304
- Şeyxülislam Hacı Allahşükür Paşazadə həzrətlərinin belə bir
təklifi vardır ki, qurultay bu il sentyabr ayının 30- u, oktyabrın
1-2- də - 3 gün ərzində keçirilsin. Bu üç günə qurultayın,
demək olar ki, davamı kimi fəaliyyət göstərən beynəlxalq elmi-
nəzəri konfransın keçirilməsi də daxildir. Bu konfransı Elmi-
Dini Şura hazırlayacaqdır. Konfrans həm qurutayın
nəticələrini, həm də bir sıra elmi-dini məruzələri müzakirə
edəcəkdir.
- Başqa dinlərə münasibət haqda sizin fikrinizi bilmək
istərdik.
- Başqa dinlərə münasibət barədə mən Prezident Heydər
Əliyevin 1994-cü ilin 26 avqustunda Bakıdakı Təzəpir
məscidində Məhəmməd peyğəmbərin mövludu münasibətilə
etdiyi çıxışa əsaslanmaq istərdim. Bu sözlərdə Şeyximizin də
nöqteyi- nəzəri əks olunmuşdur. Prezident göstərdi ki, İslam
dini başqa dinlərə qarşı heç vaxt düşmən olmamışdır. Çünki bu
dinlərin hamısı Allahdan gəlir. Azərbaycanda da
müsəlmanlarla yanaşı başqa dinlərə etiqad edən adamlar
yaşayır. Onlar da Azərbaycanın bərabər hüquqlu
vətəndaşlarıdır. Çalışmalıyıq ki, dini, milli mənsubiyyətindən
asılı olmayaraq Azərbaycanın bütün vətəndaşları eyni hüquqlu
olsunlar və onların hamısının birliyini, vəhdətini təşkil edək.
Bu da Allah- təalanın buyurduğu, bizim yolumuzdur. Bu
həqiqətən belədir.
- Qurultaya arzularınız?
- Arzum budur ki, Allah qurultayın ən yüksək səviyyədə
keçməsində bizə yar olsun. Mələklər bizi hər cür bəladan
qorusun! Mən ki, respublikamızda qarşıdurmaya səsləyən bəzi
sədalar eşidirəm, bu qurultaya, onun sığındığı Allahımıza
305
naşükürlük sədalarıdır. Kimlərsə Şeyximizə, bizə həqarətlə,
istehza ilə “ qırmızılar” deyir. Ancaq bu bədxahlara üz tutub
deyirəm ki, şeyximiz Hacı Allahşükür Paşazadə həzrətləri
“qırmızı” deyil, qızıl şeyxdir...
Bəli, biz müsəlmanlar bir-birimizə qızıl qiymətilə baxmalı,
bir-birimizi qızıl kimi dəyərləndirməliyik, çünki “müsəlman
müsəlmanın qardaşıdır”- buyurub Həzrəti-Məhəmməd
Əleyhissəlam.
“Son
söz”
qəzeti, 27 avqust 1998 - ci il.
Arif Quliyev:“Sənətdə gərək fədai
olasan”
(Müsahibimiz tanınmış gülüş ustası, Pespublikanın xalq
artisti Arif Quliyevdir.)
- Arif müəllim, harada və kimliyindən asılı olmayaraq adınız
çəliləndə istər-istəməz adamların çöhrəsində təbəssüm
yaranır. Əgər bu gün gülüş ustasına ciddi bir rol təqdim
etsələr, onu qəbul edərdinizmi?
- Əlbəttə, hər bir gülüşün arxasında bir düşüncə, bir fikir
dərinliyi, müxtəlif məna çalarları var. gülüş nə qədər ciddi
306
olarsa, o qədər də ifadə daha baxımlı, daha qəhqəhəli, daha
qavranılası cəhətlərə malik olur. Əgər həyatda mənə ciddi rol,
yəni “Hamlet”də, “Otello”da, yaxud “Vaqif”də oynamaq
təklif olunarsa, niyə də qəbul etməyim? Hər bir aktyorun,
xüsusilə də komediya aktyorun arzusudur ki, ciddi rol oynasın.
Ancaq burada incə bir mətləb var. Həmin aktyor başa
düşməlidir ki, o, bu ciddi rolu oynaya bilər, ya yox, orada öz
sözünü deyə bilər, ya yox, bu rolun öhdəsindən gələ bilər, ya
yox. Amma bunlara baxmayaraq ürəyimə yatan ciddi bir rol
olarsa, oynayaram.
