Ваһаби фиргәси
Yüklə 0,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- /55/ - Bu hədis saxtadır. Şəhid Səid Qazi Nurullah Şüştəri (1019-h. ilində ölüb) İbn Hicr
- Şəfaət haqqında daha ətraflı mə’lumat
- /56/ - Müslim ibn Həccac Nişaburi “Sihahi-sittə”dən ikinci “Səhih”in müəllifi. Buxaridən
- /57/ - Məhəmməd ibn İsa Tirmizi “Sihahi-sittə”nin beşincisi sayılan “Sünən” kitabının
- /58/ - Əhməd ibn Hənbəl 204-cü hicri ilində ölmüş Məhəmməd ibn İdris Şafeinin şagirdi olub.
Şiə və sünnü mənbələrində çox məşhur olan bir hədisdə Peyğəmbər(s) buyurmuşdur: “Mənim Əhli- beytim sizin üçün Nuhun (ə) gəmisinə bənzəyir. Ona pənah gətirən xilas, ondan kənar qaçan isə qərq olar”. Digər hədisdə isə buyurur: “Mən sizin aranızda iki dəyərli əmanət qoyub gedirəm: Allahın kitabı və mənim Əhli-beytim. Nə qədər ki, onlara iqtida edirsiniz, əsla azmazsınız”. Onlara iqtida etmək, çətin vəziyyətlərdə onlara pənah aparmaq deməkdir. Həm dünya, həm də axirət işlərində. Vahabilərin istinad etdiyi-“Allah ilə başqasını çağırmayın”-ayəsi “Allahla birgə, başqasını da çağırmayın”-deməkdir. Bu, “Allaha dua edərkən şəfaətçi axtarmayın” demək deyil. Bundan əlavə, ayə Allaha ibadətdə şərik qoşmamağı əmr edir. Çünki, əvvəlcə buyurur: “Məscidlər Allahındır”. Təfsirçilər belə təfsir edirlər: “Səcdəgahlar Allaha məxsusdur. Başqasına Allahla birgə sitayiş etməyin”. Cin surəsində də (18-ci ayədə) belə buyurur: “Allahla birgə, başqa Allahı çağırmayın” (məqsədsə, yalançı allahlardır. Əslində, bir Allah vardır və O, hər şeyi cəm edib). Mə’lum olduğu kimi, Məhəmməd ibn Əbdülvəhhabın fikirləri kitab və sünnəyə ziddir. Peyğəmbər və imamlardan şəfaət istəmək ona bənzəyir ki, bir şahın yanında hansısa işi düzəltmək üçün, onun yaxınlarından kimdənsə xahiş edirsən ki, şaha de, mənim işimi düzətsin. Qur’an deyir ki, Allahın razı olduğu, izn verdiyi və Allahdan əhd alan şəxslər şəfaət edə bilərlər. Mə’lumdur ki, Peyğəmbər və övliyaların belə icazəsi vardır. Ayədəki əhd sözünün mə’nası, imandır. Deməli, imanlı şəxslər də şəfaət edə bilərlər. Əlbəttə, kim: Ya filankəs, məni bağışla”-deyə, hansısa İmama yaxud Peyğəmbərə dua etsə, müşrik olur. Lakin: “Ya filankəs, Allahdan mənim bağışlanmağımı istə”-deyə, dua edən şəxsi müşrik və kafir adlandırmaq olmaz. Məhəmməd ibn Əbdülvəhhab elə xəyal edib ki, Allahdan başqa kimə tə’zim edilsə, şirkdir. O anlamayıb ki, Allaha ibadət, yalnız Allaha məxsus olan son dərəcə acizanə şəkildə tə’zim etmək deməkdir, mö’minlərə, Peyğəmbər və imamlara, alimlərə ehtiram istər dünyada, istərsə də axirətdə şirk sayıla bilməz və heç bir müsəlman bu hərəkəti Allahdan qeyrisinə ibadət kimi başa düşmür. Allahın yeganə olduğunu qəbul edib Ona ibadət edən şəxs, Peyğəmbərdən şəfaət