Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
39
Avazat
–
Ş. kl. m.-də: məlum 12 muğamdan (Üşşaq, Nəva, Busəlik, Rast, İraq,
İsfahan, Zirəfkənd, Büzürg, Zəngulə, Rəvahi, Hüseyni, Hicaz) əlavə 6
d
əstgahın (qəveşt, Gərdaniyyə, Səlmək, Novruzi, Mayə, Şahnaz) məcmusu.
Ayaq etm
ə
– dan. musiqi m
ətləbini qurtarıb başlanğıc kökünə (mayəyə) qayıtmaq
prosesi.
Ayaqlı qoşma
–
aşıq musiqi – şeir yaradıcılığında ən geniş yayılmış janrlardan biri. Çox
vaxt beş bənddən ibarət olur.
Ayin–ey–C
əmşid
– kl.
əd.-da: əfsanəvi adil padşah Cəmşid devrilib öldürüldükdən sonra taxt-
tacı ələ keçirən zülmkar və qaniçən Zöhhakın hökmranlığı zamanı Cəmşid
t
ərəfdarlarının gizli surətdə təşkil etdikləri dini mərasim mahnıları.
Az
ərbaycan
– 1.
Rast, Şur, Çahargah dəstgahlarının tərkibində olan şöbələrdən biri;
2.
Xalq oyun havası.
Azad–var
– kl.
əd.-da: muğamat guşələrindən biri.
Az
ərbaycan musiqi terminləri
40
B
Baba–Tahir
–
Şur dəstgahı tərkibində olan guşələrdən biri.
Badamı şikəstə
–
aşıq mahnı yaradıcılığı formalarından biri.
Bahar
– kl. m-d
ə: 12 əsas muğamla yanaşı qeyd olunan ən qədim zərbli muğam-
lardan biri.
Bağ–Şəhriyar
– kl.
əd.-da: muğam guşələrindən biri.
Bağdadi
– kl. m-d
ə: Rəhab dəstgahında Hicaz şöbəsindən sonra Şahnaza keçmək
üçün istifad
ə olunan guşə.
Bağ–Siyavuş
– kl.
əd.-da: muğam guşələrindən biri.
Balaban
– bax: Balaman.
Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
41
Balaman
–
əslində tut, nadir hallarda isə ərik ağacından
qayrılan, baş tərəfinə ikiqat yastı qamış
müştük taxılmış (buna görə də çox zaman
yastı balaman adlanan) üfləmə musiqi aləti.
Gövd
əsində 9 dəlik olur (8-i ön, biri isə dal
t
ərəfdə). Ta ən qədim zamanlardan bəri
Az
ərbaycanda çox geniş yayılmış üfləmə
musiqi al
ətidir.
Bal–K
əbutər
(far. h
ərf. bal – qanad, kəbutər – göyərçin)
–
1. Şur və Hümayun dəstgahlarının mayəsində hər bir musiqi cümləsini
ayrılıqda tamamlamaq üçün (kadans) hər dəfə zildən bəmə doğru kvarta
intervalının çalınması (məsələn: tarda iki dəfə boş ağ simin və sonra bir dəfə
boş sarı simin vurulması);
2. Orta
əsr Azərbaycan klassik musiqisində Rast və Rəvahi (Rəhab)
d
əstgahlarında Mavərənnəhr ilə Hicaz şöbələri arasında ifa olunan guşə;
3. Müasir az
əri xalq musiqisində Çahargah mayəsində çalınan instrumental
epizod.
Bang–s
əbzə
(h
ərf. yaşıllıqdan gələn səs)
– kl.
əd.-da: muğam guşəsi.
Barmaq
– dan. simli musiqi al
ətində çalan sazəndənin şəxsi yaradıcılığından doğan
ən xırda xallar, çox kiçik, lakin bitkin instrumental epizodlar, improvizasiya
ifad
əsindən yaradılan kiçik variantlar.
Bavi
(bavi q
əbilələri)
– Hümayun d
əstgahında Əbülçəp ilə Suzi-güdaz şöbələri arasındakı guşə.
Ağac balamanlar
Az
ərbaycan musiqi terminləri
42
Bayatı
(Bayat adlı Azərbaycan qəbilələri)
– h
ər qitəsi (kupleti) dörd misradan ibarət xalq lirik vokal musiqi janrı.
Bayatının hər qitəsində dərin fikir, müəyyən bir fəlsəfi məna ifadə olunur.
Bayatı–Əcəm
–
bax: Bayatı–türk.
Bayatı–Ərəban
–
köhn. Şüştər kökünə mənsub səsdüzümü.
Bayatı–İsfahan
– kl. m-d
ə: 1. İsfahan adlanaraq 12 əsas muğamdan biri;
2. Bayatı–Şiraz dəstgahının əsas şöbələrindən biri.
Bayatı–Kürd
–
1. Bayatı–Şiraz, Dəşti muğamlarında, eləcə də müstəqil şəkildə oxunan
muğam;
2. Şur dəstgahında Hacı Hüsni, Bəstə-nigar, Qatar və Qərai şöbələrini
birl
əşdirən böyük bir epizod.
Bayatı–Qacar
–
1. Dügah, Şur muğamı tərkibində olan əsas şöbələrdən biri;
2. B
ərdaşt, mayə, Hüseyni, şikəstə, zil Bayatı–Qacar kimi şöbələr məc-
musundan ibar
ət kiçik bir dəstgah.
Bayatı–race
– kl. m-d
ə: Şur məqamında olan və Şur dəstgahı tərkibində sayılan
Əfşarının (Ovşarı) guşələrindən biri.
Bayatı–türk
– kl. m-d
ə: 1.Şur dəstgahı tərkibində olmaqla özlüyündə Dügah, Fili,
Şikəstə, Camədəran, Mehdiyi Zərrabi, Ruh-ül-ərvah kimi şöbələri birləş-
dir
ən muğam;
Dostları ilə paylaş: |