- 121 -
SÜHRƏVƏRDİ VƏ ONUN İŞRAQİLİK
TƏLİMİ
Nəfs əqli bir şeyi daxilən
müşahidə edir, xəyalən onu
yamsılayır və həmin surət
hiss aləminə əks olur.
Ş.Sührəvərdi
Ş.Sührəvərdinin məhz yeni bir təlim irəli sürdüyünü kon-
kret şəkildə olmasa da, ümumi planda bir sıra Qərb tədqi-
qatçıları da etiraf edirlər. Məsələn, Anri Korbin (Henry Corbin)
yazır ki, Sührəvərdi İbn Sinaya nələr borclu olduğunun, lakin nə
üçün ondan daha irəli gedə biləcəyinin yaxşı fərqində idi. İbn
Sina da bir Şərq fəlsəfəsi layihəsi formulə etmişdir, fəqət onu
gerçəkləşdirməmiş, onun gerçək qaynağını öyrənə bilməmişdir.
Beləcə, Şeyx-əl İşraqın əsəri islamda digər üç cərəyandan fərqli
bir fəlsəfə və mənəviyyat təliminin doğmasına səbəb oldu…
Sührəvərdi Batıda uzun müddət tanınmamış olduğu üçün Qərb
ən çox İbn Rüştə önəm verir.
1
A.Korbinin yazdığına görə, İbn
Rüştün yaradıcılığı əslində Şərq fəlsəfəsinin (əl-Qəzalinin
timsalında) tənqidinə həsr olunmaqla Qərb fəlsəfi fikri üçün bö-
yük material versə də, Şərq düşüncəsinin inkişafında ciddi rol
oynamamışdır. Təsəvvüf özünün ən yüksək zirvəsinə İbn Ərə-
1
Henry Corbin, Histoire de la philosophie islamique, cild 1. Paris,
1964, səh. 302-303. Bax: «İslamda bilgi və felsefe». İstanbul. 1997, səh.
125.
- 122 -
binin simasında yüksəlmişdir ki, o da öz növbəsində «Sührəvər-
diçi İbn Sinaçılıq» kimi dəyərləndirilə bilər. Şərqdə isə uzun
müddət davam edən və fikirlərə hakim olan məhz Sührəvərdi
təlimi olmuşdur. A.Korbinə görə, bu təlim Səfəvilər dövründə
İsfahan məktəbində davam etdirilmiş, Mir Daməd, Sədrəddin
Şirazi (Molla Sədra) kimi böyük filosofların təliminə təsir
göstərmişdir.
1
M.Q.Hodqson Sührəvərdi təliminin Platon və Aristotel
fəlsəfələrinə nəzərən bir addım irəli olduğunu və əslində yeni
bir mahiyyət daşıdığını nəzərə alaraq yazırdı ki, «Sührəvərdi
Aristotel sisteminin «forma»larını Platon düşüncəsindəki
«ideya»larla əlaqələndirdi. Platon və Aristotel eyni bir fikri
fərqli perspektivlərdə görməkdə idi. Bununla da Sührəvərdi
idrak problemini ifrat idealist və ifrat materialist mövqelərdən
daha rasional bir zəminə gətirmiş oldu».
2
İndi isə fikrimizi bir daha «ilahi işıq» ideyasına yönəldək.
Şihabəddin Sührəvərdinin işıq və nəfsin iyerarxiyası üzərində
qurulmuş ontoloji sisteminin əsasında nə dayanır? Doğurdanmı
o, İslamdan uzaqlaşaraq, hansı isə başqa təlimlərin təsiri altına
düşmüşdür?
Xeyr, nur epiteti üzərində qurulmuş fəlsəfi sistem nəinki
İslama zidd deyil, hətta Qurani-Kərimdəki bir sıra əsas
ideyaların daha aydın anlaşılmasına xidmət edir. Qurani-
Kərimin «Nur» surəsində oxuyuruq: «Göylərin, yerin nurudur
Allah… İstədiyi kimsəni öz nuruna qovuşdurar…» (35-ci ayə).
