Kemaleddin yeni 60-90. indd
Yüklə 6,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Hacı Mirfazil
- Sədərəyin Seyidlər ocağı
- “Mənim ümmətimə qarşı mehriban olalar, Allah da onlara qarşı mehriban olar”.
- “Əməl etmədən behişt istəmək axmaqlıqdır”.
- “Həqiqətən insan ların dünya və axirətdə ağaları (üstün olan) səxavətli olan insanlardır”.
Hacı Mirfazil 114 haqqını heç kəsə vermir, neçə dəfələrlə dövlət tərəfindən yoxlama olur, amma heç vaxt anbardan taxıl əskik olmur. Çünki o, Allahdan qorxan və öz ruzisini halal qazanan bir insan idi. Mirqasım ağa yaxşı başa düşürdü ki, insanların yeganə yol göstərəni “Quran”dır. Mirqasım ağa yaşadığı ömür payında çalışmışdı ki, daim başqalarına öz xeyri toxunsun. Onun bu gözəl əxlaqının nəticəsi idi ki, o, heç bir tibbi təhsili olmadan insanları müalicə edirdi. Bu ona İlahi tərəfdən bir lütf idi. O, mahir sınıqçı idi, sınıq, qırıq işlərini çox gözəl müalicə edirdi. Belə insanların haqqında danışıb, onların adını çəkməklə sayıb qurtarmaq olmaz. Doğma Azərbaycanımızın hər bölgəsindən onun yanına gəlirdilər və elə onun ocağında şəfa tapırdılar. Yaxşı yadımdadır. 1983-cü il idi. Böyük qardaşım Mirkazım əsgərlikdən gəlmişdi. Anamla mən heyvanları tövləyə qatırdıq. Bir- dən necə oldusa heyvanların içindəki qoç anamı vurdu. Anam yerə yıxıldı və sağ çiy- ninin lülə sümüyü qırıldı. Nə qədər müalicə etdiksə də, yenə anam düz on bir il qolunu qaldıra bilmədi. Bu hadisədən on bir il sonra anamla Bərdəyə getmişdik. Əmim bizi qonaq çağırmışdı. Elə bu vaxt əmimin yanına qonşu kənddən bir qadın gətirmişdilər. O qadının da qolu çıxmışdı. Mirqasım əmim o qadının qolunu Sədərəyin Seyidlər ocağı 115 salıb, yaxı qoyub bağladı. Birdən mənim yadıma anamın qolu düşdü. Mən əmimdən xahiş etdim ki, anamın da qolunu müalicə etsin. Anam isə utanırdı. Mənə deyirdi ki: “Lazım deyil, ayıbdır”. Əmim anamın qoluna baxıb dedi ki: “Bu sınıq çox bərkiyib. İndi onu müalicə etmək lazımdır”. Mirqasım ağa oğlu Faiqi çağırıb tapşırdı ki: “Get meşəyə, orada bulağın gözündə bitən ot var. El arasında o həmin ota “qıcı” deyərlər. Get həmin otdan gətir”. Faiq maşını işə salıb meşəyə getdi və bir neçə saatdan sonra həmin otdan yığıb gətirdi və verdi anasına. Xanım xala ocağı qalayıb, həmin otları tökdü suyun içinə və onu qaynatmağa başladı. Elə ki, su qaynadı, Xanım xala otların suyunu süzüb, otları çıxarıb anamın qırıq qoluna döşədi və sonra Mirqasım ağa anamın qırıq qolunu saldı. Mirqasım ağa Sədərək kənd sakinləri Abbasov Eldar, Rzayev Hüseyn və Yəhyanı da müalicə edib. Bunlar erməni daşnaklarının Sədərək kəndinə hücumu zamanı yara lan- mışdılar. Hz. Məhəmməd (s.