Elmi biliklər üst-üstə yığılarkən bəzən



Yüklə 5,83 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə61/281
tarix25.11.2017
ölçüsü5,83 Mb.
#12392
1   ...   57   58   59   60   61   62   63   64   ...   281

 

Elm və onun inkişaf yolu 

 

 

 

167



 

sonra Fərabi “mineralogiya”, “bitkilər haqqında”, “heyvanlar haqqında” və 

nəhayət, “nəfs haqqında” elmlərdən bəhs edir. Düzdür, Fərabi bu təsnifatı 

guya Aristotelin kitablarının adına uyğun olaraq aparır, amma əslində 

Aristotelin real tədqiqat sferasından xeyli kənara çıxır. Daha sonra Fərabi 

insan haqqında elmdən (bu sahədə  Fərabi  əslində  mədəniyyətşünaslıq və 

antropologiyaya dair bilikləri toplayır) bəhs edir. Daha sonra Fərabi hüquq 

və ilahiyyatı da öz təsnifatına daxil etməklə o dövr üçün ən mükəmməl bir 

təsnifat sistemi təqdim edir.

1

1



  

İbn Sina isə xeyli dərəcədə fərqli bir təsnifat irəli sürür: 

1.

 

Əməli elmlər: a) ölkənin idarə olunması; b) evin idarə olunması; 



c) insanın özünün idarə olunması. 

2.

 



Nəzəri elmlər: a) ilahiyyat; b) riyaziyyat (hesab, həndəsə, 

astronomiya, musiqi) c) xalis fizika.  

3.

 

Tətbiqi elmlər: a) hesablama-ölçmə; b) mexanika; c) təbabət; d) 



əlkimya.

1

2



 

 

İbn Sinanın təsnifatında  əlamətdar cəhətlərdən biri əməli elmlərlə 



tətbiqi elmlərin fərqləndirilməsidir. Belə ki, “tətbiq” dedikdə  məhz elmi 

biliklərin tətbiqi nəzərdə tutulur. “Əməli elmlər” isə  əslində  nəzəri elmi 

biliklərin tətbiqi yox, elməqədərki mərhələ kimi götürülür. 

İbn Sina öz yaradıcılığında bütün elmləri ehtiva etməyə çalışmışdır. 

Buna tam nail ola bilməsə  də onun yazdığı  əsərlərdən çıxış edərək onun 

elmləri necə qruplaşdırdığını  təsəvvür etmək olar. Türkiyədə çap olunan 

Şəfa külliyatında İbn Sinanın aşağıdakı əsərləri ehtiva olunur

1

3



:  

 

I.



 

Məntiq elmləri 



1.

 

 Məntiqə giriş 

2.

 

 Kateqoriyalar 

3.

 

 Şərh haqqında 

4.

 

 Birinci analitiklər 

5.

 

 İkinci analitiklər 

6.

 

 Mükamilə (cədəl) 

7.

 

 Sofistik dəlillər 

8.

 

 Ritorika 

9.

 

 Poetika 

                                                 

1

  Yenə orada, s. 107-192. 



2

 Bax:  Е.Д.  Гражданников.  Метод  построения  системной  классификации  наук

Новосибирск, Наука, 1987, с. 44. 

3

 Ibn Sina. Kitabu’ş-şifa. Yorum üzerine. İstanbul, Litera yayıncılık, 2006, s. XI. 




Elm haqqında elm 

 

 



 

168


II.

 

Təbiət elmləri 



10. Fizika  

11. Səma və aləm 

12. Yaranma və dağılma 

13. Təsirlər və təsirlənmələr 

14. Mineralogiya və meteorologiya  

15. Nəfs haqqında 

16. Nəbatat (botanika)  

17. Zoologiya 

III.


 

Riyaziyyat elmləri 



18. Həndəsə 

19. Hesab 

20. Musiqi 

21. Astronomiya 

IV.


 

Metafizika 



22. Metafizika  

 

Orta  əsrlərdə  İbn Sina kimi böyük zəka sahibləri hər bir fənn üzrə 

həmin dövrdə  məlum biliklərin icmalını verməklə kifayətlənməyərək, öz 

şəxsi tədqiqatlarını  və mövqeyini də bildirirdilər. Müasir dövrdə,  əlbəttə, 

bir alimin bu qədər müxtəlif elm sahələri üzrə  əsər yazması qeyri-

mümkündür. Ən azı ona görə ki, indi hər bir sahə üzrə informasiya həddən 

artıq çoxdur və hətta ensiklopediyalar da ayrı-ayrı fənlər üzrə, hər sahənin 

öz mütəxəssisləri tərəfindən hazırlanır. 

İslam dünyasında elmlərlə yanaşı, əməli tədqiqat sahələrinin də təs-

nifatı verilirdi. Çünki artıq o dövrdə texnoloji sahələrin də inkişafına ehti-

yac yaranmışdı.

1

1



 

Qərbdə müasir elmin formalaşması XVII əsrdən başladığı üçün 

elmlərin təsnifatı da məhz bu dövrdən başlayaraq aktuallaşmışdır.  İlk 

hərtərəfli təsnifat F.Bekona məxsusdur. Daha sonra Dalamber, Sen-Simon 

və Kontun təklif etdiyi təsnifatlar geniş yayılmış və müasir elmşünaslıqda 

da istifadə edilməkdədir.    

