Almaz H
əsənqızı
206
çıxır”
155
.
Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, xalq oyunları və mey-
dan
tamaşaları geniş bir anlayış olub, əsasən mərasimlərlə
bağlı meydana gəlmişdir. Zorxana, canbazlıq, cıdır və ya
atüstü oyunlar (çövkan), saya, qodu, “xan b
əzəmə” və s. bu
sıraya daxildir.
Ümumiyy
ətlə, folklor janrlarının, demək olar ki, böyük
bir qismi sinkretik xarakter
ə malikdir. Aşıqlar dastan, məd-
dahlar nağıl danışarkən roldan-rola girirlər. Bundan başqa,
h
ətta sovet ateizminin ciddi rejimi olan vaxtlarda belə bəzi
bölg
ələrdə (məsələn, Ordubadda) məhərrəmliyin onuncu
günü –
aşura ilə bağlı – “Şəbih”, orucluqda İmam Əlinin öl-
dürüldüyü gün xüsusi dini tama
şalar göstərilirdi.
Xalq oyunları yaşa (uşaq, yeniyetmə, cavan və ya yaşlı
iştirakçıdan), istifadə olunan nəsnələrə (daş, ağac, at, qılınc,
top, dig
ər oyuncaqlar və s.), keçirildiyi zamana (mövsüm,
gec
ə, gündüz, fəsil və s.), məqsədə (qutlama, şənlik, dini və
s.) v
ə s. görə müxtəlif şəkildə təsnif edilə bilər. Azərbaycan
folk
lorşünaslığında oyunların bir-birindən fərqli təsnifatla-
r
ına təsadüf edilir. Professor Füzuli Bayat təhkiyə və ya
teatra m
əxsus xüsusiyyətləri nəzərə alaraq, oyunları iki yerə
bölmüşdür:
1.T
əhkiyəli, dialoq və monoloqlardan qurulan süjetli –
d
ərviş hekayələri, Tənbəl qardaş, Xıdır Nəbi, Yel baba,
Qodu-
qodu, otuza yaxın növü olan qaravəlli tamaşaları,
m
ərasim və bayram tipindən bütün meydan tamaşaları, kukla
oyunları və dini-mistik xalq teatrı olan Şəbih meydan
155
Füzuli Bayat.”İnsanlıq tarixinin üç mərhələsi ilə üç funksiyası:
homo sapiens, homo faber, homo ludens, “Az
ərbaycan şifahi xalq
ədəbiyyatına dair tədqiqlər,” Bakı: 2014, sayı 3, s.13
Folklorşünaslığa giriş
207
tamaşaları buraya daxil edilir.
2. T
əhkiyəyə dayanmayan, yəni teatr elementləri olma-
yan – zorxanalar, k
əndirbazlar, xalq rəqsləri, bütün uşaq
oyun
ları, canbazlar, baca-baca, əl üstə kimin əli, ənzəli,
barmaq oyunu, beşdaş, bənövşə, aşıq oyunları, dirədöymələr,
çilingağac, qığımərə, çömçəxatun, dəsmal aldı – qaç, fincan-
fincan, gizl
ənpaç, papaq aldı-qaç, xan-vəzir, mərə-mərə və
onlarca başqaları daxildir. Təbii ki, təhkiyəyə dayanmayan
çövqan, cirit v
ə atüstü bütün oyunlar buraya daxildir
156
.
Az
ərbaycanda oyun və tamaşalarla bağlı Ə.Haqver-
diyev,
Ə.Sultanlı, M.Arif, F.Bayat, İ.Rəhimli və başqaları
t
ədqiqatlar aparmışlar.
Oyun v
ə tamaşalarla bağlı mühacirətdə, demək olar ki,
ayrıca tədqiqat əsərləri yazılmamış, yalnız müxtəlif araş-
dırmalarda onlardan bəhs olunmuşdur. Lakin folklor ma-
terialları toplayarkən, onlar bu məsələni diqqətdə saxla-
mışlar və təkcə Əhməd Cəfəroğlunun “Anadolu dialekto-
lojisi üz
ərinə malzəmə (oyunlar, təkərləmələr, yanıltmaclar
v
ə oyun istilahları)” kitabında təxminən iki yüzdən çox oyu-
nun t
əsviri verilmişdir. Həmin toplamaların ayrıca tədqiq
edilm
əsinə ehtiyac vardır.
