__________________ Milli Kitabxana_________________________
165
DAĞLAR KÜSÜB
Neçə yazdı düşmür yolum,
Yəqin dağlar küsüb məndən.
Gedib öpüm, qurban olum,
Yəqin dağlar küsüb məndən.
Çoxdan dağa-daşa yadam,
Salmır qonun-qonşu yada.
Əlim yatmır qoşmaya da.
Yəqin dağlar küsüb məndən.
Kəklik uçmur çopur daşdan,
Dağ kəlləri baxmır qaşdan.
Bulaq tutqun, çay pərişan,
Yəqin dağlar küsüb səndən.
Sağsağanlar səksəkəli, -
Kim baltalı, kim gülləli?..
Yarpaq gördüm qan ləkəli,
Yəqin dağlar küsüb məndən.
Düzlərimə şöhrət Araz,
Harayıma həsrət Araz.
Gecikmisən, Məmməd Araz,
Yəqin dağlar küsüb səndən.
Oktyabr, 1976
__________________ Milli Kitabxana_________________________
166
DÜNYA SƏNİN, DÜNYA MƏNİM...
Bir taleyin oyununda cütlənmiş zərik,
Yüz il qoşa atılsaq da qoşa düşmərik.
Bir zərrənin işığına milyonlar şərik,
Dünya sənin,
Dünya mənim,
Dünya heç kimin...
Çevrəsindən çıxsa əgər sevda fırfıran,
Bir ümidin ətəyindən tutub da fırlan,
Eşidirsən: pıçıldayır yıxılan, duran,
Dünya sənin,
Dünya mənim,
Dünya heç kimin...
Bu get-gəllər bazarma dəvədi dünya,
Bu ömür-gün naxışına həvədi dünya.
Əbədiyə qoh-qəh çəkər əbədi dünya,
Dünya sənin,
Dünya mənim,
Dünya heç kimin...
Ayaq saxla, dövrənə bax ötəri belə,
Min illərdir Araz belə, Həkəri belə.
Axşamların, səhərlərin təkəri belə,
Dünya sənin,
Dünya mənim,
Dünya heç kimin...
Gülünclərə gülünc gələn bu ada güldüm,
Yüyəninə hər əl yelən bu ata güldüm,
Mən özümlə oynadığım şahmata gükildim...
Dünya sənin,
Dünya mənim,
Dünya heç kimin...
may-iyul 1976
__________________ Milli Kitabxana_________________________
167
QONŞU ÇƏPƏRİ
Qonşu qardaş, az qurdalan o çəpər boyu,
Əsəbini, qəzəbini hörmə çəpərə,
Bizə tərəf əyilməkdən tikan quruyub,
Pozma onun yatımını hədərcə yerə.
Bizim bağa su axıdır açdığın bərə,
Bizim tutdan sizin bağa kölgə düşəcək.
Gözümüzü gözümüzdən qorusaq belə,
İtlərimiz macal tapıb həvirləşəcək.
Tüstü qalxar iki evin həndəvərindən,
İki tüstü bir havada əriyəcəkdir.
"Sizin", "bizim" dediyimiz sədd çəpərində
Qarışqalar eyni yüklə yeriyəcəkdir.
Sənin baban bulaq çəkdi, ya mənim babam?
Nə fərqi var? - Su - çəkənin, su - içənindir?
Yol boyunca cərgələnən bu qoz, bu badam,
Əkənindi? Yeyənindi? – Nə deyək indi?
Olmasaq da bir süfrədə bir dəmə ortaq,
Günümüzün gəlişi bir, axan birdir.
Dağa çıxaq, düzə enək, göyə dırmanaq,
Yolumuzun kilidi bir, açarı birdir.
Yüz ocağa od veribdir o qara təndir.
Çəpərlərdə bitən gördüm qaratikanı.
İki qarış torpaq udsan - biri sənindi,
Dünyagirlər yemədilər quyruq dünyanı.
Mən Təbrizli, Naxçıvanlı, mən
Gəncəliyəm,
Çox görmüşəm hasar üstdə ölənləri də.
Mən torpağı bölünməyə öyrəncəliyəm,
Heç qazanan görmomişəm bölənləri də...
Pitsunda, 30 avqust, 1981
Milli Kitabxana
KÖHNƏ QAFİYƏLƏR - ÇAYLAQ DAŞLARI
Şairlər, sözləri buxovlamayın,
Gəlin yığışdıraq qafiyələri!
Təzə fikirlərə yaxın qoymayın
Üzülmüş, süzülmüş qiyafələri.
Nə qədər çaydaşı çaylağı ovsun?
Çay bezər — sel təzə daş gətirməsə
Bəlkə ovçuluqdan doyar da ovçu
Hərdən torbasını boş gətirməsə.
Məlum qafiyələr ekiztay quzu;
Kərəsi, kürəsi, təpəli birdir.
Şığıyıb birini apardı quzğun...
Hansını?.. çobanın özü də bümir.
Sürtük qafiyəni min qələm yonub,
Ələnib, sovrulub bitli dən kimi.
Bəzisi dalında gizlənir onun,
Qurd kəsək dalında gizlənən kimi.
Gəlin, cındırından sap çəksin hərə,
Tapaq bu sözlərə ayrı bir peşə;
Bəlkə biz onları yığıb bir yerə
Yollayaq Xaqani iyirmi beşə?
Yüyürək özümüz onlardan qabaq
Köhnə qafiyələr muzeyi açaq.
Onda söykənəcək "ürək" "dirəyə"
Onda yapışacaq "gərək" "görəyə".
Onda sığınacaq "yovşan" "dovşana"
“Yalancı” “plançı” dirsək-dirsəyə,
“Talançı”, “palançı” kürək-kurəyə.
Özünü axtarar “axur”, “naxır da”,
Onlara qoşulmaq istər “paxır” da
Sonuncu qafiyə “və ilaxır” da....
168
__________________Milli Kitabxana_________________________
169
Gözlər torlananda, çənə əsəndə
Gəlin çaş salmayaq sozlə əsanı.
Şairlər, bu "can-can" çeynəməsindən
Canını qurtaraq "Azərbaycanın..."
Daş əzdi, qum sıxdı - yağ alınmadı:
Heybəli, xurcunlu, çarıqlı şerim.
Nə qədər çalışdın "ağ" alınmadı,
Köhnə qafiyəsiz darıxdı şerim...
1982
__________________ Milli Kitabxana_________________________
170
YAŞADIM
Öz ömrümü şum elədi üz əlim,
Yazında gül, payızında xəzəlim.
Gündoğandan günbatana mənzilim...
Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.
Zarımağa ömür deyib ağlama,
Hər ölümə ölüm deyib ağlama,
Tale döyüb, haqlı döyüb, ağlama,
Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.
Oğlun yoxdu - sonun yoxdu, dedilər,
Sağın yoxdu, solun yoxdu, dedilər,
Odun boyda suyun yoxdu, dedilər,
Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.
Gah özümü özüm qovdum, yoruldum,
Öz diqtəmin buyruğuna qul oldum.
Vətən göyü göylüyündə duruldum,
Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.
Zirvədəki əl çatmayan qala mən.
Ətəkdəki sinə - cığır tala mən.
Xudafərin harayından qalan mən...
Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.
Ocaq oldum, ocaq daşı olmadım,
Hər çalaya axan naşı olmadım,
Arazımla yol yoldaşı olmadım,
Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.
Dostları ilə paylaş: |