167
insanlardır. Açığını deyim ki,
müəllif öz əsərlərində kənd
həyatını gözəl təsvir edərək, oxucunu istər-istəməz kənddə
keçirdiyi o unudulmaz uşaqlıq illərinə səyahət etməyə sövq
edir. Yazılarından duyulur ki, yazıçı kənd həyatını, məişətini,
etnoqrafiyasını, folklorunu, doğulduğu kəndin qədim tarixini
yaxşı bilir. Bunu B.Bağırlı özünün uşaqlıq illəri haqqında
danışığından da görmək olur. Belə ki, o, uşaqlıq illərini
xatırlayarkən deyir: “
Mən Cənub bölgəsində, Pokrovka kəndi
(indiki Günəşli kəndi) ilə qonşu olan Alar kəndində doğulub
boya-başa çatmışam. Bizim alarlıların, yaşlı nəslin dediyinə
görə, kökü Altaylara, Sibir çöllərinə, daha sonra Cənubi
Azərbaycanın Urmiya gölü ətrafına, Şahdağı mahalına,
Ərdəbil dövrəsinə gedib çıxır... Mənim yazı-pozuya meylim
içində boya-başa çatdığım mühitlə bağlıdır. Gözümü açanda
ətrafımda nağılçıları, avazla qəsidə oxuyan dərvişləri, el
arasında “Lotu” adlandırılan xalq məzhəkəçilərini, növbə ilə
uzun qış gecələri ayrı-ayrı məhəllələrdə haqq aşiqləri barədə
dastanlar söyləyən telli saz ustalarını, ilaxır çərşənbə
gecələrində çillə çıxaran, dilək tası quran sevdalı qızları,
Kərbəla müsibətindən əhvalatlar söyləyən rövzəxanları,
bekarçılıqdan kəndin o baş, bu başına şayiələr yayan, hədəfə
gələn, tilova düşən, “zır kəndçi” deyilən müəyyən avam, suyu
şirin adamlar barədə söz çıxardıb belələrini bir günün ərzində
dəli edib çöllərə salan baməzələri, yazda havalar qızanda ilan
tutan ovsunçuları, düyün çalanları, tas quranları, divara arpa
yeridən cadugərləri, hoqqabazları... görmüşəm.”
Yazıçı kənd həyatını, orada yaşayan, çalışan insanların təkcə
keçirdikləri
həyat tərzini deyil, onların hər birinin daxili
psixolojisini, iç dünyasını, düşüncələrini, davranışlarını
verməyə çalışır, adamların könül dünyalarını vəsf edir. Müəllif
əsərlərinin qəhrəmanlarını oxucusuna ilk andan tanıtmağa
çalışmır, gərgin dramatik səhnələrdən sonra qəhrəmanın
xəyallar aləminə dalaraq, keçmiş xatirələri ocaq közü kimi
çözələyərək əslində onun kim olduğunu göstərməyə çalışır.
168
B.Bağırlının qəhrəmanları - istər müsbət olsun, istər mənfi,
onlar həyatımızın həm sovet dövrünü, həm də müasir
dövrümüzün reallıqlarını özündə ehtiva edən insanlardır.
Müəllif ideal qəhrəman obrazları yaratmaq fikrindən uzaqdır,
ancaq o, yazıçı fəhmi
ilə cəmiyyəti müşahidə edərək,
qəhrəmanlarının fərdi və tipik keyfiyyətlərini təhlili
nəticəsində
öz obrazlarını oxucular üçün nümunəyə çevirmək istəyir. Və o,
buna nail olur. Yazıçı qəhrəmanlarını ilahiləşdirməyə çalışmır,
sadəcə onları olduqları kimi cəmiyyətə təqdim etməyə çalışır.
Bütün dövrlərdə, tarix boyu insan problemi, xüsusən onun
mənşəyi, mahiyyəti, təbiətdə tutduğu yeri, cəmiyyətdəki rolu
məsələləri fundamental fəlsəfi problemlərdən biri kimi
nəzərdən keçirilir. Fəlsəfə meydana gələndən bəri insan həmişə
onun diqqət mərkəzində olmuşdur.