Qeyd etm
ək lazımdır ki, Güney Azərbaycandan
toplanan folklor m
ətnlərinin nəşrilə bağlı son illərdə xeyli
ciddi işlər görülmüşdür. Belə ki, 2013-2015-ci illərdə
“Güney Az
ərbaycan folkloru” adlı beş toplu nəşr edilmişdir
ki, h
əmin kitablarda inanclar, alqış, qarğış, sayaçı sözləri,
holavarlar, mifoloji m
ətnlər, bayatılar, xalq mahnıları, atalar
156
Füzuli Bayat.
İnsanlıq tarixinin üç mərhələsi ilə üç funksiyası:
homo sapiens, homo faber, homo ludens, “Az
ərbaycan şifahi xalq
ədəbiyyatına dair tədqiqlər”, Bakı: 2014, sayı 3, s.13
Almaz H
əsənqızı
208
sözl
əri, məsəllər, nağıllar, el deyimləri, mərasimlər, xalq
t
əbabəti, tapmacalar, milli yeməklər, dastanlar öz əksini tap-
mışdır. Güney Azərbaycanda keçirilən oyun və tamaşalar,
h
əmçinin bu zaman oxinan nəğmələr də həmin toplularda
n
əşr edilmişdir.
“İran-türk folkloru” kitabında Ənvər Uzun Güney azər-
baycanlılarının arasında geniş yayılan bəzi uşaq oyunlarının
t
əsvirini vermişdir.
Bel
əliklə, xalq oyun və tamaşaları mərasimləri gözəl-
l
əşdirən, məclisləri hər zaman əsl əyləncələrə çevirən mü-
hüm vasit
ələrdən biri olmuşdur. Onları təhlil etməklə bir sıra
m
əsələlər – insanların əsrlərdən bəri maraq dairəsində qalan
əyləncələrinin xarakteri, belə məclislərdə istifadə olunan
əşyalar, geyimlər, hazırlanan yeməklər, şərbətlər, oxunan
n
əğmələr, icra edilən rəqslərin forması, oyunların keçirilmə
zamanı və məkanı, eyni zamanda, tamaşaların həsr olunduğu
mövzular v
ə rolların ifaçıları haqqında məlumat əldə etmək
mümkündür
.
Folklorşünaslığa giriş
209
AŞIQ YARADICILIĞI
Aşıq yaradıcılığından bəhs etmədən öncə, türk xalqları
üçün müq
əddəs olan qopuz və ozan sənəti geniş təhlilə
c
əlb edilməlidir.
Ozan v
ə qopuzla bağlı aparılan tədqiqatlar göstərir ki,
bu s
ənət türk milli mədəniyyətinə aiddir və öz möhtəşəmliyi
il
ə dünya xalqalarının da folkloruna güclü təsir göstərmişdir.
Qopuzun insanlara ruh yüks
əkliyi, cəsarət əzmi, mübarizlik
aşıladığı, hərb sənətilə çox bağlı olduğu, hətta bir çox qo-
puzçular
ın sırf ordunu hərbə və zəfərə həvəsləndirdiyi üçün
düşmən ordusu tərəfindən rəsmən edam edildiyi və dünya
m
ədəniyyətinə ciddi təsir göstərdiyi ayrı-ayrl tədqiqatçılar
t
ərəfindən qeyd olunmaqdadır.
Qeyd etm
ək lazımdır ki, Ə.Cəfəroğlunun Ankarada
n
əşr edilən “Ülgü” məcmuəsində 1936-cı və 1937-ci illərdə
yayınlanmış olan “Cahan ədəbiyyatında türk qopuzu” məqa-
l
əsi, sərlövhədən də göründüyü kimi, təkcə türklərin deyil,
bir sıra dünya xalqlarının musiqi alətləri, onların yaranma
tarixi v
ə istifadə məqamlarının araşdırılması baxımından
mühüm
əhəmiyyətə malikdir. Ə.Cəfəroğlu uyğur, qıpçaq,
Anadolu, Türküstan, qırğız və b. türklərlə yanaşı, onların
m
əskunlaşdığı Moldaviya, Macarıstan, Rumınya, Misir,
Suriya, Almaniya, Çexiya, Rusiya, Ukrayna, Litva, Balkan,
Polşa (Lehistan), hətta Afrikada qopuz, həmçinin ondan
tör
ənərək yaranan musiqi alətləri haqqında məlumat ver-
mişdir. Tədqiqatçı bu qədim alətin yayıldığı coğrafi arealı
Dostları ilə paylaş: |