tərcümə edilən əsərin mənsub olduğu dilin) özünəməxsusluğu
bilinməlidir. Tərcümə məsuliyyətli işdir. Başqa xalqın ədəbi
nümunəsi onun vasitəsilə milli xəzinəyə gətirilir. Orijinal
tərcümələr başqa dil vasitəsilə edilən tərcümələrin dəyərini
aşağı salır. Böyük tərcüməçilər sətri tərcümənin köməyi ilə
meydana çıxan tərcümələrin əsil həqiqi tərcümə olmadığını
göstərirlər. Sətri tərcümə işi ilə məşğul olanlar «təsadüfi
tamaşaçı» mövqeyində dayanırlar. Doğrudur, sətri tərcüməni
tamamilə lazımsız bir iş hesab etmək olmaz. Ondan nəsr
tərcümələrində istifadə edilir. «Inkaredilməz bir həqiqətdir ki,
bədii əsərlərin milli ədəbiyyata gətirilməsinin ən qısa, ən
doğru, ən etibarlı və səmərəli yolu orijinaldan tərcümə
yoludur. Başqa bir dil vasitəsilə tərcümə olunan əsərlərin,
necə deyərlər, mənzili yaxın, ömrü qısa olur» (4, 12).
Hər bir elmin irəli getməsi üçün praktik işlər əsas mənbə
və şərtlərdəndir. Ümumiyyətlə, təcrübə kamilliyə aparan
vasitədir. Bu baxımdan, istedadla əməyin nəticəsi olan
tərcümə işi önəmli məsələdir. Tərcüməçi hər hansı bir əsərin
ikinci müəllifi hesab edilir. Türk dillərində ilk tərcümə
nümunələri «Kitabi-Dədə Qorqud» dastanında «Qurani-
Kərim»in «Ixlas» surəsinin və 1333-cü ilə aid olan Quran
əlyazmasında türkcəyə sətiraltı tərcümələrdir.
«VII əsrdə ərəblərin Azərbaycana gəlişi, yerli xalqın
islam dinini qəbul etməsi, bu dinin müqəddəs kitabı olan
«Qurani-Kərim»in öyrənilməsi tərcümə sənətinin yaranmasını
şərtləndirən başlıca amil oldu. Ərəb dilində nazil olan Quranın
dili möcüzəli sayıldığı üçün o, islam dininin yayıldığı bütün
ölkələrdə, o sıradan, Azərbaycanda bir müddət yalnız ərəbcə
yayılmağa və öyrənilməyə başlandı. Lakin çox keçmədi ki,
Quranın yerli şəhərlərdəki mədrəsələrdə tədrisi zamanı, istər-
istəməz, onun tam olmasa da, ayrı-ayrı surə və ayələrinin ilk
öncə şifahi, sonra isə yazılı tərcümələri ortaya çıxdı» (32, 3).
Ilk Azərbaycan tərcü-mələri ərəb və ya fars dilindən
çevirmələr olmuşdur. XIX yüzilə qədərki tərcümə nümunələri
81
bunu sübut edir. XIX yüzildən başlayaraq rus dilindən
tərcümə nümunələri yayılmağa başlayır. XX yüzilin
əvvəlindən isə Avropa dillərindən tərcümə nümunələri
çoxalır. Bu baxımdan, Əli bəy Hüseynzadə və onun
redaktorluq etdiyi «Füyuzat» jurnalı yaddaqalan bir fəaliyyət
göstərmişdir.
Əli bəy tərcümə sənətini ona görə qiymətləndirir ki, o,
türk dilindən başqa dil bilməyənləri dünya xalqlarının ədəbi
nümunələri ilə tanış edir, bu isə bilgi və zövq məsələsidir. O,
«Ingilis əşarı türk dilində və «Şilyon məhbusu» adlı
məqaləsində tərcümə məsələlərinə toxunaraq görkəmli türk
şairi və jurnalisti Abdulla Cövdətin (1869-1938) tərcümə
etdiyi «Şilyon məhbusu» (Lord Corc Bayron) əsərindən bəhs
edir. C.Bayronun bu poemasının tərcümələri içərisində bu
tərcüməyə xüsusi münasibətin səbəbini Əli bəy belə izah edir:
«Bayronun əşarını əvvəlcə rus və Avropa dillərində mütaliə
etmiş idim. Lakin heç bir vaxt o əşari-büləndamal məzkur
dillərdə mənə öz dilimizdə olduğu qədər zövq və ləzzət
verməmiş idi. Mən bu andakı zövq və məmnuniyyətimi tərif
edəməm!..»