istərkən, Peyğəmbərə sitayiş etməyi heç ağlına da gətirmir. Bəlkə də Məhəmməd ibn Əbdülvəhhab yaratdığı məzhəbin yayılması və inkişafının, digər müsəlmanları müşrik adlandırmağa bağlı olduğunu düşünərək bu addımı atmışdır. Çünki, inadkar və səviyyəsiz adamlar belə sözləri tez qəbul edərlər. O, “Kəşfüş-şübəhat”da yazır: “Allahı yeganə bilmək (tövhid) ilə insanlardan şəfaət istəmək bir-birinə ziddir. Çünki, Allah Qur’anda buyurur: “Yalnız Allaha ibadət edin” və deyir: “Rəbbinizi ahu-zarla çağırın”. Peyğəmbərin qəbrinin önündə dayanıb ondan şəfaət istəmək, onu Allah hesab etməkdir. Müsəlmanlar öz qardaşları (bütpərəstlər) kimi fəryad edirlər: “Əcəba o, tanrıların hamısını bir tanrımı edir? Bu, doğrudan da çox təəccüblü bir şeydir”. (Sad-5) Vay olsun Məhəmməd ibn Əbdülvəhhaba! Gör, Allahpərəst müsəlmanlara nə ad qoyur? Allah məgər buyurmurmu ki, “kim Peyğəmbərə itatə etsə, həqiqətən, Allaha itaət etmişdir”. (Nisa-80) Allah şəfaətə icazə vermişdir. Kim bunun əksini desə, Allah kəlamına ziddir. Biz Məhəmməd ibn Əbdülvəhhaba demirik ki, o və tərəfdarları belə fəryad edirlər: “Biz sizinlə göndərilənlərə inanmırıq və bizi də’vət etdiyiniz barəsində də möhkəm bir şəkk-şübhə içindəyik” (İbrahim-9) Biz ona belə deyirik: “Doğru yol sahiblərinin kimlər olduğunu və kimin haqq yolu tapdığını (Qiyamətdə) biləcəksiniz”. (Taha-135)
/55/ - Bu hədis saxtadır. Şəhid Səid Qazi Nurullah Şüştəri (1019-h. ilində ölüb) İbn Hicr Məkkinin (973-cü h. ilində ölüb) “Səvaiqul-muhriqə” kitabına rədd kimi yazdığı “Səvarimul-muhriqə” əsərində bildirir: “Beyhəqi bu hədisin məşhur olmasına baxmayaraq, sənədinin zəif və e’tibarsız olduğunu yazır. “İbn Həzm yazır: “Bu hədis yalan və saxtadır. Bilirik ki, bütün səhabələr adil və düzgün insan olmamışlar. Demək, onların hamısına iqtida etmək olmaz”.
Şeyx Süleyman ibn Səmhan Nəcdi “Əl-hidayətüs-sünniyyə” kitabının 64-cü səhifəsindən 68-ci səhifəsinə qədər şəfaət barədə geniş mə’lumat verir. Onun dəlil kimi göstərdiyi ayə və hədislərdən bir neçəsini qeyd edirik: “Allahın izni olmadan, Onun yanında kim şəfaət edə bilər?”. (Bəqərə-255) “O gün Rəhmanın izn verdiyi və söz danışmağına razı olduğu şəxslərdən başqa heç kimin şəfaəti fayda verməz”. (Taha-109) “Göylərdə neçə-neçə mələklər vardır ki, onların şəfaəti heç bir fayda verməz. Ancaq Allah, Öz istədiyi və razı olduğu kimsəyə izn verdikdən sonra”. (Nəcm-26) Buxari və Müslim /56/ öz “Səhih”lərində yazırlar: “Allah-təala Qiyamət günü dörd dəfə Peyğəmbərə (s) buyurar: “Ey Məhəmməd (s)! Qalx və danış ki, Allah eşidər və şəfaət et ki, Allah qəbul edər”. Buxari Peyğəmbərin (s) belə buyurduğunu yazır: “Mənim şəfaətimə layiq olan ən xoşbəxt şəxs o kəsdir ki, bir Allahdan başqa Allah olmadığına səmimi qəlbdən inansın”.
