Sizsiz (roman-xatirə) Həyatım ağrıyır (povest-xatirə)
Yüklə 4,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
98 Qəhrəmanı adı aldı. 1980-cı il dekabrın 4-də Ali Sovetin binasında bu nişanı təqdim edərkən H.Ə.Əliyev yoldaş dedi:
Atam da cavab nitqi söylədi: –Bu gün mən Azərbaycanın ən xoşbəxt oğullarındanam, – dedi.
...Bu yüksək ad məni daha böyük ruh yüksəkliyi ilə çalışmağa çağırır.. Partiyamızı əmin edirəm ki, bütün qüvvəmi və bacarığımı xalqıma xidmət işinə sərf edəcəyəm. Bu atamın son çıxışı idi və Ali Sovetin binasında təltifat mərasimi başlamazdan qabaq həkim ona ürəyi möhkəmləndirən iynə vurmuşdu. *** Yetmiş illiyiylə əlaqədar radio və televiziyayla böyük verilişlər gedirdi, qəzet və jurnallarda məqalələr dərc olunurdu, Rəsul Rzanı diri klassik adlandırırdılar. Azərbaycanın və ölkənin hər yerindən məşhur ədəbiyyat, sənət xadimlərindən tutmuş adi oxucularacan yüzlərcə teleqramlar, təbriklər, kağızlar gəlirdi. Anam:
99 –Mən – heç bilməzdim ki, xalq Rəsulu bu qədər sevir, – dedi –Azərbaycan xalqı öz şairlərini çox sevir, –dedim, – xüsusilə, o vaxtlarda ki, onları hökumət də sevir. *** Son illərdə, nəvələriynən əyləndiyi dəqiqələrdən başqa, onun yeganə həqiqətən şad gününü – yenidən deputatlığa namizəd verilərkən gördüm. Mən bu barədə yazıram və yaza-yaza düşünürəm ki, şadlığının belə səbəbi kiminsə gözündə şair və şəxsiyyət kimi atamın obrazını kiçildə bilər. Buna baxmayaraq yazıram, əvvəla, ona görə ki, bu, doğrudan da, belə idi və mən də ancaq olanları yazmağı boynuma götürmüşəm. İkinci də, ona görə ki, mənim gözümdə bu sevinci onu əsla kiçiltmir. Deputat verilməsi, daha dəqiq desək, deputatlıqda bərpa olunması onunçün ədalətsiz bir aksiyanın axır-əlbət ədalətlə düzəldilməsi, haqqın, həqiqətin təsdiqi idi. Deputatlıqdan qat- qat şərəfli və yüksək ad sayılan qəhrəmanlıq adını çox sakit qarşıladı, heç bir o qədər də sevinmədi... Burada mən İmran Qasımovun bütün bu işlərdə xidmətini qeyd etməyi özümə borc bilirəm. Atamın yenidən deputatlığa verilməsində də, Sosialist Əməyi Qəhrəmanlığına təqdim olunmasında da İmranın böyük rolu oldu. Əlbəttə, bütün bunları həll edən H.Ə.Əliyev idi. Ömrünün son ilində atama göstərilən bu hörmət və ehtiram aktları – ondan gəlirdi. Amma bütün bu işlərdə İmranın da səyi az deyildi. İmran danışırdı ki, Rəsulun deputat verilməsi haqqında H.Ə.Əliyevə deyəndə o, bu təklifi böyük rəğbətlə qarşıladı. Sosialist Əməyi Qəhrəmanı adı verilməsi də ancaq H.Ə.Əliyevin əzmiylə, nüfuzuyla oldu. Hətta H.Ə.Əliyevin haradasa dediyi bir söz də camaat arasında gəzirdi, deyibmiş ki, Rəsul Rzaya qəhrəman nişanı ala bilməsəm, bunu özümə bağışlaya bilmərəm. Deyibmi bu sözü, deməyibmi, bilmirəm. 80–cı ilin aprelində yetmiş illiyinə bir ay qalmış atam yenə 100 də xəstəxanada yatırdı. İmran mənə zəng vurdu, dedi ki, Heydər Əliyeviçin yanındaydım, Rəsulun məsələsindən danışırdı. Dedi ki, Sov. İKP MK-yla danışıb, Rəsul Rzanın Sosialist Əməyi Qəhrəmanlığına layiq olması orda heç kəsdə şübhə oyatmır, amma bizim respublikanın əhalisinə görə bura üç yazıçı qəhrəman çoxdur axı 40 milyonluq Ukraynada cəmi iki yazıçı bu adı alıb, Ermənistanda heç biri də almayıb. İmranın bir az küyə və fantaziyaya aludə olduğuna bələd idim, odur ki, bu sözlərdən özümçün tamamilə aydın nəticə çıxartdım: atama bu ad verilməyib və bütün bu izahlar da İmranın həmin faktı ayrı səbəblərlə bəzəmək cəhdləridir. Amma aprelin axırlarında, gözləmədiyim halda evimə zəng olundu:
–Sizinlə Heydər Əliyeviç danışacaq, – dedilər. H.Ə.Əliyev atamın səhhətini xəbər aldı, dedim ki, çox zəifdir, xəstəxanadadır. Sonra Əliyev eyniylə İmranın mənə dediklərini təsdiq etdi: –Mən Suslov yoldaşla da, Çernenko yoldaşla da bu barədə ətraflı danışdım. Fikirləri belədir ki, Rəsul Rza bu ada tamamilə layiqdir, bu barədə heç bir şübhə yoxdur. İşin çətinliyi ondadır ki, bizim respublikamızda artıq iki yazıçı bu adı alıb, amma 40 milyonluq Ukraynada da bu ad yalnız iki yazıçıya verilib. Hər halda biz yoldaşları qane edə bildik və artıq qərar qəbul olunub. Təbrik edirəm. Bu barədə atanıza deyin, hər halda bu xəbər də ona mənəvi cəhətdən kömək olar. – Çox sağ olun, Heydər Əliyeviç, – dedim, – bütün ailəmiz adından Sizə dərin minnətdarlığımızı bildirirəm. Axşam saat doqquz radələri idi, amma mən dərhal xəstəxanaya cumdum. Bu axşam orda Fidan növbə çəkirdi. Xəstəxananın qapısı, darvazası çoxdan bağlanmışdı, divarı aşıb birtəhər özümü içəri sala bildim. Fidan mat qaldı: –Bu vaxt sən hardan gəlib çıxdın bura? –Yatmayıb ki?
Yüklə 4,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|