Ancaq müasir elm nə qədər
inkişaf edirsə-etsin, insanın mənşəyi və mahiyyəti
məsələlərində hələ də sirli cəhətlər çoxdur. İnsan hələ ki, kəşf
olunmayan şüurlu bir varlıq olaraq qalır. Müasir elmin
nailiyyətlərinə əsaslanaraq demək olar ki, insan evolyusion
inkişafın məhsuludur. Elm sübut etmişdir ki, insanın
inkişafında bioloji amillərlə yanaşı, sosial amillər də mühüm
rol oynamışdır. Hər bir insanın necə inkişaf etməsi onun
düşdüyü mühitdən, kollektivdən, cəmiyyətdən asılıdır.
Mən filosof alim Həqiqət xanım Kərimova ilə “İnsan və
onun psixologiyası” mövzusu barədə söhbət aparmışdım.
Həqiqət xanım insan haqqında mənə bir neçə maraqlı
açıqlamalar vermişdi. Onun fikrincə: “
İnsan hələ də bəşər
tarixində müəmmalı bir varlıq olaraq qalmaqdadır. İnsan daim
yüksək məqamlara can atır. Onun müəmması isə beyinidir.
Məncə, beyinin şifrəsi açılarsa, elm insan haqqında axtardığı
cavabı tapa bilər. Əql və düşüncə beyinə məxsusdur. Quranda
əql barədə 500-ə yaxın ayə vardır. İnsan təbiətiiki xassəlidir.
Zahirən görünən, maddi xüsusiyyətlərə malik olan insan - yəni
zamanın təsiri ilə dəyişən insan; ikincisi daxili aləminə aid
olan, yəni zəka, idrak, vicdan kimi keyfiyyətləri özündə
169
birləşdirən mənlikdir ki, maddi aləmdə nisbi olan hər şeyi
onunla anlayıb təyin edir, dəyişkənlikləri müqayisə edir. Məhz
insana xas olan bu ikinci xassə məkan və zamanın təsirindən
dəyişmir. Vicdan həqiqət və mənəvi Əxlaqdır.”
İnsanı ucaldan onun əxlaqı, vicdanı, həyata düzgün baxışı,
öz potensial gücünü düzgün yerə, düzgün istiqamətləndirmək,
məqsəd və məramına çatmaq üçün gərgin əmək sərf etmək
bacarığıdır. Doğrudan da zəhmət, əmək insanı şərəfləndirir,
ona məmnunluq, bəxtiyarlıq bəxş edir. Böyük şairimiz Hüseyn
Cavid çox doğru olaraq göstərir ki,
“əsl bəxtiyarlıq xalqa
xidmətdir. O adam xoşbəxtdir ki, onun əməyi milyonlara gərək
olsun, Vətənin, ölkənin çiçəklənməsinə, yüksəlməsinə xidmət
etsin.” Bunu nəzərə alan şair insanları xeyirli işlər görməyə,
təşəbbüskarlığa, yaradıcı əməyə, fədakarlığa çağıraraq deyir:
Haqq da, həqiqət də göz önündədir,
Yer altında deyil, yer üstündədir.
Bəxtiyarsan əgər çəkdiyin əmək,
Cahan sərgisinə versə bir çiçək.
Yorulmaq bilməyən, daim yazıb-yaradan, xeyirxah əməllər
sahibi, yazıları ilə Vətəninə, xalqına xidmət göstərən, özünü
həmişə millətinin əsgəri hesab edən istedadlı qələm sahibi
Böyükxan Bağırlı da belə insanlardandır. O, həyatda həmişə öz
gücünə, təfəkkürünə arxalanaraq cəmiyyətdə öz layiqli yerini
qazanmışdır. B.Bağırlının ədəbi mühitdə qazandığı uğurlar
onun gecə-gündüz çalışdığı gərgin əməyinin nəticəsində
olmuşdur. Onu istər oxucuları, istərsə də qələm dostları həmişə
xoş xatirələrlə yada salır, onun haqqında daim xoş sözlər
söyləyirlər. İnsanı cəmiyyətdə sevdirən onun şəxsiyyətinin
bütövlüyü, əqidə saflığı, qüruru, şərəfi, hər yerdə ədalət
prinsipini gözləməsi, adamlara qarşı xeyirxah münasibəti,
səmimi davranışı, təmkinliliyi, riyakarlıqdan uzaq olması,
mənəvi azadlığı, ictimai fəallığı, etik normalara ciddi riayət
etməsi, özünə və başqalarına həmişə hörmətlə yanaşması,
ətrafındakıların diqqətin cəlb bilmək bacarığına malik