«Qaranlıq üstündə qaranlıqlar, öz əlini görə bilməz bir kimsə bu
qaranlıqlar içində. Allahın nur vermədiyi kimsənin nuru olmaz»
(40-cı ayə). Yaxud «Hadid» surəsində «yolumuzu aydınladan
«nur»dan söhbət gedir. (28-ci ayə). Yaxud «Təhrin» surəsində
«nurumuzu kamala yetir…» – deyər onlar (8-ci ayə). Bu
misallar göstərir ki, Qurani-Kərimdə «nur» anlayışı müxtəlif
səviyyələrdə və müxtəlif kontekstlərdə işlədilməklə ya Allahın
nuru, ya insana verilən nur, ya göylərin, yerin nuru, ya kamala
yetən nur və s. mənalarda işlənmişdir.
Və Ş.Sührəvərdinin də «nur» kateqoriyası üzərində qu-
1
Yenə orada, səh.126.
2
M.Q.Hodqson. «İslamın Serüveni», səh 257.
- 123 -
rulan təlimi eyni metafizik təməldən çıxış etməklə islamla heç
bir ziddiyyət təşkil etmir. Sadəcə yeni, sistemli bir fəlsəfi təlim
yaradılır ki, burada ilahidən verilən bilgilərlə bu bilgilərin yenə
də ilahidən verilmiş dərk üsulları (o cümlədən, məntiq) arasında
bir körpü atılmış olur.
Tanınmış türk filosofu Hilmi Ziya Ülken Sührəvərdiyə
istinadən yazır: «Sührəvərdi Əflatun kimi ideyaların xaricdə
mövcud olduğunu qəbul edərək əşyanı kölgədən ibarət
görməmişdir. Onda ideyalar və əşya «nur» və «zülmət» kəlmə-
ləri ilə ifadə edilmişdir. Nur ilə zülmət arasında varlıq fərqi
deyil, ancaq dərəcə fərqi vardır».
1
Başqa sözlə, Sührəvərdi
təkcə nuru, ideyanı və ya təkcə qaranlığı, materiyanı yox, on-
ların hər ikisini varlığın forması kimi götürür. Belə olduqda
bütün aralıq dünya nur ilə zülmətin, ideya ilə materiyanın
müəyyən qatışığı, sintezi kimi anlaşıla bilər. Hər iki başlanğıcın
varlıq kimi qəbul edilməsi məlum idrak metodlarının da hər
ikisini qəbul etməyə və onların sintezindən çıxış etməyə imkan
verir. Sührəvərdi bir-birilə təzad təşkil edən, qarşı-qarşıya duran
iki idrak metodunu fərqləndirir: Zövq və kəşf sahibləri
(peyğəmbərlər, sufilər) bəhs və nəzərə etinasızlıq göstərdiyi
kimi, bəhs və nəzər sahibləri (alimlər, aristotelçilər) də zövq və
kəşf məqamından istifadə etmirlər.
2
Sührəvərdi özünü hər iki
tərəfdən fərqləndirərək bunları vəhdətdə götürməyin tərəfdarı
olduğunu qeyd edir. Müasir terminologiya ilə desək, həm
intuisiya, həm də təhlili qəbul edir və onların vəhdətindən çıxış
edir.
Digər türk filosofu Orxan Hançerlioğlu Sührəvərdinin
ruh ilə bədən arasındakı əksliyi də aradan götürdüyünü qeyd
edir: «Sührəvərdiyə görə, ruh və bədən deyə bir ayrılıq yoxdur.
Bunlar eyni şeydir. Bütün cismlər kimi, bədən də tünd bir
qaranlıqdır. Bu qaranlıq işığa doğru yüksəldikcə tündlüyü
azalar.
3
O.Hançerlioğlunun təhlili panteizmə münasibət baxımın-
dan da önəmlidir. «İnsan ruhu ilahi işıqlardan biridir. Doğuşu
1
Hilmi Ziya Ülken. İslam düşüncəsi. İstanbul, 1995, s.234.
2
Yenə orada, səh.235.
3
Orxan Hançerlioğlu. Düşüncə tarixi. İstanbul, 1995, s.160.
Dostları ilə paylaş: |