“Koroğlu”nun şeir dili
59
“Uca dağ başında yel kimi əsər” misrası ilə başlanan
qoşmada Qıratın ən mühüm keyfiyyətləri canlandırılıb: o,
dar
gündə sahibini tək qoymayan, meydan içində düşmən
saldıran, yiyəsinə dirək olan bir atdır:
Yolların tozunu göyə qaldırar,
Müxənnət üstünü birdən aldırar,
Meydanın içində düşmən saldırar,
Olar yiyəsinə dirək Qıratım;
Bu cür parçalara istinad edən N.Cəfərov Qıratın
özünəməxsusluğunu, ən səciyyəvi cəhətlərini dəqiqləş-
dirib: “Qıratın elə xüsusiyyətləri var ki, onu nəinki başqa
atlardan, Düratdan da ayırır: əvvəla, Koroğlunun ürəyin-
dən keçənləri bilir,
ikincisi, dostu düşməndən seçir,
üçüncüsü, Koroğlunu heç vaxt darda qoymur...” (Eposdan
kitaba. Bakı, 1999, səh.148).
– igidin (burada Koroğlunun) hərəkət trayektori-
yasında iki əsas varlıq görünür ki, bunlardan da birincisi
at, ikincisi qılıncdır. Hər ikisi də igidə (Koroğluya)
qardaşdır: “Koroğlu der: bu dünyaya gəlmişəm // Bir at,
bir qılıncım qardaşım, dağlar”;
– igidin ata olan insani münasibətləri son dərəcə
obrazlı şəkildə ifadə olunub. Faktlara nəzər salaq: igid
atının boynunu qucaqlayır, onun gözündən öpür: “Qoyun
qucaqlayım Qıratın boynunu... Qoyun öpüm mən Qıratın
gözünü; igid atı öz canından artıq sevir, at onun əzizi,
ciyərparasıdır: “Mərd igidin atı candan əzizdi... İgidin
atıdır ciyərparası...”; at (Qırat)
igid üçün , daha dəqiqi,
Koroğlu üçün o qədər doğma, o qədər əzizdir ki, onun
Язизхан Танрыверди
60
nəinki səksən min sərkərdəyə, səksən min ilxıya, hətta
səksən min gəlinə, səksən min qıza da verilməsini istəmir:
Koroğlu dövlətin endirsin düzə,
Say götür hamısın səksən min yüzə.
Səksən min gəlinə, səksən min qıza
Səksən
min ərgənə, dula da vermə!;
Amma onu da vurğulamaq lazımdır ki, dastanda
semantika baxımından bu bəndlə tam əks qütbdə dayanan
bəndlərə də təsadüf olunur:
Koroğlu deyərlər bizə,
Müjdə xəbər olsun sizə,
Qıratı aparıb bir qıza
Satandan xəbərin varmı?
Qarşılaşdırdığımız bəndlərin ümumi semantik
yükü belə bir fikri reallaşdırır: Koroğlu Qıratının hətta
səksən min qıza da verilməsini istəmir, amma onun alma
gözlü, qız birçəkli Qıratı bir qıza satılır. Deməli, dastanı
düzüb-qoşan poetik siqlətli
antiteza yaratmağa da nail
olub. Həm də elə bir antitezanı ki dastanın poetik
strukturuna, ümumi semantik yükünə görə müəyyənləşir.
Ən maraqlısı isə budur ki, bu antitezanın bir qütbündə
mübaliğə (Qırat=səksən min qız), digər qütbündə litota
(Qırat=bir qız) dayanır. Yeri gəlmişkən, “Koroğlu”ya
“Dədə Qorqud” eposundan ötürülmüş bu cür antitezalara
İ.Şıxlının qədim türk eposlarına, o cümlədən “Dədə
Qorqud”a və “Koroğlu”ya söykənərək yaratdığı “Dəli
Kür” romanında da rast gəlinir.
