1970-ci illər üçün səciyyəvi olan kütləvi tətil mübarizəsi əleyhinə vasitə
tapılmışdı. Neft hasil edən dövlətlərdə əmək miqrantlarınm birliyinin zəifliyi
yaxud tamamilə təşkilatlanmaması onları tərəqqisini təmin etdikləri cəmiyyətin
ən aşağı və ixtiyarsız pilləsinə qoyulmasına imkan vermişdir.
•
Əmək miqrasiyası mürəkkəb sosial-iqtisadi, demoqrafik və siyasi
təzahürdür. O, donor-ölkələrin və miqrantlarm özünün müəyyən fayda əldə
etmədiyi halda, inkişaf edə bilməzdi. Sözsüz ki, valyutaların köçürülməsi
ölkələrin tədiyyə balansını yaxşılaşdırır, onları daha etibarlı borcalana çevirir,
daha çox müasir texnika və zəruri miqdarda ərzaq almaq imkanı yaradır. Bundan
başqa, bir çox hallarda miqrantlar vətənə qayıtdıqdan sonra yiyələndikləri
peşələrdən yararlana bilir.
•
Əmək resurslarının miqrasiyası ən qiymətli milli kapitalın; yüksək
ixtisaslı işçi qüvvəsinin ötürülməsi ilə müşayiət olunduğuna görə işləyən
şəxslərdən ibarətdir. İxtisası olmayan işçilərin ölkədən axını müəj^ən, tam
olmayan dərəcədə valyuta köçürmələri ilə əvəz olunsa da, «zəkaların axını» bu
cür kompensasiya verə bilmir və ən məhsuldar işi yerinə yetirməyə hazır olan
vətəndaşlarının normal həyat şəraitini təmin edə bilməyən ölkələrin
iqtisadiyyatına böyük zərər vurur.
•
Son bir neçə onillik ərzində donor-ölkələr müvəqqəti əmək
miqrasiyasının səmərəliliyinin yüksəldilməsi problemini həll etməyə səy göstərir.
Sözsüz ki, miqrant axınlarının idarə olunması vasitələri onlann əlində olmadığına
görə, bunu etmək çox çətindir. Buna baxmayaraq, bir sıra şərtlər yerinə
yetirildikdə, öz işçi qüvvəsini xaricə göndərən ölkənin faydasını artırmaq
mümkündür: emiqrantlarm xarici valyuta köçürmələri vətəndə kapital
qoyuluşları mənbəyinə çevrilir; emiqrantm xaricdə əldə etdiyi ixtisas və təcrübə
onun vətənə qayıtdıqdan sonra yerli əmək resurslarının kəmiyyət tərkibini
yaxşılaşdırır; əhali artıqlığı olan ölkələrdən yaxud əmək resursları izafi olan
bölgələrdən axın müasir texnika və texnologiyanın tətbiqinə, iqtisadi fəal əhalinin
əmək məhsuldarlığının və təşəbbüskarlığının artmasına imkan yaradır;
«zəkaların axını» resipiyent-ölkələr tərəfindən tam dayandırılacaq yaxud xeyli
azaldılacaq.
•
Əmək resurslarının miqrasiyası onları həm göndərən, həm də qəbul edən
ölkələrə münasibətdə binnənalı nəticələr vermir. Amma ümumilikdə
resipiyent-ölkələrin faydalandığı, donor-ölkələrin isə uduzması barədə təəssürat
yaranır. Həmin dövlətlərdə həyat səviyyəsinin göstəricisi də bunun sübutudur.
Son onilliklərdə ÜDM-in əhalinin hər nəfərinə düşən həcmindəki
341
fərq xeyli artmışdır və inkişaf etməkdə olan ölkələrin çoxu nəinki «təqib edən
inkişafa» nail olmuş, hətta sənaye ölkələrindən geridəqalmanı şiddətləndirmişdir.
Ümumilikdə isə, ehtimal ki, beynəlxalq ticarət nəticəsində yaranan, lakin bir
qədər daha güclü pərdələnmiş fonuada effekt meydana çıxır: güclü ölkələr qalib
gəlir, zəif və yoxsul ölkələr isə uduzur.
Yoxlama sualları
1.
işçi qüvvəsinin beynəlxalq miqrasiyası anlayışını, əmək miqrasiyasının
məzmununu və növlərini izah edin.
2.
Beynəlxalq iqtisadi münasibətlərin forması kimi, əmək miqrasiyası nə
deməkdir? Əmək miqrasiyası təzahürünün məzmununu və xarakterini təsvir edin.
3.
