131
nun Milli Ruhun və Milli İdeyanın azadlığından keçməsi zərurətini
zaman da, çağdaş gerçəklik də bir daha təsdiqləyir" [9, s. 91].
ƏDƏBİYYAT
1.
Qarayev Y. Ədəbi üfüqlər. Bakı, “Gənclik”, 1985.
2.
Оскоцкий В.Д. Роман и история (Традиции и новаторство советского
исторического романа). Mосква, «Xудожественная литература», 1980.
3.
Mehdi H. Əsərləri: 10 cilddə, IX c. Bakı, “Yazıçı”, 1979.
4.
Hüseynzadə Ə. "Qızlar bulağı" haqqında. “İnqilab və mədəniyyət”, 1935,
№ 4.
5.
Elçin. Sosrealizm bizə nə verdi? Bakı, “Mütərcim”, 2010.
6.
Qəhrəmanlı N. Ədəbiyyat və əbədiyyət. Bakı, “Nurlan”, 2009.
7.
Hüseynov A. Sənət meyarı. Bakı, “Yazıçı”, 1986.
8.
Qarayev Y. Tarix: yaxından və uzaqdan. Bakı, “Sabah”, 1995.
9.
Qarayev Y. Min ilin sonu... (XXI əsr və Şərq dəyərləri). Bakı, “Elm”, 2002.
Nigar Aslanova
THE PROBLEM OF HISTORICAL MEMORY IN PROSE AND
ITS SCIENTIFIC AND THEORETICAL COMPREHENSION
Summary
The notion of historical memory is revealed in the article. The standpoints of
different literary critics as the Azerbaijani and world literature to the problem of
historical memory are considered. An interest to the above problem in the literature,
as well as in scientific and theoretical thought is increasingly growing in the years of
independence. The history of the people, its ethnography, and the national
consciousness are provided to the center of scientific research again. In this period
the sense of the national consciousness is strengthen, language, religion, historical
memory are increased and mental values are gotten particular importance, the ethnic
consciousness is being formed and entering a new stage.
Нигяр Асланова
ПРОБЛЕМА ИСТОРИЧЕСКОЙ ПАМЯТИ В ХУДОЖЕСТВЕННОЙ
ПРОЗЕ И ЕЕ НАУЧНО-ТЕОРЕТИЧЕСКОЕ ОСМЫСЛЕНИЕ
Резюме
В статье раскрывается понятие исторической памяти. Рассматриваются
точки зрения различных литературоведов и критиков как азербайджанской,
так и мировой литературы на проблему исторической памяти. В годы
независимости в художественной литературе, а также в научно-теоретической
132
мысли интерес к вышеуказанной проблеме все больше растет. История народа,
его этнография, национальное самосознание заново вводятся в центр научных
исследований. В данный период увеличивается чувство национального само-
сознания, язык, религия, историческая память, ментальные ценности приобре-
тают особое значение, этническое сознание формируясь входит в новую ста-
дию.
133
AZƏRBAYCAN MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI
“ƏDƏBİYYAT MƏCMUƏSİ”
NİZAMİ adına ƏDƏBİYYAT İNSTİTUTUNUN
ELMİ ƏSƏRLƏRİ
2017, № 1
Səbinə ƏHMƏDOVA
Məhəmməd Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutu
ehmedova3@mail.ru
HÜSEYN NADİM NAXÇIVANİNİN YARADICILIĞINDA
HƏZRƏT FATİMƏ (S.Ə) OBRAZI
Açar sözlər: Hüseyn Nadim, Fatimeyi-Zəhra, Həzrət Məhəmməd, növhə,
sinəzən, İslam, İmam Hüseyn, Kərbəla, Əhli-beyt
Key words: Husseyn Nadim, Fatimeyi-Zahra, Hazrat Mahammad. novha,
sinazan, Islam, Imam Husseyn, Karbala, Ahli-beyt
Ключевые слова: Хусейн Надим, Хазрет Фатиме, Хазрет Мухаммед,
новха, синазаны, ислам, имам Гусейн, Кербела, Ахли-бейт
XIX əsrin sonu, XX əsrin əvvəllərində Naxçıvan ədəbi mühiti
bir çox qüdrətli qələm sahibləri yetirmişdir. Onlardan biri də Hüseyn
Nadim Naxçıvanidir.
Hüseyn Nadim klassik üslubda, dini mövzularda daha çox yazan
şairlərdən olmuşdur. “Şairin ədəbi irsinin böyük bir qismi imamları-
mızın başına gələn müsibətlərin təsvirinə həsr olunmuş mərsiyələrdən,
sinəzənlərdən, qəsidə və növhələrdən ibarətdir” [1, s. 10].
