Böyük Azərbaycan yolçusu
Yüklə 7,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Böyük Azərbaycan yolçusu
- Böyük Azərbaycan yolçusu 29 CABBAR HÜSEYNQULU OĞLU HƏSƏNOV
Böyük Azərbaycan yolçusu 27 çəkdirdik. Sonra o, otağa günəş şüalarının düşməyinə baxmayaraq, bir şam yandıraraq stolun üzərinə qoydu, bir siqaret də yandırıb dərindən bir qullab vurmaqla şəkilini çəkməyimi dedi. Onun millət dərdi çəkdiyini, siyasi dərnəklər olarsa onun üzvü olacağını eşidəndə mən heyrətləndim. Oxuduğu bir çox əsərlərdən söhbət açdıq. Arif Abdullazadənin “Bir ovuc torpaq” romanının süjeti onu çox düşündürdüyünü qeyd etdi. B.Vahabzadənin “Gülüstan” müqaviləsi haqda yazdığı poemanı təhlil etdik. H.Əliyevin təşəbbüsü ilə SSRİ-nin qabaqcıl ali məktəblərinə göndərilən tələbələrdən biri kimi 1983-cü ildə ikinci kursu bitirdikdən sonra məni Moskva Mərkəzi Dövlət Bədən Tərbiyəsi İnstitutuna göndərdilər. Həmin dövrdən 1990- cı illərə qədər Bünyamin haqqında heç bir məlumatım olmadı. Lakin sonradan mətbuatdan, televiziyadan aldığım məlumata əsasən bildim ki, o Nehrəmdə yaşayır, deputatdır, xalq hərəkatının öncüllərindəndir. Bünyaminin həyatı enişli-yoxuşlu, şirinli-acılı olub. Lakin mart 1964-də dünyaya gələn Bünyamin həyatın bu əzab və keşməkeşləri qarşısında əyilməyərək, sınmayaraq həyata vəsiqə aldı. 50 illik yubileyini qeyd etdiyimiz Bünyaminə bu vəsiqə doğmadır, əzizdir, müqəddəsdir. Elmə maraq və müəllimlik bu müqəddəslikdə, ucalıqda əsas yer tutur. O, uzun müddət bütün dəvətlərə və çağrışlara baxmayaraq doğulduğu Nehrəmdə müəllim işləmişdir. Hazırda isə uşaqlıq çılğınlığından haqq yoluna gələrək nəhayət ki, Bakı şəhərində yaşamağa qərar verib və yenə müəllim işləyir. Müəllim sözü bu gün sadəcə hörmət kimi başa düşülsə də müəllimə, müəllim sənətinə hər zaman böyük zəka sahibləri yüksək qiymət vermiş, cəmiyyətin aparıcı qüvvəsi sayılan müəllimi öz ziyası ilə zülmətə nur saçan və canlılara həyat verən günəşlə, bağbanla, memarla müqayisə etmiş, valideynlərindən üstün tutmuşlar. Şairləri, yazıçıları, rəs- Böyük Azərbaycan yolçusu 28 samları, heykəltaraşları, mühəndisləri, kosmonavtları, pəh- ləvanları həmin səviyyəyə müəllimləri qaldırmışdır. Hər bir insan müəllim adlanan bir şəxsiyyətin təlim – tərbiyə körpü- sündən keçib həyata vəsiqə alır. Kimliyindən asılı olmayaraq o kəs ki, sənə yazmağı, oxu- mağı, sənəti öyrədir, elm adlanan nəhəng bir sarayın açarını sə- nə ərmağan edir, deməli o adam səninçün müqəddəs olmalıdır. Bəs onda, müəllimin özü və ya adı gələndə belə bir şəxsiyyətə ehtiram göstərərək niyə ayağa durmayasan? Rəvayətə görə, həddən artıq sərt və amansız olan Teymur- ləngin vəziri bir gün gecikir. Teymurləng qəzəblənib səbəbini soruşur. Vəzir şahın qarşısında baş əyib deyir: “Qibleyi-aləm, mən gələndə müəllimimi gördüm. İstəmədim ki, onu keçim ar- xam müəllimimə düşsün, ona görə də, bir az gecikdim, əfv edin”. Rəvayətdəki hikmətə bir bax! Fatehlər fatehi Teymur- ləng belə müəllim adına, müəllimə hörmətə görə vəzirini bağış- layır, onu cəzalandırmır. Bünyamin də, hər zaman öz müəllimlərinə hörmət və ehti- ramla yanaşan, həyatındakı nailiyyətlərində onların əməyini xü- susi qiymətləndirən şəxslərdəndir. Hər zaman öz müəllimlərini qiymətləndirən Bünyamin müəllimlərinə qoyduğu sayqı və sevgini indi öz şagirdlərində görür. Onun keçdiyi ömür yolunun zirvəsindən neçə-neçə şagirdinin həyatında