Sevgi şirin şərbətdir,
Içdikcə ürək yanır.
Sənin Səfurən.”
Təəsüf ki, açılan səhər onlara xoşbəxtlik nədi, heç görüş də qismət eləmədi.
Kapitan Bahadır bəy Vəkilovun səhəri bolşevik zirzəmisində açıldı...
* * *
MƏMMƏD AĞA MUSTAFA AĞA OĞLU VƏKİL(1863-1939)
Gürcüstan Mərkəzi Dövlət arxivinin 1920-ci ilə qədərki sənədlərində adı hörmət və
ehtiramla çəkilən Məmməd ağa Vəkilov əsrin əvvələrində - 1905-1906-cı illərdə
Azərbaycan dilində qəzet açmaq üçün təşəbbüs göstərmişdi. O, “İqbal” adlı qəzeti
dostu Cəlil Məmmədquluzadə ilə birgə nəşr etmək istəyirdi.
“...Qafqazda türklərin mətbuatı ölü, bəlkə də yox bir halda idi. Onunçün biz
tək öz dərdlərini qələmlə meydana qoymağa həris olan yazıçılar - gah bizim
millətdən, gah qonşu millətlərdən hökumətdən qəzet icazəsi istəməyə başladılar.
Biz türklərdən bu icazəni istəyən - Bakıdan Əhməd bəy Ağayev idi, Tiflisdən belə
icazə istəyən Məmməd ağa Vəkilov, Rəşid bəy İsmayılov idi və yenə bir Nuxa əhli
idi ki, onun adı gərək Mustafayev ola: Batumidən Məmməd bəy Sancaqbəyzadə idi
və Tiflisdən də mən idim”. (Cəlil Məmmədquluzadə. “Xatiratım, Əsərləri, 3-cü
cild, 1967- il nəşri, səh. 666-da”)
Uzun yazışmalardan sonra Məmməd ağa “İqbal” adlı qəzeti buraxmağa
dövlətdən icazə ala bilmişdi. Lakin qəzeti buraxmamışdır. Həmin dövrdə Cəlil
Məmmədquluzadənin “Molla Nəsrəddin” jurnalını nəşr etmək təşəbbüsünü
alqışlamış yə demişdi ki, mən rəsmi dövlət qulluğunda çalışdığıma görə “İqbal”da
xalqımızın nəfinə cəsarətli yazılar verə bilməyəcəyəm. Belə qəzetin də millətə,
xalqa heç bir faydası olmayacaq. Yaxşısı budur ki, “Molla Nəsrəddin”i qoruyub
saxlayaq.
Qafqaz canişinliyinin nəşr etdiyi kitab və məcmuələrdə göstərilir ki,
Məmməd ağa Mustafa ağa oğlu Vəkilov Qori Seminariyasını bitirdikdən sonra az
müddət kənd müəllimi işləyib. Bilik və bacarığına görə saray müşaviri vəzifəsinə
də dəvət olunur. Məmməd ağa Baş Hərbi İdarədə türk dili tərcüməçisi, 1901 -
1917-ci illərdə isə Qafqaz canişinliyinin Dəftərxanasında Şərq dillərinin baş
mütərcimi vəzifəsində işləyir. Məmməd ağa Vəkilov 1904-cü ildə “Xalq qanmağa
asan olan füqəra əhalilərə məxsus vəba azan haqqında bir inşadır” kitabını
Azərbaycan dilinə tərcümə edir.
Abbasqulu ağa Bakıxanov və Mirzə Fətəli Axundovdan sonra Qafqaz
canişinliyində yüksək vəzifədə çalışan üçüncü azərbaycanlı Məmməd ağa Vəkilov
olmuşdur. Məmməd ağa Vəkilov həm də Tiflisdəki Şərq dilləri üzrə zabit hazırlığı
məktəbində türk dilindən dərs deyir. 1914-cü ildə həmin məktəbin müəllimi,
general-mayor M.D.Qutorla müştərək “Türk dilinin qısa qrammatikası”nı tərtib
edir.
