~ 165 ~
lan rəvayətlərin mahiyyətini açaraq bir sıra tarixi faktların, gerçəkli-
yin nağıl və dastan libasına bürünməsinin səbəbini şərh edib.
Cəlil bəy Bağdadbəyov 21 aprel 1951-ci ildə Bakı şəhərində
vəfat edib. 64 yaşında dünyasını dəyişmiş bu şəxsiyyətin qəfil ölü-
mü ilə bağlı xalq yazıçısı Elçin yazıb: “Düzdür, Cəlil bəy Bağdad-
bəyovu güllələmədilər, amma o da yüzlərlə həmin parlaq təhsilli,
istedadlı, yazmaq, yaratmaq eşqi və qabiliyyəti ilə yaşayan ziyalılar-
dan biri idi ki, bütün ömrü bqyu təqiblərə, sürgünlərə məruz qaldı.
Uzun illər boyu hər gününü güllələnmək qorxusu ilə yola saldı və
sonunda da onu əcəl aparmadı, onu cəllad da güllələmədi, onu –
Sistem öldürdü. Burası da çox ağrılı-acılıdır ki. Sistem onu yalnız
öldürməklə, məhv etməklə kifayətlənmədi, onun irsini də itə-bata
saldı və yazdıqlarından çox az miras qorunub qaldı”. Belə bəili olur
ki. Cəlil bəy Bağdadbəyovun qələm məhsulları sonradan kimlərsə
tərəfindən oğurlanıb. Hətta onun tədqiqatlarından istifadə edənlər
bir yerdə də bu. böyük şəxsiyyətin adını çəkməyiblər. Ədəbi mira-
sından geninə-boluna bəhrələnənlər unudublar ki, həqiqət min arşın
quyunun dibinə salınsa belə əvvəl-axır üzə çıxacaq.
Salman bəy Tahirov
Salman bəy Kərbəlayı Qəhrəman bəy oğlu 1888-ci ildə Ca-
vanşir qəzasının Qapanlı kəndində dünyaya boy göstərmişdi. Əslən
Şuşalıdır. İbtidai təhsilini əmisindən almışdı. Sonra Şuşa rеal mək-
təbini bitirmişdi. Bakıda müəllim kimi çalışmışdı. «Sədayi-haqq»
qəzеtinin naşiri və rеdaktoru olmuşdu. O, Bakıda çıxan "İrşad",
"Səda", "Tərəqqi", "Tazəhəyat" və s. qəzetlərdə, "Tuti", "Babayi-
Əmir" jurnallarında da yaxından iştirak etmişdi.
S.Tahirovun ən məhsuldar çağı 1915-1920-ci illərdir. O, hə-
min illərdə "Molla Nəsrəddin" jurnalında, Bakıda nəşr olunan qəzet-
lərdə Qarabağ həyatına dair çoxlu felyeton, şeir və digər yazılarla
çıxış etmişdir.
S.Tahirov fəal ictimai mövqeyi, elmi-nəzəri düşüncələri, mü-
barizə əzmi ilə istiqlal mücadiləsinin ön sıralarında dayanırdı və
~ 166 ~
yazılarını Azərbaycanın azadlığına həsr edirdi. Ruhən, qəlbən milli
dövlətçilik hissi ilə sıx bağlı olan S.Tahirov Cümhuriyyət qurucula-
rı, istiqlal fədailəri haqqında da davamlı araşdırmalar aparır, yeni-
yeni əsərlər yazaraq nəşr etdirirdi. O, yazırdı: " Azərbaycan bu gün
tarixinin çətin, mürəkkəb, keşməkeşli, fəqət şərəfli bir dövrünü ya-
şayır. Bu, diktaturadan cümhuriyyətə keçid dövrüdür".
S.Tahirovun məqalələrini oxuyarkən bu qənaətə gəlirik ki,
XIX əsrin son çərəyində və XX əsrin önlərində Azərbaycan mütə-
fəkkirlərini düşündürən başlıca problem türkçülük, islamçılıq və
Azərbaycançılıq arasındakı münasibət olub.
S.Tahirovun irsində azərbaycançılıq ideyası millətçilik anlamı
ilə eyni kontekstdə daha aydın görünür. Ona görə millətçiliyin əsa-
sında milli birlik, milli istiqlalçılıq dayanır.
S.Tahirov ömrünün bütün mərhələlərində azərbaycançılıq ide-
yasına sadiq qalmış, əsərlərində dönə-dönə bu ideyanın əsası kimi
milli birlik və istiqlalçılığı izah etmişdir.
XX əsrin ilk iki onilliyində milli ideologiyanın formalaşması
imperiyaçılığa qarşı müqavimət şəraitində baş vermişdir. Çar mə-
murları S.Tahirovun qohumu Həşim bəy Vəzirovu həbs edirlər.
«Sədayi-haqq» qəzеtini bağlamaq istəyirlər. O, çalışıb-çabalayıb,
jurnalistliyini davam etdirmişdi. Sıxıntılar barədəki qənaəti daha da
konkretləşdirmişdir: "Bizi nə qədər sıxsalar da əzilmədik!"
Yeri gəlmişkən bu qənaəti tamamlayan bir faktı da xatırlat-
maq istəyirik. Salman bəy Tahirov mətanətli jurnalist kimi tarixdə
qalmalıdır.
~ 167 ~
Mirzə Xosrov Axundov
Mirzə Xosrov Mirzə Əli oğlu 1889-cu
ildə Şuşa şəhərində anadan olmuşdu. İbtidai
təhsilini atasından almışdı. Sonra rus-tatar
məktəbində oxumuşdu. 1905-ci ildə bu məkt-
əbi bitirmişdi. 1906-cı ildən ömrünün sonuna-
dək müəllimlik etmişdi.
