“bəxti gətirməyən” filmlər
103
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
102
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
böyümüşəm. Tofiq Tağızadə
də ssenaridə bir
neçə məqamda dəyişiklik etmişdi. O həmişə
müəlliflə dil tapmağı bacarırdı. Rejissor baxışı
ilə izah edirdi ki, filmi nə cür görür.
Film sovet hakimiyyətinin mənzərəsini
əks etdirirdi. Ssenari absurd janrında yazılıb.
Filmin qayəsini sovet hakimiyyətindəki mənfi
hallar, insanların incidilməsi, repressiyaya
məruz qalması, bəzi insanların şəxsi
mənafelərinə görə satqınlıq etməsi və s.
təşkil edir. Filmdə konkret insan və məkan
adları yoxdur. Çünki bu, həm də bəşəri
mövzudur. Tamaşaçı
filmi izləyərkən kimin
insan, kimin köpək olduğuna özü qərar verir.
Ssenarinin özündə obrazların adları
sifətlərlə əvəz olunub. Məsələn, boynuyoğun,
satqın və s. Ssenaridə belə bir səhnə var:
Avtobus boş səhra ilə gedir. Elə bir yolla
irəliləyir ki, əslində ordan avtobus keçə
bilməz. Sonra bir nəfər qaçaraq yaxınlaşır,
avtobusa minib oturacağın altında gizlənir.
Bu zaman onun ayaqları görünür. Sonra
ayağa qalxıb oturacaqda oturur və ətrafına
baxaraq görür ki, oturacaqlarda əyləşənlər
əslində, qaçıb qurtulmaq istədiyi insanlardır
(Amma filmdə bu səhnə fərqlidir – S.F.).
Burada avtobus sovet hakimiyyətini simvolizə
edir. Avtobusun sərnişinləri isə sovet
cəmiyyətinin insanlarıdır. Filmin baş obrazı
elə zənn edir ki, o bu cəmiyyətdən qaça
bilib.
Amma sonra görür ki, burdan qaçmaq
qeyri-mümkündür. Sovet dövründə də belə
idi. Bu cəmiyyətdən qaçmaq qeyri-mümkün
idi. Bu hakimiyyətə tabe olmayanlar, qaçmaq
istəyənlər xalq düşməni elan edilir, həbs
olunur, ya da sürgünə göndərilirdilər. Elə
ətrafdakılar özləri onları satırdı. Filmdə bu
məqamlar var. Məmməd Səfanın ifa etdiyi
obraz qaçmaq istəyir. Lakin satqın – Yaşar
Nurinin ifa etdiyi obraz onu satır. Hətta
bu obraz sədaqətinə görə itlər cəmiyyətinə
üzv qəbul edilir və “Köpək medalı” ilə
təltif olunur. Filmin
ssenarisinin başqa bir
səhnəsində iş axtaran insanları avtobusla
düzənlik əraziyə gətirirlər. Fuad Poladovun
ifa etdiyi obraz uzaqdan onlara yaxınlaşır. O
hər addım atdıqca siması dəyişir, gah Stalin,
gah Hitler, gah da Qorbaçov olur, daha
sonra öz simasını alır. Tofiq Tağızadə filmi
çəkərkən bu hissədə də dəyişiklik edib.
Filmdə əsəs rollardan birini ifa edən
Məmməd Səfanın sözlərinə görə filmə
gəlişi tam təsadüfi olub: “Operator Rafiq
Quliyev məni kinostudiyaya dəvət etdi.
Onunla filmin rəssamı Mayis Ağabəyov
qərara gəldilər ki, məni Tofiq Tağızadəylə
görüşdürsünlər. Beləliklə, sınaq
çəkilişlərində
iştirak etdim. Sonra Tofiq Tağızadənin
istəyi ilə təsdiq olundum. Kino bir bəxtdir.
