72
m
ənə dedi ki, Gəndov məktəbi haqqında kitab yazmaq
m
əsələsinə başlamaq üçün gözlədiyin vaxt artıq gəlib yetişib.
Neç
ə ildir ki, yazacağın bu kitabın sujet xəttini və mövzusunu
d
əfələrlə özlüyündə müzakirə edib, konkret addım atmağın
vaxtını gözləmisən. İndi artıq yubanmaq olmaz, yaş elə bil
raket sür
ətilə öz işini görür. Vəfasız ömrə isə heç bircə an belə
etibar etm
ək olmaz. Zalım Fələk isə ona inanıb bel bağlayan-
ları həmişə yarı yolda qoyub.
M
ənə evdə, başqa görüşlərimdə deyirlər ki, sən artıq
yaşlanmısan. Öz səhhətinin qayğısına qal. Qoy kitab yazmaq
m
əsələsini cavanlar davam etdirsin. Mən isə onlara cavab
verir
əm ki, mən uzun illər Şabran rayon Təhsilinin canlı
tarixini, yüzl
ərlə insan haqqında heç onların öz övladları
bilm
əyən xatirələrimi bu günə qədər xəzinə kimi qoruyub
saxlamışam. Əlimdə heç bir qeydiyyat dəftəri və gündəlik
yoxdur ki, m
ən onu kiməsə verim ki, məndən sonra bu işi
davam etdirsin. İnsan beyninin və yaddaşının surətini isə
köçürm
ək hələlik elmdə mümkün məsələ sayılmır. Mən hər
d
əfə onlara peyğəmbərimiz Həzrəti Mühəmməd Əleyhissa-
lamın vaxtıkən elm,təhsil haqqında söylədiyi iki hədislə cavab
verir
əm: “İnsanlar elə bir sədəqə verə bilməzlər ki, öyrənilən,
yayılan elmdən üstün ola”. “Elm öyrənən zaman birisini ölüm
haqlayarsa, o şəhid sayılır.”
HAŞİYƏ. Bir nəfər yaxın qadın qohumlarımızdan biri
m
ənim “Bir ömür yaşadım” adlı şeir və “Min ilə bərabər yüz
il” ad
lı bədii-publisistik kitablarımı oxuyub yaxşı söz dilə
g
ətirmək əvəzinə öz qəlbinə şübhə toxumu səpib. Həyat
yoldaşıma deyib ki, deyəsən Zakir ölümündən yaman qorxur.
Tez-
tez kitablarında “olum” və “ölüm”-dən söhbət açır. Xəbər
m
ənə çatdı. Söhbəti eşidən kimi özümü saxlaya bilməyib qəh-
q
əhə çəkib ucadan ürək dolusu güldüm. Dedim: Mən dəfələrlə
bu bar
ədə sözümü öz yazdığım kitablarda da demişəm, bu gün
d
ə təkrar edirəm: “Olum” və “ölüm”- həyatın qanunudur. Yəni
73
bir gün yaranan insan günl
ərin bir günü də bu dünya ilə
vidalaşıb öz dünyasını dəyişməlidir. İstəyir padışah olsun,
ist
əyir nökər, istəyir varlı olsun, istəyir kacıb, istəyir cavan
olsun, ist
əyir qoca buna heç vaxt fərq qoyulmaz. Ona görə də
bel
ə şeyin fikrini heç çəkməyə də ehtiyac yoxdur.
Ümumiyy
ətlə mən xəstəlik, qocalıq və ölüm haqqında
heç vaxt fikirl
əşməmişəm. Fikir eləməyə, dərd çəkməyə də heç
d
əyməz. Çünki bu üç bəla gələndə də bizdən icazə almadan,
x
əbərsiz gələcəkdir. Ən yaxşısını isə Allah özü bilir. Ona görə
d
ə vaxt gedir. Ömrün bu müdrik çağında əli əlin üstünə qoyub
boş-bekar dayanmaq və nəyisə gözləmək olmaz. Yazıb-
yaratmağın əsl məqamıdır. Bunun üçün əsaslı işə keçmək
lazımdır.
