645
N
o
İP
Ə
KYOLU N
ƏŞ
R
İYY
AT
I
yanında olan 800 dirhəm qızılı da müharibə qəniməti ola raq mə nim-
sə di. Abbas:
“-Ya Rəsulallah! Heç olmasa bunu fidyə yerinə say!” dedi. Rə-
su lullah (s.ə.s):
“-Xeyr! O,Allahın səndən bizə nəsib etdiyi qənimətdir”, buyurdu.
Ab bas:
“-Ya Rəsulallah! Deməli, geri qalan ömrümdə məni dilənməyə
məc bur edəcəksən”, dedi. Bunun ardınca Allah Rəsulu (s.ə.s):
“-Ey Abbas! Zövcən Ümmü Fəzlə verdiyin o qızıllar necə ola-
caq?”-deyə soruşduqda, Abbas:
“-Hansı qızıllar?” dedi. Rəsulullah (s.ə.s):
“-Yadındadır, Məkkədən çıxdığın gün, yanınızda Allahdan baş-
qa bir kimsə olmaığı əsnada zövcən Ümmü Fəzlə: “Bu dəfə ba şı ma
nə gələcəyini bilmirəm. Əgər bir müsibətə düçar olsam bu qə dəri
sənin, filan qədəri Ubeydullahın, filan qədəri Qusəmin və fi lan qə-
də ri də Abdullahındır!” dediyinin qızıllar!-buyurdu. Bu sözləri eşi dib
hey rətdən donub qalan Abbas:
“-Bunu sənə kim xəbər verdi?” dedikdə, Rəsulullah (s.ə.s):
“-Allah xəbər verdi” buyurdu. Təəccübü sükunətə dönən
Abbas:
“-Səni peyğəmbər olaraq göndərən Allaha and olsun ki, bu nu
mən və Ümmü Fəzldən başqa heç kim bilmirdi. Şübhəsiz ki, sən
Al lahın Rəsulusan”, dedi.
(Buxari, Cihad, 172; Əhməd, I, 353; İbn-Sad, IV,
13-15)
Umeyr bin Vəhbin oğlu Vəhb Bədrdə əsir tutulmuşdu Umeyr,
Qu reyş müşriklərinin cin fikirlilərindən və qəhrəmanlarından idi.
Mək kədə Həzrət Peyğəmbərə və əshabına bir çox əziyyərt lər et-
miş di. Bir gün Umeyr, Hicrdə Safvan bin Umeyyə ilə oturub Bədr-
də öldürülənlər və düçar olduqları müsibətlər haqqında danışar kən
Saf van bin Umeyyə:
“Vallahi onlar bu hala gəldikdən sonra həyatda qalmağın mənası
yox dur”, dedi. Umeyr:
“Allaha and olsun ki,doğru söylədin! Əgər borcum və mən dən
son ra aclıqdan öləcəklərindən qorxduğum övladlarım olmasay dı,
müt ləq gedib Muhammədi öldürərdim. Həm də mənim onların qə bul
edə cəyi bir bəhanəm də var:
Hz. Muhəmməd Mustafa (s.ə.s)
646
Əbədi Yol Xəritəsi İSLAM
N
t
İP
Ə
KYOLU N
ƏŞ
R
İYY
AT
I
“Əsir olan oğlum üçün gəlmişəm”, deyərəm. Eşitdiyimə görə o
ba zarlarda gəzirmiş”, dedi. Umeyrin bu sözləri Safvanı sevindirdi:
“-Borclarını mən öhdəmə götürərərm. Sənin adına mən ödə yə-
rəm! Övladlarına və ailənə də öz uşaqlarım ilə birlikdə sağ oldu ğum
müd dətcə baxaram, dolanışıqlarını gözəl şəkildə təmin edə rəm!”
de di. Bunun ardınca Umeyr, qılıncını yaxşıca itilədi və zəhər sür tü.
Saf van da miniyini və yol azuqəsini hazırlatdırdı. Umeyr, Mədi nə yə
gəlib məscidin qapısında dayandı, dəvəsini bağladı və qılıncı nı qur-
şan dı. Hz. Ömər onu gördükdə:
“-Bu, Allahın düşməni Umeyrdir! Vallahi ancaq şər niyyət ilə
gəl mişdir. Aramızı pozan Bədr günü Qureyşlilər üçün sayımızı da
təx min edən o deyildimi?” dedikdən sonra Allah Rəsulunun yanı na
gir di:
“-Ya Rəsulullah! Bu Allah düşməni Umeyr qılıncını qurşanıb gə-
lib!-dedi. Rəsulullah (s.ə.s):
“-Onu mənim yanıma göndərin” buyurdu. Ömər geri qayıt dı.
Onun boynundakı qılıncın qayışını möhkəmcə tutdu. Ənsar dan ya-
nın da olan kimsələrə də:
“Həzrət Peyğəmbərimizin yanına girib orada oturun və onu bu
xə bis adamdan qoruyun! Çünki o, etibarlı bir adam deyildir”, dedi.
Rəsulullah (s.ə.s):
“-Ey Ömər, onu sərbəst burax! Sən də ey Umeyr, Mənə yaxınlaş!”
bu yurdu və nə üçün gəldiyini soruşdu.
Umeyr:
“-Əsir aldığınız oğlum üçün gəlmişəm” Onun haqqında
xeyirxahlıq edin!” dedi. Allah Rəsulu (s.ə.s):
“-Bəs onda boynunda o qılıncın nə işi var?” deyə soruşdu.
Umeyr:
“-Allah qılıncın bəlasını versin! Onların bizə indiyə qədər nə
faydası olub ki?” dedi.
Rəsulullah (s.ə.s) yenidən?
“-Mənə düznü danış, buraya nə üçün gəlmisən?” deyə soruşdu.
Umeyr:
“-Mən başqa bir şey üçün yox, sadəcə əlinizdə əsir olan oğlum
üçün gəlmişəm!” dedi.
Rəsulullah (s.ə.s):
647
N
o
İP
Ə
KYOLU N
ƏŞ
R
İYY
AT
I
“-Sənin Hicrdə Safvana qoyuduğun şərt nə idi?” deyə
soruşduqda, Umeyr qorxdu və:
“-Mən ona nə şərt qoymuşam ki?” dedi.
Rəsulullah (s.ə.s) onların danışıqlarını kəlməsi-kəlməsinə
olduğu kimi danışdı:
“-Allah edəcəyin iş ilə sənin arana girdi və sənə mane oldu”,
buyurdu. Bunun ardınca Umeyr:
“-Mən şahidlik edirəm ki, sən həqiqətən də Allahın Rəsulu san!
Ya Rəsulallah! Biz səmadan gələn xəbər və nazil edilən vəhy lər xü-
su sunda səni inkar edirdik. Bu işdən mən və Safvandan başqa heç
ki min xəbəri yox idi. Vallahi bu xəbəri sənə ancaq Allah vermiş dir.
Mə ni islama hidayət edən və buraya gətirən Allaha həmd ol sun!”
de dikdən sonra şəhadət gətirdi.
Bunun qarşılığında Allah Rəsulu (s.ə.s):
“-Qardaşınıza dinini yaxşıca şəkildə edin. Ona Quran oxuyub
öy rədin! Əsirini də sərbəst buraxın!” buyurdu. Peyğəmbər (s.ə.s)-in
bu yurduğu dərhal yerinə yetirildi.
Umeyr:
“Ya Rəsulallah! Mən, Allahın nurunu söndürməyə çalışan və mü-
səl manlara şiddətlə işgəncə edən bir insan idim. İcazə versəydi niz
Mək kəyə gedib müşrikləri Allaha Rəsuluna və İslama dəvət edər-
dim! Bəlkə Allah onlara da hidayət nəsib etdi!” dedi.
Rəsulullah (s.ə.s) ona izacə verdi:
Bu əsnada Safvan bun Umeyyə, baş verənlərdən xəbərsiz,
Mək kəli müşriklərə:
“Bir neçə gün içində gələcək xəbərə sevinəcəksiniz. O xəbər
si zə Bədrin acısını unutduracaqdır!” deyir, gələn kafirlərdən tez-tez
bu nu xəbər alırdı.
Nəhayət bir süvari ona Umeyrin müsəlman olduğunu bil dir di.
Umeyr bin Vəhb (r.a.) Məkkəyə gəlincə insanları İslama də vət et mə-
yə başladı. Onun sayəsində bir çox insan müsəlman olduş Həz rət
Umeyr bir gün Kəbənin yanında Safvan bin Umeyyə ilə qarşılaş dı
və ona:
“-Sən böyüklərimizdən birisən! Bizim daşlara sitayiş etdiyimi zi
və onlar üçün qurbanlar kəsdiyimizi görmürsənmi? Budurmu din?
Mən şahidlik edirəm ki, Allahdan başqa ilah yoxdur! Muhamməd də
Al lahın qulu və Rəsuludur!!-dedi.
Hz. Muhəmməd Mustafa (s.ə.s)
Dostları ilə paylaş: |