Ağarəhim Əsərlər
75
lının ―Ananın səsi‖ hekayəsində
Düşmən vətəni parçalayırdı
cümləsində düşmən Azərbaycana soxulan xarici, yadelli qəsbkarla-
rın əvəzində işlənmişdir. Yaxud, İnsan hər şeyi gərək ağılla fikir-
ləşsin cümləsində insan insanları sözünü əvəz etdiyindən sinekdo-
xadır. Ona görə də məzmunun düzgün müəyyənləşdirilməsi baxı-
mından şagirdlərin diqqəti bu ideyanı açan cümlələrə yönəldilməli-
dir. Tutaq ki, IV sinifdə mətn daxilində Şagirdin əsas işi dərs oxu-
maqdır cümləsi işlənmişdir. Müəllim uşaqların diqqətini həmin
cümləyə yönəldərək:
— Uşaqlar, burada şagird və şagirdlər sözündən hansını işlət-
mək daha münasibdir?
Onlar cümləni bir də nəzərdən keçirirlər. Lakin bir-birinin əksi
olan cavablar verirlər. Bundan sonra şagirdlərə başa salınmalıdır ki,
bu cümlədə söhbət tək bir şagirddən deyil, ölkəmizdə təhsil alan
bütün şagirdlərdən gedir. Ona görə də burada şagird sözü əvəzinə
şagirdlər işlətsək məzmuna heç bir xələl gəlməz.
Dilimizdə elə sinekdoxalar vardır ki, metonimiyaya çox bənzə-
yir. Ona görə də bir qədər mürəkkəb təbiətli sinekdoxaların seçil-
məsinə və onlar üzərində işə diqqətlə yanaşılmalıdır. Məsələn,
B.Vahabzadənin ―Müəllim‖ şeirindən götürülmüş:
Ey hörmətli müəllim
Hər könüldə yerin var.
Hər kənddə, her şəhərdə
Sənin meyvələrin var.
bəndində müəllim sadə, meyvələrin isə mürəkkəb təbiətli sinekdo-
xadır. Şagirdlər
meyvələrin sözünün mənasını başa düşmürlər. Ona
görə də şagirdlərin diqqəti tək bir sözə (sinekdoxaya) yox, bitkin
bir hissəyə (bəndə) cəlb edilir.
— Uşaqlar, bu bənddə kimin haqqında danışılır? (Müəllimin)
— Onu nədən bildiniz? (Şeirdə deyilir ki, hər könüldə sənin
yerin var).
— Bəs sənin meyvələrin var misrasında müəllif nə demək istə-
Ağarəhim Əsərlər
76
yir?
Şagirdlər cavab verə bilmədikdə müəllim sualı bir qədər də
konkretləşdirir:
— Ağacın yetirməsi nədir? (Onun meyvəsi)
— Onda müəllimin yetirməsi nə ola bilər? (Onun şagirdləri)
— Doğrudur. Müəllimin meyvəsi onun tərbiyə etdiyi, bilik ver-
diyi, həyata hazırladığı şagirdləridir. Ona görə də şair şeirdə müəl-
limin yetirmələrini onun meyvəsi adlandırır. Meyvələrin şözünü iş-
lətməklə ölkəmizin şəhər və kəndlərində yaşayan və fəaliyyət gös-
tərən, elə, xalqa vətənə fayda verən yetirmələrini nəzərdə tutur. Bu-
rada adi bir əlamətlə, cizgi ilə müəllimin uzun illər həyata hazırla-
dığı yüzlərlə, minlərlə şagirdləri əvəzinə meyvələri işlətmişdir. Şair
tək müəllim sözünü işlətməklə ölkəmizdə fəaliyyət göstərən bütün
müəllimləri nəzərdə tutmuşdur.
Təşbeh bədiilik, aydınlıq və dəqiqlik baxımından nitqin (bədii
materialın) emosional çalarlığını qüvvətləndirən məcazdır. Burada
iki şəxs, əşya və hadisə xarakterlərindəki ümumi cəhətlərə görə bir-
biri ilə tutuşdurulur, müqayisə edilir. Bu müqayisədə haqqında bəhs
olunan obyekt (şəxs, əşya və hadisə) müəyyən əlamətinə görə qüv-
vətli obyektə oxşadılır. Deməli, təşbehdə iki obyekt götürülür.
