65
1‐ci fəsil
Əzablı
yollarla
ulduzlara
doğru
Azadlıqda azadlığın özündən savayı
nə isə axtaran kəs köləlik üçün
yaranmışdır.
Aleksis de Tokvil
Bəzi məsələlərdə Lokku təkrarlayan Monteskyö xalq
dövlətinin, yəni demokratiyanın əsasını qanunların impera-
tivliyində görür, belə ki, onlara əməl edilməməsi dövləti
labüdən məhvə doğru aparır. Filosofun qeyd etdiyi kimi,
demokratik idarəetmə fəzilətə əsaslanır, məhz onun yoxluğu
vaxtilə ingilislərə “ölkədə demokratiyanı bərqərar etməyə”
mane olmuşdur. Yunanıstanda isə siyasi xadimlər fəzilətdən
savayı, demokratiyanın heç bir başqa dayağını tanımırdılar,
buna görə də orada dövlət idarəçiliyi daha uğurlu idi.
İstibdad dövlətlərə gəl-
dikdə isə, onlarda idarəet-
mənin ən mühüm prinsipi
qorxuya əsaslanır. Fəzilət
belə dövlətə yaddır, ona lü-
zum yoxdur, monarxiya idarə üsuluna xas olan şərəf isə
təhlükəlidir. Ona görə də Monteskyö bildirir ki, “insanlardakı
hər cür cəsurluğu qorxu ilə boğmaqla və onlardakı mənliyin
kiçicik belə qığılcımını söndürməklə”
1
istibdadlarda qiyam-
ların və inqilabların qarşısını almaq mümkündür.
Demokratik cəmiyyətdə fəzilət tərbiyə etmək daha çətindir.
Lakin onun olması ictimai başlanğıcı nəcibləşdirir və təkmil-
ləşdirir. Monteskyö fəziləti “qanunlara və Vətənə məhəbbət,
ictimai rifahın şəxsi rifahdan daim üstün tutulmasını tələb edən
məhəbbət”
2
kimi müəyyən edir. O vurğulayır ki, kritlilər Vətəni
ananın öz övladlarına məhəbbətinin mənasını verən sözlə
adlandırırdılar
3
. Bununla belə, respublikaya məhəbbət hissi
hər bir vətəndaşa müyəssər olur. Fəzilətin əsasını ictimai
rifahın təmin olunması istəyi təşkil edir, yəni, “şəxsi
1
Ш.Монтескье. О духе законов, книга 2, глава 9.
2
Yenə orada, 4-cü kitab fəsil 5.
3
Yenə orada, 8-ci kitab fəsil 11.
66
Ramiz
Mehdiyev
Demokratiya
yolunda:
irs haqqında
düşünərkən
ehtiraslarımızı nə qədər az ödəsək, ümumi ehtiraslara bir o
qədər çox vermiş olarıq”
1
.
Ümumi rifah ictimai konsensusu və sabit inkişafı
dəstəkləməyə qadir olan fərdin üstün tutduğu cəhətlərin
əsasını təşkil edir. Belə təfəkkür qabiliyyətinin formalaş-
masında ən böyük xidmət tərbiyənin varisliyinə məx-
susdur. Nəsildən nəslə keçən demokratik təfəkkür tərzi
uşaqlarda vətənpərvərlik tərbiyə edir ki, bu da gələcəkdə
fərdi dövlət idarəçiliyinin daha təkmil modelinin qurul-
masına istiqamətləndirmək üçün zəmin yaradır. Bununla
yanaşı, mənəvi-əxlaqi komponentlərin qorunub saxlanıl-
masının, milli arxetipin, o cümlədən, milli “Mən”in müəy-
yən edilməsində əxlaqi meyarların rolunun dövlətin
inkişafı və sabitliyi üçün xüsusi əhəmiyyəti vardır. Çünki
Monteskyönün yazdığı kimi, “xalq özünün meydana gəl-
diyi dövrdə cılızlaşmır; o, yalnız yetkin insanların əxlaqı
artıq pozulduqda məhv olur”
2
.
Monteskyö vətənpərvərliyi demokratik idarəetmənin özülü-
nü təşkil edən bərabərlikdə görür. Firavan demokratiyalar
ictimai həyatda sadəliyi bərqərar edərək, qapıları dəbdəbə və
gedonizm üçün açır. Qədim Afina və Romanın dövlət idarəçi-
liyi təcrübəsi yox olub getməmişdir, belə ki, müasir dünyada,
postindustrial cəmiyyətlərdə dəyərlərin və relyativizmin
iyerarxiyası müəyyən edilərkən onların hibridləşdirilməsi
hallarına tez-tez rast gəlinir. Lakin məlum olduğu kimi, tarix
həmişə keçilmiş yolun təkrarından ibarətdir, hər bir ictimai-
siyasi və sosial-iqtisadi formasiyada ötən dövrlərin tarixi
xüsusiyyətləri özünü yeni, bəzən də analoji dönüşdə göstərir.
1
Ш.Монтескье. О духе законов, книга 5, глава 2.
2
Yenə orada, 4-cü kitab, fəsil 5.
67
1‐ci fəsil
Əzablı
yollarla
ulduzlara
doğru
Monarxiyalarda və istibdad rejimlərində insanlar bəra-
bərlik barədə düşünmürlər, çünki hər bir kəs, hətta ən yoxsul
sosial təbəqənin nümayəndəsi də yalnız digərlərinin üzərində
hökmranlıq üçün yüksəlməyə çalışır, demokratik rejimlərdə
isə sosial amil kimi və qanunla müəyyən edilən bərabərlik və
mötədillik ideyaları başlanğıcdan aşılanır.
Monteskyöyə görə, demokratiyanın əsasında “sərt və
sadə” adətlər dayanmalıdır. İctimai tərəqqiyə və təkmil-
ləşməyə yalnız belə adətlərin olması təkan verir. Başqa sözlə,
ucalan inkişaf müstəvisi ilə ictimai tərəqqi, siyasi və iqtisadi
sistemlərin yüksələn xətlə dəyişməsi sabit və yüksək əxlaqi
meyarlar olduqda mümkündür. Hətta “hər hansı inqilab
olduqda və dövlətə yeni forma verildikdə də, bütün bunlar
ancaq sonsuz səylər və zəhmət vasitəsilə, nadir hallarda isə
adətlərin pozulduğu təqdirdə baş tuta bilərdi”
1
.
Monteskyö vətəndaşların öz hökmdarına itaət etməyə
borclu olduğu istibdad dövləti və monarx xalq üzərində
hökmranlıq etsə də, hər halda, idarəetmənin daha mədəni
tipi olan monarxiyanı ayrıca fərqləndirir. Bu idarəetmə
formalarında ali hakimiyyətin ümumi şəkildə eyni olmasına
baxmayaraq, onlar itaətin xarakteri baxımından fərqlənir.
Monteskyö yazır ki, istibdad dövləti ilə müqayisədə mo-
narxiya dövlətlərində insanlar daha savadlı, onların nazirləri
isə işlərdə daha bacarıqlı və təcrübəlidirlər.
Monteskyö öz əsərində atalar və övladlar əbədi problemi-
nə toxunaraq hesab edir ki, demokratik cəmiyyətdə gənclərin
daha yaşlı nəslin qarşısında hesabat verməsi zəruridir ki, bu
da adətlərin saxlanılmasına kömək edir. Ataların və övlad-
ların belə “əməkdaşlığı” hər iki tərəfi çəkindirir: “birinciləri
1
Ш.Монтескье. О духе законов, книга 4, глава 7.
Dostları ilə paylaş: |