1918-ci ilin mayında Azərbaycan Demokratik hökuməti yarananda Məmməd
ağa Bakıya köçür. 1920-ci ilin aprel çevrilişinə qədər Respublika Parlamentində
Dəftərxana idarəsinin rəisi vəzifəsində işləyir.
OĞLU MUSTAFA AĞA VƏKİLOV (1899-1943) 1924-cü ildə Sarbonna
Universitetmin hüquq fakültəsini bitirib. Hüquq magistri elmi dərəcəsi alan
Mustafa ağa vətənə qayıtdıqdan sonra ədliyyə orqanlarında işləyib və ali
məktəblərdə dərs deyib. Elmi-tədqiqatla, tərcümə və hüquqi əsərlərin redaktəsilə
məşğul olan gənc alim Mustafa ağa Vəkilov “İnqilabdan əvvəl Azərbaycanda
nigah münasibətləri” kimi sanballı əsər yazıb. O, 1939-cu ildə əksinqilabi-millətçi
təşkilatın üzvü olmaqda günahlandırılaraq həbs edilib.
Professor Mustafa ağa Məmməd ağa oğlu Vəkilov dörd illik əzablı sürgün
həyatından sonra 1943-cü il aprelin 30-da Komi Muxtar Vilayətmdə həbsxanada
vəfat edib.
Professor Mustafa ağa Vəkilov kimi işıqlı zəka sahiblərinin ömür yolu ilə
tanış olanda istər-istəməz dahi Nizami Gəncəvinin kəlamları yada düşür:
Mən torpaqda yatan bir mirvariyəm,
Qaldırsan görərsən sən tək diriyəm,
Batıb gedən bilmə sən hər gedəni,
Məni görməsən də görürəm səni.
Bu yerdə mənim tək çoxdu yatanlar,
Hansı yad edilər, hansı anılar?
MƏMMƏDRZA AĞA MƏNSUR AĞA OĞLU VƏKİLOV
(1864-1944).
Vay, səd vay, Şamaxı genə viran oldu,
Əhli Şirvanın işi naləvü əfqan oldu.
Vəkilovdan nə deyim, çox onun zəhməti var,
Ruhsuz cismlərə ruh verib can oldu.
Bu misraları 1902-ci ildə Şamaxı zəlzələyə mübtəla olanda Şirvanlı şair
Mirzə Məmmədtağı Qasımzadə yazıb. Zəlzələnin dəhşətlərini eşidən bir qrup
Azərbaycan ziyalısı, başda görkəmli maarifçi, naşir Həsən bəy Zərdabi, Hacı
Zeynalabdin Tağıyev, doktor Məmmədrza ağa Vəkilov və bir neçə imkanlı şəxslər
olmaqla Şamaxı camaatma köməyə getmişlər. Doktor Məmmədrza ağa Vəkilovun
yaralılara təmənnasız yardımı barədə o dövrdən qalan xatirələrdə və bədii əsərlərdə
çoxlu xatırlamalar var.
Məmmədrza ağa Vəkilovun təşəbbüsü ilə 1901-ci ildə Bakıda ilk
müalicəxana açılmışdır. Həmin ambulatoriyanın açılışında o, Hacı Zeynalbadin
Tağıyevə və Musa Nağıyevə müraciət edərək demişdir:
- Cənablar, kim xalqını, millətini sevirsə, onun ağrısını və əzabını yaxşı
başa düşməlidir. Xalqını sevən hər bir kəsin ona yardım əli uzatmaq müqəddəs
borcu olmalıdır. Allah da kasıbı, zəhmətkeşi çox sevir. Kasıba ruzi verən
dövlətlinin payını gözə görünməz allah həmişə artıqlaması ilə qaytarır. Çinlilərin
qədim bir məsəlində deyilir ki, yeddi mərtəbəli budda məbədi tikməkdənsə, bir
insan ömrünü xilas etmək daha böyük savabdır.
Bir il əvvəl (1900-cü ildə) yenə Bakıda altı ambulatoriyanın yaradılmasının
təşəbbüskarı da Məmmədrza ağa olmuşdur. Aprel inqilabından əvvəl
Azərbaycanda tez-tez baş verən epidemiyalara qarşı mübarizədə və yerli əhali
arasında sanitariya mədəniyyətinin yüksəldilməsində Məmmədrza ağa Vəkilovun
böyük xidmətləri olmuşdur. Onun əvəzsiz xidmətlərini çar hökuməti layiqincə
qiymətləndirib.