Hüseyn Nadim İslam dininə ürəkdən bağlı, imanlı bir insan,
Əhli-beyt (ə) aşiqi olmuşdur. Onun yaradıcılığında Kərbəla faciəsi
yanıqlı bir poetik dillə təsvir olunmuşdur. Nadim İmam Hüseynə (ə),
övladlarına, Kərbəla şəhidlərinə çoxsaylı növhə və sinəzənlər həsr
etmişdir. Onun dini lirikasında eyni zamanda Həzrət Fatiməyə (s.ə)
ithaf etdiyi şeirlər də çoxluq təşkil edir.
“Bəşər tarixində elə parlaq şəxsiyyətlər yaşamışlar ki, əsrlər
boyu milyonlarla insanın həyat yollarına işıq saçmış, onlar üçün ilham
mənbəyi, insanlıq nümunəsi olmuş, pak və təmiz ürəklərdə özlərinə
ədəbi yer tapmışlar. Belə parlaq şəxsiyyət sahiblərindən biri də uzun
illərdən bəri nəciblik və təmizlik, ucalıq və qutsallıq, paklıq və mö-
134
minlik rəmzlərinə çevrilmiş xanımlar xanımı, on dörd məsumdan biri
Həzrət Fatimeyi-Zəhradır (s.ə) [2, s. 13].
Həzrət Fatimə İslam Peyğəmbərlərinin (s.ə.s) dördüncü və ən
kiçik qızı olmuşdur. Tahirə, Zəkiyyə, Raziyyə, Bətul və s. kimi adlarla
da çağrılıb. Allah onu və aşiqlərini cəhənnəm əzabından hifz etmək
üçün “Fatimə” adlandırıb. Erkən yaşından anadan yetim qalan qızcı-
ğaz Peyğəmbərlik məqamında olan əziz atasının çağırışlarına ətraf-
dakıların kinayə ilə yanaşmaqlarının şahidi olub. Atasına sədaqət və
ana qayğısı göstərdiyinə görə Ummu Əbiha (atasının anası) adlandı-
rılıb.
Peyğəmbərimizin (s.ə.s) birinci xanımı olan Xədicədən doğul-
muş Fatimə (s.ə) IV Ərəb xəlifəsi, şiələrin I imamı, Həzrət Əlinin (ə)
həyat yoldaşı, İmam Həsən (ə) və İmam Hüseynin (ə) anasıdır.
İslam aləmində Həzrət Fatimədən (s.ə) söhbət açarkən “Məsu-
mə”, “Cənnət qadınlarının seyyidəsi” və yaxud “Peyğəmbər qızı” kimi
ehtiram əlaməti olan epitetlərdən istifadə edirlər. Türk – İslam mədə-
niyyətində isə müqəddəs varlığın adının əvvəlinə “həzrət”, “xanım”,
“səlamullahi əleyha” kimi müraciət formalarından istifadə edirlər.
Heç şübhəsiz ki, insanların qədr-qiymətləri, titulları bərabər
deyil. Bəzisi Allahın ən yaxın mələklərindən də üstün, bəzisi isə
Allahın ən vəhşi heyvanlarından da aşağı səviyyədədir. “Quran və
İslamın bizə tanıtdırdığına əsasən, insana dəyər verən elm, inam, təqva
və yüksək insani fəzilətlərdir. Bu meyarlar əsas tutularaq, İslam qızı
Fatimətuz-Zəhra (s.ə) Peyğəmbərin (s) dili ilə bizə “dünyanın ən üstün
qadını” kimi tanıtdırmışdır” [3, s. 32].
Hüseyn Nadim növhə və sinəzənlərində bir çox obrazlar canlan-
dırmışdır. Bu obrazların hamısı real, təbii və dolğun surətlərdir. Na-
dim ən çox İmam Hüseynə (ə) növhələr ithaf etsə də, onun anası da bu
dini-lirik bədii nümunələrdə öz təcəssümünü tapmışdır. Nadimin
növhələri bəzən Fatimeyi-Zəhranın (s.ə) dilindən təsvir edilir. Şair ana
fəryadını oxucu və dinləyicilərlə bölüşür.
“Xanım Fatimeyi-Zəhra (s.ə) dilindən” – adlı növhəsində oğlu
üçün ah-vay edən ana fəryadını ürəkdağlayan misralarla, təşbeh və
epitetlərlə yüksək poetik ustalıqla tərənnüm edir:
Oyan, ey sərvəri-dövran, oğul vay,
Olan gül peykəri al qan, oğul vay.
Tərəhhüm et, oğul, bu dilhəzinə,
Məni gözyaşlı qoydı əhli-kinə,
Dostları ilə paylaş: |