Microsoft Word xeyb?Rcapa hazir 05. 06. 2014 ancaq m?Tn xeyber igideliyev doc
Yüklə 8,02 Kb. Pdf görüntüsü
|
Vaxt gələr, axtarıb gəzərlər məni 29 MƏN ONU NECƏ TANIYIRDIM Xeybər İgidəliyev peşəkar, istedadlı jurnalist, yüksək təş- kilatçılıq qabiliyyətinə malik şəxs idi. Müxtəlif janrlarında ma- raqlı yazıları ilə təkcə çalışdığı “İşıq” qəzetinin səhifələrində deyil, respublika mətbuatında – “Kommunist”, “Azərbaycan gəncləri”, “Ədəbiyyat və incəsənət”, “Bakinski raboçi”, “Vışka” və s. qəzetlərdə çıxış edirdi. Səmimi şeirlər müəllifi Xeybər müəllim eyni zamanda iti qələm sahibi idi. Kəskin felyetonlar, satirik yazılarla oxucu qəlbinə yol tapmışdı. O dövrün rüşvətxorları, əliəyriləri, bir sözlə, cəmiyyətə, adamlara ziyan vuranlar onun kəskin qələ- minə tuş gələrdilər. Bununla maraqlı bir hadisəni xatırlayıram. Yazı hazırlamaq məqsədi ilə getdiyi obyektdən qayıtmışdı. Söz sözü çəkdi. Dedi ki, bilirsiniz başıma nə gəlib? Maraqla ona baxdıq. Bizi çox da intizarda saxlamadı: “Redaksiyada işlədiyim müddətdə yüzlərlə idarə və müəssisə rəhbəri ilə görüşmüşəm. Amma bu gün qarşılaşdığım idarə müdiri kimi şəxsə rast gəlməmişəm. Rastlaşdığım nöq- sanları bloknotuma qeyd etdiyimi görüb mənə yalvar-yaxar etdi ki, yazı hazırlamayım, yoxsa məni işdən çıxararlar. Vəzifəm əl- dən getsə, ölsəm yaxşıdır. Dedim ki, axı bu nöqsanlara görə Sizi işdən çıxartmazlar... Əl çəkmədi. Dedi ki, bilmək olmaz. Nəyimi əlimdən alırlarsa alsınlar, ancaq vəzifəmə dəyməsinlər. Vəzifə itkisindən qorxduğum kimi heç nədən qorxmuram. İndi özüm də bilmirəm nə edim? Ehtiyat edirəm ki, tənqi- di yazı hazırlasam, vəzifədən çıxartmasalar da, o şəxs ciddi xəstələnər”. Xeybər müəllim o müəssisədən tənqidi yazı hazır- lamadı. Amma bir neçə gündən sonra “Canımı alırsan al, ancaq vəzifəmi alma” adlı satirik şeirlə qəzetimizdə çıxış etdi. Həmin şeir oxucular tərəfindən maraqla qarşılandı. Onu da deyim ki, həmin idarə müdiri də o şeirdən razı qalmışdı. Axı, onun üçün adının çəkilməməsi lazım idi. Buna da nail olmuşdu. XEYBƏR İGİDƏLİYEV 30 X.İgidəliyevdə idarəçilik qabiliyyəti yüksək idi. Yaxşı yadımdadır. Şəhər mətbəəsində səriştəsiz şəxs rəhbərlik edirdi. Şəhər Partiya Komitəsinin orqanı olan “İŞIQ” və “MAYAK” qəzetləri burada çap olunurdu. Qəzetlərin çapı ya yubadılır, ya da keyfiyyətsiz hazırlanırdı. Digər sifarişlər də mətbəədə vaxtında çap edilmirdi. Bu, haqlı narazılığa səbəb olurdu. Şəhər rəhbərliyi (o dövrlərə xas olan iş üslubu) geri qalan sahəyə – mətbəəyə rəhbərliyi Xeybər İgidəliyevə həvalə etdi. Bütün bunlar – indi söyləyəcəklərim sanki gözlərim qarşısındadır. İlk gündən, təkrar edirəm ilk gündən mətbəədə ciddi intizam yaradıldı. Məsuliyyətsiz, keyfiyyətsiz iş görən ciddi cəza aldı. Az vaxtda qəzetlər vaxtlı-vaxtında çap olundu. Digər sifarişlər də keyfiyyətli, vaxtında yerinə yetirildi. Sifarişçilər görülmüş işdən razı qaldılar. Mətbəə işçiləri əmək haqlarını vaxtlı-vaxtın- da aldılar. Bir neçə mətbəə işçisinə Xeybər müəllimin yaxından köməyi ilə yeni mənzil verildi. Mətbəəyə yeni avadanlıqlar gə- tirildi. Qonşu rayon mətbəələrindən bu və ya digər işdən ötrü şəhərimizdəki mətbəəyə – Xeybər müəllimə müraciət olunurdu. Kvartallarda mükafat alınması mətbəədə adi hala çevrildi. Hətta kollektiv o dövrdə yüksək mükafat sayılan Azərbaycan Həmkarlar İttifaqı Şurasının Keçici Qırmızı Bayrağına layiq görüldü. Şəhər mətbəəsində işlər qaydasına düşdü... Yenidən redaksiyaya qayıtması xahişi ilə şəhər rəhbərli- yinə müraciət edəndə, onu əvəz edə biləcək şəxsi də onlara təq- dim etdi. Səfalı Əzizov (rəhmətlik) uzun illər şəhər