_______________ Milli Kitabxana _______________
226
Beytin mənası: Dan yeri söküləndə yasəmənlər çiçək açdı, şüalar çiçəkləri bürüdü.
675 B. Keçmişdə yəhudilər dini qaydalara əməl edərək, müsəlmanlardan
seçilsinlər deyə sarı paltar geyər, yaxud geyimlərinin üstünə "qiyar" deyilən sarı
mahud parça, çit tikərmişlər. İkinci misra sudan Günəşin doğmasına işarədir ki, bu
halda suyun qüdrəti Həzrət Musa peyğəmbərin möcüzə göstərən ağ əlinə oxşadılır.
Burada Günəşin sudan çıxıb, suda batmasına dair qədim təsəvvürə də işarə olunur.
676 B. Torpaq içdiyi suyun sayəsində qazandığı bütün möcüzələri: ormanları,
gülüstanları, zəmiləri... dünyaya göstərdi.
678 B. Söhbət kölgə ilə işığın bir-birilə əylənməsindən, öpüşüb görüşməsindən,
yarpaqlar və budaqlar arasından düşən şüaların kölgə yanında gözəlliyindən gedir.
BİRİNCİ XƏLVƏTİN SƏMƏRİSİ
684 B. Güllərə gül ətrini, şəkərə şəkər dadını bəxş edən o gülnəfəslini, şəkər
gülüşlunü gördüm.
688 B. O, duzlu gözəl danışdıqca (cümlə-cümlə şəkər doğradıqca), başqa
dodaqların şəkəri suya düşür, nitqi heçə-puça dönürdü.
689 B. Şəkər yeməyi xoşlayan tutuquşu klassik şeirdə natiqlik timsalıdır.Burada
həm zahirən, həm də daxilən tutuquşudan üstün olan gözəl danışıq nümayiş
etdirməkdə, şəkər saçmaqda hər cür rəqiblərini kölgədə qoymasından söhbət gedir.
692 B. Təbər (Xəzər, Kaspi) dənizinin cənub sahillərində yerləşən Təbəristan
vilayəti özünün qırmızı rəngli innab ağaclan ilə də məşhurdur ki, farsca buna
"Təbərxun" (təbər qanı) deyirlər. İnnab ağacı çox möhkəm olduğuna görə bundan
bəzən balta sapı, yaxud gürz qayırmaq üçün istifadə olunur. Nizami burada gözəlin
gül dodaqlarının balta, yaxud gürz funksiyasında işlədilən innabdan daha çox qan
tökdüyünü, dil şirinliyinə görə qəndi, şəkəri xəcil etdiyini bildirir.
694 B. Ud ağacı düyünlü olduğuna və alışanda şiddətlə yanıb-yandırdığına görə,
ən başlıcası xoş, məstədici rayihə saçdığına görə, Nizami gözəlin xalını ona bənzədir.
İkinci misra bu fikri daha da zənginləşdirir: ürəkləri alovlandıran gözəlin
yanaqları o qədər ətirlidir ki, sanki gündüzə bənzər yanaq sədəfində qaliyə -ətir-ənbər
əziblər.
700 B. Burada gözəlin dar ağzı inci qutusuna, dadlı, duzlu söz söyləməyə
hazırlaşan dodaqları qəndə, şəkərə bənzədilir.
704 B. Nizami Gəncəvi gözəlliyin şiddəti önündə az qala dəli-divanə olduğunu
bildirir. Həddini aşmasın deyə keçmişdə dəlini qandallarmışlar.
_______________ Milli Kitabxana _______________
227
705 B. Yəni Günəşin üzünü gillə suvamaq mümkün olmadığı kimi ürəkdəki
kədəri də meyin, şərab içməyin gətirdiyi ani nəşə ilə silib aparmaq mümkün deyil.
706 B. Yeni şərab düşkünlərinin əlacı şərabda, acı meydə olduğu kimi
dərdlilərin də çarəsi acı dərdi, qəmi çəkməyi bacarmasındadır.
İKİNCİ XƏLVƏT - GECƏ GÖRÜŞÜ
717 B. Gecə şahı - darğa, şihnə. Gecə bəkçisi - keşikçi, qarovulçu. Çırpınan
böcək - şirəyə batıb qanadsız qalan pərvanə, milçək.
Beytin mənası: Darğa keşikçilərinin qanını tökmüş və pərvanələri qanadsız
qoymuşdu ki, məclisin gedişatına mane ola bilməsinlər.
718 B.
Pərdə dalındakılar - hərəm sakinləri, həyalı məşuqələr.
719 B. Burada Süheyl - mey paylayan saqi, yetim dürr və şeh damlası kimi
parlaq görünən - büllur piyalə, ləl və mirvari isə rənginə və dəyərinə görə onlara
bərabər tutulan gül rəngli meydir.
720 B. Cigərin şamı - ciyərin şam kimi alışıb-yanması. Şamın ciyəri - şamın
piltəsi, fitili. Atəşin ürəyi - od.
721 B. Ud ağacı şəkərsiz yana bilmir, odur ki, yandıranda ona şəkər qatırlar. Elə
bir ülvi məclis açılıb ki, burada ud ağacı özü yanmağa can atır,buna görə şəkər saçır
və bu şəkər onu alovlandırır.
722 B. Keçmiş toylarda gəlin ilə bəyin başına qızıl səpilməsinə, etrafa noğul,
şəkər yağdırılmasına işarədir.