Onların ümumi olan cəhətləri bir-birinə bənzədilir. Məsələn,
A.Şaiqin ―Ana yurdum‖ şeirindən götürülmüş
Qızıl təkindir
Gözəl torpağın,
misralarında ana yurdun, vətənin torpağı yeraltı və yerüstü sərvətlə-
rinə görə qızıla bənzədilir.
N.Süleymanovun ―Çoban və bozdar‖ hekayəsində deyilir:
―Bozdar kolluqdan çıxdı, sahibini görcək pələng kimi yəhərin qaşı-
na tullandı‖. Bu cümlədə bozdar çevikliyinə və sürətlə tullanmasına
görə pələngə oxşadılır. Yaxud M.Rzaquluzadənin ―Payız gəlir‖ şei-
rindən alınmış
Xəzəllərdən yerə sanki
Ağarəhim Əsərlər
77
Rəng-rəng xalı döşənmişdir,
misralarında payız fəslində yarpaqların saralması, budaqlardan qo-
pub yerə tökülərkən yaratdıqları əlvan lövhə rəngbərəng saplarla
zərif çeşidlər çəkilən, göz oxşayan xalı ilə müqayisə edilir, ona
bənzədilir. Bu bənzətmələr isə şagirdlərin gözləri önündə yeni bir
aləm açır, bənzəyənlə bənzədilənin müştərək cizgilərini anlamağa,
birinə görə digərini bədii cəhətdən aydın və dəqiq izah etməyə
imkan yaradır.
Əşya və hadisələr arasında oxşarlıq, bənzərlik yaradan təşbeh
metafora və metonimiyadan bir qədər sadədir. Çox zaman onlar
Azərbaycan dilinin kimi, eynilə, sanki, təki, elə bil, guya, tama-
milə və s. qoşmalarının köməyi ilə yaranır. Şagirdlər cümlədə hə-
min qoşmalarla qarşılaşdıqda hələ mahiyyətə varmadan, formal cə-
hətdən iki əşyanın, hadisənin, yaxud şəxsin bir-biri ilə qarşılaşdırıl-
dığını, müqayisə edildiyini hiss edirlər. Lakin bəzən də bənzətmə
birbaşa gedir, orada qoşmaların işlədilməsinə ehtiyac duyulmur.
Məsələn, ―Payızda‖ mətnində deyilir: ―Ağacların yarpaqları köz
kimi qızarır, elə bil od tutub yanır. Palıdın sıx, qalın yarpaqları mi-
sə bənzəyir... Həmişəcavan yarpaqları yamyaşıl atlaz kimi parılda-
yır‖.
Göründüyü kimi, birinci cümlədə kimi və elə bil qoşmaları va-
sitəsilə ağacların yarpaqlarının qızartısı köz və oda bənzədilir. İkin-
cidə palıdın yarpaqlarının qızartısı misə birbaşa oxşadılır. Üçüncü-
də isə həmişəcavanın yarpaqları kimi qoşmasının köməyi ilə yam-
yaşıl otlara bənzədilir. Həmçinin İ.Tapdığın ―Xəzər‖ şeirində Sula-
rında üzür gəmi, Qara neftin bulaq kimi, Z.Xəlilin ―Uşaqlar‖
şeirində isə Lalə kimi qızardı dan misralarında kimi qoşması qara
nefti həmişə qaynayan bulaqla, səhərin yaxınlaşması və günəşin
tezliklə çıxması ilə əlaqədar qızaran dan yerini (üfüqləri) lalə ilə
müqayisə etməyə imkan vermişdir. Bununla da şagirdlərin gözləri
önündə iki obyekt canlanmış, birinin oxşar əlamətlərinə görə digə-
rini olduğu kimi başa düşmək imkanı yaranmışdır.
Araşdırmalar göstərir ki, təşbehlər vasitəsilə ifadə olunan fikri