Elm və onun inkişaf yolu
167
sonra Fərabi “mineralogiya”, “bitkilər haqqında”, “heyvanlar haqqında” və
nəhayət, “nəfs haqqında” elmlərdən bəhs edir. Düzdür, Fərabi bu təsnifatı
guya Aristotelin kitablarının adına uyğun olaraq aparır, amma əslində
Aristotelin real tədqiqat sferasından xeyli kənara çıxır. Daha sonra Fərabi
insan haqqında elmdən (bu sahədə Fərabi əslində mədəniyyətşünaslıq və
antropologiyaya dair bilikləri toplayır) bəhs edir. Daha sonra Fərabi hüquq
və ilahiyyatı da öz təsnifatına daxil etməklə o dövr üçün ən mükəmməl bir
təsnifat sistemi təqdim edir.
1
1
İbn Sina isə xeyli dərəcədə fərqli bir təsnifat irəli sürür:
1.
Əməli elmlər: a) ölkənin idarə olunması; b) evin idarə olunması;
c) insanın özünün idarə olunması.
2.
Nəzəri elmlər: a) ilahiyyat; b) riyaziyyat (hesab, həndəsə,
astronomiya, musiqi) c) xalis fizika.
3.
Tətbiqi elmlər: a) hesablama-ölçmə; b) mexanika; c) təbabət; d)
əlkimya.
1
2
İbn Sinanın təsnifatında əlamətdar cəhətlərdən biri əməli elmlərlə
tətbiqi elmlərin fərqləndirilməsidir. Belə ki, “tətbiq” dedikdə məhz elmi
biliklərin tətbiqi nəzərdə tutulur. “Əməli elmlər” isə əslində nəzəri elmi
biliklərin tətbiqi yox, elməqədərki mərhələ kimi götürülür.
İbn Sina öz yaradıcılığında bütün elmləri ehtiva etməyə çalışmışdır.
Buna tam nail ola bilməsə də onun yazdığı əsərlərdən çıxış edərək onun
elmləri necə qruplaşdırdığını təsəvvür etmək olar. Türkiyədə çap olunan
Şəfa külliyatında İbn Sinanın aşağıdakı əsərləri ehtiva olunur
1
3
:
I.
Məntiq elmləri
1.
Məntiqə giriş
2.
Kateqoriyalar
3.
Şərh haqqında
4.
Birinci analitiklər
5.
İkinci analitiklər
6.
Mükamilə (cədəl)
7.
Sofistik dəlillər
8.
Ritorika
9.
Poetika
1
Yenə orada, s. 107-192.
2
Bax: Е.Д. Гражданников. Метод построения системной классификации наук.
Новосибирск, Наука, 1987, с. 44.
3
Ibn Sina. Kitabu’ş-şifa. Yorum üzerine. İstanbul, Litera yayıncılık, 2006, s. XI.
Elm haqqında elm
168
II.
Təbiət elmləri
10. Fizika
11. Səma və aləm
12. Yaranma və dağılma
13. Təsirlər və təsirlənmələr
14. Mineralogiya və meteorologiya
15. Nəfs haqqında
16. Nəbatat (botanika)
17. Zoologiya
III.
Riyaziyyat elmləri
18. Həndəsə
19. Hesab
20. Musiqi
21. Astronomiya
IV.
Metafizika
22. Metafizika
Orta əsrlərdə İbn Sina kimi böyük zəka sahibləri hər bir fənn üzrə
həmin dövrdə məlum biliklərin icmalını verməklə kifayətlənməyərək, öz
şəxsi tədqiqatlarını və mövqeyini də bildirirdilər. Müasir dövrdə, əlbəttə,
bir alimin bu qədər müxtəlif elm sahələri üzrə əsər yazması qeyri-
mümkündür. Ən azı ona görə ki, indi hər bir sahə üzrə informasiya həddən
artıq çoxdur və hətta ensiklopediyalar da ayrı-ayrı fənlər üzrə, hər sahənin
öz mütəxəssisləri tərəfindən hazırlanır.
İslam dünyasında elmlərlə yanaşı, əməli tədqiqat sahələrinin də təs-
nifatı verilirdi. Çünki artıq o dövrdə texnoloji sahələrin də inkişafına ehti-
yac yaranmışdı.
1
1
Qərbdə müasir elmin formalaşması XVII əsrdən başladığı üçün
elmlərin təsnifatı da məhz bu dövrdən başlayaraq aktuallaşmışdır. İlk
hərtərəfli təsnifat F.Bekona məxsusdur. Daha sonra Dalamber, Sen-Simon
və Kontun təklif etdiyi təsnifatlar geniş yayılmış və müasir elmşünaslıqda
da istifadə edilməkdədir.
