43
vun “İşıldaquş” hekayəsinin tərcüməsində belə bir yer var: “
Təzə-təzə o heç kimlə münasibət qurmurdu, sakit, tutqun qız
idi, yalnız gecələr yarıyuxulu halda yerindən qalxıb isterika
qaldırırdı. Yuxularına haram qatdığına görə uşaqların çoxu-
nun Maşadan xoşu gəlmirdi, ondan yan qaçırdılar.Yalnız Nad-
ya ondan üz çevirmədi, gecələr Maşa isterika içində yuxudan
oyanıb çığır-bağır salanda Maşa onu qucaqlayıb bağrına
basır, sakitləşdirməyə çalışırdı”( N-12, səh. 89), yaxud “Mə-
lum oldu ki, Maşanın valideynləri alkoqolik olublar.” Burada
diqqətimizi cəlb edən nəsnə mütərcimin isterika və alkoqolik
sözlərini çevirmədə olduğu kimi saxlamasıdır. Əlbəttə, nümunə
kimi göstərdiyimiz hər iki sözə bizim milli yazarlarımızın öz
əsərlərində də rast gələ bilərik. Lakin söhbət tərcümədən
gedirsə bu məqamlara daha artıq həssas olmalı, son məqama
qədər hər sözün milli dilimizdəki çalarlarını axtarmalı, çevir-
məyə ana dilimizin tələbləri əsasında yanaşaraq daha uyar və
münasib olanını seçməliyik. Məsələn, yuxarıdakı tərcümə mət-
nində “isterika” sözünün olduğu kimi saxlanması bizi narahat
etmir ona görə ki, bu sözün ən münasib olan tərcümə variantı –
“hay-küy” sözüdür, bu isə mətndə qəhrəmanın ruhi-psixoloji
vəziyyətini ifadə eləmək, sərgiləmək üçün o qədər də əlverişli
səslənmir, düşünürük ki, “isterika” daha münasib və məntiq-
lidir. Amma “alkoqolik”i müəllif əyyaş, yaxud içki düşkünü
sözü ilə əvəz edə bilərdi.
2010-cu ildə çap olunan tərcümə materiallarına uğurlu bədii
nümunə kimi “İrəli” Ədəbi Məclisinin “Almanax”ını qeyd
etmək olar. Kitab “İrəli” İctimai Birliyi tərəfindən Azərbay-
canda gənc yazarların dəstəklənməsi məqsədilə yaradılan
“İrəli” Ədəbi Məclisinin “Gənc yazarların əsərlərinin çap edil-
məsi” layihəsi çərçivəsində meydana gəlmişdir.
“Almanax”da gənc yazarların poeziya və nəsr nümunələri
ilə yanaşı tərcümə əsərləri də yer alıb. Etiraf edək ki, gənc
olmaqlarına baxmayaraq, bu gənclər bir yazımızda qeyd
etdiyimiz kimi yolun uğurlu başlanğıcından xəbər verirlər, elə
tərcümə elədikləri əsərlərdə də həssaslıq, ədəbi fakta məsuliy-
44
yətlə yanaşmaq səriştəsi, dil səlisliyi hiss olunur. Leyla Şəri-
fova, Qismət, Leyla Hüseynova və bir çox başqa yazarların
tərcümə elədikləri mətnlər qənaətbəxş hesab edilə bilər. Təbii
ki, bu tərcümələr də müəyyən xətalar və dil qüsurlarından xalı
deyil. Onlar üzərində bir balaca dayanaq. Məsələn, Leyla Şəri-
fovanın O.Henridən çevirdiyi “Purpur paltar” hekayəsinin
tərçüməsində belədir: “Saat beşdə o, purpur paltarda küçədə
gəzirdi. Yağış gücləndi və düz istiqamətdə güclü külək də
əsirdi. Insanlar çətirlərlə və bərk bağlanmış plaşlarla evə,
maşınlara tələsirdi. Onların çoxu bu gözəl, sakit, xoşbəxt,
nurlu baxışlı purpur paltarda yağış altında sanki yay vaxtı
bağda gəzən qıza baxırdı. (Bakı, 2010, səh.53) Zənnimcə, son
cümlə belə olsaydı, cümlə daha səlis alınar, fikir daha bitkin və
mənalı təsir bağışlayardı.: ” Saat beşdə o, purpur paltarında
küçədə gəzirdi. Yağış gücləndi və düz istiqamətdə güclü külək
əsməyə başladı. İnsanlar çətirlər və bərk bağladıqları plaşlarla
evə, maşınlara tələsirdilər. Onların çoxu bu gözəl, nurlu
baxışlı, sakit və xoşbəxtcəsinə sanki yay vaxtı bağçadaymış
kimi yağış altında gəzən purpur paltarlı qıza baxırdı.” Təbii ki,
hər bir mətnin araya-ərsəyə gəlməsində müəllif əziyyət çəkir.