Açığını deyim ki, mən bu kitabın ilk sözünü yazmağa
başlayandan Allah-Taalaya dəfələrlə yalvarmışam ki, bu kita-
bın yazılıb başa çatmasında mənə yaxın kömək olsun, mənə
möhl
ət versin ki, yazıb onu tamamlayım. Necə mənim
“Tanrıdan istək” şerimin bir parçasında deyildiyi kimi:
Bu qocalıq yaman düşüb izimə,
Taq
ətsizlik meylin salıb dizimə,
Bel bükülüb, qırış qonub üzümə,
Yalvarıram sənə hər gün namazda
M
ənə möhlət əta elə bir az da.
Ömrüm boyu öz yolumla getmişəm,
H
əyatımda nə lazımsa etmişəm,
El
ə bilmə hər arzuma yetmişəm,
Mizrabımın gözü qalıb o sazda
M
ənə möhlət əta elə bir az da.
H
əsrət dolu illərimi bitirdim,
V
ətənimi, torpağımı itirdim,
74
B
əlkə bir gün gedib tapıb gətirdim,
G
ərək onda körpü olum “Araz”da
M
ənə möhlət əta elə bir az da.
Çünki varlı-kasıb, cavan-qoca olmasından aslı olmayaraq
o, zalım Fələk çox insanların bir-birindən nəcib və gözəl
arzularını ürəyində yarımçıq qoyub. Qısaca desək: “neçələrini
pill
əkəndən atıb, neçələrinin isə kamına çatıb.” Heç bu
düşüncələrdən ayrılmamış cavan vaxtlarımda eşitdiyim bir
r
əvayət heç mənim rəyimi öyrənmədən gözlərim önündə kino
lenti kimi canlanmağa başladı:
RƏVAYƏT: Qədim zamanlarda bir padşah öz ölkəsinin
ucqarlarında möhtəşəm və dəbdəbəli bir qəsr tikdirirdi. Qəsr
iki m
əqsədə: həm müdafiə, həm də yaşayış üçün nəzərdə
tutulurdu. Q
əsrin tikintisinə hətta xarici ölkələrdən də mühən-
dis v
ə ustalar dəvət edilmişdi. Şahın fərmanı ilə xəzinədən
t
ələb olunan maliyyə vəsaiti ayrıldığından qəsrin tikintsi üçün
lazım olan hər cür inşaat materialı alınmış, xeyli işçi qüvvəsi
bu işə səfərbər edilmişdi.
Bir neç
ə il keçəndən sonra bir gün şaha xəbər çatdı ki, ar-
tıq qəsrin tikintisi tam qurtarıb. Qibleyi aləm öz əshabələri ilə
t
əşrif buyurub gəlib təntənəli şəkildə qəsrin açılışını edə bilər.
Padşah bu xəbəri eşidən kimi çox sevindi. Çünki belə bir
t
ədbiri keçirmək onun çoxdankı arzusu idi. Ona görə də
yaranmış bu fürsəti heç cür əldən vermək istəmədi. Təcili baş
v
əziri yanına çağırtdırıb vəziyyəti ona nəql elədi. Təzə qəsrin
açılışı üçün keçiriləcək təntənəli mərasimin planını
hazırlamağı və bu tədbirin yerində baş tutması üçün yola
t
ədarük görülməsini ona tapşırdı.
Tezlikl
ə yeni istifadəyə veriləcək qəsrin açılış tədbirlərinin
keçirilm
əsi üçün yola hazırlıq mərhələsi başa çatdı. Padşah
əmr etdi ki, qəsrin açılışına birinci göndərilən dəstənin
t
ərkibinə hətta yaxşı ov etməyi bacaran igidlərdən də daxil
Dostları ilə paylaş: |