Tərcümə nümunələri ədəbi dilin inkişafında mühüm rol
oynayaraq onun leksik tərkibinin genişlənib zənginləşməsinə
imkan yaradır. Müxtəlif dövrlərə aid olan tərcümələr həmin
dövrün ədəbi dil xüsusiyyətlərini, orfoqrafiyasını öyrənmək
baxımından faydalı mənbələrdən hesab edilir.
«Bayronun əşarını türkcə oxumaq nə böyük nemət, nə
böyük səadət!» (24, 141) deyən Əli bəy «əslindən heç bir
vəchlə geri qalmayan» çevirmələrə üstünlük verir. «Hər hansı
bir bədii əsəri elə-belə, kor-koranə, ucdantutma tərcümə
etmək, orijinala da, doğma dilə, doğma mədəniyyətə də qəsd
etmək deməkdir. Belə başabəla tərcümə doğma dili korlayır,
son dərəcə mənasız, dolaşıq ifadələr, birləşmələrlə onu
zibillyəir və quru, cansıxıcı edir, bədiiliyini, gözəlliyini aşağı
salır (4,27). Nəzm tərcümələrində o, «kəlamı bəyəndirmək»
82
yolunu tutur və bu mənada A.Cövdətin tərcüməsini bəyənir.
«Bütün bir ruhu istemal edən» sözlər müəllifi Bayron o cür
yüksək tərcüməyə layiqdir. Əli bəy Bayrona son dərəcə
nəzakət və ehtiramla yanaşır, onun türklər haqqında aşağıdakı
fikrini nümunə göstərərək haqpərəst və öz ruhuna tərcüman»
(A.Cövdət) olan şairi yüksək qiymətləndirir: «Türklər nə
aldadıcıdırlar, nə alçaqdırlar, nə də qatildirlər, etiqadsızları
ehraqi-binnar etməzlər. Daima inkivizisiyonsuz olaraq öz bir
olan allahlarına sadiqdirlər» (24, 142).
Əli bəy Bayronun «Şilyon məhbusu» poemasının
A.Cövdət tərəfindən nəsrlə tərcüməsində bir təbiilik görür,
çünki «Britaniya şairinin fikrinə görə, kəlam mövzusunda
təbiilik mətlub isə, qafiyələrə əsla ehtiyac yoxdur». Avropa
şairlərini gah nəzm, gah da nəsrlə tərcümə edən A.Cövdətin
qələmi vasitəsilə çevrilmiş «Şilyon məhbusu» əsər
qəhrəmanının bütün hiss və duyğularını, müəllifin məqsədini
layiqincə əks etdirdiyi üçün qiymətlidir.
Ə.Hüseynzadənin «Intiqad» (23, № 129) məqaləsi
tərcümə məsələlərindəki çatışmazlıqların tənqidinə həsr
olunub. Əsərdə M.Ə.Rəsulzadənin müəllifliyi ilə «Irşad»
qəzetinin beşinci nömrəsində «Hafizdən tərcümə» başlıqlı
şerin çevirisindəki hərc-mərclikdən danışılır. Əsərdə şer
tərcüməsi sənətinə layiq olmayan cəhətlər, misraların
müqayisəli tərcüməsi zamanı özünü göstərən yanlışlıqlar ön
plana çəkilir. Baxmayaraq ki, Ə.Hüseynzadə ilə
M.Ə.Rəsulzadə məsləkdaş şəx-siyyətlər idilər, sənət məsələ-
lərində birincinin son dərəcə obyektivliyi ikincinin tən-qidinin
təbiiliyinə əsas verir. «Ə.Hüseynzadə tənqiddə və satirik
əsərlərdə subyektivizmə mənfi münasibət bəsləyirdi. O belə
hesab edirdi ki, şəxsi mülahizələrə görə, bu və ya digər
müəllifi gülünc yerə qoymaq ciddi ədəbiyyat üçün nöqsandır»
(6, 240).
Ə.Hüseynzadə «Hafizdən tərcümə»də birinci misradan
başlayaraq sonuncu misraya qədər» Hafiz əşarının heç bir
83
Dostları ilə paylaş: |