__________________ Milli Kitabxana_________________________
177
QAYIT DEDİM
Bir bahara əl uzatdım, bir qışa
Qayıt, dedim, qayıtmadı.
Bir səhraya Qəfil düşən yağışa
Qayıt, dedim, qayıtmadı.
Yazımın son bənövşəsi - küsənim,
Günəş sənin, torpaq sənin, su sənin.
"Ay ətrindən doymadığım süsənim,
" Qayıt, dedim, qayıtmadı.
İnadına qamçı vurub ötürmə,
Uçan dağın daş ömründən ömür nə?
Qaya yıxdım, bir do qaya ömrünə
Qayıt, dedim, qayıtmadı.
Daş ayıltdı, su kiritdi bu havar;
Qocalığa nə tələsək, bu ha var.
Gəncliyimi harayladım bu hava:
Qayıt, dedim, qayıtmadı...
1980
__________________ Milli Kitabxana_________________________
178
MƏN BİR ZAMAN ŞAİR İDİM
Mən bir zaman şair idim,
Zirvələrdən zirvələrə
Şığıyan bir şahin idim.
Dağ kəlləri bərəsində
Ovçuların marığına
şahid idim.
İlxı görüb havalanan
Göy ürgənin yalmanına şərid idim.
Zoğal çomaq dəyanətim,
Ala köpək hayanımdı.
Qara arxac dibindəki
Üçbucaq daş ocağım da
Ha közərir, ha yanırdı...
Çiynimdəki ala xurcun
Quzulara nənni idi.
Obaş ertə yaylımında
Ulduzları dənləyirdim.
Qırğı kimi vuran-tutan,
Qarğı kimi çəlimsizdim.
Varaqsızdım, qələmsizdim.
Bilməz idinı:
forma nədir;
Bölgü nədir;
Tənqid adlı döngə-dolay,
Tərif adlı bəlkə nədir.
Dik baxırdım dağlara dik!
İldırımlar yazmamışdı
Başəyməklik, əlöpməklik
Yazmamışdı, yapıncımın
Ətəyinə, kürəyinə, yaxasına.
Bax beləcə dağa sığan,
daşa sığan...
Hər ağrını, har acını
Bir qırımla tulazlamaq
Qüvvəsinə qail idim,
Mən bir zaman şair idim...
1982
__________________ Milli Kitabxana_________________________
179
NƏ GUNAH
Bu ömürdü, öz baharı, öz qışı;
Gələn yazda, gcdən qışqa nə günah.
Xirtdəyəcən günahlarabatmışı
Yuya bilməz, qar-yağışda nə günah.
Göylər qala buludları axımlı,
Yer körpəli, yer cavanlı, ahıllı.
"Dəli" - deyib daşlayanda ağıllı
Xəncər qapan ağlıçaşda nə günah.
Yekə-yekə xırdalanan "addılar"
Heç bilinməz çapardılar, atdılar;
İki itə para sümük atdılar;
Qarabaşda, Alabaşda nə günah.
Qara külək tumanını qaldıra,
Xırmançının samanını qaldıra.
Dəyirmançı dabanını qaldıra,
Bir-birini yeyən daşda nə günah.
Hər havaya çiyninə baş qoymayan:
Fırfıra tək fırlanmaqdan doymayan...
Bu başlarla aşıq-aşıq oynayan
Çevik əldə, ayıq başda nə günah.
Bəlkə əlli misrası yox əllimin,
Bu titrəyiş günahıdır əlimin...
Qollarında dost əli var əlli min,
Məmməd Araz, əlli yaşda nə günah.
1982
__________________ Milli Kitabxana_________________________
180
BİR OMUR YOLUNDA
Dostum Fuad Əfasgərova
Bir ömür yolunda yollar görmüşəm,
Çoxu da başlanıb dost qədəmindən...
"Bir ömür yolunda"... bu başlıq nədi?
Bir köhnə xalçada bir köhnə yelən.
Köhnə söz bir əldə təzəcə dəndi,
Bir əldə min illik boz qumdu elə.
İllərim qum oldu, dən oldu harda? –
Gərək unudam da, gərək yazam da.
Zamanın nəfəsi divarlarımda,
Zamanın addımı yazı masamda!
Xatirə bitəndi ürəklə əksən,
Yaddaş itirıni kağız itirmir,
Yaxşılar yol çəkən, pislər yol sökən,
Miyanə adamlar yuxuma girmir.
Ötən gün yaxşıdı ötən gün kimi,
Geriyə baxmaqla sağalmaz yaram.
Dönsə, heç demirəm pis günlərimə,
Yaxşı günlərimə yiyə durmaram.
Kimlər cilovunu tutdu atımın,
Dalımca daş atdı kimlər bu yolda –
Kimin sapandında dağdan atıldım,
Kimlər hənirimi dinlər bu yolda?..
Yüz dərdim dağılıb dost nəfəsiylə,
Zülmətdə işaran ağı görmüşəm.
Doğruluq, əyrilik tərəzisində
Yaxşını yamandan ağır görmüşəm.
__________________ Milli Kitabxana_________________________
181
Qəlbimin səsindən sözüm doğulub,
Külək olmamışam yanan şamlara.
Olsa da pislərin özündən olub –
Pislik eləmişəm pis adamlara.
Dağda yıxılanda dağdan yapışdım,
Enmədim kiçiyin kiçik dizinə.
Əldən yapışanda haqdan yapışdım,
Əldən yapışmadım əlim isinə!
Hər fikir yolçusu yollara sığmaz,
Yol adlı çəhlim də, şimşək də gördüm.
Heç yoldan başlamaz, heç yola çıxmaz
Yolları həmişə yedəkdə gördüm...
Ömrümə kibrit çək dost əlləriylə,
Ömürdü, - bir çango küləşdi, - deyim!
Döşümə düymə tik dost əlləriylə,
Sinəmdən göyərən günəşdi, - deyim!
27 iyun, 1982
__________________ Milli Kitabxana_________________________
182
EYHAM
Kürsü - ağılların qalxdığı zirvə,
Söz də ağılların bəhəri üçün...
Sən sözü alçaltdın özündən əvvəl,
Alçaltdın bir ağız afərin üçün.
Həqiqət sözüdür sözün Allahı,
O, qala uçurdu, o, qala qurdu.
Gətir xəyalına Xətai şahı
Qılınca hökmran, qələmə quldu.
Hündürlər çox idi Vaqif dağından,
Sənət ucalığı uca dağ oldu.
Sözü ayaqlara atmadığından
Özü vəzir oldu, sözü şah oldu.
... Yüz səmtə fırlandın kürsülərdə sən,
Axır ki, şərqini, qərbini tapdın.
Özündən aşağı hündürlüyündən
Sənə əl uzadan qəlbini tapdın.
Yerini tanıdın, haqqını qandın,
Bir məlum hikmətin dodağı qaçır:
Qoltuğa öyrəşdi - qoltuqda qaldı,
Qol-budaq atmadı qoltuq ağacı.
Birsən, birincisən "yürüşdə" demə!
Səninlə yanaşı çapan da vardır.
Qarışqa iyləməz, çəyirtkə yeməz
Sözləri dilindən qapan da vardır.
Düşün ki, bugünlə qurtarmır zaman
Sabah var, sabahın sabahı da var.
Günlərin birində tutub qolundan
Yenidən kürsüyə çıxaracaqlar.
Dostları ilə paylaş: |