Ağayar Şükürov
Yüklə 0,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- STANSİYA
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 48 Ağız açmağa olduqca çox sayda adam qatılmışdı. İftara gələn din adamları hər zaman kənardan baxdıqları Universitetin yeni binalarına ilk dəfə girirdilər. Otelin yeməkxana hissəsi Türkistana gələn Prezidentlərə də ziyafət verilən, olduqca müasir bir salon idi. Fikrimcə, qonaqlarımızın bir çoxu ilk dəfə belə bir lüks yerdə iftar edirdilər. Biz əsla heç bir şeyin reklamını etmirdik. Evimizdə qonaqlarımızı qəbul etmək nəzakətiylə onları qarşılayıb izzətlə qonaq edirdik. Onsuz da bura bizim evimiz sayılırdı, çünki biz burada yaşayırdıq. Əzanı gözlədiyimiz zaman aramızda “Bu gün bütün Xocalar buradadırlar, Türkistan iftar edə bilməyəcək” kimi zarafatlar da oldu. Əzan oxundu, Qazax adətincə hamımız oruclarımız açmaq üçün əzanın bitməsini gözlədik. Sonra dua oxundu və hamımız eyni zamanda orucumuzu açdıq. Otelimizin düz yanında tələbə yataqxanaları vardı. Sovet dönəmində tələbə qızlar və oğlanlar eyni yataqxanalarda yaşayarmışlar. Yesəvi Universitetləri yataqxanalarında isə qızlar və oğlanlar ayrı-ayrı binalarda qalırdılar və Türkiyədəki kimi bir-birilərinin yataqxanalarına girib-çıxmaqları qadağan idi. Qonaqlarımız bu qaydadan son dərəcə məmnun olduqlarını bildirdilər. Söhbət şirinləşirdi. Gecə namazının vaxtının yaxınlaşdığını xatırladaraq icazə istədilər. Dəvətimizi qəbul edib gəldikləri üçün hər birinə ayrı-ayrılıqda təşəkkür edərək, bayır qapısına qədər hörmətlə yola saldıq. Bu iftar mollalarla əlaqələrin yaradılması prizmasından bir dönüş nöqtəsi olmuşdu. Artıq cümə namazlarına getdiyimiz zaman bizi daha səmimi qarşılayırdılar. Hətta bir neçə dəfə Ramazan xocaya imamlıq təklif edərək cümə namazını onun qıldırmasını istədilər. Əzan oxuya bilmədiyimiz halda, namaz qıldırana çevrilmişdik. Bu səmimiliyi davam etdirərək Ramazan xoca yeni bir hücuma başladı. Özü dərslərindən boş vaxt tapanda Ahıska Türklərinin yaşadığı məhəllədə uşaqlara Quran dərsi verirdi. Qazax Xocalarına öz uşaqlarına Quran öyrətmələrini təklif etdi. Xocalar uşaqlara pulsuz dərs keçəcəkdilər, ancaq biz onlara hər bir şagird üçün pul ödəyəcəkdik. Layihəmiz həyata keçmişdi. Qısa müddət ərzində müxtəlif məscidlərdə kurslara gələn uşaqların sayı səksəni ötmüşdü. Bir-iki məsciddə cüz oxumağı bitirib Quran oxumağa keçən uşaqlar üçün tədbir də görmüşdük. Oğlan uşaqlarına köynək, qızlara yaylıq, hədiyyə və təbii www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 49 ki, hamısına bir ədəd Qurani-Kərim almışdıq. Ahıska Məscidindəki gedən tədbirdə on uşaq hədiyyələrini aldılar. Ahıskalı uşaqlara bizimlə bərabər dostlar bir-bir, iki-iki hədiyyələri paylayırdılar. O anlarda diqqət etdim ki, uşaqlar Qurani-Kərimi əllərində elə necə gəldi tutmuşdular. Odur ki, onlara müraciətlə dedim: “Uşaqlar, digər millətlərdə başqa cür ola bilər, lakin