____________________Azərbaycan Milli Kitabxanası___________________
304
Təbriz ziyalilarından şair Mir Mehdi Etimadı hamımız sevirdik. O çox
alicənab, təvazökar, ürəyi açıq, savadlı bir şəxs idi. Onun məzəli söhbətindən
zövq alardıq. Etimad bir neçə şeir kitabının müəllifi idi... Dili şirindi. Məclisdə
çox nazikanə hərəkətləri vardı. Mir Mehdi Etimadın şeirləri xalq arasında geniş
yayılmışdı.
Etimadın "Məsləkində öldü vardır, döndü yox" şeri dillar əzbəriydi.
Mən tez-tez onun yanına söhbətə gedərdim. Çalışdığı idarə həm notarius,
həm nikah qeyd olunan bir yerdi. Ondan xahiş etmişdim ki, Firdovsi
mehmanxanasındakı nömrəmə söhbətə gəlsin.
Lakin Etimad nədənsə gəlib çıxmırdı. Mehmanxanada sovet zabitləri
yaşadığı üçün qapıda əli silahlı əsgər keşik çəkirdi. Alt mərtəbə isə restoran idi.
Orada işlayən bircənublu qardaş bizə çox məhrəmdi. Bizi soruşan olanda gəlib
bizə xəbər verərdi. Gəlişinə icazə verib, vermədiyimizi öyrənib hərəkət edərdi.
O bir neçə dəfə mənə xəbər gətirdi ki, "Ağa, sizi bir qarayaxa görmək
istəyir". Mən də qarayaxanın buraxılmasını tapşırırdım.
- Qarayaxaları başımdan rədd edin, qardaş.
- Ağa, gələn yenə həmin qarayaxadır,
- Buraxma,
vəssalam, rədd elə.
O da sözümə əməl edib gələn qarayaxanı qapıdan geri qaytarırdı. Bir gün
küçədə Etimada rast gəldim.
Dedim: - Vəfasız, daha bızi saymırsan, nə olub, günahımız nədir?!
Dedi: - Vicdanıma and olsun, çox gəlmişəm. Məni mehmanxana qapısından
buraxmayıblar. Peşman geri qayıtmışam.
Dedim: - Yox, aşna, sən yanıma gəlməmisən. Gəlsəydin, səni dərhal
buraxardılar, qapımızı bir qarayaxa tanıyıb ki, onu mənim sözümə qovublar.
-
Baba, o qarayaxa mənəm də...
- Canım, sən nə danışırsan? Sən qarayaxa niyə olursan axı?
- Ağayi Süleyman, mən ki hərbi deyiləm, qarayaxayam da.
Məni bərk gülmək tutdu. Etimad da mənə qoşuldu. Sən demə, hərbi xidmət
sahibi olmayanlara İranda qarayaxa deyirlər.
Zarafatı davam etdirərək Etimadı mehmanxanadakı nömrəmə apardım.
Dedim, çay gətirdilər. Təzəcə söbbətə başlamışdıq ki, Etimad dedi:
____________________Azərbaycan Milli Kitabxanası___________________
305
- Ağayi Süleyman Rüstəm, deyiyəm, çün maye olmayım...
Etimadın bu qəliz hiyləsini doğrusu başa düşmədim. Tərəddüdlə onun
sözünü cavabsız qoymaq istəmədim. Dedim - əlbəttə, Ağayi Etimad, əlbəttə.
Sözün ağzımdan çıxmasıyla Etimadın ayağa qalxması bir oldu. Asılqandan
şlyapasını alib başına qoydu.
- Ağayi Etimad, hara gedirsən? Nə oldu ki?
- Mən ərz eylədim ki, maye olmayım. Siz də buyurdunuz ki, olmayım.
Yəni baş-qulağınızı ağrıtmayım.
- Vallah
və billah nə dediyinizi başa düşməmişəm. Sözünüzü cavabsız
qoymayım deyə qanmadığım cümlənizi təsdiq etmişəm.
Məni bağışla. Olmaz ki, bir az sadə danışasan?
- Niyə, o da olay... o da olay...
Mir Mehdi Etimad Bakıda yaşamışdır.
Bakıda ikən yenə bəzi qəribə əhvalatın səbəbkarı olmuşdu. Bu gün bir neçə
dost şəhər univermağına getdik. Təbrizdən gələn iki həkim bəzi ləvazimat aldı.
Müdirin otağında idik. Dostlarımızın könlü istəyənləri müdirin otağına
gətirirdilər.
