraya bir-birini. Belədir bütün silahlar, Görəsən, heç bunu düşünübmü insanlar?! Şairin “Baba-Nəvə” şeri yatmış balacanın qığıltısıyla qol-boyun olan babanın nəvəsinə köklənmiş heç zaman sönməyən, ürəyindən çıxmayan ülvi, səmimi məhəbbətidir. Baba, sanki nəvəsinin üzündən qəlbinə çilənən həyat eşqini duyur. Bu insanları bir-birinə bağlayan nəsil, kök telləridir ki, bəşəriyyəti min illərdir yaşadır, gələcəyə aparır, insan kökünü, soyunu qırılmağa, məhv olmağa qoymur. Şair bu kökün şirinliyindən, müqəddəsliyindən misralarında bəhs edir. Baxıb babasının solmuş üzünə. Ay baba, nə gözəl nağıldı, – dedi. Nağıl özü babanın qəlbini dəldi keçdi, Ötən günlər gözləri önündən gəldi keçdi. Dəyişdi əhvalı-halı 252 bir anda, Ömür nağıl imiş sən demə sonda. Şair vəfasız dünyanın etibarsızlığından “Dünya” şerində bəhs edir. Dün yanın şirinliyinə aludə olub vardan, sərvətdən bərk-bərk yapışan, ətra fındakı ac-susuzlara məhəl qoymayan, amma guya Allah eşqilə hər il müqəddəs ocaqlara baş çəkənlər bilmirlər ki, bununla çullarını sudan çıxara bilməyəcəklər, müqəddəs ocağı ziyarətlə günah yuyulmaz, günah ac qarnı doydurmaqla, ətrafına mərhəmətli, sədaqətli olmaqla dost-tanış, qohum-əqrəba yaddaşında xeyirxah əməllərlə iz qoymaqla yuyular. Necə deyərlər, Allaha da xoş gedər, bəndəyə də: İnanma dünyanın etibarına A qardaş, inan ki, gididi dünya. Axır möhtac edər əl ağacına, Uşağı, böyüyü, igidi dünya. Tapdıq Əlizamanoğlunun “Məni danarsanmı?” şeri gözəl bir məhəbbət nəğməsidir. Yalnız onu şərqiyə çevirəcək bəstəkar lazımdır. Təəssüf hissilə qeyd eləmək yerinə düşər ki, indiki zamanda mahnı sözləri də cılızlaşıb, çünki şərqinin, nəğmənin sözləri şair qələmindən çıxmalıdır. Hər yerindən duran isə şair ola bilməz. Mərhum şairimizin məhəbbət şerini bütünlükdə oxucuların diqqətinə çatdırmaq istəyirəm: Söylə görüm ay vəfasız, Ötən günü anırsanmı? İlk məhəbbət həsrətilə, Alovlanıb yanırsanmı? Uydun ötəri həvəsə, Düşdü qulağın min səsə. İndi özgə bir nəfəsə, Sən şirinlik qatırsanmı? Əllərimdən çıxıb qaçdın, Özgəsinə könül açdın. 253 Özgə ömrə işıq saçdın, İndi məni danırsanmı? Şeir isti ürək sevər, ucalıq sevər onu duyanların qəlbində əbədi yaşar, o məhrəmanə hisslərin, şirin təbəssümlərin ilıq nəfəsidir. Yetər ki, onu duyub diqqət edəsən, bax onda şairlərin könül təranələrinin sədasını eşidəcəksən, bir çoxları kimi deməyəcəksən mən şeir oxumuram. Şeir yerin, göyün məhəbbət nişanələrini özündə əks etdirən, misra-misra, söz-söz nəğmələşən şair ilhamının məhsuludur. Şairin özü kimi, sözü də, misrası da möcüzədir. Bu möcüzənin qapısının açarı yalnız şairlərin ürək guşələrində əxz olunur. Tapdıq Əlizamanoğlunun “Kimə gərəksən”, “Eşidin sevənlər”, “Kü- lək”, “Gözəlliyi duyasan gərək”, “Ürək-dil”, “Seç görüm”, “İki qar daş”, “Yaşımı soruşma” şeirləri bir-birindən oxunaqlı, bir-birindən diqqət çə kən- dir. Yuxarıda qeyd etdiyim kimi adam heç bir şerin yanından ötəri baxıb keçə bilmir. Şairin “ Səhəri gözləyirəm” şerinə diqqət edək: Gecələr ürəyim yetim uşaq tək, Mütləq qüssələrlə bələnməlidir. Tənhalıq qəlbimin gecə köynəyi Qaranlıq düşdümü geyinməlidir. Onun “Dəyişib zaman” şeri vara hərisləri qamçılayan, öz əqidəsindən dönməyən təmiz bir insanın haqqı tapdalayanlara, yalanlarla böyük kürsülərə nail olanlara tutarlı cavabdır. Dünyanın ən böyük həqiqətindən Sən üstün tutmusan dövləti, varı. İtirdin vicdanı and içə-içə Bəsdir, yalanlardan əl götür barı. Şairin “Nişan günündür”, “Günahkar özünsən”, “Səndən nigaranam”, “Dedin yandıraram səni” şeirləri ülvi məhəbbətin yaratdığı hisslərin vüsal-ayrılıq təranəsidir. Gözəl şairin “Yuxu” şeri ikiyə parçalanmış Azərbaycanın yaralarından bəhs edir, Arazın qanlı axması, ona kədərlə baxması, ikiləşmiş bir xalqın tarixi faciəsidir. Bu faciəni şairlər zaman- zaman nəzmə çəkib. Şair də öz yuxusunda qanlı Araz çayını görür: Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|