Azərbaycanda, Zaqafqaziyada doktor Vəkilov kimi şöhrət qazanan
Məmmədrza ağa 1900-cü il mayın 2-də Qafqaz İmperatoru Tibb Cəmiyyətinin
həqiqi üzvü də seçilib. Azərbaycanda ilk ali təhsilli həkim olan Məmmədrza ağa
Vəkilov 1887-ci ildə Birinci Tiflis klassik gimnaziyasını, 1893-cü ildə isə Xarkov
Universitetinin tibb fakültəsini əla qiymətlərlə bitirib.
İlk həkimlik fəaliyyətinə Tiflisdəki Mixaylovsk xəstəxanasında başlayan
Məmmədrza ağa Vəkilov Qars dəmir yolu tikintisində əlli çarpayılıq səyyar
xəstəxananın müdiri olub. 1900-cü ildən isə Bakıda doğma xalqının sağlamlığı
keşiyində dayanıb.
Təəsüf ki, ömrünü xalqının sağlamlığına həsr edən belə bir görkəmli şəxs
unudulub. Yalnız ağsaqqal adamlar Bakıdakı ikinci şəhər poliklinikasına (indi S.
M.Əfəndiyevin adını daşıyan - Ş.N.) hələ də “doktor Vəkilovun” müalicəxanası
deyirlər. Axı, yuxarıda xatırlatdığımız kimi Məmmədrza ağa bu poliklinikanın
yaradıcısı olmuşdur. Nə az, nə çox həmin poliklinikaya düz qırx üç il rəhbərlik
etmişdir. Görkəmli tibb xadimi 1944-cü il dekabrın 30-da Bakıda vəfat etmişdir.
BADİSƏBA XANIM MUSTAFA AĞA QIZI VƏKİLOVA - KÖÇƏRLİ
(1881-1954). Vəkilovlar nəslinin görkəmli qadın nümayəndələrindən biri də
məşhur maarifçi Badisəba xanım Mustafa ağa qızı Vəkilova - Köçərlidir. O,
xalqımız qarşısında əvəzsiz xidmətləri olan ədəbiyyatşünas Firidun bəy Köçərlinin
həyat yoldaşı idi. Xatirələrdən məlum olur ki, Badisəba xanım Firidun bəyin ömür-
gün yoldaşı olmaqla yanaşı, onlar həm də əqidə, məslək birliyi ilə yaşamışlar. Hələ
Qori şəhərində yaşayanda Firidun bəy Köçərli “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi
materialları” adlı çox dəyərli əsərini yazarkən əlavə və düzəlişlərdən sonra əsərin
üzünü yenidən köçürınək lazım olurdu. Badisəba xanım Firidun bəyin bu qiymətli
əsərinin üzünü böyük həvəs və məhəbbətlə bir neçə dəfə yazmışdı. Firidun bəy
Köçərlinin ölümündən sonra Badisəba xanım ədəbi-pedaqoji fəaliyyətini
dayandırınayıb. Onun təşəbbüsü ilə 1925-1926-cı illərdə Firidun bəyin
“Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi materialları” əsəri ilk dəfə Bakıda işıq üzü görüb.
Badisəba xanım səmərəli fəaliyyətini ilk dəfə xalqımıza mərhum yazıçı Hacağa
Cümşüdlü “Badisəba” sənədli povestmdə (Azərnəşr, 1963-cü il) çatdırınışdır.
Badisəba xanım Vəkilova - Köçərlinin Respublika Əlyazmalar İnstitutunun
arxivində (Arx.24, Q-l) 1948-ci il aprelin 20-də öz dəsti - xəttilə yazdığı
“Tərcümeyi-hal”ı saxlanılır. Onu olduğu kimi ilk dəfə təqdim edirik: “Mən
Badisəba Mustafa ağa qızı Köçərli 1881-ci il martın ikisində Qazax rayonunun
Salahlı kəndində anadan olmuşam.
Dostları ilə paylaş: |