Etibarın sakit və qayğısız həyatı uzun sürmür. Ermənistanın doğma
torpaqlarımıza təcavüzünə dözə bilməyən həyat yoldaşı Sərhəd
könüllü olaraq cəbhəyə
gedir və 1992-ci ildə Xocalı ətrafındakı döyüşlərdə qəhrəmancasına həlak olur.
Ailənin yükünü çiyinlərində tək daşımağa məcbur olan Etibar xanım həmin ildən
ʺPambıqʺ ATSC-də mühəndis işləməy
Ə
başlayır. Ölkədə gedən yeni iqtisadi proseslər,
iqtisadiyyatda özəl bölmənin yaranıb inkişaf etdirilməsinə və ictimai fəaliyyətin
genişləndirilməsinə yönəldilən qanunların qəbul edilməsindən ruhlanaraq ictimai
fəaliyyətlə məşğul olmağa başlayır.
Hələ uşaq ikən atasını, sonra isə həyat yoldaşını itirən və arzuları ürəyində
yarımçıq qalan gənc qadın yetimliyin, sahibsiz qalmağın nə demək olduğunu yaxşı
bilirdi. Həyatda ağrılı-acılı günlər keçirən, bir çox çətinliklərlə üzləşən Etibar şəfqət və
qayğıya ehtiyac hiss edən insanlara yardım etmək arzusu ilə yaşayırdı. Buna görə də o,
Ümidʺ Sahibsiz Qadınlara Kömək Cəmiyyətində çalışmağa başlayır. ʺÜmidʺ cəmiyyəti
başsız qalan ailələrə yardım etmək məqsədi daşıyırdı.
Çox keçmir ki, onu ʺŞəhid ailələrinin müdafiəsi Cəmiyyətininʺ sədri seçirlər.
Bundan sonra onun xeyriyyəçilik fəaliyəti daha da genişlənir. 9 qəzetin keçirdiyi
sorğuların nəticələrinə görə o, ʺTağıyevin davamçısıʺ fəxri adına layiq görülür. Sonra o,
22 imkansız ailəni himayə edən Sosial Müdafiə Komissiyasının sədri kimi fəaliyyət
göstərir.
Etibar xanım uzun illərdən bəri ürəyində yaşatdığı arzunu da həyata keçirməyi
unutmur. Qəlbən doğma torpağa bağlı olan bu qadın məktəb illərini xatırlayaraq belə
deyir: ʺMəktəbdə oxuyarkən kimya fənnini çox sevirdim və əla qiymətlər alırdım.
Dəfələrlə kimya üzrə respublika olimpiadalarının iştirakçısı olmuşam. Müəllimlərim
İnstitutuna daxil olmağı məsləhət görürdülər. Anamın da arzusu məni həkim görmək
idi. Mənim işə istəyim, planlarım başqa idi. Həmişə Sosialist Əməyi Qəhrəmanlarına,
görkəmli pambıq ustalarına həsəd aparırdım. Ağ bulud karvanına bənzər ucu-bucağı
görünməyən pambıq tarlalarına baxdıqca özümü o qəhrəman qadınların yerində
təsəvvür edirdim. Elə bu arzu da məni Azərbaycan Dövlət Kənd Təsərrüfatı institutuna
gətirdiʺ.
90-cı illərin sonlarında ölkədə aparılan torpaq islahatı və sahibkarlıq fəaliyyəti
üçün münbit şəraitin yaranmasından ruhlanan qadın sahibkarlıq fəailyyəti ilə məşğul
olmaq - öz şəxsi təsərrüfatını yaratmaq istəyir. İctimai fəaliyyətlə yanaşı 1997-ci ildə
ʺZöhrabbəyovʺ firmasını təsis edir. Firma kənd təsərrüfatı məhsullarının istehsalı -
əsasən pambıqçılıq və taxılçılıqla məşğul olurdu. Sonradan təsərrüfat genişləndikcə
məhsuldarlıq artır və müəssisənin yeni istehsal sahələri yaranır. Firma heyvandarlıq
məhsulları istehsalı ilə də məşğul olmağa başlayır. Müəssisədə 30-a qədər daimi, hər il
isə 100-150 mövsümi işçi çalışır.
Hal-hazırda firma rayonun ən qabaqcıl təsərrüfatlarından biridir. Rayonda
xeyriyyəçi bir insan kimi tanınan Etibar xanım həm də sahibkar qadın kimi şöhrət
qazanmışdır.
O, Azərbaycan Respublkası Qadınlarının I və II qurultayının iştirakçısı olmuş və
ʺAzərbaycan Qadınlarıʺ Milli Ensklopediyasında onun adı lider qadın kimi qeyd
olunmuşdur.