Lakin o, bu prosesi elə mükəmməl və peşəkarcasına başa
vurmalı, fikri elə səlis cilalamalıdır ki, oxucu bu əziyyəti hiss
eləməsin. Yəni” bu prosesdə doğma dilin imkanlarından
yaradıcılıq yolu ilə elə istifadə edilməlidir ki, “dil maneəsi”
deyilən divar hiss edilməsin, müəllifin fikir və duyğuları
buxovlanıb qalmasın, müqabil dilin axar-baxarında öz təbiiliyi-
ni və orijinallığını qoruyub saxlaya bilsin.” (B.Nəbiyevlə
müsahibə. “Ədəbi tənqid” jurnalı, 1992, N-1, s.21)
Bu baxımdan, kitabda yer alan Qismətin tərcümələri mənə
daha səlis və maraqlı təsir bağışladı. Xüsusilə, onun Edqar
Podan çevirdiyi “Liman qırıntıları”, Şekspirin “Qorxu-
ram”, Herman Hessenin “Bütün ölümlər” kimi şeirlərinin
tərcüməsində orijinalın keyfiyyəti, şerin ruhu, ətri duyulur.
Qismət ilk növbədə, tərcümə elədiyi şeirdəki poetik yaşamı,
obrazlılığı oxucuya çatdıra bilir, sözün sirayət gücünü birbaşa
hisslərimizə yeridir. Məsələn, onun Xorxe Luis Borxesdən
etdiyi “Anlar” şeirinin tərcüməsinə diqqət edək:
45
...Anlar, sadəcə anlar. Siz də anı yaşayın.
Hər yerə özüylə su, çətir və paraşüt
götürməmış
getməyən insanlardanam mən.
Yenidən başlaya bilsəydim əgər heç nə
daşımazdım.
Əgər yenidən başlaya bilsəydim,
Yazda çarıqlarımı vızıldadıb atardım.
Və payız bitənə qədər yeriyərdim çılpaq
ayaqlarla.(səh.75)
Mən ilk oxunuşda düşündüm ki, bəlkə mütərcim buradakı
“vızıldadıb” ifadəsini, bir başqa, deyək ki, “qolazlayıb”sözü ilə
əvəz eləsəydi fikir daha samballı təsir bağışlayardı. Amma şeiri
bir də oxudum, ondakı məna siqləti mənə sirayət etməyə
başladı, özümü hər şeydən beşmiş, yorulmuş insanın, həyatın
yalnız xoş anlarının mahiyyətinə varıb onun dadını çıxarmağa
təşnəli olan şairin yerində hiss elədim, duydum ki, ömrün sizif
yükünü boşaldıb yüngülləşmək istəyən kimsə elə əynindəkini
də uşaq çılğınlığı ilə vızıldadıb atmağa qail olar.
Bir amili də xüsusi qeyd etmək istəyirəm. Çağdaş ədəbiy-
yatımızda tərcümə sahəsində böyük məhsuldarlıq, dinamika
hakim olub. Amma burada da diqqətli olmalıyıq, çalışmalıyıq
ki, bu polifoniyada xam püxtəni, qrafoman istedadı, həvəskar
peşəkarı üstələməsin. Bir məsələyə - oxucuya “kimi və nəyi
ötürməyimizin vacibliyi” məramına da məsuliyyətlə yanaşma-
lıyıq. Oxucunu elə informasiya məkanına daxil etmək lazımdır
ki, o, bu məkandan əli dolu, zehni zəngin çixa bilsin. Məsələn,
klassik ədəbiyyatımızın tərcüməsi ilə əlaqədar 2008-ci ildə
R.Uluselin “Klassika” əsəri ərsəyə gəlmişdi. Təəssüf ki, bu
tərcümə kitabı layiqincə dəyərləndirilməmiş, diqqətdən kənar-
da qalmışdır. Halbuki, burada dünya ədəbiyyatı klassikasının
tərcümə olunan bir çox nümayəndələri təsadüfi imzalar olma-
yıb, düşüncə sistemində müəyyən təbəddülatlar yaradan, bəşəri
suallara cavab aramaqla məşğul olan, insan mənəviyyatının
zənginləşməsində spesifik önəm kəsb edən şəxsiyyətlərdir. Bu
Dostları ilə paylaş: |