Görürsən ki, bir rol üçün neçə-neçə aktyor
sınaqdan keçirilir, amma rol bir nəfərə
qismət olur. “Köpək” filmiylə ilk dəfə kamera
qarşısında durmuşam və kinoda tərəf
müqabilinin nə olduğunu ilk dəfə burda
“bəxti gətirməyən” filmlər
103
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
102
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
başa düşmüşəm. Ona görə də bu film
mənim üçün çox qiymətlidir. Bir aktyor kimi
filmin nə vaxt ekranlara çıxacağını intizarla
gözləyirdim.
Təəssüflər olsun ki, onun
taleyi belə oldu. Film yeganə olaraq Orxan
Fikrətoğlunun ATV-də yayımlanan “Filmin
sonu” proqramında verilib. Ondan başqa
heç bir kanalda, kinoteatrda “Köpək” filmi
bu günə qədər göstərilməyib. Bu mənada o,
bədbəxt bir ömür yaşadı. Amma onu da qeyd
edim ki, tamaşaçıların əksəriyyəti olmasa da,
müəyyən bir qismi filmi İnternetdən izləyib.
Orda filmlərin baxış sayı, kinoteatrlara
nisbətən daha çox olur. Hər halda mən
hesab edirəm ki, bu film öz ömrünü bu gün
yaşamaqdadır.
Filmdə
mistik ab-hava, qeyri-real
münasibətlər, yanaşmalar, məntiqdən kənar
məsələlər var. Mənim qəhrəmanım heç də
iradəsiz insan deyil. Filmin sonunda avtobus
qayıdıb o məkana gələndə Fuad Poladovun
obrazı pəncərəni döyüb ona “Xoş gəlmisən”
deyir. Və mənim obrazım baxışlarıyla
deyir ki, ölsəm də mən burdan qaçacam.
Qəhrəmanım o vəziyyətdən qurtulmaya
bilər, amma o inanır ki, qurtulacaq. O inam
da onu yaşadır. Digər tərəfdən Allahın
yazdığı tale var,
taledən qaçmaq qeyri-
mümkündür. Amma biz sonumuzun ölüm
olmasına baxmayaraq, arzularla yaşayırıq.
Allah insanı əvvəldən iradəli, güclü yaradıb.
Yoxsa yaşamaq çətin olardı. Filmdə Tofiq
Tağızadənin nəvəsi Arman Tağızadə də
iştirak edib. O mənim oğlumu ifa edir.
Adətən filmdə uşaqlarla işləmək çətin olur.
Amma bu uşaqlar işə o qədər həvəslə, ürəklə
can yandırırdılar – onlarla işləmək çətin
olmadı. Obrazımın oğlunun kiçik yaşlarını
başqa uşaq ifa edir. Təəssüf ki, onun adı
yadımda deyil.
“Köpək” filminin bir çox epizodları
Bakıda çəkilib. Köpək damları Azərbaycan
kinostudiyasının həyətində qurulmuşdu.
Fəhlələrin
işlədiyi, daş daşıdığı səhnələr
Şamaxı yolundakı düzəngahda lentə alınıb.
Filmdə iştirak edən qara köpək ya 18, ya
da 19 dəfə Azərbaycan çempionu olmuşdu.
Düzü, adı yadımdan çıxıb. Onunla filmin
çəkilişində dostlaşmışdım.
Filmdə konkret adlar yoxdur, məkan bəlli
deyil. Film üçün xüsusi musiqi yazılmayıb.
Filmdə dünya klassik musiqisindən, Ennio
Morikkonenin “Xaç atası” filminə bəstələdiyi
musiqidən istifadə olunub. Hətta mən Tofiq
müəllimə deyəndə ki, Tofiq müəllim, olmazdı
ki, bu filmə ayrıca musiqi yazılaydı.
O dedi
ki, “sən məndən çox bilirsən? Mən belə
məsləhət görürəm”.
Tərəf müqabillərim Yaşar Nuri, Fuad
Poladov, Nuriyə Əhmədova, Muxtar İbadov
olub. Mənim üçün onlarla çalışmaq şərəf idi.
Tofiq Tağızadə kimi korifey sənətkarla bir