42
№ 2 (14) Yay 2015
dodaqlarınnan xəlvət gülmək,
ürəyinnən xəlvət ağrımaq.
bir də özünnən gizli qaçmaq...
elə qaçmaq ki,
özünün xəbərin olmaya.
ayaqlarının
xəbəri olmadan
getmək də var hələ...
könlünün xəbəri olmadan
sevmək də var hələ...
saçlarınnan xəbərsiz
bilirsən nələr var...
quşlar var...dən gəzən quşlar...
yanaqlarınnan xəbərsiz...
yaşlar var...bapbalaca yaşlar.
bir də bilirsən nə var...
gözlərinin çəkdiyi yolda,
baxışlarınnan xəlvət yüyürmək.
hələ nəfəsini demirəm...
ovcunu isidir,
barmaq uclarındakı izlərini isidir.
barmaqlarının üstündən
xəbəri yoxdu,
nəfəsin barmaqlarının altını tanıyır
bircə.
bir də bilirsən nə var...
özünnən xəbərsiz ölmək.
sonra...gözlərinnən xəbərsiz
özünü ağlamaq.
elə ağlamaq ki...gözlərinin xəbəri
olmaya.
***
elə ağrılıdı...elə ağrılı
susasan...səsinnən duyan olmaya.
itə də, qurda da yiyə çıxasan,
sənin bu dünyada yiyən olmaya.
ağlayıb
qalasan divar dibində,
yanından keçənlər baxıb keçələr.
ayağına dolaşan bir ac pişiktək,
ömrünə dolaşa qara gecələr.
səhər gözləyəsən...səhər gəlməyə,
çırpına gözünün yaş qapaqları.
lələk əvəzinə bir
qələm sala
ovcunun içinə quş qanadları.
bir məktub yazasan gül yarpağına,
gəlməyən səhərə pay göndərəsən.
göyünü itirmiş uşaqlar var ha,
onlara bir parça göy göndərəsən.
elə ağrılıdı...kiritməyələr,
ağlayıb, hönkürüb ...sonra güləsən.
bir
dizin qalanda qucaqlamağa,
başını dizinə qoyub öləsən.
***
saçlarımı açıb töksəm...
bu qarışan saçlarımı.
dəcəlləşən,
sərçələşən,
uşaqlaşan saçlarımı...
qışlar gələ dən səpməyə,
quşlar gələ dənləyələr.
barmaqlarım saçlarımın
atışını,
uçuşunu,
qaçışını dinləyələr.
əlçim-əlçim tellərimi
yağış yuya yağışlıqda.
bir
gün düşə
buludları qurutmağa,
o yoxluqdan, bu boşluqdan.
saçlarımınn yuxusuna,
o
yaz var ha,
o yaz girə.
saçın ucun aça külək,
saçın ucun bir qız hörə.
saçlarımı açıb töksəm,
günlər yenə dən əyirər.
qələm tutan barmaqlarım
tellərimdən yun əyirər...
Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi
43
HEKAY
Ə GU
ŞƏM
İZ
R
ö
V
ŞƏN YERF
i
QAZAMAT
“SAN
i
TAR”LARI
uzun hekayə
Həbsxana – cəmiyyətin əsasən tör-
töküntülərinin inikası, kiçik modelidir...
Naməlum müəllif
Payız fəsli təzə başlamışdı. Bütün
gecə əsən sərin meh hava işıqlaşandan
dincini alırmış tək sakitləşmişdi. Müvəqqəti
olsa da, tozsuz təmiz hava hər kəsin
ürəyincə idi.
Gülbaxt cəzaçəkmə müəssisəsində
məhkumların
səhər
yoxlaması
tam
yekunlaşmamışdı.
Yaşayış
sahəsinin
həyətindəki meydanın aşağı başında sıraya
düzülmüş hələ onlarla məhkum adlarının
oxunmasını gözləyirdi. Ad və soyadını
eşidən məhkum sıradan irəli çıxıb ucadan
atasının adını söyləyir (bununla kimliyini
tamamlayıb təsdiqləyir), əgər baş geyimi
varsa nəzarətçiyə yaxınlaşanda bir anlığa
onu başından çıxarır və yenidən əvvəlki
vəziyyətinə qaytarırdılar. Təzimə bənzəyən
bu ritualın mənası məhkumun başında
xəsarət izi olarsa gizlədə bilməməsi
məqsədi ilə izah olunurdu. Şübhəsiz, bu
qayda rəis, ədliyyə polkovniki Məhyəddin
Kərimlinin
uzun
illər
gərgin
səyi
nəticəsində yaranmışdı.
Məhkumlar yoxlanıldıqdan sonra
yataqxanaya
tərəf
buraxılmırdılar.
Həyətdəki səkkiz metr hündürlüyündə on
tonluq iri su çəninin sağ tərəfindən keçib,
sol tərəfində nizamsız şəkildə yoxlamanın
sonunu gözləyirdilər. Onlara dağılışmağa
yalnız yoxlama qurtarandan sonra icazə
verilirdi.
Böyük,
düzbucaqlı
meydandakı
yoxlamada nəzarətçilərlə yanaşı dəstə
rəisləri, rəisin növbətçi köməkçisi də iştirak
edirdi. Onlardan bir az aralıda, su çəninin
aşağısındakı hasarın beton artırmasında
ətrafı müşahidə edərək söhbətləşən rejim və
əməliyyat
şöbələrinin
rəisləri
dayanmışdılar. Bu arada yataqxanalar
tərəfdən qaçaraq yaxınlaşan məhkum
nəzarətçilərdən birinin qulağına həyəcanla
nəsə pıçıldadı. O da məhkumun dediyini
tələsik şöbə rəislərinə çatdırdı. Əməliyyat
rəisi ədliyyə kapitanı Bəkir rejim rəisi
ədliyyə mayoru Şamilin nə deyəcəyini
gözləmədən əsəbiliklə göstəriş verdi:
–Tez elə, uşaqlardan götür, o petuxu
qoymayın boğub özünü öldürsün. Cəld
olun...
Rejim rəisi Şamil də xəbərdən bərk
dilxor olub söyləndi:
–Ə, binamusa bax e... Sənin
əcdadını mən...
Sıralarda
dayanan
məhkumların
diqqəti adları çəkən nəzarətçiyə kəsilsə də,
iki məhkumla üç nəzarətçinin yataqxanaya
tərəf
qaçması
çoxlarının
nəzərindən
yayınmadı. Bir neçə nəfər kütlədən həmin
tərəfə adlamaq istədi. ”Rejim Şamil” onlara
tərəf çığırdı:
–Hara?.. Hara gedirsiz? Kim sizə
dağılışın dedi? Qayıdın yerinizə...
Az keçmədi ki, nəzarətçilər halı
olmayan
bir
məhkumu
qucaqlarına
götürmüş digər iki məhkumla yataqxanadan
çıxdılar və cəld addımlarla üzü sançasta –
tibb məntəqəsinə tələsdilər. Nəzarətçilərdən