ə.v) buyurub: “Mənim ümmətimə qarşı mehriban olalar, Allah da onlara qarşı mehriban olar”. Mirqasım ağanın həyatı boyu bir çox kəramətləri olub ki, bunlardan biri də Ağdam rayonunun Güllücə kənd sakinləri - Namiq və İradənin həyatına təsadüf edir. Belə ki, bu gənclər 6 il idi ki, evli idilər. Ancaq onların Hacı Mirfazil 116 övladları olmurdu. Bu gənclər nə qədər müalicə alırdılarsa da, heç bir nəticə yox idi. Nəhayət, onlar öyrənirlər ki, Bərdə rayonunun Həsənqaya kəndində bir seyid var, özü də ocaqları çox kəramətlidir. Bu gənc ailə Mirqasım ağanın yanına gəlirlər. Ağa onlara baxır və öz üsulu ilə onları otlarla müalicə edir. Düz bir il tamam olandan sonra bu gənc ailənin bir qız övladı olur. Bu uşağın adını Mirqasım ağa Nübar qoyur. İmam Əli (ə.s) buyurub: “Əməl etmədən behişt istəmək axmaqlıqdır”. Mirqasım ağanın kəramətlərindən biri də Yevlax rayonunun Qara İmanlı kənd sakini Çingizin həyatında baş verib. Çingiz traktorçu işləyirdi. Tarlada şum edirdi. Birdən necə olursa traktorun arxa tərəfindən səs gəlir. Çingiz traktoru saxlayıb düşür ki, arxaya baxsın, görsün nə olub. O, baxır heç nə anlaya bilmir və yanındakı yoldaşına deyir ki, traktoru arxaya ver görək, bu nə səsdi. Yoldaşı traktoru arxaya verəndə necə olursa Çingizin ayağı şumdakı çör-çöpə ilişir və traktorun altına yıxılır. Traktor onun üstündən keçir. Xoşbəxtlikdən Çingiz şumlanmış torpağın ortasına yıxılır. Onu tez taxtanın üstə qoyub gətirirlər Mirqasım ağanın yanına. Ağa Çingizə baxır və ordakılara deyir: “Bu çox ağır sınıqdı. Onu tərpətmək olmaz”. Mirqasım ağa həmin Sədərəyin Seyidlər ocağı 117 xəstəni on doqquz gün evində saxlayıb, hər gün onun qırıq-sınığını düzəldirmiş. Nəhayət, Çingiz Mirqasım ağanın ocağında sağalıb şəfa tapır. Allaha şükürlər olsun ki, Çingiz bu günə kimi sağ-salamatdır. O, Mirqasım ağanın bu alicənablığını görəndən sonra əhd edir ki, düz yeddi il ağanın heyvanlarına traktorla ot gətirəcəm və belə də edir. Belə oxşar hadisələr Mirqasım ağa nın həyatında çox baş verir. O, həm də bir el ağsaqqalı kimi çox xeyirxah və və tən pərvər insan idi. O, öz şəxsi vəsaiti ilə kənd də artezian quyusu vurdurmuşdu. Kəndin işığının çəkilməsində və yolun as faltlanmasında fəal iştirak etmişdi. Həzrət Əli buyurur: “Həqiqətən insan ların dünya və axirətdə ağaları (üstün olan) səxavətli olan insanlardır”. Ağanın ən böyük aliliyi və ucalığı onda idi ki, o, xəstələri təmənnasız müalicə edirdi. Heç kəsdən heç nə ummadan yalnız Allah rizası üçün bu xeyirxah və gözəl əməlləri edirdi. Bəzən elə olurdu ki, elə ağır xəstə olurdu ki, onlar bu ocaqda şəfa tapdıqdan sonra peşkəş kimi öz maşınlarının açarlarını belə ağaya verirdilər. Ancaq Mirqasım ağa bu işləri Allah rizası üçün gördüyünü deyirdi. Mirqasım ağa həm də gözəl şair idi. Onun islam dininə olan bağlılığı şeirlərində öz əksini tapmışdı. O, 2008-ci ilin dekabr ayının 5-də cümə Yüklə 6,85 Mb. Dostları ilə paylaş:
|