Təsisçi: “Hədəf” nəşrləri Baş redaktor: fil.ü. f d., dos. Şəmil Sadiq Redaktor
Yüklə 9,34 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- USTAD dərgisi \ Fevral 2016 90 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 fərq
- Modern dünyamızın Kəmalüddövləsinin tvitlərindən biri: “Dünyaya yenidən gəlsəm, Türkiyədə müəllim olmaq istəyərdim”.
91 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 90 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 fərqli 91 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 90 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 Ona görə ki, 150 il əvvəl bizi ayıltmağa çalışdığı halda, bu gün bu torpaqlarda Yerin fırlanmasına şəkk gətirən adamlar var və onlar alim adı ilə elm ocaqlarında çalışırlar. Dünən üçün “Kəmalüddövlə məktubları”, bu gün isə “Kəmalüddövlə tvitləri” təkcə ümumiləşdirilən İran xalqlarının deyil, türklər də daxil olmaqla, bütövlükdə İslamın hakim olduğu dünyanı ayıltmaq üçün bir vaksindir. Necə ki, Kəmalüddövlə bir kitab və bu kitab ətrafında yazılan bir sistemi aradan götürə bildi, eləcə də, bu günün Kəmalüddövlələri sosial şəbəkələrdə eyni mücadiləni aparmalıdır. Bəs, bu günün Kəmalüddövləsi kimdir? Dünənin dünyasından fərqli olaraq bu günün Kəmalüddövləsi oxumuş, maarifçi adam deyil. Çünki İŞİD simpatizianları arasında Qərb təhsilli yüzlərlə adam var. Bugünün Kəmalüddövləsi düşünən insan da deyil. Çünki İŞİD-in içərisində bir kəndi necə yox etmək, insanları hansı vasitələrlə öldürmək, Hollivud filmlərindən daha real görüntülər çəkmək yollarını düşünən onlarla peşəkar mütəxəssis var. Bəs, bugünün Kəmalüddövləsi kimdir? Əlbəttə, yenə də harada yaşamasından asılı olmayaraq, Qərb adamıdır, yenə də hansı siyasi quruluşda yaşamasından asılı olmayaraq sekulyar, dünyəvi dəyərlərə malikdir. Hədəfi təkcə gericiliklə, obskurantizmlə mübarizə deyil, həm də bəşəriyyətin yeganə xilası olan elmin bir ömürboyu xidmətçisidir. Nümunə gərəkdirsə, Şərqin və türk dünyasının bugünkü Kəmalüddövləsi, bugünkü Axundzadəsi Əziz Sancar kimilərdir. Modern dünyamızın Kəmalüddövləsinin tvitlərindən biri: “Dünyaya yenidən gəlsəm, Türkiyədə müəllim olmaq istəyərdim”. söz məkanı 91 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 90 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 91 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 90 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 Azad Qaradərəli Tanış olmayan yazı hekayə Sənin üçün Ə yildi. Sonra nə çarə elədi, qəddini düzəldə bilmədi. Niyə əyildiyinə özü də təəccüb etdi – həkimin yazdığı xəstəlik tarixçəsi yerə düşmüşdü. (Əslində bu, qiymətli kağızdır. Onun əsasında bir neçə aylıq maaş ala biləcək, amma daha bu da gözündə deyildi). Daha əyilmişdi deyin, götürdü. “Bayırda büküb ataram”, – düşünüb, qəddini birtəhər düzəltdi. Həkimin gözlərinə baxmamağa çalışdı. Elə bu gənc