29 Tirmizi /57/ və İbn Macə Qəzvini Peyğəmbərdən (s) belə nəql edirlər: “Allahımın yanından birisi gəlib, mənə bunlardan birini qəbul etməkdə ixtiyar sahibi olduğumu xəbər verdi: “Ya ümmətimin yarısı Cənnətə getsin, ya da mən onlara şəfaətçi olum”. Mən şəfaəti qəbul etdim. Mənim şəfaətim isə yalnız o adama qismət olar ki, zərrə qədər də Allaha şərik qərar vermədən ölsün”. Bir səhih hədisdə deyilir: “Bu rəhmətlik ümmətin içində Allahın hüzurunda günahkarlara şəfaət edə biləcək şəxslər vardır. Onlardan bə’zisi Rəbiə və Muzr qəbiləsinin əhalisindən də çox adama şəfaət edəcəklər”. Peyğəmbər və imamların şəfaət etməsinə dair dəlillərin kifayət qədər çox olması aydın oldu. Müsəlmanların əsrlər boyu inanıb qəbul etdiyi şəfaət iki növdür: 1.Peyğəmbəri və ya o Həzrətin əsl canişinlərini özləri ilə Allah arasında vasitə qərar verirlər. Yə’ni, Allahı and verirlər onların itaət və ibadətinə, onların Allah yanında olan hörmətinə ki, Allah onların arzusunu yerinə yetirsin. Məsələn, Abdullah ibn Ömərin nəql etdiyi hədisdə belə oxuyuruq: “Peyğəmbər bir kora öyrətdi ki, öz arzusunun yerinə yetməsi üçün Allahı Peyğəmbərin haqqına and verərək, Allahın Peyğəmbərin bu arzu barəsindəki şəfaətini qəbul etməyi üçün ona dua etsin”. Bu hədisi Əhməd ibn Hənbəl /58/ Osman ibn Hüneyf Ənsaridən nəql edir. Habelə, İbn Macə, Tirmizi, Həkim Nişaburi, Süyuti və Buxari (Ömərin yağış üçün Peyğəmbərin əmisi Abbasdan şəfaət diləməsi barəsində) nəql etmişlər. 2.Allahdan diləyi olan şəxs Peyğəmbərdən istəyir ki, onun arzusunu Allahdan diləsin. Çünki Peyğəmbər Allaha daha yaxındır. Allah Öz Peyğəmbərinə sidq ürəklə kəlmeyi-şəhadəti deyən müsəlman üçün şəfaət etməyə izn vermişdir. Buna sübut olaraq Buxari, Tirmizi, İbn Macə, Haris ibn Qeys və Əbu Səid Xidrinin Peyğəmbərdən (s) nəql etdiyi hədisləri göstərə bilərik. Bu, elə biz deyən şəfaətdir. Bunun adını dəyişib müsəlmanlara qara yaxanlar ya nadandırlar və Qur’an ilə sünnədən xəbərləri yoxdur, ya da müsəlmanlarla, Peyğəmbər və imamlarla düşmənçilik etməyə bəhanə axtarırlar. Yaxud da bə’zi cahil və inadkar müsəlmanları aldatmaqla müsəlmanların rəhbərliyini qazanmaq, onların mal, can və namusuna təcavüz etmək üçün tərəfdar toplamaq fikrindədirlər. Təəccüb burasındadır ki, adını çəkdiyimiz Şeyx Süleymana kafirlərin bütlərdən şəfaət istəməsini yazandan sonra Allahın izni olmadan şəfaətin qeyri- mümkünlüyünü bildirən ayə və hədisləri göstərir. Bütün bu ayə və hədisləri özü yazandan sonra şəfaətə inanan müsəlmanları kafir adlandırır?! Şeyx Süleyman şər’ən vacibdir ki, ayə və hədisləri diqqətlə nəzərdən keçirərək müsəlmanların kafirlərlə necə uyğun olduğunu isbat etsin! Müsəlmanlar deyirlər: “Allah bizim Tanrımızdır və O, Öz Peyğəmbərinə bizim üçün şəfaət etməyə izn vermişdir”. Şeyx Süleyman Nəcdi “Əl- Hidayətüs-süniyyə” (s-66) kitabında yazır: “Kitab və sünnədən mə’lum olur ki, kim mələkləri, peyğəmbərləri, Abbası, Əbutalibi və s. özü ilə Allah arasında vasitə qərar verə və onlardan istəyə ki, Allah yanında olan məqamlarına görə onun üçün şəfaət etsinlər, kafir və müşrikdir. Onun qanı və malı müsəlmanlara halaldır. Hətta kəlmeyi-şəhadət deyərək, namaz və orucunu yerinə yetirsə belə!”. Ey Şeyx! Ömər Abbası özü ilə Allah arasında şəfaətçi etdi ki, yağış yağsın. Buna nə deyirsən? Ömər kimi bütün müsəlmanlar peyğəmbərləri və övliyaları çağırmağı şəfaətçilik kimi qəbul edirlər. Bəs sən nə deyirsən?!
30 Yüklə 0,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|