Birdən Etimad dedi ki: "Mənə bir neçə yaxşı karavat lazımdır".
Azərittifaqın sədri də yanımızda idi. Dedilər ki, kravata baxmaq üçün anbara
getməliyik. Etimad dedi ki, buraya gətirsələr yaxşıdir. Azərittfaqın sədri ona
belə cavab verdi: canım biz bu boyda kravatları bu kiçik otağa necə gətirək axı.
Düşək podvala, orda bax, seç".
Etimadı heyrət bürüdü. Əlini boynundakı qalstuka atıb dedi: "Baba, bir
barmaq qaravata baxmaq üçün anbara niyə enək. Bu nəmənədir ki, otağa da
yerləşməsin".
Univermaqdakı yoldaşlar sonra başa düşdülər ki, Etimad qalstuk istəyirmiş.
Fransızca "kravat" qalstuk deməkdi. Hələ mən Etimadın müharibənin gərgin
çağında əlinə zənbil alıb bazarda ləbləbi, kişmiş, sədri düyüsü, quzu əti, toyuq,
cücə axtarmasını bir kənara buraxıram. Bir dəfə işdən evə qayıtdım. Gördüm
ki, Etimad mənim iş otağımda oturub, şəkərçörəyi ilə kakao içir. Zarafata salıb
dedim ki: "Ağayi Etimad, sən nə haqla mən evdə olmayanda bizə gəlmisən?"
Etimad gülümsəyərək dedi: "Öz qardaşımın, öz həmşiyəmin yanına gəlmişəm
de".
Bəli, Etimadın dərdi açıldı.
____________________Azərbaycan Milli Kitabxanası___________________
306
Sözə başladı: "Ağayi Süleyman, getmişdim sizin sekaya (Mərkəzi
Komitəyə) Şahgəldiyevi görəm. Polis məni qapıdan buraxmadı.
- Ağayi Etimad, bizdə polis yox, milis var.
-
Qoy milis olsun. Dərdim böyükdür, namusum məni qoyub getdi İrana.
Qalmışam tək, tənha. Olmur da deyirəm, sən bu başıma Şahgəldiyev yoldaşla
bir çarə tapın. Məni evləndirin. Bu işə Seka qarışsa lap yaxşı olar. Deyirəm,
mənimçin heç təfavütü yoxdur. Gürcü qızı olur-olsun, rus qızı olur-olsun,
yəhudi qızı olur-olsun: qərəz bir qulaq yoldaşim olsun.
Mən Etimadın ciddi irəli sürdüyü məsələni zarafatla tamamladım.
Ona söz verdik ki, göz-qulaqda olub ona bir övrət taparıq. Etimadın
xasiyyətindəki bu şirin cəhətlər bir yana. Biz ona bir şair kimi, vətənpərvər
kimi, millətini bütün varlığıyla sevən bir insan kimi hörmət və məhəbbət
bəsləyirdik.
TƏBRİZ ZİNDANINDA
Təbrizdə təbrizlilərdən, digər əyalətlərin sakinlərindən məktublar alırdıq.
Məktub müəllifləri təkidlə yazırdılar ki, sovet hökumətinə hüsn-rəğbət
bəsləyənlər, sovet ordusu sərhədi keçəndə qabağa düşüb yol göstərənlər hələ də
Təbriz zindanında çürüməkdədirlər.
Mən və Mirzə bu haqda digər yoidaşlarla söhbət etdik... Yoldaşlarımız bu
işə qarışmaqdan boyun qaçırdılar. Onların fikrincə, bu, İranın daxili işlərinə
qarışmaq demək idi. Lakin birtəhər özümüz yazıçı kimi hərəkət etməyə razılıq
aldıq. Yox, biz buna dözə bilməzdik. Sovet dövlətimizin, sovet ordumuzun
şərəfini qorumalı idik. Mirzə ilə birlikdə qubernator Fəhiminin yanına getdik.
Nə üçün gəldiyimizi ona bildirdik. O ciddi etiraz etdi:
- Bu bizim daxili işlərimizə qarışmaqdır. Bizim orqanlarımız
zindanlarda yalnız caniləri, dələduzları, oğruları saxlayır. Sizə yalan məlumat
vermişlər.
Biz ona bir neçə siyahı göstərdik. Bu siyahıdakı adamlar Mərənddən,
Əhərdən, Sərabdan, Culfadan. Qaradağdan idi. Məktublarda bu adamların
nahaqdan zindanda saxlanıldıqlarını yazırdılar. Biz quber-
Dostları ilə paylaş: |