oğlan da ayrı yerə baxırdı. Baxışları sanki, – “mən niyə bu adama ürcah oldum axı, xəstəmi qəhət idi”, – deyirdi. Yaşlı olsaydı, bəlkə nəsə mızıldanar, mənasız sözlər də olsa, söyləyərdi. Amma bu çox gənc həkimdir. Bəlkə də yaxın günlərdə işə başlayıb, yaxud bəlkə də o onun ilk xəstəsidir? Bəxtə bax. Bu da belə çıxdı. Xəstənin də, həkimin də, elə Allahın da aciz qaldığı mərəz... O bu barədə lap əvvəllər – hələ sapsağlam olanda da düşünmüşdü: Allahın çarəsini yaratdıqlarından gizlətdiyi yeganə xəstəlik. Bu tanrıyla insanlar arasında bir qırılan həlqədir həm də. Daha “Allaha təvəkkül” də keçmir bu yerdə... Ən pisi isə odur ki, guya ziyalı xəstəliyi adlanan bu bəla son vaxtlar çoban-çoluğa da tamah salır... (Yadındadır, əmisini həkimə aparmışdı illər öncə. O çağlarda xəstəyə xərçəng olduğunu demirdilər. Gizlincə qohumlarına pıçıldayırdılar. Əmisində də o zibildən tapıldı. Həkim saxta gülüşlə demişdi: “Bu koykada bilirsiniz kim yatıb? Dahi Qara Qarayev!” Və həkim əmisinin gözündəki işığın bircə anda söndüyünü görüb tələsik palatanı tərk etmişdi. Həkim çıxan kimi əmisi kəsmişdi onun üstünü:”Bura bax, Qara Qarayev rakdan ölməyib? Özün deyirdin ki?! Hə, niyə dinmirsən? Evin yıxılsın dədə! Balalarım ləmyesir qaldı ki...” Gecə əmisinin bağrı çatlayıb ölmüşdü...) – Bəlkə gülü götürəsiniz? – Nəhayət, gənc həkimin dili açıldı. Gül ayrı aləm idi. On il sərasər görüşdüyü sevgilisi göndərmişdi dünən. Üstündə ad-filan yoxuydu. İri gül dəstəsinin ortasına sarı bir xrizantema sancılmışdı. Bu Onun naxışıydı. Bütün gülləri sevsə də, xrizantemadan, özü də sarısından olmazın xoşu gəlirdi... ...Şirkətin pillələrini düşəndə arxadan qadın dikdabanlarının səsini eşidib geri qanrılmadan ayaq saxladı. Bu səs başqa qadınların ayaq səsinə bənzəmirdi. Bu ayaq səsi açıq-aydın meydan oxuyur, danışırdı: “M-ə-n qa-dı-nam! M-ə-n gö-zə-ləm! Ge-ri qan-rıl!” Özünə söz verdi: dönməyəcək! Amma ayaq səslərinin şiddətli təhdidinə dayana bilmədi. Səs çox amansız idi. Qanrıldı. Və gördüyü mənzərədən elə sarsıldı ki, “geriyə dön!” komandasını eşitmiş əsgər kimi bir söz məkanı 93 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 92 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 ayağı üstə bir daha döndü: qadın, qadın kimi düşmürdü pillələri, güldən-gülə sıçrayan bal arısı kimi səkirdi. Şümşad kimi düz ayaqları, üzükdən keçən beli, uzun Nefirtiti boynu və çilçıraq kimi şölə saçan gözləri... Kapituliyasiya başlandı... batmış nitqini cilalayınca O ötüb keçə bilərdi, ona görə elə batıq səslə gülümsəməyə çalışaraq dedi: – Sizin tuflilərinizin altında nəsə var? Qadın qəşş eləyib güldü. Özü də bu gülüş deyildi, bir az da davam etsəydi orqazm halı baş verəcəkdi. Bütün şəhərin yaxşı tanıdığı bu yaraşıqlı televiziya icmalçısının qabağında saymazyana dayanmaq mümkün deyildi zatən. – Ayaqqabımı deyə bilmərəm, amma ayaqlarımda nəsə