72
Əbülqasim Əlyan Nejadi
4 “ULUL-ƏMR” AYƏSİ
ُهوﱡدُﺮَﻓ ء َﳾ ِﰲ ْﻢُﺘْﻋَزﺎـﻨَﺗ ْنِﺎَﻓ ْﻢُﻜْﻨِﻣ ِﺮْﻣَْﻻا ﱄوُاَو َلﻮُﺳﱠﺮﻟا اﻮُﻌﻴِﻃَأَو َﻪﻠﻟا اﻮُﻌﻴِﻃَأ اﻮُﻨَﻣآ َﻦﻳِﺬﱠﻟا ﺎَﻬﱡﻳَأ ﺎـﻳ
ﻼﻳِوْﺄَﺗ ُﻦ َﺴْﺣَأَو ٌ ْيرَﺧ َﻚِﻟذ ِﺮِﺧْﻻا ِمْﻮَﻴْﻟاَو ِﻪﻠﻟﺎِﺑ َنﻮُﻨِﻣْﺆُﺗ ْﻢُﺘْﻨُﻛ ْنِإ ِلﻮُﺳﱠﺮﻟاَو ِﻪﻠﻟا َﱃِإ
“Ey iman gətirənlər! Allaha, Peyğəmbərə və özünüzdən olan ixtiyar
(əmr) sahiblərinə itaət edin! Əgər bir iş barəsində mübahisə etsəniz,
Allaha və qiyamət gününə inanırsınızsa, onu Allah və Peyğəmbərə
həvalə edin! Bu, daha xeyirli və nəticə etibarilə daha yaxşıdır.”
“Nisa” surəsi, ayə 59
Bəhsə qısa bir nəzər
Digər bir adı “İtaət ayəsi” olan yuxarıdakı ayə aşkar şəkildə
Əmirəl-mömininin (ə) vilayətinə dəlalət edən digər ayələrdəndir və
bu ayədəki əsas bəhs “Ulul-əmr” (əmr sahibləri) sözü üzərindədir
və onun barəsində müxtəlif nəzəriyyələr bəyan edilmişdir. Həmin
nəzəriyyələr barədə şərh və izahlar qeyd ediləcəkdir.
73
Şərh və təfsir
“Ulul-əmr” kimlərdir?
ْﻢُﻜْﻨِﻣ ِﺮْﻣَْﻻا ﱄوُاَو َلﻮُﺳﱠﺮﻟا اﻮُﻌﻴِﻃَأَو َﻪﻠﻟا اﻮُﻌﻴِﻃَأ اﻮُﻨَﻣآ َﻦﻳِﺬﱠﻟا ﺎَﻬﱡﻳَأ ﺎـﻳ
“Ey iman gətirənlər! Allaha, peyğəmbərə və özünüzdən olan ixtiyar
(əmr) sahiblərinə itaət edin!” –
Allah-taala ayənin bu hissəsində dünyanın
bütün yerində olan,
bütün zamanlarda qiyamətə qədər İslama iman gətirəcək müsəlmanlara
xitab edərək üç şəxsə mütləq şəkildə və sorğu-sualsız itaət etməyin
lazım və vacib olduğunu buyurmuş və ardıcıl olaraq, Allah, ondan
sonra Peyğəmbər (s) və daha sonra isə “Ulul-əmr”ə (əmr sahiblərinə)
itaətin vacibliyi bildirilmişdir.
ﺮِﺧْﻻا ِمْﻮَﻴْﻟاَو ِﻪﻠﻟﺎِﺑ َنﻮُﻨِﻣْﺆُﺗ ْﻢُﺘْﻨُﻛ ْنِإ ِلﻮُﺳﱠﺮﻟاَو ِﻪﻠﻟا َﱃِإ ُهوﱡدُﺮَﻓ ء َﳾ ِﰲ ْﻢُﺘْﻋَزﺎـﻨَﺗ ْنِﺎَﻓ
“ Əgər bir iş barəsində mübahisə etsəniz, Allaha və qiyamət gününə
inanırsınızsa, onu Allah və Peyğəmbərə həvalə edin!” –
Ayənin ikinci hissəsində müsəlmanların ixtilaf və münaqişə zamanı
müraciət etməli olduqları mənbə müəyyən edilir və sanki, onlar üçün
müstəqil bir qəzavət sisteminin əsası təşkil
olunaraq buyurulur ki, əgər
hansısa bir məsələ barədə ixtilafa düçar olsanız, Allaha, Peyğəmbərə
(s) müraciət edin və öz mübahisəli məsələlərinizi İslamdan olmayanlar
yanında bəyan etməyin (açıb-ağartmayın). Ayədə “Allah” və “axirətə
iman” qeydlərinin işlənməsinə diqqət etməklə, ixtilaflı məsələlərdə
islami mənbə və hökmlərə müraciət etməyən müsəlmanların Allah
və axirətə iman gətirmədiyi məlum olur. Diqqət edilməli digər bir
məsələ ayənin əvvəlində itaət olunması vacib hesab edilən kəslərin
sırasında “Ulul-əmr” sözünün nəzərə çarpmasıdır. Amma bununla
yanaşı, ixtilaflı məsələlərdə müraciət olunanlar “ Ulul-əmr” şəklində
bildirilməmişdir. Bu mətləb yuxarıdakı ayə barədə bəyan edilən
mühüm suallardandır və inşallah onun barəsində gələn bəhslərimizdə
söhbət açacağıq.