“Koroğlu”nun şeir dili
61
– Koroğlunun dilində Qıratla bağlı semantikasına
görə nisbətən mənfi anlamlı, mənfi emosiyalı “çərləmiş”
sözünün işlənməsinə təsadüf olunur. Amma mətnin ümumi
semantik yükü Qırat üçün deyilmiş “çərləmiş”
sözündə bir
yaxınlıq, doğmalıq mənasının ifadə olunduğunu göstərir:
Yatmışdım aşkara gördüm duşumu,
Əzəlidən mən bilirdim işimi,
Çəkin, yəhərləyin çərləşimi,
Tutulubdu bir Eyvazım, əldədi!
– qəhrəman (Koroğlu) darda olan atına (Qırat) görə
özündən qat-qat zəifə, gücsüzə (Həmzəyə) hətta yalvar-
mağı belə özünə ar bilmir. Konkret desək,
düşməninə qan
udduran, dəli nərəli Koroğlu Qıratına görə Keçəl Həmzəyə
sanki uşaq kimi yalvarır, ona canım Həmzə, “gözüm
Həmzə”, yaxud “oğul”, - deyə müraciət edir. Bu cür
yalvarışlı müraciətlərin isə yalnız bir səbəbi var: Qırat
incidilməsin! Digər tərəfdən, Həmzəyə ünvanlanmış bu
tip ekspressiv, emosional sözlər bir bənd daxilində bir
neçə dəfə, həm də müxtəlif məqamlarda (rəddül ibtida ələl
əcüz və rəddül əcüz ələl ibtida şəklində) təkrarlanır ki, bu
da məhz Koroğlunun Qırata olan
sonsuz məhəbbətini ifadə
edir:
Canım Həmzə, gözüm Həmzə,
Həmzə, incitmə Qıratı!
Budu sənə sözüm, Həmzə,
Həmzə, incitmə Qiratı!
– qəhrəmanın atına görə qüssələnməsi, daha dəqiqi,
Qıratı qaçırılmış dəli nərəli Koroğlunun psixoloji
Язизхан Танрыверди
62
sarsıntılar keçirməsi dastanın həm nəsr,
həm də nəzm
hissələrində sənətkarlıqla yaradılıb:
nəsr hissəsində: “...Koroğlu Nigar xanımın bu
sözündən sonra bir kəlmə də kəsmədi. Öz taqsırını başa
düşdü. Durub birbaş getdi, göy otun üstündə üzü üstə
düşdü. Üç gün, üç gecə tamam ac, susuz yatdı...”
nəzm hissəsində:
Ərzurumdan gələn oğlan,
Vətəndən xəbərin varmı?
Üç gün Qırat qüssəsindən
Yatandan xəbərin varmı?
– at (Qırat) ən gözəl qız kimi vəsf edilir: “Alma
gözlüm, qız birçəklim Qırat, gəl!...” Ən maraqlısı isə
budur ki, Qıratın çulunu da məhz gözəl qızlar toxuyub:
“Yüz gözələ toxudardım çulunu”;
– sanki at da (Qırat) dəlilik (igidlik) statusuna
malikdir: “Koroğlunun atı dəli gərəkdi”.
Bu motiv
aşağıdakı bənddə daha aydın müşahidə olunur:
Hər hünər göstərir yeddi yaşında,
Bir mərd igid bağdaş qurar döşündə,
Tüpə təpər, baydaq alar qoşunda,
Döyüşür, savaşır, fitnə felli olur.
Ərəb atla bağlı olan bu “Vücudnamə”də (sonrakı
hissələrə bax) atın igid kimi hünər göstərməsi –
döyüşməsi, vuruşması bayraq alması poetik şəkildə
canlandırılıb ki, bu da at və qəhrəman obrazlarının sintez
şəklində təzahür etdiyini göstərir. Yeri gəlmişkən, “yaxşı
ər (igid) = yaxşı at” modelinin semantikasını əks etdirən