olduğunu dəqiq bilirəm. – Ayaq səslərinin dediklərini indi dili deyirdi. Qadının əlində gül dəstəsi vardı... Axı televiziyaya gələnlərə gül bağışlamırdılar, hələ onlara gül aldırır, başqa təmənnada da olurdular. Burda nəsə başqa ovsun vardı. Qadın icmalçının onun əlindəki güllərə baxdığını görüb bu dəfə açıq təhdidlə ona meydan oxudu: – Nədi, elə bilirsiniz, elə sizə gül bağışlayırlar?! Mənim pərəstişkarlarım buracan dalımca gəlmişdilər... – Axı siz... – Sözünün dalısını gətirə bilmədi. Qadın onu tam əsarətdə saxlayırdı. Bütün doqquz milyonluq tamaşaçını özünə qulaq asmağa məcbur edən icmalçı – Aqil müəllim bir qadının girovuna çevrilmişdi, özü də teleşirkətin pilləkənlərində... Dayan, dayan, deyəsən, onu hardansa tanıyırdı, amma hardan? – Mən, mifoloqam, Yaz bayramı haqqında ilk tədqiqatların müəllifiyəm. Hər il Novruz bayramında Bahar qız da mən oluram... Siz məni həmişə milli geyimdə görmüsünüz, ona görə tanıya bilmədiniz... Bir də biz hər gün televiziyaya çıxmırıq axı... Oooooooo! Bu daha çox irəli getdi. Öz aləmində zəfərini qeyd edir, deyəsən... “Sən mifoloqdan çox, mifsən, mən ölüm!” Tanıdı onu. Hətta sədrin yanında bir dəfə görmüşdü də. Sədr ağzını elə açmışdı ki, elə bil bu saat yeyəcəkdi qızı... – Yaxşı, biz indi neyləyək? – lap fərsiz adamlar kimi dilləndi. “Zəhrimar elə, çor elə! Axmaq adam. Sual verməyinə bax?!” – ürəyində özünü o ki var danladı. Qadın yenə o qəddar gülməyini başlamışdı ki, yavaşca ona tərəf əyildi: – Nolar, burda belə gülməyin... Bəlkə sizi maşınla aparım? – Olar, niyə olmur ki? Dədəmiz döyməyəcək, nənəmiz döyməyəcək... Bu da bir işarə... Və maşına minib getdilər bir baş bulvardakı Gəmi-restorana... *** İki gün sonra zəngləşib görüşmüşdülər. Bu dəfə artıq Aqilin şəhərdən kənarda – Günəşlidə hamıdan gizli tutduğu birotaqlı evində. Sonralar da davam etdilər. Həftədə iki, bəzən üç dəfə. Bu görüşlər onun həyatında yeni bir səhifə açdı, bəlkə də stimul oldu. İndi o, efirdə daha coşqulu danışırdı. Elmi işini daha ürəklə yazırdı və bu qadın onsuz da hələ cavan olan icmalçını daha da cavanlaşdırmışdı... (Belə hal həyatında bir neçə dəfə olmuşdu. Amma epizodik. Ən uzun çəkəni bir, yaxud iki ay. Sonra həmin qadınla dost kimi qalmışdılar. Bu isə ayrı aləm idi. Bu yanmışda nə sirr vardısa, Aqili salmışdı tilsimə. Adamın içinə duman kimi sıımış – bu onun nənəsinin sözüydü, qısılmaq, yayılmaq, bürümək anlamlarına yaxındır, amma o deyil – sevgi vurub çıxmışdı sifətinə. Elə bil üzündə yazılmışdı: “Mən xoşbəxtəm! Mən sevirəm!”) Əlbəttə, itkisiz ötüşmədi. Arvadı onun “üzündə yazılanları tez oxuya bildi”, deyəsən, – pal-paltarını çamadana yığıb dəhlizə qoymuşdu. O da götürüb səssizcə getdi. İndi ora hərdən qızlarını görməyə gedir, bir də pul-para verməyə. *** Bir dəfə o gün-gündən daha çox bağlandığı qadına dedi: – Sən heç məndən bir şey Yüklə 9,34 Kb. Dostları ilə paylaş:
|