ﻼﻳِوْﺄَﺗ ُﻦ َﺴْﺣَأَو ٌ ْيرَﺧ َﻚِﻟذ
“ Bu, daha xeyirli və nəticə etibarilə daha yaxşıdır.” –
Bu cümlə,
həqiqətdə, əvvəlki iki cümlənin səbəbidir.
Möminlər nə üçün Allah, Peyğəmbər (s) və “Ulul-əmrə” (əmr
sahiblərinə) itaət etməlidirlər? Özlərinin ixtilaf və mübahisəli
74
Əbülqasim Əlyan Nejadi
məsələlərində Allah və onun Peyğəmbərindən (s) başqa, nə üçün
kimisə hakim seçməməlidirlər? Çünki bu
iş möminlərə aqibət və əməl
baxımından daha xeyirli və yaxşıdır.
“Ulul-əmr”ə itaətin əhatə dairəsi
Ayənin əsas düyün və qaranlıq nöqtəsi yuxarıdakı cümə ilə
bağlıdır. Əgər “Ulul-əmr”in kim olduğu məlum olsa, ayənin təfsiri
aydın və aşkar olacaqdır. Beləliklə, təfsirçilər “Ulul-əmr”in misdaq
və nümunəsi barədə söhbət açmış və onunla əlaqədar yeddiyə yaxın
müxtəlif nəzəriyyələr irəli sürmüşlər.
Sual:
“Ulul-əmr”in kim olması barədə təfsirçilərin nəzəriyyəsinə
toxunmazdan əvvəl, həmin sözün mənasının anlaşılmasında daha
çox rol oynayan bir suala cavab verməyimiz lazım gəlir. Həmin sual
belədir:
“Ulul-əmr”ə itaət etmək, görəsən, hansısa bir şərt və qeydlərlə
məhdudlaşır, yoxsa, onlara itaət etmək Allah və onun Peyğəmbərinə (s)
itaət etmək kimi mütləq şəkildə vacibdirmi?
Başqa bir deyimlə, “Ulul-
əmr”ə itaət etmək, məkan zaman və s. baxımından müəyyən qeydlərə
malikdir, yoxsa, hər bir zaman, məkan və şəraitdə zəruridirmi?
Cavab:
Ayənin zahirindən “Ulul-əmr”ə itaətin mütləq olduğu və heç
bir şərt və qeydlə məhdudlaşmadığı aydın olur. Başqa sözlə, bu ayədə
“Ulul-əmr”ə itaət onların səhv və xətasız olması ilə qeydlənməmişdir,
yəni Allah və onun Peyğəmbərinə (s) itaət mütləq şəkildə olduğu kimi,
onlarla eyni səviyyədə duran “Ulul-əmr”ə itaət
də mütləq şəkildə
vacibdir. Deməli, “Ulul-əmr” istər-istəməz məsum olmalıdır, çünki
heç bir qeyd və şərt olmadan itaətedilmə sadəcə onlara şamil ola bilər.
Yəni, səhv və xəta edən hansısa bir şəxsə qeydsiz və şərtsiz itaət etmək
və tabe olmaq olmaz.
Bu cəhətdən, əgər hansısa bir hakim verdiyi hökmdə xətaya düçar
olar və şikayətçi tərəf də məsələnin (hökmün) yanlış olmasına yəqin
edərsə, onun hökmünə əsasən, tərəflərdən birinin mənfəəti, digərinin
isə məhkum edilməsini müəyyən etmək
olmaz və biz bu məsələyə
etiqad bəsləyirik. Hətta mərcəyi-təqlidlərə (din alimləri) təqlid
edənlərin itaət etməsi zəruri olduqda belə, əgər onlar (alimlər) xəta
etmiş olsalar, onlara itaət etmək olmaz. Məsələn, mübarək Ramazan
ayının otuzuncu gecəsində ayı görmək mərcəyi-təqlidə mümkün
olmasa və o, hökm versə ki, camaat Ramazan ayının otuzuncu günü
də oruc tutsun, amma onun müqəllidlərindən
bəzisi öz gözləri ilə
otuzuncu gün Şəvval ayının girdiyini bildirən göydəki ayı görmüş
olsalar, həmin alimə itaət edərək oruc tuta bilməzlər, əksinə onlar