mətbəəsinin direktoru işlədi. Xeybər müəllimin yolunu layiqincə davam et- dirdi. Peşəkar jurnalist, iti qələm sahibi Xeybər İgidəliyevin xatirəsi həmişə qəlbimizdədir . Fəxrəddin Rəhimov, Şirvan şəhərində çıxan “İşıq” qəzetinin redaktor müavini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, şəhər Ağsaqqallar Şurasının sədri Vaxt gələr, axtarıb gəzərlər məni 31 XEYBƏRLİ GÜNLƏRİM Mən Xeybər İgidəliyevlə 1950-ci ildən, hələ orta mək- təbdə oxuyarkən tanış olub dostluq etməyə başlamışam. Bizi bir-birimizə bağlayan əsasən şeir yazmaq qabiliyyəti oldu. Sərin yaz-yay axşamlarında ikimiz dəmir yol vağzalından hərbi hissə şəhərciyinə qədər olan yolu söhbət edə-edə gedib gələr- dik. Bəzən bədahətən oynaq qafiyə ilə şeir deyərdik. Bütün bunlar məni Xeybərə, Xeybəri isə mənə elə bağladı ki, daha bir-birimizi görməyəndə darıxmağa başlardıq. Hacıqabul Dəmiryolçular Klubunda keçirilən mədəni-kütləvi tədbirlərdə hər ikimiz mütləq şeir oxuyardıq. Səməd Vurğunun 1955-ci ildə Qazıməmmədə (indiki Hacıqabula) gəlişi böyük bir izdihama çevrildi. Klubda otur- mağa, heç ayaq üstə durmağa da yer yox idi. Bu gözəl məra- simdə Səməd Vurğun öz səfərlərindən və xüsusən Moskvada SSRİ Yazıçılarının qurultayında “Sovet poeziyası” haqqında iki saatlıq məruzəsindən epizodlar danışdı. Xeybər özünü saxlaya bilməyib zalda ayağa durub: “Siz Azərbaycan bülbülüsüz ki, bu nitqi ləyaqətlə yerinə yetirdiniz” dedi. Zalda gülüşmə və al- qışlar qopdu. Sonra Xeybərə və mənə söz verildi, biz də öz şeirlərimizi (Səməd Vuğuna həsr edilmiş) oxuduq. Bu an Sə- məd Vurğun üzünü Hacıqabul Rayon Komsomol Komitəsinin birinci katibi Mahmud Səfiyevə tutub “Siz məni görüşə çağırmısız, ya yarışa?” deyib güldü. Zalda alqışlar qopdu... Xeybər gözəl insan, bacarıqlı yoldaş, qayğıkeş qardaş idi. Heç kəs cürət edib onun yanında mənim haqqımda “pis” söz deyə bilməzdi, eləcə də mənim yanımda onun haqqında. Xeybərli günlərim o qədər şirin, duzlu-məzəli və əsra- rəngiz idi ki, onu unuda bilmirəm. İnanın ki, Xeybər müəllim dünyasını dəyişəndən sonra mən artıq vağzalın ətrafına, gəzinti yerlərinə çıxmağıma son qoydum. Təsadüfən yolum düşəndə də dərhal o yerləri tərk edib evə qayıdıram. Xeybərli günlərim sözlü, sazlıdır, XEYBƏR İGİDƏLİYEV 32 Həzin musiqili, xoş avazlıdır. Uzanıb gedərdi şirin söhbətlər, Gərilib durardı bütün diqqətlər. Hanı məni duyan, məni anlayan? Varmı elə adam, sənə yanmayan. Səməd Vurğun kimi, sən də köç etdin... Məni tənha qoydun, məni göynətdin. Adam da qardaşı atıb gedərmi?! Bu fani dünyaya “satıb” gedərmi?! Çox şükür, ilahi, çox şükür Sənə! Əziz qardaşımı yad etdim yenə... Böyük bir lütf idi, bəxş etdin mənə! Dərin hörmətlə, Hacı Cəbrayıl 19.09.2013 QƏLƏM ADAMI Artıq altıncı onilliyini yaşamaqda olduğum həyatımda yaxından-uzaqdan tanıdığım şəxslər arasında cəmisi bir neçə nəfəri yaddaşımda özünə möhkəm yer eləyib ki, ömürlərinin son illərində (bəlkə də aylarında, günlərində) onlarla rastlaş- mışam və ən səmimi münasibətimiz də onda olub. Belə şəxslərdən biri də Xeybər müəllim oldu. Onunla axı- rıncı dəfə harda və necə qarşılaşmağımızı, mənə “qardaşoğlu” deyərək mehribanlıqla hal-əhval tutmasını da yaxşı xatırlayıram (Vaxtilə atamın şagirdi olmuşdu, məni də daha çox valideynimə görə tanıyırdı). Onun mətbuat adamı olduğunu uşaqlığımdan bilmişəm, müəllimlik və şairliyndən isə xeyli sonra xəbər tutmuşam. Ona olan mənəvi borcumu da iki il əvvəl redaktoru olduğum müs- təqil “Mədəni irs” qəzetində “Jurnalist, müəllim, şair” sərlöv- həli məqalə ilə ödəməyə çalışmışam. Bu məşğuliyyətlərin ha- Yüklə 8,02 Kb. Dostları ilə paylaş:
|