Fuad Məmmədov
52
şılıqlı təsiri, həmrəyliyi və sosial-mədəni əməkdaşlığı zamanın alternativsiz
tələbidir. Lakin bu vəzifənin həyata keçirilməsində müvəffəqiyyət, çox za-
man onların, müxtəlif xalqlar və dövlətlər arasında qarşılıqlı anlaşma, hör-
mət və inamа səbəb olan ruhi mədəniyyət səviyyəsindən asılıdır. Dünya iq-
tisadi böhranının qarşısını alan ən yaxşı modellərin axtarışı və dünya iqtisa-
diyyatında balansın pozulmasını aradan qaldırmağa qadir olan yeni maliyyə
arxitekturasının yaradılması yalnız iqtisadi sahə ilə məhdudlaşa bilərmi?
Yoxsa o da qarşılıqlı əlaqəli bütöv sosial sistemin hərəkətverici qüvvəsi ki-
mi, ruhi mədəniyyətin həyat qabiliyyətinin inkişafını tələb edir? Şübhəsiz
ki, ikinci suala müsbət cavab vermək lazımdır. Bunun həyata keçirilmə şər-
ti şəxsiyyət mədəniyyətinin, hər bir ailədə, hər bir şəhərdə və kənddə, hər
bir küçədə, hər bir kollektivdə, hər bir cəmiyyətdə - bütün dünyada yüksək
əqli və mənəvi mədəniyyətin inkişaf etdirilməsidir. Bu, konkret situasiya və
ümumi qanunauyğunluqlarını nəzərə alaraq, qlobal səviyyədə qərarların qə-
bulunun təkmilləşdirilməsinin elmi əsası kimi, kulturologiyanın inkişafının
beynəlxalq əhəmiyyətini bir daha qeyd edir. Belə yanaşma insan münasibət-
ləri və beynəlxalq münasibətlər mədəniyyətinin norma və dəyərlərinin tən-
zimlənməsini, universal prinsiplərin düzgün tətbiqini və müasir dünyanın
daimi dəyişiklikləri şəraitində hadisələrin, faktların, şəxsiyyətlərin və nai-
liyyətlərin obyektiv qiymətləndirilməsini tənzimləməyə kömək edəcək.
Demokratik dövlətçilik mədəniyyəti haqqında
Kulturologiyanın aktual tədqiqat obyektlərindən biri dövlətçilik mədə-
niyyətidir. Mədəniyyətin sosial institutu və cəmiyyətin siyasi təşkilatı olan
dövlət, müxtəlif siniflər və sosial qrupların maraqları ilə sıx bağlıdır. Müx-
təlif sinifli cəmiyyətlərə - quldarlıq, feodalizm, kapitalizm, sosializm kimi
müxtəlif dövlətçilik tipləri aiddir. Tarixi tipindən asılı olmayaraq, hər bir
dövlət, – vasitəsilə cəmiyyətin idarə edilməsini həyata keçirən siyasi təşki-
lat kimi, özünün məzmunu, funksiyalarının qarşılıqlı münasibəti, fəaliyyəti-
nin forma və metodları ilə fərqlənir. Milli konsolidasiya və milli dövlətçili-
yin möhkəmləndirilməsi prosesi gedən inkişaf etməkdə olan ölkələrdə, bir
qayda olaraq, vahid milli mədəniyyətin inkişafı əsasında etnik və nəsli- qə-
bilə ayrılığının aradan qaldırılma vasitəsi kimi dövlət quruculuğunun unitar
formasına üstünlük verirlər.
Cəmiyyətin idarə edilməsi və onun strukturlarının qorunmasını həyata
keçirən əsas siyasi təşkilat kimi, dövlətin sabitliyi dövlətçilik mədəniyyətin-
dən, ideologiyanın düzgünlüyündən, daxili və xarici siyasətdən, beynəlxalq
münasibətlərdən, sosial və iqtisadi inkişafın effektivliyindən, təhlükəsizlik
sistemindən xeyli dərəcədə asılıdır. Dövlətçilik forması, idarə üsulu forması,
İdarəetmə mədəniyyəti
53
siyasi rejim və dövlət aparatı sıx qarşılıqlı əlaqəli və qarşılıqlı asılıdırlar.
Dövlətçilik forması ilə idarə üsulu forması vahid ideologiya və iqtisadi mə-
dəniyyətlə birləşmişlər. Dövlət quruluşu forması dövlətin qarşılıqlı əlaqəli
hissələrə bölünməsi və dövlətin mərkəzi orqanlarının və onun tərkib hissə-
lərinin, - regionların tarixi, milli və iqtisadi xüsusiyyətlərini nəzərə almaqla,
inzibati-ərazi və muxtar qurumlar arasındakı qarşılıqlı münasibətlərin xa-
rakteri ilə şərtlənir. İdarəçilik üsulu forması qurumun strukturu və təşkil
edilmə qaydası ilə dövlətin ali və yerli orqanları arasındakı qarşılıqlı müna-
sibət prinsipləri və səlahiyyətlərinin düzgün müəyyənləşdirilməsi ilə şərtlə-
nir. Siyasi rejim dövlət orqanları fəaliyyətinin məcburi və əqidə metodlarını,
həmçinin fəaliyyət texnologiyalarını müəyyən edir.
Müasir dövlət istehsal vasitələrinin başlıca mülkiyyətçisi və cəmiyyətin
bütün ictimai həyat fəaliyyətinin siyasi təşkilatçısı, qanunvericisi, inzibatçı-
sı və hakimi kimi çıxış edir. O, şəxsi, qrup və milliləşdirilmiş mülkiyyətin
təminatçısıdır, cəmiyyətin müxtəlif sosial qruplarının əmək və kapital ma-
raqlarının balansını formalaşdırır və qoruyur. Müasir dövlət funksiyalarına
öz vətəndaşlarının həyat fəaliyyəti üçün əlverişli şəraitin yaradılmasına və
ictimai tərəqqiyə nail olunmasına istiqamətlənmiş hərtərəfli sosial-mədəni
siyasətin həyata keçirilməsi daxildir. Bu siyasətin əsas istiqamətləri - elm,
təhsil, texnoloji, hüquqi, iqtisadi, maliyyə-kredit, vergi, gömrük, beynəlxalq
siyasət, incəsənət və mədəni irsin qorunması sahəsindəki siyasət, ictimai
asayişin qorunması, müdafiə, milli təhlükəsizlik və başqalarıdır. Dövlət an-
timonopolist siyasətin köməyi ilə rəqabət mübarizəsini tənzimləyir, anti-
böhran siyasəti vasitəsilə isə - cəmiyyətin sosial-mədəni terapiyasını təmin
edir, sosial ziddiyyətləri və yanlış idarəetmə qərarlarının neqativ nəticələri-
ni aradan qaldırır. Dövlət idarəçiliyi orqanları öz funksiyalarını yerinə yeti-
rərkən nəinki qanunvericiliyi, hakim strukturların siyasi qərarlarını və dün-
ya elminin nailiyyətlərini, həmçinin xalqın həyat fəaliyyətinin əsası olan
milli ideologiyanı, mədəni (o cümlədən, dini) dəyərlər sistemini, milli eti-
kanı, ənənələri, adətləri, maarifçilik sisteminə əsaslanan KİV və dini idarə-
lərin fəaliyyətini də əldə rəhbər tuturlar.
Məlumdur ki, müasir dövlətlərdə həm demokratik, həm də avtoritar si-
yasi rejimlər qurula bilər. Demokratik ölkələrdə dövlət deyil, insan, onun
hüquqları və azadlıqlırı, sağlamlığı, mülkiyyəti, rifahı və gələcəyi ən yük-
sək dəyərdir. Vətəndaşlar dövlət üçün deyil, konstitusiyanı əldə rəhbər tu-
tan güclü dövlət vətəndaşlar üçün, onların münasibətlərini tənzimləmək və
həyat fəaliyyətlərini təmin etmək üçün mövcuddur. Dövlət, cəmiyyətin so-
sial-mədəni inkişafının, zəruri hüquqi intizamın, vətəndaşların həyat fəaliy-
yəti və azadlıqlarının etik normalarını qoruma aləti kimi nəzərdən keçirilir.
Bunu nəzərə alaraq, bürokratiya “qüdrətinin” aradan qaldırılması və “sosi-