Miqrasiyaların (və emiqrasiyanm) səbəbləri nədir?
4.
Əmək resurslarının yerdəyişməsini tənzimləyən milli və beynəlxalq
qanunvericiliyi xarakterizə edin.
5.
ABŞ və Qərbi Avropanın immiqrantlarm statusunu tənzimləyən
qanunvericiliyini təhlil edin.
6.
Əcnəbi işçilər qəbul edən ölkənin əmək bazarına necə təsir göstərir?
İxtisaslı işçi qüvvəsini xaricə göndərən ölkədən axın həmin ölkəyə təsir
göstərirmi? Bu təsirin xarakteri necədir?
7.
inkişaf etməkdə olan ölkələrdə miqrasiya necə tənzimlənir?
8.
Dünyanın inkişaf etmiş ölkələri arasında işçi qüvvəsinin miqrasiyasının
hansı özəllikləri vardır? Kruqman-Obstfeld qrafiki nəyi təsvir edir?
9.
ABŞ, Qərbi Avropa ölkələri, Yaponiya və başqa ölkələrin işçi
qüvvəsinin miqrasiyasına dair siyasətini şərh edin.
10.
Rusiyada miqrasiya proseslərinin ümumi xarakteristikasını verin.
Referatların mövzuları
1.
Beynəlxalq əmək miqrasiyası anlayışı və onun
məzmunu
2.
Əmək miqrasiyası sahəsində beynəlxalq
hüquqi normalar
3.
Ölkələrin əcnəbi işçi qüvvəsinə münasibətdə siyasəti: Aİ, ABŞ və
Rusiya
342
Fəsil 14
KAPİTALIN BEYNƏLXALQ HƏRƏKƏTİ - XBİ:
TƏBİƏTİ, NƏZƏRİ ƏSASLARI
14.1.
Kapitalın beynəlxalq hərəkətinin ümumi təsviri
Anlayış. İqtisadi nəzəriyyədə
kapital, adətən maşınlarla, avadanlıqla və
istehsal binaları ilə (fiziki kapital) yaxud pulla (maliyyə kapitalı) təmsil olunmuş
istehsal amilidir. Nisbətən dar mənada bu anlayış bir sıra başqa aktivlərə:
nizamnamə kapitalı, səhmdar kapitalı, əqli kapital, insan kapitalı, kapital
qoyuluşları və/və ya iqtisadiyyata maddi yaxud pul vəsaitlərinin investisiya
şəklində qoyulması (kapital qoyuluşları və investisiyalar sinonimdir) da
kapitaldır.
İnvestisiyaların mahiyyətinin müəyyənləşdirilməsi mühüm metodoloji
məsələdir. Bunun birmənalı təfsirinin olmaması investisiya fəaliyyəti ilə bağlı
olan həm elmi, həm də praktiki məsələlərin həllini müəyyən dərəcədə
mürəkkəbləşdirir.
Qərbi Avropa iqtisad məktəbinin nümayəndələri investisiyaların
dinamiklik (investisiya qoyuluşu prosesini xarakterizə edir); yönəldilmə
istiqaməti (vəsaitlərin, əsas fondların, müəssisələrdə iştirak payının, qiymətli
kağızların alınması); qoyuluş forması; məqsədi (mənfəətin, gəlirin yaxud başqa
səmərənin əldə olunması) kimi cəhətlərini fərqləndirirlər. İnvestisiyaların digər
əsas növü - maliyyə investisiyaları (fınancial investment) - qiymətli kağızların
alınmasıdır.
Bununla əlaqədar olaraq P.Mass qeyd edirdi ki, «kapital qoyuluşu prosesi
ən ümumi şəkildə bu cür təfsir edilə bilər: investisiya qoyuluşları, bu gün ödənilə
biləcək ehtiyacların investisiyaya yönəldilmiş sərvətlər vasitəsilə gələcək
ümidlərə mübadilə olunması aktıdır»’. C.Keyns investisiyaları investisiya
siyasəti, gəlirlər və məşğulluq siyasəti baxımından əsaslandırırdı . Onun
nəzəriyyəsində investisiyalar və əmanətlər eyni təzahürün iki tərəfidir:
investisiyalar bir tərəfdən, bu köçürülmə nəticəsində baş verən istehsal fəaliyyəti
zamanı daşınmaz əmlakın dəyərinin cari artımı, digər tərəfdən isə
27.
^
Масс П.
Критерии и методы оптимального определения капиталовложений. М.,
1991. С.
^
Кейнс Дж.
Общая теория занятости процента и денег. М., 1978. С. 117.
343