725 B. Şirin vədə - vüsal vədəsi. Dirilik suyu — məşuqənin şirin dodaqlarının
həyatverici qüvvəsi.
726 B. Tülkünün göbək xəzi onun bədəninin ən yumşaq hissəsi sayılır.Qaplan
bu xəzi altına salıb, yəni məşuqəsini aşiq qucaqlayıb. Ceyranın (məşuqənin) vüsal
yatağında göbəyinə düşən hörükləri isə aslanın (məşuqun) belində kəmərə
çevrilmişdir.
728 B. Burada şamın nuru ilə dolmuş şamdanlar saqilərin dolu qədəhinə
bənzədilir. Bu halda şamın başına dolanan pərvanələr şərab qoxusundan məst olmuş,
bayılmışdır.
730 B. Musiqi və şənlik ilahəsi olan Zöhrə (Venera) bu məclisə o qədər
vurulmuşdu ki, səmadan enib məclisə gəlmişdi. Sazını elə bir şövq ilə çalırdı ki,
dürüst bir ahəng ilə çalan əlləri az qala mizrabı sındırırdı.
731 B. Məclis elə qızışıb ki, uyğusuzluqdan xumar olanlar belə yata bilmir, bir-
birinə şölə verən çıraqlar kimi nur saçırlar.
735 B. Sürəyya yeddi ulduz toplusundan ibarət Ülkər bürcüdür, yaxud Sur
bürcüdür. Şənlik fərəh və musiqi ilahəsi olan Zöhrə ulduzu da həmin bürcdə yerləşir.
Məclisindən, gözəlliyindən vəcdə gələn şadlıq quşu elə qanadlanır ki, qanadlanıb
ərşdə onların hamısından yuxarı qalxır.
_______________ Milli Kitabxana _______________
228
736 B. Dan quşunu (xoruzu) kəsib kabab eləyirlər ki, banlamasın. Məclisin başa
çatdığını xəbər verə bilməsin. Xoruzun od üstündə bişirilməsi məhəbbət quşlarının
(sevənlərin) ciyərinə su səpmiş kimi olur. Yəni onlar sevinirlər ki, banlama əhvalatı
olmayacaq, məclis davam edəcək.
737 B.
Səhər quşu - Günəş.
743 B.
İnnabı püstə - al dodaqlar. İncə xətt - üst dodağın göyərən zərif tükləri.
744 B. Gözəlin gecə kimi qapqara saçları qara hindliyə bənzər xal və Babil
sehrindən üstün "Halal sehr" ilə, yəni naz, qəmzə ilə ovsunlanmışdır.Müsəlmanlığa
heç də zidd olmayan bu halal sehr Zöhrəni yoldan çıxarmağa çalışan və buna görə
cəzalandırılmış, Babilistanda başıaşağı vəziyyətdə quyudan asılmış Harut ilə Marutun
cadusundan üstündür.
749 B. Dini etiqada görə, İsa peyğəmbər (Məsih, Məsiha) öz nəfəsinin gücü ilə
ölünü dirildə bilirmiş, bu halda torpaqdan yaranmış ürəyin ağzından dirilik suyu
fışqırırmış.
750 B.
Ayın yaşmağı - buludlar.
751 B. Al dodaqların şəkər saçması - şirin və gözəl qonuşmaq, gül üzün badam
saçması isə - tərləməsi deməkdir. Gülün şəkərə pənah aparması yanaqların tərdən
xilas olmasına və öz aşiqlərinə şirinlik, zövq bəxş etməsinə işarədir.
756 B. Yanağının atəşi - bütpərəst Nəmrud tərəfindən oda atılan Allah aşiqi
Həzrət İbrahim Xəlilullah peyğəmbər. Bir dəstə reyhan - odun gülzara çevrilməsi.
Nərgiz - gözlər, yaxud Allahın yolunda qurban kəsiləsi İsmayıl. Xəncər — kirpiklər.
759-760 B. Gözəlin açılmış ağ yaxası elə bir şölə saçır ki, bu huri sifətlinin
işığından yalnız qara camaat deyil, seçmə adamlar da ovsunlanır, özlərini itirirlər.
Qədim təbabət anlayışına görə sərsəmlər və epleptiklər güclü işığa dözə bilməz, qəşş
edər, özlərindən gedərlərmiş.
762 B. Nərgizin ağ ləçəkləri gümüşə, ortasının sarı çiçəyi qızıla bənzədiyindən
Nizami Gəncəvi zərli piyalələri ona oxşatmışdır.
765 B. Vüsal məqamına işarədir.
İKİNCİ XƏLVƏTİN SƏMƏRİSİ
768 B. Əzəlin toxuduğu o xalça - poeziya, Nizami poeziyası. Şairin fikrincə, öz
zərifliyi, naxışları, xallar ilə, ən başlıcası, gərəkliyi ilə insana xidmət edən xalça kimi
böyük poeziya və ümumən, hər hansı incəsənət nümunəsi ömrə məna gətirir, hədər
getmiş, itmiş günləri sanki geri qaytarır.
770 B. Nizamidə Türklük gözəlliyin ən yüksək mərtəbəsi deməkdir. Burada
söhbət Türk gözəlindən və onun eşsizliyindən (misilsizliyindən) gedir.
Dostları ilə paylaş: |