Qərbdə əksər tədqiqatçılar “elm” (science) dedikdə məhz təbiət elm-
lərini nəzərdə tutur və elmlərin təsnifatı da təbiətşünaslıq çərçivəsində apa-
rılır. Amma elmilik meyarlarını bir qədər yumşaldıb ictimai elmləri də bu-
raya daxil etdikdə təsnifatın birinci addımı geniş mənada elmin makro-
strukturunu müəyyənləşdirməkdən ibarət olur. Burada aşağıdakı bölgülərə
1
Donald R.Hill. Technology in the İslamic World // Encyclopedia of the History of
Science? Technology and Medicine in Non-Western Cultures. Dordrecht, Kluwer
Academic Publishers, 1997, p. 947.
Elm və onun inkişaf yolu
169
rast gəlmək mümkündür: 1) Riyazi elmlər; 2) Təbiət elmləri; 3) Texniki
elmlər; 4) Ruhi-mənəvi elmlər; 5)İctimai elmlər; 6) Humanitar elmlər .
Başqa prinsiplər əsasında da bölgülər vardır. Məsələn, fundamental
və tətbiqi elmlər
1
1
,
nəzəri və empirik elmlər
1
2
; yaxud
təbiət elmləri,
ictimai
elmlər və texniki elmlər;
yaxud təbiət haqqında və mədəniyyət haqqında
elmlər
1
3
;
yaxud dəqiq və qeyri-dəqiq elmlər və s. Elmlərin təşkilati
struktura və ictimai sistemdə tutduqları yerə görə də bölgüsü aparılır.
Məsələn, universitet elmi, akademiya elmi və sahə elmləri
1
4
; dövlət elm
sektoru, ictimai təşkilatlar və özəl elm sektoru.
1
5
Bu bölgülər ətrafında geniş müzakirələr aparılır. Hələ sovet dövrün-
də bu müzakirələr elmşünaslığın əsas problemləri sırasında idi.
1
6
Əvvəla,
nəzərə alınmalıdır ki, elmin fənlərə görə bölgüsü əslində fundamental elm-
lərin bölgüsüdür. Xüsusən, orta məktəb proqramına daxil edilən fənlər:
fizika, kimya, biologiya və s. ya öz daxilində fundamental və tətbiqi sahə-
lərə ayrılır, ya da məktəb proqramında ancaq fundamental elmə aid olan
biliklərin əsasları öyrədilir. Ali məktəblərdə isə bu bölgü bir qayda olaraq
ya fakültələr üzrə bölgüdə öz əksini tapır, ya da əlavə olaraq fakültədaxili
bölgülər aparılır. Sovet dövründə və müstəqilliyin ilk mərhələsində ali
məktəblər universitetlərə və institutlara ayrılırdı. Universitetlər sanki elm
üçün kadr hazırlayırdı və ona görə də, bölgü fənlər üzrə gedirdi: riyaziyyat
f-si, kimya f-si və s. Yaxud humanitar sahələr üzrə: tarix f-si, filologiya f-
si və s. Düzdür, fakültələr üzrə təsnifat fənlər üzrə təsnifatla heç də tama-
milə üst-üstə düşmür, amma təxmini bir uyğunluq var. Bununla yanaşı,
universitetlərdə praktik fəaliyyət sahələri üzrə də fakültələr var idi: hüquq
f-si, jurnalistika f-si və s. Hətta bunlardan bəzisində fənlə fəaliyyət sahəsi
üst-üstə düşür; məsələn, “hüquq” həm fənn kimi, həm də fəaliyyət sahəsi
1
Фундаментальные и прикладные исследования в условиях НТР. Новосибирск,
Наука, 1978; Фундаментальные исследования и технический прогресс. Новосибирск,
1985; Диалектика фундаментального и прикладного. М., Наука, 1989; Б.М.Кедров. О
современной классификации наук // Вопросы философии, 1980, № 10, с. 100.
2
В.С.Швырёв. Теоретическое и эмпирическое в научном познании.М., Наука, 1978.
3
Г.Риккерт. Науки о природе и науки о культуре. М., Республика, 1998;
Дж.Фейблман. Концепция науки о культуре
// Антология исследований культуры. Т.
1, СПб., Университетская книга, 1997, с. 157-170.
4
В.В. Чешев. Наука и упарвление наукой // Вопросы философии, 1989, № 4.
5
S.Xəlilov. Azərbaycanda elm və onun təşkilati formaları. Bakı, “Oskar”, 2010.
6
А.Ф.Зотов, М.М.Холмянский. Так есть ли «две науки»? // Вопросы философии,
1988, № 5, 56-67.