Ssenarilər, tərcümələr
Yüklə 2,65 Mb. Pdf görüntüsü
|
75 Banıçiçək dedi: —O qız elə adam deyildir ki, sənə görünə. Amma mən Banıçiçəyin dadısıyam. Gəl indi səninlə ova çıxaq. Əgər sənin atın mənim atımı keçərsə, onun atını da keçərsən. Gəl səninlə ox ataq, oxun mənim oxumu ötərsə, onunkunu da ötərsən. Bir də gəl səninlə güləşək. Məni basarsan, onu da basarsan. —İkisi də atlandılar, meydana çıxdılar, at çapdılar. Qızın atı Beyrəyin atını keçdi. Ox atdılar, qızın oxu Beyrəyin oxunu ötdu. Qız dedi: —İgid bil ki, mənim atımı kimsənin keçdiyi yox, oxumu kimsənin ötduyu yox. İndi gəl səninlə güləşək. Beyrək atdan endi. Güləşdilər. İki pəhləvan olub bir-birinə sarmaşdılar. Beyrək götürüb qızı yerə vurmaq istər, qız qıvrılıb çıxar, qız Beyrəyi yerə yıxmaq istər, Beyrək qacıyıb qurtular. Beyrək düşündü: —"Bu qıza basılacaq olsam, el-oba içində başıma qaxınc, üzümə toxunc edərlər". Qıvradı qızın döşündən yapışdı, sıxdı, qız gücəndi, çabaladı, bu dəfə Beyrək qızın incə belindən tutdu arxası üzərinə yerə qoydu, xəncərini çıxartdı, onun boğazına yaxınlaşdırdı. Qız:
—İgid, — dedi, — Bəybecan qızı Banıçiçək mənəm. Beyrək: —Hey, xanım! — dedi. — Elimizin qızı-gəlini içində, hərə öz sözünü söyləyəndə, sən durarsan, öyünərsən, Beyrəyin atın keçdim, oxun ötdüm — deyərsən, məni xar edərsən. Gözüm dondü, könlüm getdi, öldürəcəm səni! Banıçiçək dedi: —İgidim. Öyünərsə ər öyünsün — arslandır! Öyünməklik arvadlara böhtandır. Öyünməklə arvad ər olmaz! Ala yorğan içində səninlə dolaşmadım, dadlı damaq dadıb, soruşmadım, al duvağın altından söyləşmədim. Tez sevdin, tez usandın, sərək oğlu sərək. Yer şahid olsun, göy şahid olsun, mən sənə munisəm, yarım, qıyma mənə, igidim! Beyrək güldü: —Gözəlim, incə bellim, öldürməyə mən səni qıyarmıydım. Öz canıma qıyardım, sənə qıymazdım. Mən səni sınayırdım. Belə deyib Beyrək qızı üç öpdü, bir dişlədi, barmağından qızıl
76 üzüyünü çıxardı, qızın barmağına keçirdi. —Aramızda bu nişan olsun, xanım, — dedi. Qız: — Çünki belə oldu, indi qabağa düşmək gərək, igid — dedi. Beyrək: —Nola, xanım, — dedi. — Baş üstə. Banıçiçək yerdən bir dəstə ot dərib Beyrəyə uzatdı: — Al, — dedi — yovşandır. Bunu iyləyib məni yada sal… ...Beyrək atını mahmızladı, çapdı, Banıçiçək onun ardınca baxdı…
...Beyrək atın belində qanadlanıb yel kimi uçdu, sevincindən onun gözləri parıldayırdı. Beyrək öz-özünə oxuyurdu:
Beyrək atası Bəyburanın qarşısında dayanmışdı. Bəybura: —Oğul, — dedi, — bu gün eldə, obada nə gordün? —Nə görəcəm, əziz ata? Oğlu olan evləndirmiş, qızı olan köçürmüş. —Oğul, bəlkə səni də evləndirmək gərək? —Bəli, əziz ata, evləndirmək gərək. —Kimin qızını alaq sənə. —Ata, mənə bir qız al ki, mən yerimdən durmadan o dursun, mən atımı minmədən, o minsin. —Oğul, sən qız istəməzsən, bir igid pəhləvan istərmişsən ki, onun arxasında yeyəsən, içəsən, xoş keçəsən. —Bəli, canım ata, elə istərəm. Bəs gedəsən bir cicibacı tərəkəmə qızı alasan, yanından yel ötsə, qarnı yırtılsın? —Oğul, onda qız tapmaq səndən, mal-rizq vermək məndən. —Tapmışam, ata. —Kimdir o? 77 —Bəybecan qızı Banıçiçək. Bəybura fikrə getdi. —Ay oğul, — dedi, — Banıçiçəyi sənə hələ beşikdən nişanlamışdıq. Amma Bəybecan öldü, qızın ixtiyarı qardaşı Qoçərə keçdi. O da ki, dəlinin biridir. Adına Dəli Qoçər deyirlər. And içib ki, bacımı ərə verməyəcəyəm. Qızı istəyəni öldürür. —Bəs neyləyək? Bəybura fikrə getdi: —Bu qızı istəməyə kim gedə bilər? Getsə bircə Dədə Qorqud... Bəlkə Dəli Qoçər Dədənin qopuzuna hörmət eləyə. Gəl bir Dədə Qorqudla məsləhətləşək. ...Dədə Qorqud: —Çünki məni göndərirsiz, gedərəm, — dedi. — Amma bilirsiz ki, Dəli Qoçər böyük-kiçik tanıyan deyil. Barı mənə iki yüyrək at gətirin. Qovma-qaçma olarsa, birisini minim, birisin yedim, canımı qurtarım. Dədə Qorqudun sözü məqbul gəldi. İki at gətirdilər. Dədə birini mindi, birini yeddi: —Xoş qalın — dedi, getdi. ...Dəli Qoçərin çadırının yanında qupquru bir çay yatağı vardı... Amma Qoçər bu susuz çayın üstündən bir körpü tikdirmişdi, yoldan ötənləri məcbur edirdi ki, bu körpüdən keçsinlər. Keçənlərdən otuz axça, keçməyənlərdən döyə-döyə qırx axça alırdı. İndi də tacirlərdən birini döyürdü. Tacir ağlaya-ağlaya: —Ay igid, axı niyə belə edirsən, — deyirdi, — düz yolu qoyub bu sınıq korpünün üstündən niyə bizi aparırsan? Dəli Qoçər bağırdı: —Nə dedin, sarsaq oğlu sarsaq? Məndən dəli, məndən güclü ər varmıdır ki, qabağıma çıxa! Mənim bahadırlığım, igidliyim Ruma, Şama gedib çatıb. Qoçər taciri döyüb: —Körpüdən keçmirsiniz, cəhənnəmə keçin, amma onda qırx axçanı bəri verin görüm, — deyirdi. Tacir soruşdu: —Yaxşı, bəs körpüdən keçsək neçə axça alacaqsan? Dəli Qoçər: —Körpüdən keçsəniz otuz, — dedi. Tacir pulları Dəli Qoçərin ovcuna sanadı, dəvələrini körpünün üstündən sürdü. Dəli Qoçər onların ardınca baxıb qəhqəhəylə güldü, sonra iri bir
Yüklə 2,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|