biz Türklər Qurani-Kərimi heç bir zaman belimizdən aşağıda tutmarıq”. İzləməyə dəyər bir mənzərə yarandı. Hamı birdən kitablarını qaldırıb sinələrinə tutdular. Bayram namazlarında da əgər vaxtında gedən olursa ön sıralara dəvət edilirdik. Təbii, bu fəaliyyətləri müntəzəm davam etdirmək mümkün olmadı. Bu anlatdıqlarımız 1998-1999–cu təhsil illərində edilənlərdi. Daha sonrakı illərdə yeni gələn bir məmur Ramazan xocanı təhsil ilinin başlanğıcında “saqqalı” olduğundan ötrü “Universitetin imicini pozması” səbəbiylə Türkiyəyə geri göndərdi. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 50 STANSİYA Türkistanın taleyində mühüm rol oynayan binalardan biri, heç şübhəsiz Daşkənd-Orenburq dəmiryolu üzərində XIX əsr rus memarlığı ilə tikilən orta böyüklükdə olan stansiya binasıdır. 1902-ci ildə tikilən bu binanın ətrafında salınacaq şəhərciyin də sanki ilk toxumudur. Daha sonra düz onun yanında tikilən dəmir zavodu, dəmiryol xəstəxanası və digər kiçik bir neçə müəssisə ilə Yesidən qopan, Yesi xalqını bir az uzaqlaşdıran, hətta bəlkə bir az da yuxarıdan aşağı baxan, Barisovka adı ilə yeni bir rayon bu ətrafda yaranır. İnkişaf prosesi davam etdikcə köhnə Yesi rus qarnizonunun yerləşdiyi bölmələrlə birləşərək bu gün Türkistanın bir məhəlləsi halında öz fəaliyyətini davam etdirir. Stansiya binası bu gün üzərində mavi rəngli hərflərlə “Qazaxıstan dəmiryolu” yazısını daşısa da, memarlıq nöqteyi-nəzərdən tarixini və buradakı vəzifəsini bir anda xatırladaraq Türkistana gələnləri və gedənləri qarşılayır və yola salır. Yaxın vaxtlara qədər binanın qarşısındakı ərazidə qoyulan Marksın və Engelsin heykəlləri də binanın memarlığında olan boşluqları tamamlayırdı. Bir metr ucalığındakı bu iki saqqallı insan başı heykəli Türkistanın sovet dönəmindən qalan heykəllərindən ən son dağıdılanları oldu. Dünyanı bürüyən bu iki nəzəriyyəçi xalqın gözündə Lenin və Stalinlə müqayisədə daha az nüfuzdan düşüblər. Bu səbəbdən onların heykəllərini götürmək üçün Türkistanın 1500 illik yubiley tədbirlərinə qədər gözləmək lazım gəldi. 2000-ci ilə təsadüf edən bu dönəmdə də bu fikrə qarşı çıxanlar çox olsalar da, “tədbirlər üçün şəhərə çox sayda xarici qonaq gələcək, hələ də onların heykəllərini burada görmələri Türkistan xalqı üçün yanlış düşüncələrə səbəb ola bilər” fikrindən yaranan bir “ar” duyğusuyla heykəllər götürüldülər. Onu da qeyd edim ki, sovetlərin yaradıcı liderlərindən xalq arasında ən çox nüfuzdan düşəni Stalin olsa da, onu xüsusilə yaşlılar arasında istəyənlər də vardır. Bu həsrətin və “Ah, Stalin olsaydı” nidalarının ən çox eşidildiyi söhbət anları isə rüşvətxorluq ilə bağlı mövzuların danışıldığı zamanlardır. “Bir-ikisini asacaqsan, o zaman heç kimin bu işi etməyə cəsarəti çatmaz” məntiqi ilə çalışmağa başladığında yaşı altmışdan çox olanlarda Stalinə çağırış baş qaldırır. Ziyalılardan, Yüklə 0,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|