208
masiyası ilə təmsil olunmuşdur və qismən effuziv duz daşıyan örtüklərlə örtül-
müşdür. Mərkəzi İranda ştoklar daha cavan alt və orta üçüncü dövr duzları
hesabına formalaşmışdır. Hər iki rayonda onların diametri 10-11 km-ə çatır.
Ştokların morfologiyası hətta bir rayonda geniş intervalda dəyişir.
Onlar sim-
metrik (şaquli monoklinal) və qeyri-simmetrik (əyilmiş oxlu) ola bilir. Cənubi
İranda geniş inkişaf tapmış duz ekstruziyaları 5-10 km dərinlikdən Hörmüz duz
qatının qalxması ilə əlaqədardır. Hörmüz duz qatı paleozoy və mezozoy yaşlı
karbonat çöküntülərindən keçərək 200-ə yaxın duz ştokları əmələ gətirmişdir.
Hörmüz duz tektonikası Zaqros qırışıqlıq zonasında erkən parçalanmaların baş
verməsi və 15 mln. il əvvəl mezozoy diaprizmində üstəgəlmələrin əmələ gəlmə-
silə şərtlənmişdir.
Meksika körfəzində duz strukturlarının təkamül tarixi diapirlərin ölçüsü,
forması və tektonik vəziyyətlərinə görə müəyyən edilir. Aparılan tədqiqatlar
nəticəsində burada 100-ə qədər duz strukturları aşkar olunmuşdur. Onların yaşı
100 mln. ildən müasir dövrə qədər, ölçüləri isə 20 km-dən 180 km-ə qədərdir.
Bu strukturlar Şərqi Texas rayonundan sahilyanı düzənliyi
keçməklə kontinen-
tal yamaca qədər olan bir ərazidə yerləşmişdir. Daha mürəkkəb qanunauy-
ğunluq ayrı-ayrı strukturların inkişaf sürətinə aid edilir. Burada qalxan duz
massivinin həcmi və diapirdə onların yerləşmə üsulları başlıca rol oynayır.
Şərqi Texas hövzəsində aparılan tədqiqatlar göstərir ki, duz yataqlarının və
diapir mərhələsinin əmələgəlmə sürəti bu və ya digər strukturda oxşardır və 10-
60 mln. il təşkil edir (orta hesabla, 20 mln.il duz yastıqları üçün, 25 mln.il isə
diapirlər üçün). Bu diapirlər yuxarıda yatan süxurları yardıqdan sonra növbəti
10-15 mln.il ərzində maksimum sürətə malik olurlar.
Beləliklə, tektonogen halqavarı strukturların formalaşması həm kontinen-
tal tip yer qabığının bərpasında, həm də kontinental qabığın inkişafı zamanı
orogenez hadisəsini müşaiyət edir.
Tektonik halqavarı strukturlar şaquli tektonik
hərəkətlərin təsiri nəticə-
sində formalaşır. Lakin bununla yanaşı, horizontal hərəkətlər nəticəsində
formalaşan strukturlar da məlumdur. Tektonik hərəkətlərin təzahür formalarına
görə, tektonogen mənşəli halqavarı strukturlar dislokasiya əyilmələrilə (plika-
tiv), parçalanma dislokasiyaları ilə (dizyunktiv) və ya diaprizim hadisəsilə
(inektiv) əlaqədar ola bilər. Tektonogen halqavarı strukturlar morfologiyasına
görə nüvənin qalxması ilə müşaiyət olunan müsbət, basdırılma ilə müşaiyət
olunan mənfi və halqavarı struktur daxilində qalxma və çökəkliyin halqa forma-
sında olduğu mürəkkəb olurlar. Platformalarda diametri 20-30
km olan halqa-
varı strukturlar məhəlli qalxımlara və platforma örtüyünün braxiantiklinal
qırışıqlığına uyğun gəlirlər. Bu müxtəliflik arasında mənfi strukturlara təcrübi
olaraq rast gəlinmir.
Qeyd etmək lazımdır ki, heç də bütün tektonogen plikativ halqavarı
strukturlar platformalarda onun örtüyünün müsbət və mənfi formalarına cavab
vermir. Struktur xəritələrdə real struktur formalar halqavarı strukturların deşifrə
209
olunan sərhədlərindən daha mürəkkəbdir. Bu onunla əlaqədardır ki, kosmik
şəkillərdə məxsusi qırışıqlıqlar deyil, onun formalaşmasını müşaiyət edən
tektonik çat sistemləri deşifrə olunur.