- Demək, bünövrəsi gülüşlə yoğrulmuş bir aktyor birdən-birə
ciddi rola girməsini Siz təbii qəbul edirsiniz. Bu zaman bəs
Siz özünüz bu rolda bir tamaşaçı kimi necə hiss edərdiniz?
- Əlbəttə, təbii qarşılardım. Bir də görürsən ki, ciddi bir şeir,
parodiya ifa edəndə, tamaşaçı məni təbəssümsüz dinləyir, yəni
şeiri başlayarkən ola bilər ki, tamaşaçının üzündə gülüş peyda
olsun, amma 5-6 misradan sonra üzlərindəki təbəssüm getdikcə
yox olur, onların sifətlərindəki mimika tamamilə dəyişərək
ciddi görkəm alır. Bu zaman hiss edirsən ki, tamaşaçı səni
qəbul etməyə başlayır. Məsələn, bu günlərdə ABA
televiziyasında “Tam sərbəst” verilişində ciddi bir şeir dedim.
Aparıcı özü də inana bilmirdi ki, mən bu şeiri bi cür ifa elədim.
- Əgər Siz səhnədə ardıcıl olaraq bir neçə ciddi xarakterli
rollar ifa etsəniz, onda belə çıxır ki, tamaşaçı da get-gedə
əvvəlki gülüş ustası Arif Quliyevi unudacaq?
- Düzdür, bu cür hal baş verə bilər, amma qoymaram gülüş
ustası unudulsun. Çünki tutduğun yol düzdürsə, sən ona
sadiqsənsə, əksinə o yol da sənə sadiqdirsə, onda bu yoldan
dönməyə heç bir lüzum yoxdur. Onu da deyim ki, mən ciddi
rol oynamışam. Məsələn, Mərahim Fərzəlibəyovun çəkdiyi
307
“ Mənim ağ şəhərim” filmində ciddi rol oynamışam. Həmin
filmdə həmişə maşınla gəlirəm, zəif, kimsəsiz uşaqlara saqqız,
oyuncaq paylayıram. Onlarla zarafatlaşır, deyib-gülürəm. Bunu
ona görə edirəm ki, onlar bir anlıq da olsa, kasıbçılığın acısını
unutsunlar. Növbəti dəfə gələndə gördüm ki, uşaqlardan biri
yoxdur. Uşaqlardan həmin oğlanı soruşanda, dedilər ki, o,
rəhmətə gedib. Mən qəbiristanlığa gəlirəm, həmin uşağın
qəbrinin başına fırlanıram və ona gətirdiyim hədiyyəni qəbrinin
üstünə qoyuram, göz yaşı axıdaraq dumanlıqda oranı tərk
edirəm. Bu filimdə çalışmışam ki, o kədəri, qəmi verə bilim.
- Arif müəllim, səhnədə aktyor və şəxsiyyət... Bunlar bir-
birini necə tamamlamalıdır?
- Şəxsiyyət odur ki, səhnədə oynadığı rola, insanlara ciddi
yanaşır. Obrazda isə əgər o, rolu oynayırsa, həmin rolun
daxilinə öz xarakterini, öz baxışını, öz dünyagörüşünü, öz
ağlını hopduraraq onu ifa edirsə və özünü də roldan ayırmırsa,
mən onları bir yerdə görürəm. Məsələn, Əli Zeynalov “Alov”
tamaşasında oynadığı bir obrazla o, tamaşaçıların yaddaşında
həm gözəl bir aktyor kimi, həm də gözəl bir şəxsiyyət kimi
qalmışdır. O zaman bu iki məfhum bir-birini tamamlaya bilmir
ki, onda oynadığın obraza laqeyd yanaşırsan. Bu zaman aktyor
səhnədə istər-istəməz öz mövqeyini itirçiş olur.
- Səhnədə ürəkdən oynadığınız rol olubmu?
- Bəli, olub. Mingəçevir şəhərində “Almaz” əsəri tamaşaya
qoyulurdu. Həmin əsərdə komsomolçu Barat rolunu mənə
vermişdilər. Bu tamaşadan əvvəl “ Hacı Qara”da nökər
Kərəməlini oynamışdım. “ Od parçası”nda Xanəli ifa etmişdim
və bundan başqa bir çox rollar oynamışdım. Yəni komediya
rolları oynamışdım. Ancaq “Almaz”da komsomolçu Baratı
verəndə gördüm ki, bu rol mənə uyğun deyil. Ancaq buna
Dostları ilə paylaş: |