onun zəhmətinin, məsləhətinin, şair təbiətli bir insanın qətiyyətinin izləri görünür. Bu günlərdə yubileyini qeyd etdiyimiz özü və düşüncəsi gənc Bünyamin müəllimi 50 yaşı münasibəti ilə təbrik edirəm, ona can sağlığı, ailə səadəti, şəxsi həyatında yeni-yeni nailiyyətlər arzulayıram. Böyük Azərbaycan yolçusu 29 CABBAR HÜSEYNQULU OĞLU HƏSƏNOV Tibb elmləri namizədi, Azərbaycan İmplantoloqlar cəmiyyətinin sədri, İmplant-Dent klinikasının baş həkimi ADI İLƏ ÇAĞRILMAYAN QƏHRƏMAN Həyatımız bir su kimi axıb gedir və bir gün bir çayın axaraq sonunda dənizə qarışıb itdiyi kimi əbədiyyətə qovuşur. Və bu həyatı hərə bir cür, bildiyi, bacardığı və xarakterinə uyğun şəkildə yaşayır. Təbii ki, burada ətraf mühit, insanlar, şərait, bəxt, qismət, tale də öz rolunu oynayır. Deyirlər insan yolda tanınır. Amma bir insanın tanınması üçün ən azı onun yola çıxması lazım. Digər bir deyim də var – dostunu çətin gündə sına. Çox doğru deyilmiş, hər şey qaydasında olarkən hamı yaxşı görünür. Amma çətin anlarda, fərqli anlarda insanlar da fərqli davranışa sahib olur. Belə ki, mən Bünyamin bəyi uşaqlıqdan, orta məktəbdən tanıyıram. O da bizim hər birimiz kimi (ən azından mənim nəzərimcə) dərsə davam edir, sinifdən sinfə adlayaraq böyüyürdü. Bir az əvvəl qeyd etdiyim kimi həyatımızda və ölkəmizdə hər şey sabit və Böyük Azərbaycan yolçusu 30 stabil olduğu üçün insanlar da təxminən eyni görünürdü. Bir- birindən çox da fərqlənməyən həyat tərzi və yaşam. Məktəbi bitirdik, şagirdlər məzun oldu və hərə bir tərəfə dağıldı. Məlum olduğu kimi mənim taleyimə Tibb İnstitutu, Bünyamin bəyin taleyinə isə Bədən Tərbiyəsi İnstitutu qismət olmuşdu. Tələbəlik illərində ara-sıra rastlaşsaq da mən onun həyat tərzini, nə ilə məşğul olduğunu (gizli ya aşkar), necə yaşadığını bilmirdim və mənə elə gəlirdi ki, o da hər kəsin yaşadığı tələbəlik həyatını yaşayır. Lakin illər sonra, Sovet İttifaqı dağılmağa başlayanda bir çox gizlinlərin aşkara çıxması ilə əlaqədər olaraq bizlərə aydın oldu ki, o bizlər kimi standart tələbə həyatı yaşamamışdır. Üzvü olduğu gizli təşkilatın Azərbaycan həqiqətlərini açması, bizim kim olduğumuzu, böyük və ya kiçik qardaşın kim olduğunu və ya ümumiyyətlə bunların qardaş olub olmadığını, tariximizi, dünyəvi və tarixi dost və düşmənlərimizi, vətənimizin bölünməsini, bölünərək paylanmasını, paylaşdırılaraq zəiflədilməsini və ən sonunda qurtuluş yollarını ona anlatması onu dəyişmiş və içinə vətən sevgisi, mübarizlik, qorxmazlıq rüşeymi qoymuşdu. İçində olan bu hisslər isə onu rahat buraxmırdı. Sadəcə bu rüşeymin böyüməsi və inkişaf etməsi üçün uyğun zaman və mühit lazım idi. İllər ötdü keçdi, tələbələr təhsilini bitirib geri döndü. Bu artıq 1980-ci illərin sonlarına, Qorbaçovun məşhur yenidənqurma illərinə təsadüf edirdi. Artıq sovetlər birliyi laxlayır, ermənilər qımıldanır, Qarabağdan qeyri-adi səslər eşidilirdi. Hər kəsin şaşırıb qaldığı bir vaxtda küləyin hardan əsdiyini duyanlar vardı. Sadə insanlar da, rəhbərlik də nələr baş verdiyindən xəbərsizdi. Ona görə də nə edəcəklərini bilmirdilər. Hər zaman olduğu kimi rəhbərlikdə olan şəxslər özündən yuxarı instansiyadan göstərişlər gözləyirdi. Təbii ki, bu göstərişlər də ən yuxarılarda hazırlanmış ssenari əsasında gəlirdi. Elə buna görə də sadə insanları, xalqı qane etmirdi. Amma xalqın arasında Yüklə 7,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|