43
dınca getmirdi, təkcə kəndlilər və dilənçi həyatı sürən adam-
lar ona qoşulmaq istəyirdi, belələri isə daha çox idi".
Quansidə Xun Sü-tsüanın ilk ardıcıllarının biri hərəkatın
müqəddəratında görkəmli rol oynamış olan, torpaqsız kəndli,
kömürçü Yan Sü-tsin idi. Xun Sü-
tsüanın fəal köməkçilərin-
dən biri də yoxsul kəndli Syao Çao-quy oldu. Hərəkat özünün
ən mühüm cəhəti olan bərabərlik ideyası ilə xalq kütlələrini
öz ətrafında birləşdirirdi.
Üsyan
çıların ən mühüm siyasi şüarından biri də mancur
ağalığına son qoymaqdan ibarət idi. Bu şüar Çin cəmiyyətinin
ən müxtəlif təbəqələrini, o cümlədən istismarçı ünsürlərin,
mül
kədar – şenşi
1
dairələrinin bəzi nümayəndələrini də bir-
ləşdirirdi. Bu qrupların ən görkəmli nümayəndələri Vey Çan-
xuey, Şi Da-kay və başqaları idi. Üsyan etmiş ayrı-ayrı əsgər
dəstələri, səfillər, müxtəlif gizli cəmiyyət üzvləri də hərəkata
qoşulmuşdu. Beləliklə, 1850-ci ilin iyunundan etibarən hərə-
katın ən fəal qüvvələri toplaşmağa başladılar, üsyana hazırlıq
gedirdi, strateji və taktiki hazırlıq məsələsi hələlik məxfi sax-
la
nılırdı və gizli yığıncaqlarda müzakirə edilirdi.
Taypinlər üsyanının birinci mərhələsi (1850-1856)
Uzunmüddətli hazırlıq işlərindən sonra və Taypinlərin
sistemli
təbliğatı nəticəsində Quansi əyalətində hökumət
əleyhinə çıxışlar getdikcə daha tez-tez baş verirdi və üsyan
küt
ləviləşməkdə idi. Nəhayət, 1850-ci ilin axırlarında mancur
hakimiy
yətinə qarşı üsyançıların açıq silahlı mübarizəsi baş-
lan
dı. 1851-ci il yanvarın 11-də Tszin-tyan kəndində Mancur-
Sin sülaləsinə qarşı üsyana başlanması və "Taypin Tyanqo-
nun" ("
İlahinin böyük səadət dövləti") yaranması rəsmi surət-
də elan olundu. Yürüşə başlamaq komandası verildikdən
sonra hərəkat hərbi xarakter aldı.
Taypinlər Quansidən şimala doğru müvəffəqiyyətli yü-
rüş etdilər. Yürüşə başlanarkən taypinlər öz ev və əmlakını
yan
dıraraq bununla bildirmək istəyirdilər ki, onların hərəkata
1
Şensi – fodal Çində “adlı-sanlı adamlar” silki idi. Bunlar – torpağa sahib
olan, xüsusi dövlət imtahanlarında elmi ad almış olan kənd varlıları idi.
Şenşinlər məmur vəzifələrini tutur və kəndin hakim təbəqəsini təşkil edirdilər.
44
qo
şulması qətidir və onları azadlıqdan başqa heçnə maraqlan-
dırmır. 1851-ci ildə onlar Yunan şəhərini (Quansi əyalətinin
şimalında) tutdular. Xun Sü-tsüan burada Tyan van (asiman
kralı) fəxri titulunu qəbul etdi. Onun silahdaşlarına da van
(knyaz) adları verildi. Yan Sü-tsinə Dun van (şərqin knayzı),
Vey Çan –
xueyə - Bey van (şimal knyazı), Syao Çao-quya –
Si van (qərb knyazı), Fen Yun-şana – Nan van (cənub
knyazı), Şi Da-kaya – İ van (ayrıca knyaz) titulları verildi.
Bütün "vanlar" Dun vana – Yan Sü-
tsinə tabe edildilər.
Taypinlər bir neçə ay ərzində Yunanı əldə saxladılar.
Tsin
lərin ordusu şəhəri mühasirəyə alıb taypinlər ordusunu
məhv etməyə çalışırdı, lakin taypinlərin komandanlığı düş-
mənin bu niyyətini düzgün başa düşdü. Taypinlər şəhəri tərk
edərək, 1852-ci ilin aprelində manevr müharibəsi gedişində
mancur qoşunlarına ağır zərbə endirdilər. Bundan sonra onlar
Xunan əyalətinin paytaxt şəhəri Çanşa üzərinə hücuma başla-
dılar. Şimala yürüşə başlamazdan əvvəl nəşr olunmuş bir mü-
raciətnamədə deyilirdi: "Varlıların özbaşınalığının həddi yox-
dur, kasıb və hüquqsuz yoxsullar isə heç kəsə şikayət də edə
bil
mirlər, kasıbların hüquqları hər yerdə tapdanır, onların şi-
ka
yətinə baxılmır… Xalqın sərvətləri tükənmişdir. Xalqın iz-
ti
rabları son həddə çatmışdır. Biz bütün rüşvətxorları və xəzi-
nə oğrularını məhv etməliyik ki, xalqı ağır məşəqqətlərdən
xilas edək… bütün cəsur və mərd adamlar bizim ədalət uğ-
rundakı mübarizəmizə qoşulmalıdır".
T
aypinlərin ədalət uğrunda inamlı mübarizəsi, o cümlə-
dən Çanşanın mühasirəsi müsbət nəticə vermədi və şəhər
alınmadı. Çanşa yanındakı vuruşmalarda taypinlər hərəkatı-
nın görkəmli xadimləri – Syao Çao-quy, ondan sonra Fen
Yun-
şan həlak oldular. Bundan sonra Yan Sü-tsinin məsuliy-
yəti daha da artdı.
"Tyandixuey" cəmiyyətinin görkəmli rəhbərlərindən biri
olub, taypinlər hərəkatına qoşulan və üsyanın ilk illərində bö-
yük rol oyanayan Xun Da-
tsüan da elə bu zaman həlak oldu,
mancurlar hərəkat rəhbərlərinin cəsədlərini yandırdılar..
Bəzi uğursuzluqlara baxmayaraq 1852-ci ilin axırlarında
taypinlər Yantszı çayına çatdılar. Onların ordusu durmadan
artırdı. Onlar XVII əsrdən qalmış böyük silah ehtiyatını ələ
45
keçirdi. 1853-
cü il yanvarın 12-də taypinlər Uçan şəhərini,
fevralda –
Antsin şəhərini tutub, mart ayında Nankinə yaxın-
laşdılar. Taypinlər ordusu yaxşı təşkil olunmuş intizamlı,
onun dö
yüşçüləri isə cəsur idi. Ordu xalqın geniş yardımına
ar
xalanırdı, çünki taypinlər ordusu yoxsullara kömək edir və
xalqın ən çox nifrət bəslədiyi istismarçıları məhv edirdi. Artıq
1853-
cü ilin əvvəllərində taypinlər ordusunun sıralarında bir
milyona qədər döyüşçü var idi. Lakin taypinlər ordusu tutdu-
ğu rayonlarda mövqelərini möhkəmlətmədən və bu yerlərin
müdafiəsini təşkil etmədən irəliləyirdilər. Kəndli üsyanlarına,
o cümlədən taypin hərəkatı kimi çox yaxşı təşkil olunmuş
üsya
na xas olan cəhətlər özünü burada da göstərdi. Amma
taypinlərin müqavimət hərəkatından sonra bir sıra çatışmazlıqlar
da
özünü büruzə verməkdə idi. Həmin zəif cəhətlər - silahlı
mübarizə aparmaq üçün vahid, yaxşı düşünülmüş bütöv bir
planın və mübarizənin son əməli məqsədinin olmaması idi.
Nəhayət, xalqın aramsız mübarizəsindən sonra, xalq
ordusu mancurların müqavimətini qırdı və martın 19-da Nan-
kin süqut etdi.
Bu qələbədən sonra Taypinlər Nankini öz
paytaxtı elan edərək bunu Tyantszin ("Asiman paytaxtı")
adlan
dırdılar və bu xalq hərəkatının böyük qələbəsi idi.
Taypin Tyanqo
Ölkənin əsas inzibat-siyasi mərkəzi, feodal hakimiyyəti-
nin
və Sin sülaləsinin əsas dayağı olan Pekin irticaçıların
əlində qalmışdısa da, xalq hərəkatı zamanı Nankinin ələ keçi-
ril
məsi mühüm əhəmiyyət kəsb edən tarixi hadisə idi. Odur
ki, əldə edilən müvəffəqiyyət Taypin dövlətinin möhkəm
əsaslar üzərində qurulması və xalqın nümayəndələrinin təmsil
olunduğu hakimiyyətin təşəkkülü və möhkəmlənməsinə kömək
etdi. Məhz bu zaman Taypin dövlətinin ictimai xarakteri bir
daha
müəyyən oldu. Əfsuslar olsun ki, Taypin dövlətinin si-
yasi hakimiy
yət quruluşu yenə də monarxiya üsul idarəsinə
əsaslanırdı. Amma bu əvvəlkilərdən bir qədər fərqli monar-
xiya üsul idarəsi idi. Bu monarxiyanın xüsusiyyəti kəndli
demokratiyasının böyük rol oynamasında, Taypin dövlətinin
bütün fəaliyyət proqramında kəndli tələblərinin əks olunması
başlıca şərt idi. O da xarakterik hal idi ki, həmin dövlətin
Dostları ilə paylaş: |