Qərbdə əksər tədqiqatçılar “elm” (science) dedikdə məhz təbiət elm-

lərini nəzərdə tutur və elmlərin təsnifatı da təbiətşünaslıq çərçivəsində apa-

rılır. Amma elmilik meyarlarını bir qədər yumşaldıb ictimai elmləri də bu-

raya daxil etdikdə  təsnifatın birinci addımı geniş  mənada elmin makro-

strukturunu müəyyənləşdirməkdən ibarət olur. Burada aşağıdakı bölgülərə 

                                                 

1

 Donald  R.Hill.  Technology in the İslamic World // Encyclopedia of the History of 

Science? Technology and Medicine in Non-Western Cultures. Dordrecht, Kluwer 

Academic Publishers, 1997, p. 947. 



 

Elm və onun inkişaf yolu 

 

 

 

169



 

rast gəlmək mümkündür: 1) Riyazi elmlər; 2) Təbiət elmləri; 3) Texniki 

elmlər; 4) Ruhi-mənəvi elmlər; 5)İctimai elmlər; 6) Humanitar elmlər .  

Başqa prinsiplər əsasında da bölgülər vardır. Məsələn, fundamental 



 tətbiqi elmlər

1

1



nəzəri  empirik elmlər

1

2



; yaxud təbiət elmləriictimai 

elmlər    texniki  elmlər;

 

yaxud  təbiət  haqqında    mədəniyyət  haqqında 



elmlər

1

3



;

 

yaxud  dəqiq və qeyri-dəqiq elmlər və s. Elmlərin təşkilati 



struktura və ictimai sistemdə tutduqları yerə görə  də bölgüsü aparılır. 

Məsələn,  universitet  elmi,  akademiya  elmi    sahə  elmləri

1

4

; dövlət elm 



sektoru, ictimai təşkilatlar və özəl elm sektoru.

1

5

 

Bu bölgülər ətrafında geniş müzakirələr aparılır. Hələ sovet dövrün-



də bu müzakirələr elmşünaslığın  əsas problemləri sırasında idi.

1

6



  Əvvəla, 

nəzərə alınmalıdır ki, elmin fənlərə görə bölgüsü əslində fundamental elm-

lərin bölgüsüdür. Xüsusən, orta məktəb proqramına daxil edilən fənlər: 

fizika, kimya, biologiya və s. ya öz daxilində fundamental və tətbiqi sahə-

lərə ayrılır, ya da məktəb proqramında ancaq fundamental elmə aid olan 

biliklərin əsasları öyrədilir. Ali məktəblərdə isə bu bölgü bir qayda olaraq 

ya fakültələr üzrə bölgüdə öz əksini tapır, ya da əlavə olaraq fakültədaxili 

bölgülər aparılır. Sovet dövründə  və müstəqilliyin ilk mərhələsində ali 

məktəblər universitetlərə  və institutlara ayrılırdı. Universitetlər sanki elm 

üçün kadr hazırlayırdı və ona görə də, bölgü fənlər üzrə gedirdi: riyaziyyat 

f-si, kimya f-si və s. Yaxud humanitar sahələr üzrə: tarix  f-si, filologiya f-

si və s. Düzdür, fakültələr üzrə təsnifat fənlər üzrə təsnifatla heç də tama-

milə üst-üstə düşmür, amma təxmini bir uyğunluq var. Bununla yanaşı, 

universitetlərdə praktik fəaliyyət sahələri üzrə də fakültələr var idi: hüquq 

f-si, jurnalistika f-si və s. Hətta bunlardan bəzisində fənlə fəaliyyət sahəsi 

üst-üstə düşür; məsələn, “hüquq” həm fənn kimi, həm də fəaliyyət sahəsi 

                                                 

1

 Фундаментальные  и  прикладные  исследования  в  условиях  НТР.  Новосибирск, 



Наука, 1978; Фундаментальные исследования и технический прогресс. Новосибирск, 

1985; Диалектика фундаментального и прикладного. М., Наука, 1989; Б.М.Кедров. О 

современной классификации наук // Вопросы философии, 1980, № 10, с. 100. 

2

 В.С.Швырёв. Теоретическое и эмпирическое в научном познании.М., Наука, 1978. 



3

 Г.Риккерт.  Науки  о  природе  и  науки  о  культуре.  М.,  Республика, 1998;  



Дж.Фейблман. Концепция науки о культуре // Антология исследований культуры. Т. 

1, СПб., Университетская книга, 1997, с. 157-170. 

4

 В.В. Чешев. Наука и упарвление наукой // Вопросы философии, 1989, № 4. 



5

 S.Xəlilov. Azərbaycanda elm və onun təşkilati formaları. Bakı, “Oskar”, 2010. 

6

 А.Ф.Зотов, М.М.Холмянский.  Так есть ли «две науки»? // Вопросы философии, 



1988, № 5, 56-67. 


Yüklə 5,83 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   57   58   59   60   61   62   63   64   ...   281




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə