205
Platforma örtüklərində halqavarı formalı tektonik qalxmalar konsolidasiyaya
uğramış bünövrənin uyğun qalxması ilə əlaqədardır.
Tektonik halqavarı strukturların quruluşunda həm plikativ (qırışıqlıq),
həm də dizyunktiv (qırılma) dislokasiyalar aparıcı rol oynaya bilər.
Bütövlükdə
isə, dizyunktiv tektonik halqavarı strukturlar („rinq bloklar“), görünür nisbətən
aztabeli mövqedədir. Belə strukturlara nadir hallarda rast gəlinir.
Tektonik halqavarı strukturların çox hissəsi platforma tektogenez proses-
lərilə əlaqədardır və bütün qitələrdəki qədim və cavan platforma sallarının
mənfi və müsbət halqavarı strukturlarının əsas hissəsini təşkil edir (şəkil 88).
Tektonik halqavarı strukturların ikinci böyük qrupunu yeni neogen dör-
düncü dövr orogenik tektogenezlə əlaqədar strukturlar təşkil edir. Onlar həm
orogenik çökəkliklərdə, həm də orogenik qalxımlarda yerləşir.
Çökəkliklərdə
bu strukturların həm müsbət, həm də mənfi formaları müəyyən edilmişdir.
Qalxımlarda isə hələlik yalnız müsbət qeydə alınmışdır. Onlar yüksəklik ampli-
tudlu və ölçülü neotektonik qalxımların və ya qırışıqlıq sistem periklinal çökək-
liklərinin sərhədlərinə uyğun gəlir. Məsələn, Apalaç sisteminin cənub qurtara-
cağında makrostrukturların içərisində mənfi halqavarı strukturlar üstünlük
təşkil
edir. Hər iki morfoloji formaların içərisində mezostrukturlar
bərabər miqdarda
paylanmışdır. Monostrukturlarda müsbət strukturlar üstünlük təşkil edir. Belə
bölgülərin (yayılmaların) səbəbi hələlik
məlum deyildir.
Şəkil 88. Afrikanın cavan çökəkliklərinin əmələ gəlməsi ilə əlaqədar
olan tektonogen halqavarı strukturları.
206
Daha iri mürəkkəb quruluşlu tektonik çökəkliklər Tauden və Konqo
çökəklikləri hesab olunur. Bunlaın diametrləri müvafiq olaraq, 1000 və 800 km
təşkil edir. Hər iki çökəkliyin inkişafı rifeydə başlamış və bütün fanerozoy boyu
davam etmişdir. Tauden və Konqo halqavarı çökəklikləri az miqdarda dəniz,
çox miqdarda isə kontinental mənşəli çökmə formasiyalarla dolmuşdur. Onlar-
da terrigen, əhəmiyyətli miqdarda isə qırmızı rəng formasiyası üstünlük təşkil
edir. Bəzən çökəkliyin mərkəzi hissəsində dəniz karbonat formasiyası üstünlük
təşkil edir. Uzunmüddətli irsi çökmə nəticəsində bütün fanerozoy ərzində çök-
mə formasiyanın submarin qalınlığı 1-3 km-ə çatmışdır.
Tauden çökəkliyində mezozoya qədərki çökmə formasiyalar müəyyən
dərəcədə dolerit və diabazların subvulkanik kütlələrilə yayılmışdır.
Saxara plitəsinin şərq hissəsində geniş, uzunmüdətli inkişafa malik halqa-
varı çökəkliklər yerləşmişdir: Əlcəzair-Liviya, Kufra və Murzuk. Bu halqavarı
çökəkliklər paleozoy və mezozoyun qalın çöküntülərilə tamamlanmışdır. Hal-
qavarı çökəkliklərin bünövrəsi hamar deyildir və əyilmiş sahələrdə çökmə sü-
xurların qalınlığı 7 km təşkil edir (Əlcəzair-Liviya).
Murzuk halqavarı çökəkliyi 350 km diametrə malikdir. Bu strukturda
kəsilişin əsasında çəhrayımtıl qumdaşı formasiyası inkişaf tapmışdır. Yuxarıda
qeyri-uyğun yatıma malik 350-1000 m qalınlığında Xasayna formasiyasının
(kembri yaşlı) qumdaşları və dəmirli kvarsitlər, onların
üzərində isə ordovik
yaşlı gillər, alevrolitlər və qumdaşları yatır (25-200 m qalınlığında). Murzuk
halqavarı çökəkliyinin səciyyəvi kəsilişi bütün fanerozoy müddəti ərzində onun
fəal tektonik inkişafa malik olduğunu göstərir (şəkil 89).
Planda halqavarı formada olan Əlcəzair-Liviya çökəkliyi Liviya ərazisi-
nin qərb hissəsini əhatə edir və eninə istiqamətdə 500 km, meridional istiqa-
mətdə isə 300 km məsafədə izlənilir. Əlcəzair-Liviya çökəkliyində mezozoy,
kaynazoy struktur
mərtəbəsi demək olar ki, paleozoy struktur mərtəbəsinin tağ
hissəsini kəsərək yatır.
Beləliklə, 100-1000 km diametrində tektonogen halqavarı strukturlar, iri
tektonik çökəkliklərin və qalxımların inkişaf tapdığı fanerozoy sahəsində qeyd
olunur.
Diapir halqavarı strukturlar duz və gil diaprizmi ilə korrelyasiya təşkil
edir. Onlar böyük olmayan strukturlarla (diametri 10 km-lərlə olan) təmsil olun-
muşdur. Belə strukturlar həm səthə çıxan duz ştoklarına (diapirlə yarılmış), həm
də platforma örtüyü altına basdırılmış duz ştoklarına uyğun gəlir. Platforma
örtüyü çöküntülərini yarmayan duzların toplanması halqavarı strukturlar forma-
sında təzahür edir və deşifrə əlamətlərinə görə yarılmış diapirlərdən fərqlənmir.
Diapirli halqavarı strukturlarla mənfi
struktur formalar birlik
təşkil edir. Bu
strukturlar, adətən həmçinin müsbət diapir strukturlara nisbətən zəif halqa
formasında təzahür edir.
207
Şəkil 89. Murzuk çökəkliyinin tektonogen mənfi halqavarı strukturu:
1-kosmik şəkillərin deşifrə olunması nəticəsində müəyyən olunmuş Murzuk halqavarı strukturu-
nun sərhədi; 2-qabıq qranitoid plutonunun təzahürü ilə əlaqədar olan maqmatogen mənşəli
halqavarı strukturlar; 3-qeyri-müəyyən mənşəli halqavarı strukturlar; 4- qırılma pozulmaları;
5-Şimali Murzuk lineamenti.
Tektonogen və diapir halqavarı strukturlar Hind yarımadasının (Tailand,
Laos, Kampuçiya) mezozoy, kaynazoy çökəkliyində də müşahidə olunur.
Laosda oxşar strukturlar geniş inkişaf tapmışdır. Üst trias-yura təbaşir çökmə
kompleksləri terrigen, qırmızı rəng duz formasiyasının üstünlüyü ilə çökəklik
tip iri, yaxşı ayrılan halqavarı və oval strukturlara cəlb olunmuşdur. Belə
halqavarı və oval strukturlar tektonik mənşəli kiçik halqavarı strukturlarla
mürəkkəbləşmişdir. Bu tip strukturların inkişaf sahəsinə gips daşıyan və duz
formasiyaları uyğunlaşmışdır.
Duz tektonikası strukturu
üçün adətən ümumiləşdirilmiş, çöküntüləri
yaran, örtən kütlə olan “diapir” terminindən istifadə olunur. Təbii duz diapirləri
çökmə örtükdən fərqlənir və ya onunla qeyri-uyğun təmasa malikdir. Diskor-
dant duz diapirləri layvarı şaquli duz layları, duz ştokları, günbəzləri, örtükləri,
armudşəkilli genişlənmələr, ayrılmış diapirlər və duz yastıqları ilə təmsil olun-
muşdur.
Duz yastıqları Mərkəzi İranda Böyük Kevir səhrası altında
geniş inkişaf
tapmışdır. Bu duz səhrası şimalda Elbrus dağı və cənub-qərbdə Zaqros dağı
arasında yerləşmişdir. Duz ştokları Cənubi və Mərkəzi İranın bir sıra neftli
rayonlarında yaxşı öyrənilmişdir. Burada onlar kembriyəqədərki Hörmüz for-