Mirzə Xosrov qələmini tarixi səpkidə də
sınamışdır. "Ömürdən səhifələr" adlı əsərində
Qarabağ tarixinin bir çox məqamlarını aydın-
latmışdır.
Mirzə Xosrov həm də gözəl şair idi.
Şaiq təxəllüsü ilə yeni üslubda şeirlər yazırdı.
Mirzə Xosrov 1960-cı ildə vəfat edib.
Azərbaycan Dövlət İqtisad Universiteti Tarix muzeyinin
direktoru, dosent Pərviz Axundbəyli atası haqqında oçerk hazırla-
yıb. Onun yazısından: “Mənalı həyatını Azərbaycanın ictimai, mə-
dəni və maarif işlərinə sərf etmiş şəxsiyyətlərdən biri də görkəmli
pedaqoq və şair Mirzə Xosrov Axundzadədir. Xosrov Mirzəli oğlu
Axundzadə 1889-cu il iyun ayının 13-də Şuşa şəhərində ziyalı ailə-
sində anadan olmuşdur. Onun atası Mirzəli Aşiq Zeynalabdın oğlu
müəllim olmaqla bərabər, şair və gözəl səsə malik məşhur musiqi-
şünas olub, xalqımızın sevimli müğənnisi Cabbar Qaryağdı oğlunun
və onun həmkarlarının müəllimi olmuşdur.
Xosrov Axundzadə Şuşada qorodskoy (şəhər (keçmiş "Niko-
layski") məktəbində təhsil almışdır. O, bu məktəbdə Üzeyir və Zül-
füqar Hacıbəyov qardaşları ilə birlikdə oxumuşdur.
Xosrov Axundzadə şəhər məktəbində oxuyarkən atası Mirzə
Əli Aşiq vaxtsız vəfat edir. Atasının vəfatından sonra altı nəfər ailə
üzvünün ağırlığı onun üzərinə düşür. Gənc Xosrov 1905-ci ildə
məktəbi bitirib, 1906-cı ildən dərs deməyə başlayır.
Xosrov Axundzadə 1906-cı ildən 1913-cü ilə kimi Şuşa "Nə-
rimaniyyə", "Nəşri-maarif" və s. məktəblərdə müəllim olmuş, 1913-
~ 168 ~
1917-ci illərdə Şuşada 5 nömrəli məktəbdə müəllimlik etmişdir.
1920-ci ildə Şuşada "Nərimaniyyə" və "Haşimiyyə" məktəblərinin
təşkilində Hüseyn Qayıbov, Zülfüqar Abdullayev, Mir Cabbar
Vəzirov, Hacı Zalov və başqaları ilə bərabər Xosrov Axundzadənin
də xidməti olmuşdur.
Azərbaycanda Sovet hakimiyyəti qurulan gündən Xosrov
Axundzadə də başqa müəllimlər kimi, bütün varlığı ilə işə girişmiş
və qarşıda duran yeni vəzifələrin həllində yaxından iştirak etmişdir.
Xosrov müəllim Şuşada savadsızlığın aradan qaldırılmasında
mühüm işlər görmüşdür. O, 1936-1938-ci illərdə Şuşa rayonu üzrə
FKK sıralarına hazırlıqlı getmək üçün 6 nəfər savadsız çağırışçını
bir ay müddətində savadlandırmışdır. O, həmin müddətdə "çağırış-
çılar məntəqəsi"ndə müdir vəzifəsində işləmişdir.
Xosrov Axundzadə 1935-ci ildə Şuşa şəhər kütləvi kitabxana-
sına müdir təyin olunmuşdur. 1956-cı ilə kimi Şuşada 7-illik və orta
məktəblərinin ibtidai siniflərində dərs demişdir. 1956-cı ildən o,
şəxsi təqaüdə buraxılır. Qocaman müəllim 1960-cı il may ayının 10-
da Şuşada vəfat etmişdir.
Göründüyü kimi, Xosrov müəllim ömrünün 50 ilini maarif
sahəsinə hyüzil etmişdir. Respublikamızın görkəmli alim, ədib, şair,
rəssam, musiqişünas, bəstəkar, həkim və dövlət xadimləri arasında
Xosrov müəllimin yüzlərlə yetirmələri vardır.
Xosrov müəllim 50-illik pedaqoji fəaliyyəti dövründə bilavasitə
metodik rəhbərlik işinin məsuliyyətini yaxşı dərk edir, öz metodik və
siyasi hazırlığı üzərində yorulmadan çalışır, öyrədə-öyrədə özü də
öyrənərdi. Qocaman müəllim metodik ədəbiyyatı həmişə diqqətlə
izləyər, gənc müəllimlərə məsləhətini bildirər və təcrübəsini öyrədərdi.
Xosrov Axundzadənin pedaqoji fəaliyyəti, onun təcrübəsi hələ
sağlığında respublikamızın pedaqoqlarının diqqətini cəlb etmişdir.
1948-ci ildə professor Əhməd Seyidov və professor Mehdi Mehdi-
zadə Xosrov müəllimə məktub yazmış və ondan öz təcrübə və xati-
rələrini instituta yazıb göndərməsini xahiş etmişdilər. Xosrov
Axundzadə elmi-pedaqoji fəaliyyətinə dair yazıları – "Pedaqoji təc-
rübə və mülahizələri" 2000-ci ildə "Maarif" nəşriyyatı, 2-ci nəşri isə
2008-ci ildə anadan olmasının 120 illiyi münasibətilə "Adiloğlu"
Dostları ilə paylaş: |