Mətin iradəsi, hünəri, əzmkarlığı və qətiyyətinə görə el arasında ʺdəmir qadınʺ
ləqəbi alan Etibar Hüseynova əslində kövrək
qəlbli insan, iki övlad böyüdüb ərsəyə
gətirmiş qayğıkeş bir anadır.
ʺBilirsiz, İnsan həyatda öz yerini, təyinatını tapmalıdır. Yolum hamar olmasa da
həyatda öz yerimi tapmışam. İşimin vurğunuyam, xeyriyyəçilik fəaliyyəti ilə məşğul
olmağı sevirəm. Şəxsi həyatım uğursuz olsa da bir ana kimi xoşbəxtəm, övladlarımla
fəxr edirəm. Məncə bu mənim doğru həyat yolumdurʺ.
Etibar xanım, seçdiyiniz bu həyat yolunda sizə uğurlar arzulayırıq!
Lətifə İsmayılova
ʺOlimpʺ və ʺDünyaʺ ticarət mərkəzlərinin rəhbəri
Lətifə xanım məni Sumqayıt şəhərinin girəcəyində qarşıladı. Sükan arxasında özü
oturmuşdu. Cəsarətli və sərbəst hərəkətləri, rəvan və səlis danışığı elə ilk baxışdan
özünə qarşı inam və etibar yaradırdı.
ʺİlk əvvəl sizi obyektlərimlə tanış etmək istəyirəm. Elə sizi bura dəvət etməkdə
məqsədim də budur. Gərək hər şeyi özünüz görəsinizʺ - söylədi.
Əvvəl Sumqayıtın mərkəzi küçələrindən birində yerləşən, ʺDünyaʺ, sonra isə
ʺOlimpʺ ticarət mərkəzinə gəlirik. Hər iki mərkəz gül-çiçəklə əhatə olunmuş bir ərazidə
yerləşir. Lətifə xanımın dediyinə görə bunlar boş, kol-kos basmış bir yer olub. Nadir
ağac və gül kolları əkdirərək burada gözəl bir bağça saldırıb. Ticarət mərkəzində daha
çox istirahət parkını xatırladan bu yerlər səliqə-sahmanı və gözəlliyi ilə göz oxşayır.
Lətifə İsmayılova 1962-ci il avqustun 10-da Neftçala rayonunda anadan olub. 1979-
cu ildə əla qiymətlərlə orta məktəbi qurtarıb. Həkim olmaq arzusu ilə sənədlərini ali
məktəbə verib, lakin qəbul ola bilməyib
Ailə qurub və uşaqları körpə olduğu üçün uzun müddət heç bir yerdə işləməyib.
Sonra Lətifə xanım özəl fəaliyyətlə məşğul olmaq və maddi vəziyyətini
yaxşılaşdırmaq qərarına gəlir. Özü bu barədə belə deyir: ʺMən ticarət fəaliyyətinə
başlayanda bu sahədə nə təhsilim, nə də təcrübəm vardı. Yalnız gücümə və bacarığıma
arxayın idim. Mən hələ uşaqlıqdan böyük işlər görəcəyimə, zəngin olacağıma
inanırdım. Yadımdadır, məktəbdə oxuyarkən anam mənə tibb bacısı olmağı məsləhət
görərdi. Bilirsiniz, mən ona nə cavab verirdim? Deyirdim ki, tibb bacısı həkimə tabe
olur, mən isə kiminsə tabeçiliyində olmaq istəmirəmʺ.
Yalnız öz daxili potensialına və imkanlarına arxalanan qadın 1996-cı ildə ticarət
fəaliyyətinə başlayır. 180 kv. metrlik ərazidə yerləşən yarmarkanı icarəyə götürür. Bu
işdə həyat yoldaşı ona kömək edir, onlar birlikdə obyekti işlətməyə başlayırlar. Çox
keçmir ki, yarmarkanın fəaliyyəti genişlənir və gəlirlə işləməyə başlayır.
Bu dövrdə o, təhsil almaq barədə də düşünürdü. Odur ki, 1997-ci ildə Plan - Uçot
Texnikumunun Maliyyə və Vergi Hüququ fakültəsinə daxil olur və 4 il burada təhsil
alır.
Maliyyə imkanlarını genişləndirən Lətifə xanım 1999-cu ildə ʺOlimpʺ ticarət
mərkəzini açır və 8 nəfər adamla işə başlayır.
2001-ci ildə o, daha bir obyekt ʺDünyaʺ ticarət mərkəzini işə salır.