Azərbaycanda tektonogen halqavarı strukturlar Böyük Qafqazda, Kür
çökəkliyində, Abşeron yarımadasında, qismən Kiçik Qafqazda aşkar edilmişdir.
Halqavarı strukturların ölçüsü,
bir qayda olaraq, onların özülünün dərinliyi ilə
əlaqədardır. Daha iri meqa və makrostrukturlar mantiya, mezo və mikrostruk-
turlar isə daha çox qabıq özülə malikdir. Böyük Qafqazın tektonogen halqavarı
strukturları dairəvi, oval, yarımhalqavarı qapanmamış, qövsvarı formaya ma-
likdir. Bu strukturların dəqiq genezisini təyin etmək mümkün deyildir. Lakin
faktiki materiallara əsasən böyük inamla ehtimal etmək olar ki, onlar özülün
çıxıntısına və neotektonik qalxımlara uyğun gəlir. Qeyd etmək lazımdır ki,
halqavarı strukturların inkişaf zonasında əlvan metalların çoxsaylı yataqları, o
cümlədən zəif də olsa Böyük Qafqazın dayka qurşağını əmələ gətirən
intruziv
maqmatizmin inkişafı cəmlənmişdir. Bundan əlavə, maqmatik əmələgəlmələrə
uyğun gələn geofiziki anomaliyalar aşkar edilmişdir. Bütövlükdə bu məlumat-
lar təsdiq edir ki, qeyd edilən halqavarı strukturların mərkəzləri dərin yatıma
malik intruziv massivlərin zəif aşınmış hissələrinə uyğun gəlir. Ona görə də,
ehtimal ki, bir çox belə halqavarı strukturlar mürəkkəb genezisə malikdir.
Böyük Qafqazın cənub yamacında əvvəldə qeyd
olunduğu kimi, Quton
halqavarı və Balakən, Şəki və Qax yarımhalqavarı strukturları ayrılmışdır.
Bunlardan 40 km diametrə malik Quton halqavarı strukturu daha böyük hesab
olunur və Dağıstan ərazisinə qədər izlənilir. Quton halqavarı strukturndan
cənub-qərbdə Balakən-Zaqatala filiz rayonunu əhatə edən Balakən yarmhal-
qavari strukturu yerləşmişdir. Bu strukturun eninə ölçüsü 10-12 km təşkil edir.
Bir qayda olaraq, Balakən yarmhalqavarı strukturu Baş Qafqaz parcalanması ilə
kəsilir və iki bərabər hissəyə bölünür. Genetik olaraq, Quton halqavarı, Bala-
kən, Şəki və Qax yarımhalqavarı strukturları tektonogen və ekzogen tiplərə aid
edilir.
Maqnit
və qravitasiya sahələri, o cümlədən qlobal çatlılığın dərinlik
üzrə dəyişməsi xarakteri ilə alınmış materialların müqayisəsi belə ehtimal
etməyə imkan verir ki, Böyük Qafqazda Zaqatala, Qax, Şəki və s. ayrı-ayrı
geoloji bloklar ayrılır. Ayrılmış halqavarı strukturlar bu bir qədər qalxmış
(Zaqatala, Şəki) və düşmüş (Qax) bloklara uyğun gəlir. Zaqatala bloku üzrə
məlumatlar daha böyük maraq kəsb edir. Hələ keçən əsrin 60-cı
illərinin
əvvəllərində Zaqataladan şimala doğru aeromaqnit planalması ilə ΔT sahəsinin
uçuşun nisbi hündürlüyü ilə korrelyasiya əlaqəsinin analizi göstərmişdir ki, o,
dərinlik obyekti ilə əlaqədardır. Sahənin xarakterinə və səpinti axınlarında
molibdenin mövcudluğuna əsaslanaraq fərz olunur ki, müəyyən edilən obyekt
özünü qranitoid intruzivi kimi büruzə verir ki, ehtimal ki, həmin rayonun
filizinin mürəkkəb genezisinin hidrotermal tərkibi onunla əlaqədardır.